Nou na jaren twijfelen is het zover, ik heb ontslag genomen. Wilde het al een lange tijd, maar weet niet of ik nu moet huilen of opgelucht ben haha. Het ging niet meer met de jongste en man zijn werk en ik wilde het zelf, maar voelt zo raar ineens. Ik wil het gewoon even kwijt. Ervaringen ermee? Heb geen zin in negatieve opmerkingen etc over dat Ik nu afhankelijk van mijn man ben, dat hebben we goed geregeld. Blijf ook niet voor altijd thuis, maar zag even geen andere manier. Maar het is toch wel heel heftig zeg. En dan heb ik het nog niet eens over het salaris wat ik opgeef.
Geen ervaring verder, maar wat dapper dat je de stap hebt gezet! Als je er zo lang over na hebt gedacht is het de juiste beslissing. Nu vooral tijd maken voor jezelf/jullie, om de rust te vinden waar je naar op zoek was.
Succes! Ik ben in maart gestopt met werken en vond het echt heel erg wennen. Vooral omdat ik dacht dat ik veel meer tijd zou hebben en die dus totaal opging aan mijn kind haha. Ik vond ook dat ik een superhuisvrouw moest worden terwijl ik een hekel heb aan schoonmaken haha. Ik werk nu weer veel, maar dat komt omdat het niet bij me pastte. Ik hoop dat jij er enorm van kunt genieten!
Weet je situatie niet maar het klinkt als een goed doordacht plan. Emoties zullen alle kanten opgaan denk ik. Opluchting, blijdschap maar ook verdriet over het afscheid nemen van het werk. Is toch een beetje een rouwproces waar je doorheen moet. Het zal misschien even duren voordat je je draai weer gevonden hebt zonder je baan. Geef het de tijd. Ook ik heb wegens gezondheidsklachten geen baan meer. En hoewel ik dat heel moeilijk vond. ( en soms nog steeds) zie ik aan mijn kinderen dat het voor hen heel goed is dat ik er iedere dag voor en na school voor ze ben.
Het moet even bezinken denk ik, maar ik denk dat je er straks zeker opgelucht over bent. Je hebt je beslissing niet zomaar genomen, maar met een reden en ik weet zeker dat je daar profijt van gaat hebben! Succes met het afronden van alles en geniet van het vooruitzicht
Waarschijnlijk een goede keus aangezien je al zo lang twijfelde. Hier ook bewust tbm en ik kan nu veel meer genieten merk ik met de (4) kinderen. Meer rust in huis en ik merk dat de kinderen ook heel rustig zijn en we hadden er met z'n allen echt behoefte aan (meer rust, regelmaat).
Ja dat is ook precies de reden waarom, rust.. het constante gevlieg en gerace, dingen nooit voor de 100% kunnen doen en de jongste die nu een traject ingaat was de druppel.
Geen ervaring mee, maar heel stoer dat je de knoop het doorgehakt! Dikke knuffel, ik snap de emoties heel goed..
Ja ik ook haha. Ik worstel er inderdaad al heel lang mee en ik dacht vooral opluchting te voelen, maar vind het vooral eng nu.
Het bevalt hier (na ruim 6 jaar) nog steeds ontzettend goed! Ja ik werk natuurlijk thuis, maar de redenen die jij geeft zijn hetzelfde hier en het geeft echt rust.
We hebben er inderdaad lang en goed over nagedacht en het was een moeilijke beslissing. Ik had verwacht vooral opgelucht te zijn, maar vind het ook wel erg jammer nu, terwijl ik het echt niet meer zag zitten. Nu me weer focussen op de reden waarom en alle positieve kanten.
Mijn eerste gedachte was: wat fijn voor je! Ik vind het helemaal niet raar. Mijn vriend werkt al 7 jaar niet meer, en het maakt alles thuis zo veel gemakkelijker. Als het financieel haalbaar is voor jullie is dat toch helemaal prima?
Dat snap ik ook, dat vond ik destijds ook hoor. Ook door de dingen die je om je heen hoort over hoe dom en vreselijk het wel niet is. Nou dat is hier echt niet van toepassing.
Ik keek even raar op toen ik jou naam onder de topic titel zag staan. Had al eens ergens gelezen dat je twijfelde en maar geen beslissing kon nemen. Wat ontzettend goed dat je de knoop hebt door gehakt. Zal vast een hoop rust brengen voor jou en je gezin
Super stoer van je! Ik heb het ook een jaar of 2/3 geleden gedaan en ik vind het heerlijk! Weet nog heel goed dat ik de eerste week echt op de bank zat en dacht '' Oke, en nu '' is inmiddels uiteraard helemaal weg en ik moet zeggen, ik zou niet zonder meer kunnen. Mijn man kan zijn werk gewoon zonder moeite doen, de kinderen hebben iedere dag tussen de middag een moeder thuis om ze op te vangen en ik kan gewoon lekker op mijn gemakkie voor het huishouden zorgen. Ik zou zeggen, neem eerst gewoon even lekker een weekje voor jezelf, even bijkomen van alles en gewoon tot rust komen. En trek je vooral niets aan van mensen die negatief over een thuisblijf moeder praten, die zuurpruimen zul je altijd blijven houden, houd gewoon jezelf voor ogen waarom jullie als gezin hier voor hebben gekozen, dat is het belangrijkste.
Ja, dat zal zeker schelen! Ik hoop dat het jullie rust brengt. Dat deed het hier wel hoor. Niet stressen als er iemand ziek is, niet rennen en vliegen tussen kdv en werk.