Onze dochter van ruim 4 heeft de tik om altijd maar aan je te willen zitten. Als ze de kans krijgt gaat haar hand onder je shirt om met haar handje contact te maken met je huid. Dit doet ze overdag, maar ook ' s nachts en niet alleen thuis maar ook in een winkel probeert ze het bijvoorbeeld. De nachten kruipt ze bij wijze van spreken zowat in je. Ook zoekt ze dan het liefst tepels op (maakt niet uit van mij of mijn man) en zit hier dan aan (klinkt raar I know en verbied dit ook en manlief ook). Gisteren stond ik was te vouwen bij bed en lag zij in bed tv te kijken, ze gaat over mijn was heen om dus weer huidcontact te zoeken. Het is echt heel extreem en als je aangeeft het niet te willen zoekt ze met haar voeten wel weer contact met je. Herkent iemand dit en weet iemand wat dit kan zijn. Ze slaapt al vanaf baby bij ons heeft 2.5 jaar bv gehad, dus slechte hechting lijkt mij onwaarschijnlijk. De avond begint ze in haar eigen bed, maar niet zonder 1 van ons naast haar, begin van de nacht kruipt ze tussen ons in. Ik heb geprobeerd een knuffel in haar handen te geven, zodat ze iets in haar handen heeft, maar dit was niet de oplossing voor bovenstaande. Aan de ene kant heerlijk hoor dat ze nog zo aan mij hangt en mag ze nog wel lang mijn kleine meisje blijven, maar dit is even te
Ik lees even mee. Onze dochter van bijna 3 jaar doet dit ook, maar die wil altijd je duim vasthouden en dan gaat ze over de nagel wrijven. Dit doet ze al sinds ze een baby is (tijdens het drinken deed ze dit al) en ze blijft het doen, bij iedereen. Het liefste wil ze mijn duim, want die is lekker glad van de nagellak. Maar als dat niet kan pakt ze ook gerust de hand van d’r broers om over de duimnagel te wrijven. De hele dag door, ‘S nachts als ze wakker wordt kruipt ze bij ons in bed en wil ze een duim, als ze op de bank zit, als we in de auto zitten, bij de leidsters van het kdv…
Ik zou gewoon zeggen dat je het niet prettig vindt en dat mensen het altijd mogen zeggen als ze niet willen dat er aan ze gezeten wordt en dat het heel belangrijk is om daarnaar te luisteren. Ze heeft zich het zo aangewend en ze zal wel op zoek zijn naar geborgenheid maar dan moet je op zoek naar alternatieven. En misschien is het niet realistisch om alles tegelijk in te dammen dus dan begin je met wat je zelf het vervelendst vindt. Misschien helpt het als ze zelf een knuffel uit mag zoeken, of als ze buiten een friemellapje mee mag nemen?
Zou het kunnen dat je al dat gefrunnik een beetje zat bent en daarom onbewust een wat afwerende houding aanneemt, waardoor zij juist weer meer behoefte krijgt aan contact? Wat je kunt proberen is zelf meer initiatief nemen, door knuffelmomentjes in te stellen als je samen zit bijvoorbeeld. Dan kun je het ook makkelijker afkappen als je er geen zin in hebt of het ongelukkig uitkomt. Mama is nu even bezig, straks heb ik weer tijd om met je te knuffelen. En als je zelf het initiatief neemt voel je je ook minder overvallen en ongemakkelijk. Handje onder de kleren zou ik handje pakken en even vasthouden (ook contact), je kunt ook best zeggen dat je dat niet prettig vindt. Fixatie op borsten herken ik trouwens wel, die vond mijn dochter ook een tijdje machtig interessant en het kind heeft niet eens borstvoeding gehad...
Lees eens over touched out. Waarschijnlijk herken je een heleboel. Hier werkt het vaak even om echt even goed te knuffelen en dan daarna weer lichamelijke afstand. Wat ook goed werkt, vooral voor het slapen, is even het rugje masseren. Dan is er wel lichamelijke aanraking maar geen gefriemel aan mezelf. Bij m’n dochter werkt op de rug tekenen of alsof schminken op gezicht ook wel goed.
Wat herkenbaar. Hier is dochter enorm "aanhankelijk" (klinkt zo negatief maar weet niet hoe ik het anders moet benoemen). Ze is net 3 en wil, als ze bv tv kijkt, graag mijn hand vasthouden. Of op me liggen. Of als we eten moet mama per se naast haar zitten (het liefst kruipt ze op schoot maar tijdens het eten mag dat niet van mij). Super lief, zo lief en knuffelig als ze is, wil 1000 kusjes de hele dag door. Maar bedacht me laatst ook of dit wel normaal gedrag is. Geen tips dus, wel herkenning.
Hechting is ook emotionele hechting. Krijgt ze genoeg "echte aandacht"? En hoe was de zwangerschap en geboorte? Kan daar een lichte kreukel zitten?
Wat het in mij oproept; wil ze alleen aanraken of wil ze echt affectie? Alle reacties van anderen gaan heel erg over dat je dochter affectie zou willen, maar dat lees ik er niet helemaal in terug. Je noemt een aantal dingen waarbij het lijkt voor mij alsof ze gewoon letterlijk wil aanraken. Als het laatste speelt vraag ik mij nog iets af: heeft ze nog andere opvallendheden behalve het aanraken? Hoe is ze sociaal? De behoefte om aan te raken kán namelijk een uiting zijn van ASS of ADHD. Dan is het een soort tic. Maar dan zijn er meer opvallendheden in de ontwikkeling.
Mijn dochter heeft dit ook. Ook bv kindje en sliep ook 4,5 jaar bij ons elke nacht. Op de bank zit ze altijd heel dicht bij en zoekt ze lichamelijk contact. Het liefst kruipt ze in me maar anders altijd tegen mij aan en haar benen bijv op die van mij. In winkels handje onder mijn trui om me vast te houden. Doet nogsteeds haar hand tussen mijn borsten terwijl ze ‘maar’ 1,5 jaar bv heeft gehad. Ze is nu bijna 5 en komt niet meer snachts, ik heb haar bij grote zus op de kamer gelegd en ze heeft heel veel knuffels in bed. Ze slapen ook soms samen in een bed, zijn verder goede slapers dus ik vind dat prima. Ik maak me er eigenlijk geen zorgen over. Ben wel heel duidelijk als het niet kan, vooral overdag, meestal in de ochtend en avond zitten we een tijdje samen.