Ik vind het best lastig om dit goed onder woorden te brengen maar hier gaat 'ie: Ik heb een droombevalling gehad en een hele fijne kraamweek. In tegenstelling tot de eerste, verliep het dit keer allemaal voorspoedig. Ze is inmiddels 9 weken oud en ik merk dat ik de laatste twee weken steeds vaker flashbacks heb na de bevalling en kraamperiode van mijn oudste dochter. De emoties van toen voel ik ook weer dubbel zo hard terugkomen. Waarschijnlijk zit daar nog een stuk wat niet helemaal verwerkt is. Eergisteren heb ik erg slecht geslapen. De baby was erg onrustig en onze hond blafte om de haverklap. Al met al zo'n 4 uurtjes geslapen. Mijn vriend had gisteren een belangrijke dag op zijn werk en moest al vroeg de deur uit dus de ochtend was erg chaotisch en ik voelde me een beetje gedesorienteerd. Ik dacht nog het gaat wel over maar het werd alleen maar erger. Om 12 uur ben ik met de kinderen op bed gaan liggen. De oudste bleef maar huilen en ik kon het gewoon niet aan, ik voelde een soort paniekaanval opkomen en sindsdien is dat gevoel niet meer weg te krijgen. Gisteravond toen mijn vriend thuiskwam ben ik in huilen uitgebarsten maar hij snapte er vrij weinig van. Ik heb de hele avond op de bank gezeten maar het voelde alsof ik er niet echt was, lastig uit te leggen maar zo voel ik mij nu nog. Alsof alles om mij heen 10 keer langzamer beweegt dan ikzelf doe? Heel apart en ook beangstigd het me. Word ik gek? Dat is wat steeds door mijn hoofd schiet en daarna voel ik weer paniek dat langzaam weg ebt. Iemand hier ervaring mee?
Geen ervaring met 2e bevalling mee... wel met auto ongeluk dat mij is overkomen en naar emotioneel gevoel wat op de weg vaak weer boven kwam. Soort ptss Ik heb mijn klachten bij de huisarts aangegeven en heb emdr therapie ervoor gehad. Naast auto ongeluk ook stuk van neonatologie periode behandeld en als ik confrontatie nu aan ga op de weg, of zie ziekenhuis blijf ik veel rustiger dan dat ik in de fight flight freeze reactie Schiet. Misschien zit je nare ervaring toch dieper dan je dacht. Als ik je titel lees help en vroeg geboren kindje lijkt me dat niet niks.
Dat gevoel dat je ‘zweeft’ en de wereld raar beweegt ken ik heel Goed, dat komt gewoon door verkeerd ademen, en bij jou zal ongetwijfeld de slechte nacht ook meespelen. En het verkeerd ademen zal, gok ik zo, door de spanning komen
Ik lees vermoeidheid en slaaptekort. Je leven staat weer even op zijn kop want er is een nieuwe baby. Er is nog geen ritme en nog geen rust. Onderschat die veranderingen niet. Gooi daar ook nog wat hormonen bij en je hebt bingo. Gebrek aan slaap kan depressieve gevoelens brengen. Slaap is niet alleen belangrijk vanwege de rust maar ook omdat we in ons slaap dingen verwerken. Doe een stapje terug. Neem rust want je hebt het nodig. Ook denk ik dat je het nodig hebt om te praten over alles wat er is gebeurd tijdens je eerste bevalling. Vraag je moeder/zus/vriendin om mee te praten. Of als je denkt dat er sprake is van een trauma, schakel professionele hulp in. Sterkte!
Wat vervelend dat je je zo voelt! Een keer bij de huisarts langs gaan om je gevoelens te bespreken kan zeker geen kwaad. Als je je niet goed voelt en het word niet beter (of alleen maar erger) zou ik daar persoonlijk niet te lang mee rondlopen
Het is juist gek dat er wel degelijk een ritme is. Alles verloopt soepeltjes en ik geniet intens. Ik ben een beetje gaan rondzoeken op het internet en het lijkt wel veel op derealisatie/depersonalisatie. Ik heb voor vanmiddag een afspraak gemaakt bij de huisarts.
Ik vind het vooral een erg beangstigend gevoel. Alsof ik de controle verlies en zo in mezelf kan keren dat ik er niet meer uitkom. Ik kan vanmiddag gelukkig al langs de huisarts.
Lief dat je het vraagt De huisarts denkt zelf aan PTSS + derealisatie. Ik heb een verwijzing gekregen naar de psycholoog en Melatonine om 's avonds wat beter in slaap te vallen. Ik kan over 2 weken gelukkig terecht.