Onze zoon van 7 is altijd al een druk kind geweest. Druk in de buik, drukke, temperamentvolle peuter en kleuter. Als baby veel gehuild, en nog altijd snel gefrustreerd en huilerig. Maar daarnaast ook mega enthousiast, een grappenmaker, creatief, sociaal... Het is een slim kind geweest, zat in groep 2 in de plus- klas en kreeg begin groep 3 ook extra werkjes aangereikt. Toch scoorde hij nu voor de laatste cito voor taal een D/ E, tot ieders verbazing. Qua concentratie en taakgerichtheid scoort hij beneden gemiddeld. In groep 2 zat hij al niet lekker in zijn vel. De juf dacht aan meer uitdaging of faalangst, perfectionisme. Nu in groep 3 weet ik het niet meer. Hij zit in een lastige klas (inmiddels groep 3), met veel probleem kinderen. (autisme, adhd, maar ook "gewoon drukke" en ook brutale kinderen).De juffen hebben het er moeilijk mee en krijgen zelfs hulp van buitenaf. Er wordt meer verwacht qua werkhouding waar hij niet goed aan kan voldoen. Thuis gedraagt hij zich tegendraads, druk en gefrustreerd. Wat ik merk thuis is een druk, gefrustreerd jongetje, boos, vaak tegendraads, laat zich niet straffen of corrigeren. Hij is erg impulsief, komt geregeld in de moeilijkheden daardoor. Bij veel gedrag vraag ik me af: is dit nog wel leeftijdsgebonden, of ligt het aan de klas/ de situatie op school of speelt er meer, zoals ADHD? Dit vermoeden laat me niet los, ik twijfel hier al zeker 3 jaar over. Zeker nu ik zie dat zijn zusje van 4,5 hem voorbij schiet in bepaalde vaardigheden qua stilzitten, zichzelf aankleden, aan tafel blijven, laten corrigeren, mee naar de winkel en je gedragen... Eerst denk je nog: ben ik niet consequent genoeg? Of juist te streng met bepaalde dingen? Straf ik teveel of te weinig? nu begin ik steeds meer te denken: er is iets met hem. Kortom: naar de schoolarts gestuurd en vragenlijst in gevuld op allerlei gebied. Juffen ook ingevuld. Nu blijkt de uitkomst van onze vragenlijst wel nader onderzoek te vereisen, oa op gebied van ADHD, maar de vragenlijsten van de juffen vertonen totaal GEEN afwijkend gedrag Alleen dit is natuurlijk al vreemd. Er volgt nu nog een gesprek om dit te bepraten. Ik ben nu aan het nadenken hoe ik dit wil gaan aanpakken. Noem het een onderbuik gevoel maar ik denk dat hij wel adhd heeft. ik kan talloze voorbeelden noemen uit de praktijk, heb er inmiddels veel over gelezen en herken van alles. Maar nu de juffen dit niet met de vragenlijsten bevestigen, heb ik het gevoel voor die diagnose te moeten vechten. En dit voelt weer heel erg stom, want wie wil zijn kind nou graag een etiketje opplakken?! Bovendien geven de juffen met het tienminuten gesprek wel andere dingen aan dan wat ze in de vragenlijsten hebben aangegeven op gebied van stilzitten, concentratie, taakgerichtheid. Ik twijfel dus aan de betrouwbaarheid van hun ingevulde lijsten. Plus onze zoon valt wrs niet heel negatief op in zo'n probleem klas, ligt ook lekker in de klas, dus dat schiet in deze ook niet op. Daarnaast zijn de juffen beide onervaren met groep 3, is beiden het eerste jaar in groep 3,en ze geven zelf ook aan dat ze geen vergelijking hebben qua leeftijdsgenoten. Eigenlijk wil ik dus een adhd test afdwingen. Is dit raar? Het voelt zo stom, alsof ik graag wil dat hij iets mankeert. Maar ik wil gewoon een antwoord op mijn vragen. Er volgt dus binnenkort een gesprekje met schoolarts en juf. Ik kan moeilijk de vragenlijst van de juf afzwakken, want zo is het hoe hun het zien. Maar heeft iemand ervaring met deze situatie? Tips? Meningen?
