Aankleed drama, tot welke leeftijd doen ouders het?

Hier zijn ze 3 en 5 en kleden zich geregeld zelf aan.
Als ik zelf nog bezig ben, moeten ze het nog even zelf doen of wachten.
Maar als ik toch niks anders doe, help ik ze.

Aankleden is wel een boel stappen.
Misschien helpt het om haar daar gerichtere opdrachten in te geven. ‘Trek je pyjama vast uit en dan kom ik er zo aan.’
Zorg eventueel dat je de avond van tevoren alles al klaar hebt liggen samen, dan is de keuze al gemaakt en de opdracht weer beperkter.

Maar ze is nog niet eens 4, help haar als ze het nodig heeft. Ze doet t echt wel zelf als ze het huis uit gaat.

 

Ik heb ook geen idee. Maar ik zou niet weten waarom helpen op die dagen dat ze zelf niet wilt een probleem zou zijn.
Ze kan het, dus lekker laten gaan.

 

Zoon is bijna 5. Dochter is net 3.
Beiden kunnen hun hemd/shirt nog niet zelf.
Sokken/onderbroek/broek lukt op hun eigen manier wel.
Zoon is helaas erg lui dus moeten wij regelmatig doen. Terwijl als we tegen de jongste zeggen: doe jij alvast even dit en dat aan of uit, dan doet ze het zó.

Kleren uitkiezen doen wij vrijwel altijd zelf.
Enkele keer geven ze beiden weleens aan dat ze een bepaald iets aan willen.
En soms kiezen we bijv. 2 shirts uit waaruit ze dan mogen kiezen.

 

Mijn dochter van net 4 kleed zich al zeker 2 jaar zelf aan en uit.
Mijn zoon (wordt in april 3) kleed zichzelf nu sinds een maand of 3 zelf aan, uitkleden doet hij wel al iets langer zelf.
Soms heeft hij nog hulp nodig, maar dan loopt hij naar zijn zus, die mag hem wel helpen, wij mogen het niet meer van hem

Kleding uitkiezen/klaarleggen doe ik, hoewel mijn oudste dat ook steeds vaker graag zelf doet

 

Onze dochter van ruim 5 vind het ook nog wel fijn/ makkelijk als ik het doe, prima toch... gaat een stuk sneller
Ik maak er eigenlijk geen probleem van, als ze 18 is wilt ze het vast zelf doen...
Overigens vind ik het ivm kliederen/ vlekken etc vaak prettiger om na het eten om te kleden, maar dat kan ook aan mijn kinderen liggen

 

Wij doen t voor onze 5 jarige. Choose your battles en in dit geval gaan we liever relaxed de ochtend starten dan met strijd.

De juf zei dat hij enorm zelfstandig is en zich zonder hulp uitstekend redt. Hij was met net 4, 1 van de weinige kinderen die 0.0 hulp nodig had: van hemd tot sokken en schoenen, kan alles zelf. Incl alle knoopjes. Dus hij kan t prima en dat is voor ons ook goed. Met zwemmen redde hij zich ook helemaal alleen qua kleren.

Dus t is gewoon luiheid. Nou prima. Uitkleden en pyjama aandoen moet hij wel zelf doen. Dan moet zn broertje ook omgekleed worden en is een wedstrijdje wie als eerste klaar is altijd een succes haha

 

Ik denk dat het een beetje is van wat vind je zelf belangrijk hierin. Ik vind zelfredzaamheid en zelfstandigheid sowieso een prettige vaardigheid voor ieder kind om te hebben. Als ze straks naar school gaat en zich daar goed kan redden, bijvoorbeeld bij het omkleden voor de gym, dan is dat alleen maar fijn. Ook als ze bij vriendinnetjes gaat spelen en daar zelf haar boterhammen kan smeren en schoenen en jas aan en uit kan trekken zonder al te veel gedoe is dat ook fijn.
Ik ben altijd heel vroeg begonnen met zelf aan en uitkleden. Mijn zoontje van 2,5 kan zich al grotendeels zelf uitkleden en een klein beetje zelf aankleden. Vaak nam ik de kinderen op de badkamer met hun outfit en dan Mochten ze alle tijd ervoor nemen om zich aan te kleden terwijl ik aan het douchen was 's ochtends.
Maar goed Wij krijgen dan ook binnenkort de vierde dus dan is zelfstandigheid en zelfredzaamheid toch wel heel handig

 

Als ze het zelf kan maar soms niet wil zou ik het op die dagen gewoon laten.
Hier kan de jongste zichzelf best goed aankleden, al heeft ze met sommige truien en hele strakke leggings soms hulp nodig.

Van ons hoeven ze ook niet per se aangekleed te ontbijten. Als ze honger hebben dan gaan ze maar lekker eerst eten. Dat maakt het ook altijd wel een stuk gezelliger. Een kind met honger is hier geen gezellig recept (ik ben ook niet leuk als ik honger heb hoor).
Zou t drama hier ook iets mee te maken kunnen hebben?

