De hele zwangerschap voelde ik me dapper, maar als puntje bij paaltje komt... Ik ben weer doodsbang, voor de pijn, het persen, alles. En het komt telkens dichterbij Ontspanningsoefeningen of hypnobirthing werkt ook niet bij mij, veel te gespannen ofzo. Herkenbaar voor iemand? Nog meer bangerikken op dit forum? Opzich was mijn 3e bevalling echt een meevaller, ging zoals t hoort. Maar kind 1 en 2 heftig en dat kan ik dan toch niet vergeten
Bevallen ís ook heftig. Ik probeerde er de 3e keer ook maar niet teveel aan te denken, het komt zoals t komt. Maar zeker bij wat traumatische eerdere bevallingen zal dat echt niet makkelijk zijn. Is EMDR toevallig niet iets voor je? Dan haal je het traumatische gevoel weg bij de gedachte. Dan kun je er bijv. wel aan denken maar voel je de angst minder tot niet.
Ik denk niet dat daar nog tijd voor is, ik beviel de vorige 2x met 39 weken dus dat is al over 2 weken...
Mijn man zegt elke keer dit kindje wordt vast nog makkelijker dan de 3e die makkelijk ging, ook omdat ze waarschijnlijk de kleinste is.. Ik wou dat ik daar wat meer in kon geloven, zou een troost zijn. De weg is ooit gemaakt door een kind van 4200 gram met groot hoofd en deze dame wordt rond de 3100 geschat
Ik was niet bang, gezonde tegenzin was het meer. Wat mij enorm hielp was beseffen dat het gewoon f%#&*£ing pijn zou doen misschien. Een geboorte plan heb je dat gemaakt? Ook daar was ik heel blij mee. Nooit gedaan, maar de 3e was een geplande inleiding en gynaecoloog stond erop dat ik hem bij de 35 weken afspraak klaar zou hebben met voor mij/ons wensen. Heeft veel spanning en ook angst weg gehaald. Als het puur pijn is waar de angst zit denk dan eens na over pijnstillers cq ruggenprik. Veel succes!
Ik geloof dat de meesten wel wat spanning voelen voor de bevalling. Hier bij de eerste ook een vrij pittige bevalling en flinke baby. Heb toen ook om een ruggenprik gevraagd. Deze tweede bevalling wilde ik zonder proberen, temeer omdat ruggenprik waarschijnlijk moeilijk verkrijgbaar was. Wat mij enorm geholpen heeft is een bad. Heb je dat vorige bevallingen al eens geprobeerd? Ik kon de weeën goed opvangen tm 9/9.5cm. Helaas werd ik toen alsnog medisch waardoor ik uit bad moest. Misschien het proberen waard? Tweede keer overigens een kleine baby, voor mij zat ook daar wel voordeel in Succes in ieder geval met de loodjes en de bevalling alvast!
Ik herken het! Ik moet over 7 weken ongeveer weer... het is mijn derde. Op papier bevallingen volgend het boekje, maar de eerste toch als traumatisch ervaren. De tweede ging dan weer heel snel en goed, maar die pijn, oh oh. Hels hels hels. Ik ben weer zo bang. Ik wil graag pijnstilling, maar ik weet niet of dat lukt nu in de coronatijd allemaal...
Bij de 3e had ik een remfantinil pompje, ik heb echt het idee dat het daardoor mijn beste bevalling was. Het maakte de weeën dragelijk, en nog belangrijker ik werd er relaxt van ipv stijf v de zenuwen klappertandend. Met 9 cm zette ze het uit en mocht ik vrij snel persen. Ik hoop echt dat het zoals die bevalling wordt. Ruggenprik heb ik geen goede ervaring mee, bij mijn 2e hebben ze die denk ik uitgezet toen ze opwekkers gaven omdat de weeën stagneerde met resultaat dat ik geen adem meer kreeg zoveel pijn, alles ging tintelen. Dus ruggenprik durf ik niet echt meer
Ik zie er ook tegenop hoor. Misschien hoort het er ook een beetje bij, je weet nu hoeveel pijn het doet. Ik heb de laatste 2 bevallingen onder de douche gezeten en dat vond ik heel fijn. Zoek een manier waarop je je kunt ontspannen. Ik heb me bij dochter het best kunnen ontspannen en daardoor de weeen ook het best kunnen opvangen. Hier hielp het om me niet te verzetten maar erin mee te gaan. Als ik een wee had dacht ik niet de hele tijd, wanneer stopt het, hoelang duurt het nog. Maar dacht ik aan dochter en zei in mn hoofd de hele tijd: kom maar, kom maar. Klinkt raar, maar hierdoor raakte ik ook niet in paniek. Succes alvast voor als het zover is!
