ik weet eigenlijk niet goed waar ik dit moet plaatsen, dus verplaats het maar als het niet goed staat. ik zit met een, wat ik vind... een mega probleem. mijn stiefzusje van 17 is per ongeluk zwanger geraakt, ze heeft geen vriend. haar moeder heeft het er best zwaar mee, en heeft volgens mij ook liever dat ze het weg laat halen. gisteren had ze een afspraak in het ziekenhuis voor een abortus, ze moest met openbaar vervoer. maar ik denk ja ik laat haar niet met de bus gaan. dus ik ben met haar naar het ziekenhuis gegaan met de auto. haar moeder was mee en een vriendin. ik sta totaal niet achter een abortus, maar het is mijn zusje dus ik steun haar in haar beslissingen. maar eerst zou er een echo gedaan worden, om te kijken hoe ver ze eigenlijk al was. wij dachten rond de 2 maanden omdat ze nu bijna voor de tweede keer ongesteld had moeten worden, sinds ze dat niet meer was. maar uit de echo blijkt dus dat ze al 16 weken is. nu mag ze een week nadenken over wat ze wil, volgende week terug komen voor vervolg gesprek. als ze het weg laat halen, kan dat maar bij 1 ziekenhuis in nederland. weet niet meer precies waar dat kan. maar nu sta ik er dus helemaal niet meer achter, heb even op zo'n kalendertje gekeken. en de kleine is al zo'n cm of 15. kan al licht van donker onderscheiden en heeft al nageltjes ... nu hebben mijn man en ik het er al over gehad om het kind als ons pleegkind op te nemen als ze het besluit te houden. want opvoeden ziet ze zelf nog niet zitten. maar hoe zij daarover denkt weet ik niet. had het al vantevoren verteld dat we dat willen. maar had ze verder niks op gezegt omdat ze het toch weg zou laten halen. maar ze staat zelf ook niet achter een abortus eigenlijk. maar ze zou het doen om haar moeder haar zin te geven. en ze is zelf zonder vader opgegroeit en wil dit haar kind ook niet aan doen. ze zit volgens mij helemaal met zichzelf in de knoop op dat gebied. wat moet ik hier nou mee. ik heb het idee dat als ze het toch nog weg laat halen, ze er reuze spijt van gaat krijgen. en ik ben van mening dat het nu moord word als ze het zou doen. maarja hoe dan ook ik zal haar steunen in iedere beslissing. ik heb het er best moeilijk mee ook, heb nogal wat tranen gelaten van de week. wat moet ik hier nou mee doen. kan haar toch ook moeilijk dwingen om het kind te houden, zodat ik het voorlopig kan opvoeden tot ze er zelf aan toe is. maar om een abortus te laten doen, zeker nu nog....... ik weet het niet hoor, het komt zo verkeerd over bij mij. sorry voor het lange verhaal maar ik zit er echt zo mee... en zussie, mocht je dit lezen...... het kindje is bij mij hier in mijn gezin heel erg welkom...
Hoi, Allereerst vind ik het heel lief van je, dat je je zusje niet in de kou laat staan. Ik ben het wel met je eens dat abortus niet gepast is, zeker niet in dit stadium. Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd een beetje moeite heb met dit soort situaties. Wel sex hebben, maar de consequenties niet kunnen of willen aanvaarden. We leven in een tijd dat er zo gehamerd word op condooms en anticonceptie. Maar goed, ik hoop dat je eruit kan komen met je stiefzusje. Super van jullie dat jullie de kleine zouden willen opvoeden. Heel veel succes de aankomende tijd. Groetjes, Elvira
hartstikke lief van je dat jullie het kindje in huis willen nemen! Als ik je zusje was zou ik daarvoor kiezen en zeker niet voor abortus. Ze is al zo ver! Het is al een echt mensje. Over een kleine 4 weken kan je al zien of het een jongen of meisje is. Ik denk dat als ze toch voor abortus kiest dat ze daar later heeeeel erg veel spijt van gaat krijgen! Ik hoop echt dat je zusje ervoor kiest om de kleine door jullie te laten opvoeden! Sterkte!
