Ons meisje had gisteravond geen koorts meer, wij blij, maar de ellende lijkt nu pas begonnen: kon vannacht niet slapen - wakker van 2 tot 6 en huilen als ze bijna in slaap viel - en vandaag idem: weet niet wat ze wil, ieg absoluut niet zelf slapen in haar bedje, allee op schoot aan de borst of naast mij in grote bed aan de borst. Tussendoor enorm wakker en spelen, maar absoluut nog niet uitgerust. Ze is nog wel verkouden, en dacht vannacht misschien keelpijn. Is dit herkenbaar? Is ze nog niet lekker denken jullie? Of heeft ze zo'n schrik gekregen van het ziek zijn dat ze nu alleen nog maar bij mij wil zijn? Of is ze ineens een draakje geworden? Gaat ze (snel) weer normaal en zelf slapen als ze echt uitgeziekt is? Ze is niet heel erg ziek geweest: wel zielig met een hele dichte neus en verhoging een paar dagen tot max 38.3. Ben zelf ook ziek dus dat maakt het niet makkelijker Papa is er gelukkig wel en zorgt voor ons
Hoi babel44. Wat sneu voor je kleintje. Mijn mannetje is nadat hij ziek is geweest ook erg van slag geweest. Vooral met slapen. Ook echt krijsen 's nachts. Na 2 weken ging het langzaam beter. Sterkte ermee!
O jeee, twee weken...?! Dat belooft nog wat. Wel zielig dan he, dat ze er nog zo overstuur van zijn of zich nog lang naar ervan voelen... Konden ze maar al praten he.
Ja echt hè zo zielig... Moest maandag bij de ka zijn voor iets anders en hij zei dat kleintjes soms wel 6 weken erover doen om weer in hun normale ritme te komen. En dan maar hopen dat niet net de volgende verkoudheid/ziekte zich meldt
Wauw, ze ligt zowaar in haar bedje te slapen. Ik had me echt ingesteld op een paar weken alleen maar aan/op/naast mij slapen... na een uur op schoot slapen/slokjes drinken was ik zo stram en dorstig dat ik besloot op te staan, en "voor de zekerheid" probeer ik nog even haar weg te leggen. En met succes dus, blijkbaar is ze ineens aan de nacht begonnen. Arm zieltje, hartstikke moe natuurlijk - net zoals wij