Mijn zoon van 7.5 heeft adhd. Al met 1 jaar hulp gevraagd van cjg en de psygologe van hun stuurde ons gelijk door naar lucertis ( kinder en jeugdpsygiatrie). Toen 6 maanden elke maandag op een daggroep gelopen voor observatie en later verlopige diagnose en met zijn 3de jaar weer. Onder de 4 mag er geen adhd of verwant worden vastgesteld dus werd het regulatiestoornis. Op de dag dat hij 4 werd veranderde dit in adhd. Verleden jaar opnieuw getest omdat het niet goed ging op school en we alles geprobeerd hadden wat er mogelijk was zonder medicatie. Sinds januari slikt hij nu medicijnen en hij gaat met sprongen vooruit!!!! Via school kan je weinig onderzoeken eisen gewoon omdat zij weinig tot geen budget krijgen . Wel kan je via de huisarts een verwijzing vragen . Wil je meer weten pb me maar!!!
Je hoeft niks af te dwingen, ga naar de ha en haal een verwijzing voor ggz. Dan wordt je zoon getest. Die vragenlijsten zijn niks meer dan een inventarisatie, maar geen (stap naar) een diagnose. Hou er rekening mee dat het ook wat anders of niets kan zijn, want Adhd wordt snel geroepen terwijl er veel meer mogelijkheden zijn zo bleek mijn oudste Asperger te hebben ipv Adhd en mijn jongste zijn ze nog niet zeker van. Het gaat ook niet om "etiketten plakken", dat zeggen alleen mensen die er niks mee te maken hebben en er weinig van weten een diagnose kan opluchting geven en opent deuren naar hulp. Bij mijn oudste gaf het de handvatten die we zo hard nodig hebben. Dus laat de lijsten van school even los, volg je gevoel en ga naar de huisarts.
Kan de schoolarts hierin niet doorverwijzen? Zij is volledig op de hoogte van mijn hulpvraag en kent de hele situatie? En mocht het via de huisarts gaan: moet je dan om een adhd test vragen of een ander soort test? En heb je dan ook niet de "steun" /mening van school nodig?
Ik heb alleen ervaring met andermans kinderen die ADHD hebben en/of (bizar, I know!) de bijbehorende medicatie slikken. Wat ik ervan heb begrepen is dat ADHD een combinatie is van gedragingen/indicaties/symptomen, die ook voor kunnen komen bij mensen die geen ADHD hebben. Het is dus heel gemakkelijk om het etiket ADHD te krijgen. Als moeder wil je het beste voor je kind, dus wil je weten wat hij heeft. Ik zou daarom juist benadrukken dat je niet op zoek bent naar een bepaald etiket, maar dat je op zoek bent naar een verklaring voor het gedrag van je kind, zodat je de juiste oplossing kan vinden (eventueel medicatie). Je bent natuurlijk ook geholpen met de uitkomst dat er geen medische oorzaak is. Dan weet je dat je verder kan kijken met bijvoorbeeld een gedragsdeskundige.
Zo is het ook. Het is alleen dat ik al ca 3 jaar "worstel" met zijn gedrag en vanuit schaamte niet aan de bel durfde te trekken. Net alsof ik mijn kind niet onder controle heb ofzo, terwijl ik als verpleegkundige echt geen dummy ben op het gebied van ontwikkeling ed. Uiteindelijk zie ik bij mn andere kind dat het ook heel anders kan en daarom wil ik nu weten hoe of wat er aan de hand kan zijn. Ik heb inmiddels al alles gelezen wat los en vast zit op het gebied van ontwikkeling, opvoeding en pas al van alles aan structuur, beloningssystemen, vaste dagindeling etc toe. Als dan blijkt dat er " niks" is, dan word ik echt moedeloos, want... wat dan?!
Als je bij een goede kinderpsychiater komt is dat niet makkelijk maar je hebt een goed punt. Druif, vraag niet om een Adhd test maar een doorverwijzing om zijn gedrag te laten onderzoeken en hulp te krijgen. De psychiater beslist dan bij intake welke kant ze opgaan met onderzoek.
Mijn zoon van bijna 7 vertoont veel overeenkomsten. Ben via school en de huisarts doorverwezen naar GGZ. Dan krijg je wat gesprekken en je kind wordt psychisch goed onderzocht. Mijn zoon heeft Pdd Nos (heel licht) en verschijnselen van ADHD. Hij heeft daar inmiddels medicijnen voor want hij fuctioneerde niet goed in de klas. Overal doorheen praten, werkjes afraffelen, niet opletten en concentratieproblemen. Wel als beste gescoord op z'n Cito toets overigens Nu gebruikt hij concerta 12 uurs tabletten en het gaat ontzettend goed nu. 180 graden de andere kant op en zijn juf is zeer tevreden over zijn prestaties. Maar focus je niet teveel op alleen adhd. Het kan ook een vorm van autisme zijn. Maar GGZ kan dat het beste voor je uitzoeken. Een doorverwijzing moet je regelen via je huisarts.
