Expres fout geschreven in de titel want dit is mijn absolute nummer één. Verder lees ik hier weleens ‘nom nom nom’ Ja. En toch wel ‘gezellig maken’ Ik had het vandaag echt heel gezellig in m’n eentje zonder man en kinderen maar dat had toch niks met van bil gaan te maken En uiteraard zijn er mensen die zich ergeren aan dit soort topics maar I don’t care. Ik blijf hem leuk vinden Shoot.
Het woord kiddo's, je hebt kinderen! En sowieso alle zinfouten van hun/hen, je/jij, jouw/uw enz enz. Het is niet zo moeilijk! En klussen, wat een verschrikkelijk woord is dat!
Sowieso schrijf je sowieso <—— zo. Dat woord heb ik op 100 manieren geschreven zien worden. Zo en zo. Sowezo. Zowiezo. So en so.
Hubby; Mijn lief. Jeuk! Kids; Me ipv mijn; Geen DT gebruiken; Geen interpunctie gebruiken, waardoor je 1 lange zin aan het lezen bent;
En ik wel 4x checken, heb ik het nou fout geschreven dan? Snap je punt, ik vind dat ook enorm irritant.
Erger vind ik nog als mensen het uitspreken als zo en zo. Dat doet mijn manager, hij zegt ook advocado’s
Geen DT is mij ook een doorn in het oog maar ik begrijp ook heel goed dat sommige mensen dat heel lastig vinden. Toch knijpt mijn oog ook altijd even samen als ik lees ‘dat betekend, hij behandeld, hij reageerd, enz’ Stam+t moet het zijn. Ik heb heel lang gedacht: dat zie je toch? Maar sommige mensen zien dat toch echt niet.
Al het 'vergadering taal', zoals: - dit parkeren we even - zullen we hier over sparren? - shoot - moet iedereen nou echt zijn plasje over heen doen? Bah, dan zeg ik al niks meer.
Dinnie Poes Hubbie Kids Honden/poezenmama Na ipv naar en vice versa En 100.000 varianten op zoenzo...
Dit. Maar aangezien ik ook weleens naar mijn lief en kids refereer (typt nu eenmaal sneller, slecht excuus, ik weet het ) kies ik doorgaans voor een ‘leven en laten leven’-attitude. Daarbij is dat voor mij nota bene een keuze, ik ben verre van dyslectisch. En ik zal iemand die taalkundig minder sterk is nooit daarop afrekenen. Ergo: zegt dus eigenlijk meer over mij dan over degenen naar wie ik refereer als ik m’n ergernis benoem.
Natuurlijk is dat zo! Maar ik merk in mijn omgeving dat veel mensen het wél weten, maar het wel prima vinden onder het mom van: een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. En ik denk op mijn beurt: ‘pas het dan aan’.
Eens met alle taalfouten. Zo onnodig. En verder krijg ik opstaande nekharen van "mijn hart huilt". Je hart is een dom orgaan, een holle spier met een stel kleppen en een primitief geleidingssysteem.
Ik ben er 1 die het niet hoort of ziet Als ik naar mijn moeder kijk die is niet getest maar moet wel dyslectisch zijn. Oooh wat erg nu ga ik twijfelen of dat zo goed staat. Taalregels als rekenregels blijven niet hangen. Je zou denken met een hbo opleiding je het wel zou kunnen. Niet iets waar ik trots op ben Mijn ergenis is alles wat op een tegeltje staat. Brrrrrrr Nomnomnom staat voor mij gelijk aan kawaii dus dat is juist schattig.
Onderkantje Leven en laten leven (vooral als men verder argumentloos is in een discussie, en het als gemakkelijke uitweg gebruikt) Manlief, zoonlief, dochterlief (helemaal als er dan daarna alles behalve een positief verhaal over de desbetreffende persoon komt )