hoi meiss, ik lees nu net je bericht en ik word er verdrietig van wat een moeilijke situatie voor je, ik hoop echt dat ze het zal houden en het bij jou zou plaatsen want zo te horen komt het dan in een warm nest,lief dat je het heb aangeboden super! ja, het is nu al een echt kindje, ik duim ervoor dat ze het zal houden. veel sterkte en succes de komende tijd voor jullie. liefs
dank jullie wel voor de lieve en warme reacties..... ik hoop ook echt dat ze het houdt en dat als ze het zelf nog niet ziet zitten om het op te voeden ik het dan voor haar mag doen...
Wat een rot situatie zeg. Ik neem aan dat je zusje nog thuis woont? Is het geen idee dat ze bij jou gaat wonen zodat jullie samen het kindje op kunnen voeden. Ik hoop dat ze hier uit gaat komen en in elk geval niet voor abortus gaat kiezen. Heel veel succes
hoi, ik hoop ook dat ze het gaat houden, ik ben ook niet voor abortus, het is wel je vlees en bloed. En vind het ook heeel erg goed van je dat jij dat kindje in je gezin wilt hebben. misschien is het idd een idee dat zei ook bij jou komt wonen zodat ze het in bad kan doen en een fles geven zodat ze het later zelf kan. succes ermee
Klinkt misschien gek...maar 17 is toch niet zo heeeel extreem jong...er zijn best goede mogelijkheden voor haar en het kind hoor.Ik heb hier een beetje zo'n middeleeuwse bijsmaak bij dit verhaal, niet lullig bedoeld hoor. Woont ze in een klein dorp ofzo?
Jeetje wat heftig zeg! Allereerst wat geweldig dat jullie dat zouden willen doen! Volgens mij zou het kindje zich heel erg gewild voelen bij jullie. Zeventien is niet zo piepjong meer, maar het kind heeft niets aan een moeder die er nog niet klaar voor is als je het mij vraagt. Of je nu 15 bent of 30. Ik zou nog eens goed met haar in gesprek gaan om te kijken wat zij echt zelf wilt. pfff, maar nu nog een abortus? (heet dat in deze fase nog wel zo?) Als ik denk aan mijn inmiddels grote zoon en het "spruitje" wat zich net kenbaar heeft gemaakt krijg ik tranen in mijn ogen. Niemand op deze wereld is meer gewenst dan die twee.
Sorrie maar dat vind ik pas een middeleeuwse gedachte, dat je in een klein dorp moet wonen om zo te handelen? Alsof mensen uit kleine dorpen achtergesteld zijn of zo.
Jeetje was een lastige situatie. Ik ben zelf ook tegen abortus, en zeker bij 16 weken. Dat ben ik nu bijna, ik voel de kleine af en toe schoppen en zou er niet aan moeten denken om dat niet meer te hebben. Ik vind het een super lief idee van jullie om de kleine als pleegkind in jullie huis op te nemen, je zusje is nu nog te jong/er nog niet aan toe om het op te voeden,maar zou zo wel deel uitmaken van de opvoeding en hem/haar zien opgroeien. Misschien toch een tip om haar nog een keer apart te nemen ( zonder ouders erbij) en het nog een keer opperen zodat ze er serieus over na kan denken.