 

Ik help de jongste van 6 ook nog wel eens, meestal doet ze het zelf, maar af en toe haar eens in een broek hijsen of een trui over haar hoofd trekken - geen punt wat mij betreft M’n oudste help ik ook nog wel eens met bv haar pyjama na het douchen, heel gezellig vind ik

 

Dat zou heel goed kunnen!

Jongste zoon is in november 5 geworden. Hij kan zichzelf prima aan en uitkleden. Ook met knoopjes komt hij al een eind. Maar heel vaak help ik hem nog. Gaat lekker snel

Ik heb mijn dochter ook een periode gehad dat zij echt niet zelf wilde aankleden. Ze kon het prima, maar wilde gewoon niet. Zij was toen 4, haar zus 5. En ze had een peuter- en een babybroertje. Ik had mijn handen vol om op tijd de deur uit te gaan voor schooltijd. En zij maar treuzelen Ik ben toen een keer heel gemeen geweest. Tegen dochter gezegd dat ze op moest schieten, want aangekleed of niet ik zou haar in de auto zetten want het was tijd. Desnoods in pyjama naar school. Dus ik peuter in de auto, baby in de auto, oudste dochter in de auto en hoppa madam we klaar met aankleden!
Toen kon het opeens wel... Sindsdien heeft zij nooit meer gezeurd over aankleden.

 

Volgens mij deden ze het hier vanaf een jaar of drie zelf? Maar in het weekend of in de vakantie lopen ze nu nog wel eens in pyjama rond, heb ik geen last van.

 

De jongste van 3,5 doet het al een poosje zelf, maar lang niet altijd en ook lang niet alles zelf. Een jurk bijv. vind ze lastig. Gewoon ondergoed en pyjama doet ze al een paar maanden zelf, net als sokken en broek. Uitkleden doet ze (behalve haar shirt) al zelf vanaf dat ze net 2 was geloof ik.
Ik kijk er niet zo krap naar. De oudste van 6 vraagt soms ook even of ik z'n sokken goed wil doen omdat het naadje net niet lekker zit of zit in de knoop met een mouw die binnenste buiten zit.
Wat ik wel belangrijk vind en dus stimuleer is om het op een normale manier te vragen en niet gaan lopen jammeren en piepen, dan mag je het zelf uitzoeken.
Andersom geld hetzelfde, als je wilt dat ik help en je werkt niet fatsoenlijk mee (maakt er een spelletje van ofzo) dan mag je het ook zelf doen.
Maar goed dat is meer een stukje basisopvoeding denk ik wat in heel veel situaties geld.

Ik zou als je zelf zover bent om naar beneden te gaan gewoon je dochter vragen? Ga je zelf aankleden of zal ik even helpen? Ze gaat het vanzelf weer zelf doen, hier ook van die fases, ene keer help ik elke dag, dan weer een week niet.
En inderdaad een baby in huis kan ervoor zorgen dat ze juist weer wat meer hulp/aandacht wil, wat logisch is, dus daarin zou ik dan ook gewoon meebewegen.

 

Mijn dochters waren rond die leeftijd al behoorlijk zelfstandig op dat gebied. Ik geloof dat ze met 2 jr begonnen met ‘oefenen’. Dan liep één bv met een bloesje onderste boven aan door het huis, etc

Maar mijn zoon is een ander verhaal. Hij vindt het nog wel moeilijk en vaak weigert hij ook gewoon. We stimuleren het wel en het gaat steeds beter, maar we maken er geen strijd van. Hij moet bv wel aangekleed zijn voor hij op zijn tablet mag oid, maar dan help ik hem wel met aankleden.
En uiteindelijk is de school de beste stimulans voor hem. Daar moet hij het toch echt (grotendeels) zelf doen, en dus probeert hij thuis ook iets vaker te oefenen.

 

Ik maak er totaal geen probleem van eigenlijk. Zolang we niet de deur uit moeten mogen ze van mij in hun ondergoed/pyjama lopen. Snap ik ook, zit veel lekkerder dan je normale kleding (ik heb hier redelijk ‘gevoelige (ASS)’ kinderen.)
En ik help mijn jongste. Ik merk wel dat mijn jongens er een stuk minder vaardig in waren/zijn, de meiden konden zich met 2,5 al volledig aan- en uitkleden, mijn 3,5 jarige zoon krijgt met veel moeite z’n (onder)broek en sokken zelf aan

 

@Eppo82: Hier gewoon genoeg ‘gewone kleding’ in de kast die net zo lekker zit als een pyjama; werkt ook.

 

Hier is het vaak andersom. Ze kleed wel aan, maar naar mate de dag vordert gaat er steeds meer kleding uit waardoor ze eind van de dag in haar ondergoed loopt omdat het 1 te strak zit, het ander kriebelt of ze heeft het warm.