* Abbey Gemma *

Discussie in 'Vlindertjes van 17 - 24 weken' gestart door kimkivits, 13 jan 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. kimkivits

    kimkivits Fanatiek lid

    28 jun 2006
    2.209
    0
    0
    Eigen zaak, fotografe
    eindhoven
    Waar te beginnen......
    Ben al jaren niet meer actief geweest hier. Waarom nu ineens dan weer wel? Ergens om steun te vinden, mijn verhaal kwijt te kunnen en wie weet wat nog meer.

    Op 9 december zijn wij ons mooie lieve kleine meisje Abbey verloren. Er is niks erger dan zoiets te moeten mee maken. Toen mijn moeder plotseling overleed in April dacht ik 2013 kan niet erger worden. Ik gebruikte na ons 2e kindje alweer bijna 5 jaar de pil. Maar plotseling was ik door de pil heen (2 maanden na het overlijden van mama) ineens weer zwanger. Ik kwam er pas vrij laat achter omdat ik de pil gebruikte en niet verwachtte dat ik zwanger kon raken als je deze ook heel stipt neemt.

    Na een aantal weken was ik weer helemaal happy dat we zo'n 3e wondertje erbij kregen. Ik was net als bij de eerste 2 zwangerschappen weer zo ziek als een hond maar alle ziekenhuisopnames nam ik voor lief. Mijn buikje groeide langzaam weer en ik begon haar steeds meer te voelen. Alles was perfect, met 16 weken zagen we dat je een meisje zou zijn en 4 weken later hadden we via het AZM een mega goede 20 weken echo gehad. Dat nam heel even de stress bij me weg want eerlijk gezegd heb ik altijd een raar en naar voorgevoel gehad bij deze zwangerschap.

    Toen ik 22 weken zwanger was werd ik ineens ziek. Enorme hoofdpijn(aanvallen) met braken, hogere bloeddruk en wat eiwit in mijn urine. Maar de dokter dacht dat het te vroeg was voor zwangerschapsvergiftiging dus we gingen maar gewoon door.
    Met 23 weken voelde ik je nadat we 2 dagen met onze jongste in het ziekenhuis hadden gezeten ineens niet meer. Eerst dacht ik nog dat het kwam omdat ik zelf ziek was, of door de stress van de ziekenhuisopname van ons andere kindje.
    Maar mijn gevoel zei dat het niet juist was. De verloskundige zei eerst nog dat je misschien gedraaid was en ik je daardoor niet goed voelde. Maar een dag later, de dag na sinterklaas, wist ik dat ik stappen moest nemen. Ik belde de gyn, en ik mocht meteen komen. Daar zag ik je, een perfect kindje zonder kloppend hartje. Je was gestopt met leven. Met 23 weken en 4 dagen. Zomaar...

    3 dagen later werd ik ingeleid. Ik kreeg om half 9 de eerste pillen ingebracht. Na een half uur begonnen de weeen al, maar ik kon ze goed handelen. 4 uur later werden de 2de set pillen ingebracht want ik had geen ontsluiting gemaakt. Weer werden de weeen wat sterker maar ik en mijn vriend hebben gewoon samen filmpjes kunnen kijken op de ipad. Ondertussen voelde ik me steeds zieker. Ik begon te rillen, had het steeds koud en dronk belachelijk veel. Ik heb iets tegen de misselijkheid gevraagd en ze spoten iets in mijn infuus. 4 uur later kreeg ik weer 2 pillen ingebracht en ik had nog steeds geen ontsluiting. Ik zou om 22.00u de laatste pillen krijgen, en de gyn verwachtte dat ik de ochtend erop nog niet zou zijn bevallen. Maar ineens ging ik van 0 naar 100. Een heftige weeenstorm volgde en ik ging steeds meer shaken. Ik reageerde kennelijk niet goed op de medicijnen die ze me hadden gegeven. De verpleging zag dat ik ineens hele hoge koorts kreeg dus ze begonnen met antibiotica. Ik wilde perse geen pijnstilling en had het echt heel zwaar, ik had niet verwacht dat ik een weeenstorm zou krijgen en omdat ik ook zo ziek was was het wel dubbelop. Opeens voelde ik enorme druk in mijn onderbuik, ik dacht nog dat ik ineens moest plassen maar kennelijk was dat Abbey die net draaide richting de uitgang.
    De gyn belde voor een ruggeprik omdat het niet meer te doen was lichamelijk, en ik wilde niet. Op het moment dat ze weg liep voelde ik persdrang. ik mocht niet persen en moest wachten op de gyn maar ik kon alleen maar denken weg met die pijn. Na een paar keer goed persen werd Abbey Gemma geboren. Helemaal perfect. Nog in haar coconnetje, ze zat in de placenta en vliezen. Ze hebben het eerst bekeken omdat er gecheckt moest worden of ze een afwijking zagen en erna hebben ze het opengemaakt waar ze dan in lag. Ik was vooraf heel bang, omdat ik totaal niet wist wat ik kon verwachten. Maar ze was helemaal af. Perfect. Ze had al haartjes, kleine vinger en teennagels, alleen dan nog vrij mager. Ze was zo groot als mijn onderarm min mijn hand, wat ik verrassend groot vond en ze woog 455 gram.

    Onze kinderen, mijn vader en broertje zijn gebeld en meteen gekomen. Wat waren ze trots op hun kleine zusje. Ze hebben haar geaaid, naar haar gekeken en we hebben met ons 4en afscheid moeten nemen. Dat vond ik het zwaarste. Dat je die hel van een bevalling moet doormaken, je bevalt van een kindje en je het niet mee naar huis kunt nemen. Dat je je kindje moet achter laten in het ziekenhuis.

