Hoi, Morgen ben ik al weer 41 weken zwanger en de baby is er nog steeds niet. Ik moet zeggen dat ik er erg moedeloos van wordt. Sinds een paar dagen kan ik amper lopen van de pijn in mijn benen en kont. Het lijkt wel of de spieren daar helemaal verrekt zijn. Een warm bad lucht dan wel op. Maar verder moet ik overdag toch gewoon vooruit. Mijn oudste dochtertje is nu 14 maanden en die vraagt ook de nodige aandacht van me. Elke avond ga ik naar bed met de hoop dat de weeen zich eindelijk aandienen, maar elke morgen is het helaas niet het geval geweest. Afgelopen maandag ben ik voor het laatste bij de gynaecoloog geweest, dit omdat het kindje in stuit ligt. Omdat ik voor een stuitbevalling ga, hebben ze liever dat de weeen zelf komen. Dan heb je een grotere slagingskans. Maar omdat dit de tweede is en de eerste vlot is geboren gaan ze ervan uit dat een inleiding ook goed zou gaan. Nou van mij zouden ze me nu mogen inleiden. Ik ben het zo zat, alles doet pijn, voel me labiel en heb nergens meer zin in. En dan al die telefoontje die je elke dag krijgt of er nog niks is, nee dan zou je het wel gehoord hebben he! De gynaecoloog dacht trouwens dat ik de 42 weken niet zou halen, want mijn eerste kindje is met 39 weken en 4 dagen geboren, maar ik zelf heb er een hard hoofd in dat het nog gaat gebeuren. Het ergste is wel dat ik dus wel elke avond voorweeen henb, maar doorzetten ho maar. Wat een klaagzang, sorry. Maar wel lekker om even van me af te typen. gr Suzanne
Pfff dat lijkt me helemaal niet leuk....maar je kan er zo weinig aan doen he? Lekker veel warme badjes nemen als je je daar iets fijner van gaat voelen en hopen dat de zon door komt, misschien dat de baby dan ook zoiets heeft van laat ik eens komen kijken.
Hi, herken het hoor... mijn tweede is geboren met 41W 5 dagen.... (en sliep al vanaf 16 weken zitten ivm BI) ik probeerde op gegeven moment anders te denken..... "heb het nu zolang volgehouden, die hooguit 1 week trek ik ook nog wel, TJAKKA!".... Ja dat is moeilijk zeker met al die rommeltjes...maar ECHT..... het duurt geen weeeeeken meer... sterkte..!!
Oeff...ik kan me voorstellen dat je het helemaal zat bent. Maar meid, probeer positief te blijven! Het duurt nu echt niet lang meer. Net als Seth even het 'Tjakkaaaah' gevoel erachter gooien en je komt weer een stukje verder. Heel veel succes!
Mijn eerste is met 41 weken geboren en ook ik zie de bui alweer hangen. Heb 's avonds vooral last van krampjes, maar dat kan ook komen dat mijn zoon dan eindelijk op bed ligt en ik kan "rusten". Gelukkig zal het nooit meer lang duren. Succes met de laatste daagjes.
Weet je wat vreemd is is dat ze overal andere regels hanteren. Een collegatje van mij is ook zwanger van de tweede en heeft dus ook een stuitligging. Daar gingen ze haar inleiden met 38 weken omdat er nog wat risico's verbonden waren met een natuurlijke bevalling. Wil je iig heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je je kindje snel mag vasthouden!
sterkte met de laatste loodjes! Ik ben zelf van de eerste met 41,6 bevallen vreselijk. En inderdaad die telefoontjes. Ben nu 12 mei uitgerekend maar heb tegen iedereen gezegd eind mei. Ik hoop dat je snel mag bevallen en alles voorspoedig gaat verlopen. Ik ga er dit keer ook maar weer vanuit dat ik ver overtijd ga lopen. Al gaan ze mij hier met 41 weken wel strippen omdat ze bang zijn dat ik met 42 weken ga bevallen van een 9 ponder haha
vannacht is er helaas weer geen baby gekomen. Ons kind is niet zo groot, ongeveer 7 pond. Dat was mijn dochtertje ook, dus ze weten dat ik een 7 ponder kan baren. Daarom gaan ze denk ik ook niet eerder inleiden. Maar ik had zelf ook echt niet gedacht dat ik over de datum heen zou gaan. Dit omdat de eerste dus eerder kwam. Maar nu ben ik het echt zat. Maar inderdaad, had duurt nu niet meer lang. Zo probeer ik ook steeds meer te denken en ik ga ervan uit dat het niet meer spontaan komt. Dan kan het altijd meevallen. Op zich was vandaag ook niet zo'n goede dag omdat mijn neefje dan jarig is, maar morgen of vannacht mag het van mij weer beginnen. Op zich was vannacht ook niet zo'n goede nacht, ons dochtertje had besloten ons eens wakker te gaan houden. Misschien wou ze ons vast laten wennen aan de gebroken nachten, haha. gr Suzanne