dat ze bij ons komt wonen is helaas geen optie. mamadeluxe: ja ze woont wel in een klein dorp, maar ze is toch echt een "stadsmens" , ze woont ook pas sinds ongeveer een half jaar in dat dorp. maar ik ben een echte "dorpeling" dus ik vind dat niet zo leuk overkomen. wij zijn ook best wat gewend om het zo maar te zeggen. salsera78: dat is precies hetzelfde wat ik tegen haar heb gezegt, over de leeftijd. en gemakkelijker word het ook niet qua opvoeden. ik vind het ook niet gemakkelijk en ik ben 30. al is mijn situatie beter natuurlijk, ik ben getrouwd heb een huis etc... zij woont nog thuis, gaat nog naar school. haar moeder is er niet blij mee (mijn vader accepteerd het zoals het is) ik heb ook totaal geen idee wat ze nu gaat doen, ik heb vanmorgen van iemand gehoord hoe het gaat als ze nu nog besluit om het af te breken... tjonge dat is echt moord gewoon. ze laten het kindje letterlijk stikken...... bah ik moet er niet aan denken. maar wat vinden jullie? moet ik dit aan haar vertellen, hoe zoiets gaat? maarja ik wil haar ook geen schuldgevoel aanpraten. maar om het nog weg te laten halen..... ik vind het echt zo verkeerd, kan toch niet? dat ze dat nog doen in een ziekenhuis..... pffff het zal best moeilijk zal worden als ik dat kindje hier krijg. maar dat heb ik er echt voor over, het is wel een leventje. ik hoop echt zo dat ze het houdt...... echt ik kan niet anders dan huilen als ik het erover heb.
Ik denk dat het misschien wel goed is om haar te vertellen hoe een abortus in dit stadium gaat. Wie weet helpt het haar tot andere gedachten te komen. Ik hoop het zo. Heel veel succes meid.
Ondanks mijn bijna 19 weken ben ik een iets andere mening toegedaan. Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker geen voorstander van abortus maar... als je zusje dit kindje krijgt wordt ze wel moeder. Als het kindje bij jou gaat wonen, zal ze nooit 'zonder' zijn. Dat geeft opzich zelf ook weer zo z'n uitdagingen. Er zijn verschillende opties en abortus is hier volgens de NL wet nog net een optie. Ik vind het belangrijk dat je zusje hierin een eigen beslissing neemt. 17 is jong maar je bent niet piep meer en als je aan sex kan doen, kan je ook nadenken wat je met de gevolgen van je daden moet doen. Eigenlijk hoop ik dat je zusje jouw stukje niet gelezen heeft want je beïnvloed haar wel heel sterk op deze manier. Mijn advies aan haar zou zijn: laat je goed voorlichten. Stel alle vragen die je wilt stellen, en stel ze zo vaak als jij het nodig vindt. Probeer in de toekomst te kijken en vooral heel veel sterkte! Tot slot: jij ook veel sterkte want dit is een heel moeilijke situatie niet alleen voor je zus maar ook voor alle indirect betrokkenen!
Ik weet toevallig dat het vaker voorkomt dat er in kleine dorpjes bijvoorbeeld heel streng gelovige gezinnen wonen dan in de stad Ik bedoelde het niet perse negatief hoor
ik huil en ik huil........ ze is nu heen om "het " te doen............ waarom toch? ik heb er geen woorden meer voor.
Ah gatver...doen ze dat echt nog rond die tijd? Ik ben nu zelf 16 weken...Heb het al gevoelt en weet dat mn kleine binnenkort mij kan horen enzo.... En dan lees je zoiets verdrietigs. Ik hoop zo ontzettend dat ze zelf ECHT achter de beslissing staat en dat t niet min of meer mama was die vond dat dit het beste was... Wat een verdrietig verhaal zeg. Alle betrokkenen heel HEEL veel sterkte
pff voor jou ook geen makkie,heb je zo'n voorstel gedaan,word haar alle zorg onnomen,en dan nog zo'n beslissing maken! hoe moeilijk het misschien voor haar ook is! ben hier echt op tegen en was nu dus 17weken en dan weg! ongelovelijk!jij ook heel veel sterkte
Ow wat naar voor jullie allebei. Je stelt je er toch op in dat er misschien een kleine in je gezin komt wonen. Heel erg veel sterkte. Had je haar nog wel vooraf kunnen spreken? (En heeft ze zich echt niet op het laatste moment, op locatie, bedacht, vraag ik met een klein stemmetje?...)