Ja hier ook! Nu is het nog lang niet aan de orde hier. Maar ik kan de pijn van die laatste weeën en de angst voor het persen zo voor de geest halen. Bij mijn derde was ik ook zo bang. Tegen het einde kon ik 's nachts niet slapen van de angst dat het zou gaan beginnen.
Precies dit, herken jij dat de angst vooral savonds de kop op steekt? Iets met nachtgedachten.. Misschien moet ik overdag bevallen, ben ik dan dapperder
Vooral 's nachts inderdaad. Terwijl ik echt 3 droom bevallingen heb gehad.( eerste 8 uur, tweede en derde duurden 2.5 uur). Het begin vind ik goed te doen. Maar dan ga ik altijd de laatste 30 minuten van 5cm ontsluiting naar geboorte. Dat is gewoon heel veel pijn in een halfuurtje gepropt. Dat moment ben ik heel bang voor omdat het zo onmenselijk veel pijn doet.
Ja ik zet me in het begin ook al schrap dus bij 3 cm (vooral na het toucheren wat ik ook erg pijnlijk vind) vind ik het ook al flink naar, maar inderdaad nog wel dragelijk.
Ik moet in het ziekenhuis bevallen en ik vind het zo naar onderweg in de auto die hobbels en in de rolstoel over hobbels
Zou het stuk eens navragen over uitzetten van de ruggenprik bij wee opwekking. Dat zou volgens mij niet moeten. Maar ik vegrijp wel dat als het gebeurt is je overdonderd word Weeen die gelijk full power zijn en pijnstillers die weg gehaald worden. Gun je een mooie bevalling! Blijf praten in het ziekenhuis!
Ja die hele bevalling was naar, heel onvriendelijke verpleegster die echt constant naar deed, en me na de bevalling uren in mn bloederige bed liet liggen, toen ook veel bloed verloren want het was een sterrenkijker dus er moest op m'n buik gedrukt worden. Maar er werd gewoon ook door de gynaecoloog totaal niet met me gecommuniceerd, ik weet alleen dat de pijn zo extreem was dat ik zelfs niet meer kon schreeuwen, ik schreeuwde van binnen en al mn ledematen gingen tintelen, zelfs mn hoofd
Ja dat vond ik zo verschrikkelijk bij mijn eerste bevalling! Daarom bij de tweede en derde thuis bevallen.
Ja dat vond ik wel. Ik kon beter ontspannen en het voelde vertrouwd. Ik ving de weeën op in de douche en dat was heel fijn. Tot de 5cm dan want daarna krijg ik een weeënstorm. Maar ook na de bevalling. Ik ga douchen terwijl mijn vriend mij helpt. Ondertussen ruimen de verloskundige en kraamzorg alles in de slaapkamer of. Ik kwam de douche uit en het leek alsof er helemaal geen bevalling had plaatsgevonden, haha! Ik kon zo lekker in bed stappen bij mijn nieuwe baby. Terwijl ik toen ik van mijn eerste beviel, ik na het douchen meteen in een rolstoel werd gezet en naar de auto werd gereden, want de kamer was nodig voor de volgende. Ik voelde me een nummertje. En dan weer die auto in met hechtingen...
@Chica82 wat een horror bevalling. Echt omverdrietig van te worden als ik het lees. Is het mogeljjk dat je partner hier een assertieve rol bij kan spelen? Ik bleef ook 1,5 uir liggen erna maar ik had mijn baby erbij en heb dat liggen in mn bloed zo niet ervaren. Je zou in je bevalplan kunnen zetten dat je dat erg vervelend vind en of je tijdens dat de kleine bij je ligt voor je gewassen wordt/douchen kan een extra verschoning mag met een nieuw matje. Klein detail voor de een kan voor jou een groot verschil maken. Verder als je toch nadenken gaat over pijnstiller. Last vastleggen dat je laagdrempelig een ruugeprik wil. Dit houd in dat hij al vanaf 3 cm gezet kan worden, voordat alles begint. Ook op papier dat hij niet uit mag als er opwekken nodig is. (Wat ik vreemd vind) Besluit je het niet te willen of nodig zijn ze wel op de hoogte en dan zijn ze alerter dat er anesthesist nodig gaat zijn vroeg in de bevalling.