    We hebben alle testen laten doen die er mogelijk waren, incl. obductie. Tot op heden hebben ze niks kunnen vinden. We hebben haar 3 dagen later gecremeerd in besloten kring, nadat ze eerst nog even thuis is geweest, en nu wachten we nog tot ze weer terug thuis is.

    In de eerste 2-3 weken leef je nog in ongeloof en de adrenaline. Nu gaat het steeds zwaarder worden. Alle vrouwen met hun mooie dikke buiken, ik wil dat ook. En ik wil mijn kleine meisje terug.
    Ik snap nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Een perfect en gezond kindje dat zomaar ineens stopt met leven....
     
  2. frummelk

    frummelk Fanatiek lid

    2 okt 2012
    2.309
    0
    36
    in het midden...
    Jeetje heftig zeg!
    Sterkte
     
  3. madelein

    madelein VIP lid

    28 feb 2011
    6.755
    623
    113
    Wat verdrietig :(

    Knap dat je de weeen storm hebt doorstaan. Ik heb hetzelfde gehad. Ook de maximale dosis pillen, en ineens kwam het aan. Ik trok het niet.
    Heel veel sterkte de komende tijd meis. Neem je tijd.

    Ik hoop dat jullie wat wijzer worden van de uitslagen die je nog moet krijgen. Het neemt het verdriet niet weg, maar kan misschien wel een verklaring geven waarom dit nu gebeurd is.

    Als je wilt praten, m'n pb staat voor je open meis.
     
  4. butterfly0511

    butterfly0511 Fanatiek lid

    7 dec 2008
    2.303
    13
    38
    pedagogische medewerkster
    Heel veel sterkte
     
  5. Tinussie

    Tinussie Actief lid

    11 nov 2011
    151
    21
    18
    NULL
    NULL
    Heel veel sterkte!
     
  6. BLiS

    BLiS VIP lid

    29 jan 2009
    27.768
    1
    38
    Vrouw
    Lieve Kim,

    Kippenvel stond op mijn armen toen ik je berichtje las.
    "nee niet jullie kleine meisje" dacht ik.
    Maar helaas bevestigde je mijn gevoel, ik vond en vind het nog steeds vreselijk en onbegrijpelijk voor jullie!
    Helaas weet ik nu precies waar je doorheen gaat, het is niet makkelijk!
    Mocht je willen praten dan weet je me te vinden.

    Ik hoop heel erg dat jullie wat antwoorden krijgen op de vele vragen, maar houdt er ook rekening mee dat vele vragen onbeantwoord blijven.
    Wij hebben afgelopen week alles af kunnen sluiten qua onderzoeken.
     
  7. poppetje77

    poppetje77 Fanatiek lid

    11 jul 2012
    3.880
    330
    83
    Vrouw
    ambtenaar
    regio rotterdam
    Heel veel sterkte met dit enorme verlies!!
     
  8. mappel

    mappel Niet meer actief

    ach meisje toch.. Dat moet verschrikkelijk zijn. Inderdaad na het overlijden van je moeder denk je, even iets positiefs in je leven.. en dan eindigt het zo!:(

    Ongelooflijk veel sterkte gewenst met dit intense verdriet!
     
  9. collo003

    collo003 VIP lid

    12 feb 2009
    7.802
    1
    0
    Oeteldonk
    Lieve Kim,
    Ontsteld was ik toen ik het berichtje vernam dat jullie kindje niet meer in leven was. Met tranen in mijn ogen heb ik de foto's van jullie kennismaking met Abbey bekeken. Ik heb erg veel respect voor de manier waarop jullie de kinderen hierbij betrokken hebben. Ook heb ik erg veel respect voor je dat je je nog steeds zo inzet voor newborn fotografie, want wat moet dat moeilijk voor je zijn.
    Ik hoop dat, ondanks dat jullie haar zo vreselijk missen, je een beetje troost kunt halen uit het feit dat ze nu bij je mama is. Heel veel sterkte voor de komende nog moeilijke tijd.
     
  10. Anne1234

    Anne1234 Actief lid

    25 mei 2011
    346
    0
    0
    dutch capital
    Hoi Kim,
    Ook ik kreeg echt kippenvel met het lezen van je verhaal. De meeste dames die hier meeschrijven hebben helaas ervaring met het moeten missen van kindjes.Maar elke keer grijpt het me ook weer zo aan.nu ook jouw verhaal weer.
    Ik hoop dat je er goed over kunt praten en dat je de tijd neemt om het verdriet zijn gang te kunnen laten gaan.

    Wens je heel veel sterkte!
     
  11. Hopmarjanneke

    Hopmarjanneke VIP lid

    10 jul 2008
    13.507
    493
    83
    Vrouw
    Docent Frans (in opleiding)
    Duitsland
    Heel veel sterkte, dit is het ergste wat je als ouders mee kunt maken.
     
  12. marjol

    marjol Fanatiek lid

    14 nov 2009
    1.881
    3
    36
    Gelderland
    Heel veel sterkte.
     
  13. JoyofLiving

    JoyofLiving Fanatiek lid

    10 apr 2013
    2.571
    0
    0
    Heel veel sterkte de aankomende tijd!
     
  14. Kaatje1603

    Kaatje1603 Fanatiek lid

    21 jan 2013
    1.291
    192
    63
    Vrouw
    Mamma!
    omgeving Rotterdam
    heel veel sterkte meid... :(
     

Deel Deze Pagina