Wanneer zwanger worden niet lukt en je gaat op je 40e voor hulp bij zwanger worden naar de huisarts, hoe gaat dit dan verder??? Krijg je eerst alle noodzakelijke onderzoeken ( waar weer een hele tijd overheen gaat ) of zou je bijv. al heel snel voor IVF oid in aanmerking komen??? Hoe lang duurt het traject als je deze leeftijd hebt? Ik heb echt geen idee namelijk Ik zou met mijn vorige partner al de mmm zijn gegaan omdat zwanger worden niet meer lukte, alleen gingen wij toen uit elkaar
Na je 38e (of 36e?) hoef je niet eerst zelf 1 jaar te gaan proberen, maar mag je al na 6 maanden naar de huisarts stappen voor verder onderzoek. Dan wordt het sperma nagekeken en evt een bloedtest. Daarna kun je verder doorverwezen worden naar de fertiliteit. Het is wel raadzaam om met je nieuwe partner eerst zelf nog te gaan proberen. Dat het met je vorige partner niet lukte wil niet zeggen dat het met je huidige partner ook niet lukt
Dan zou ik inderdaad de stap naar de huisarts zetten. Waarschijnlijk word je dan gewoon verwezen! En ik denk niet dat ze dan maandenlang iui gaan proberen, maar idd vrij snel de overstap naar ivf gaan maken. Succes!
Mijn man had reeds een zoon verwekt via ICSI, dus toen wij een jaar samen waren kregen we direct een verwijzing van de huisarts voor de fertiliteitsafdeling van het ziekenhuis. Wel nog een zaadonderzoek maar konden direct met ICSI starten. helaas al bijna 3 jaar bezig nu en inmiddels net 41 geworden. 4 terugplaatsingen gehad waarvan 3x zwanger en 3x foute boel (zie onderschrift). Mogen nu weer starten voor een cryo terugplaatsing.
Ik was 38. Kregen snel een verwijzing. Maar hadden al een jaar zelf geprobeerd. En mochten toen kiezen of wij voor iui of ivf gingen. Moet wel eerlijk zeggen dat ik in een eerder stadium alle onderzoeken naar cyclus etc al had gehad
Ken iemand die ook op 40+ mmm is ingestapt. Die heeft wel eerst 6 rondes iui moeten doen. Overigens nu wel zwanger 1e ivf ronde. Haar vertelden ze dat de kansen met iui groot genoeg zijn om niet direct naar ivf over te stappen. zelf heb ik beide gedaan. Ik zou zeker aanraden om (mits onderzoeken verder niets aantonen) met iui te beginnen. Je kunt dan al wat wennen aan het traject en wie weet is iui voor jullie voldoende. De slagingskansen zijn er voldoende, anders zouden ze het niet doen. En ivf is best heftig. Hou er overigens rekening mee dat er nu lange wachtlijsten zullen zijn. Dus ik zou zsm actie ondernemen en even goed shoppen naar welk ziekenhuis je gaat. Check zeker even hoe lang de wachtlijsten her en der zijn. En vraag ook de dames hier om ervaring over wachttijden.
Ik ben na 8 maanden proberen naar de huisarts gestapt (was toen 39). Toen eerst chlamydia test gedaan en zaadkwaliteit van mijn man getest. Alles was goed. We moesten nog 8 maanden zelf proberen , ondanks dat ik had gezegd dat ik langer dan een jaar bezig ben. Nu een jaar later (vanwege corona stop) pas begonnen met prikken voor 1e IVF poging. Bij mij zeiden ze dat ik gelijk mocht beginnen met IVF.
Idd na 6mnd proberen doorverwijzing naar fertiliteitsarts, daar is meestal wachtlijst, de onderzoeken zelf nemen in principe maar 1 cyclus in beslag. Handig als je vantevoren zelf al enkele cycli een temp kaartje hebt bijgehouden, daarmee kun je zelf al zien hoe je cyclus is. Als deze nog mooi regelmatig is met goede eisprong en ze zien nog genoeg follikels (eicelvoorraad) en je partners zaad is oke kun je ook tot 1 jaar zelf proberen. Een traject kost vaak ook enorm veel tijd en stress (eerst aan de pil vaak, dan spuiten, punctie, hopen dat er mooi embryo terug geplaatst kan worden en als het niet lukt verplicht rustmaand) en het is goed mogelijk dat je bijv binnen 12 goed getimede pogingen wel natuurlijk zwanger raakt. Op je 40e doen ze meestal geen iui meer. Mocht je lage eicelvoorraad hebben is het aan te raden om NL te skippen en naar duitsland of belgie t e gaan, veel hogere kansen. Succes
Hoi, ook wij konden iui gezien mijn leeftijd en oorzaak (1 verstopte en 1 beschadigde eileider) direct starten met IVF en hoefden niet eerst iui te doen. Ik was toen 39 geloof ik. Het was inderdaad: huisarts, verwijzing, zh. Je krijgt dan allerlei testen, hiv/chlamydia, er worden echo's gemaakt, sommige zh doen wel het testen van je amh andere niet (alhoewel in sommige zh je een bepaald minimum moet hebben om te mogen starten na 40 of 41 (wat we voor ivf 2 dus moesten doen). Soms wordt ook nog gekeken naar je eileiders. Vaak wordt de voorgeschiedenis bij je gyn opgevraagd. Je kan dit al laten doorsturen terwijl je op de wachtlijst voor de intake staat. Denk hier dus aan want dan kan je sneller starten. Houd er rekening mee dat de fertiliteitszorg door de corona lang heeft stilgelegen dus dat de wachttijden zijn opgelopen. Wel zullen de meeste zh rekening houden met je leeftijd. Bij de intake wordt gekeken welk protocol (lang/kort) het best bij je past en dan word je ingepland. Ivf/icsi betekent vooral ook: wachten, wachten, wachten... Ik zelf moest nog een operatie ondergaan tussen ivf 1 en 2 om mijn kansen te verhogen. Dus werd ik weer terugverwezen naar gynaecologie met nog langere wachttijden. Het was zwaar, maar, wat ben ik dankbaar dat we het gedaan hebben. Heel veel succes in ieder geval! En blijf gewoon vrijen tijdens alle behandelingen en wachtperiodes want soms zijn de echte wonderen de wereld niet uit. En óók belangrijk: verdiep je goed in de fertiliteitsklinieken want de ene is echt de andere niet. In het ene zh hebben ze bijvoorbeeld de technologie nog niet om blastocyten op te laten groeien en terug te plaatsen. Terwijl andere zh dit al lang en breed wel aanbieden. En als het binnen je reisafstanden zit: ga dan direct naar een fertiliteitskliniek ipv een streekziekenhuis dat met een kliniek samenwerkt. Er zit dan minder/geen transport tijd/afstand tussen zaad- en eicellen. Dat leek ons flinke winst.