Je hoeft je hier echt niet voor te schamen! Al had je wel invloed gehad, dan heb je dat toch niet bewust gedaan? Je geeft aan dat de juf in een gesprek heeft aangegeven dat haar dingen zijn opgevallen en jij ervaart ook bepaald gedrag dat je niet kan plaatsen. Je zoontje zit zichzelf duidelijk in de weg, dan is het juist goed om hulp te zoeken.
Autisme en ADHD zitten ook aan de kant van mn man zijn familie, dus hierop ben ik ook bedacht natuurlijk. Autisme heb ik ook wel aan gedacht omdat hij zo snel van slag af is en snel gefrustreerd, en enorm gevoelig reageert op allerlei prikkels. Het heeft allemaal wel overlap natuurlijk. Maar volgens de juffen is hij sociaal genoeg en is hij juist extravert en volgens mij ook inlevend genoeg Maar verder onderzoek lijkt me fijn om het ene plekje te kunnen geven en al dan niet juiste begeleiding te krijgen.
Zo ver ben ik nu ook idd. Stomme is dat in tien minuten gesprekken de juffen wel dingen aangeven dienonvoldoende scoren zoals op gebied van werkhouding, maar in zo'n vragenlijst komt het dan niet naar voren?!:x Heel frustrerend, alsof het alleen mijn mening is dat hij niet lekker gaat...
Heel herkenbaar tot en met de klas met veel kinderen die de nodige aandacht vragen aan toe. Ik heb me ook jaren afgevraagd of hij geen adhd had, al van peuter af aan. Paar maanden geleden laten testen en hij blijkt hoogbegaafd. Zoek maar eens op de overeenkomsten, het kan ontzettend op elkaar lijken. Weet nu tenminste zeker wat het gedrag veroorzaakt en kan daarom gerichter handelen.
Hee Druif, herkenbaar hoor! Gewoon medewerking van de schoolarts vragen, lukt dit niet dan via je eigen huisarts regelen. Verder herken ik het heel erg. Thuis is het bij T erg opvallend. Maar op school gaat het tot afgelopen weken erg goed. Nu gaat het op school oom slechter, qua gedrag, dus ik wacht af. Zelf werk ik in jeugdpsychiatrie enkan diverse labels op mijn kind plakken als pdd-NOS en ADHD, misschien ivm ODD. Ook ik heb al jaren een onderbuikgevoel. Mijn jongste is ook druk, maar eentotaal ander kind.
Mag ik je een kritische vraag stellen? Wat gaat het je opleveren als jij te horen krijgt dat hij aan een diagnose voldoet? En wat betekent het voor je zoontje? En dit bedoel ik absoluut niet vervelend, maar ik lees dat er ook heel veel goed gaat in zijn leventje, maar dat er punten zijn waar je tegenaan loopt. Het is ontzettend lastig om ADHD te diagnosticeren omdat het niet goed meetbaar is. Hierdoor zijn er ontzettend veel kinderen die met een onterechte diagnose rondlopen. Wat hoort bij de persoonlijkheid van het kind en bij de ontwikkeling van jongens, dus wat is eigenlijk 'normaal'? Daarbij, ik las je verhaal en ik dacht: 'hè, ze heeft heeft het over mijn zoon!' Lief, spontaan, warm, sociaal en slim mannetje van ook 7 jaar, maar ook eentje met een pittig karakter soms! Druk, soms weinig concentratie, lijkt het ene oor in te gaan en het andere uit, opstandig en rigide in sommige zaken. Lastige klas, ook twee kinderen met autisme en een aantal met 'pittig' karakters. En ook ik heb vaak momente gehad dat ik dacht, 'hij zal toch geen ADHD' hebben', maar dan probeer ik ook echt te kijken naar alles wat wel goed goed, naar hoe ik hem het beste kan ondersteunen, hoe wij ook minder bovenop hem zitten en hem steeds maar corrigeren. Ik merk duidelijk dat ons gedrag zoveel invloed heeft op zijn leventje en hoe hij zich erbij voelt. En door ook te accepteren dat hij is wie hij is, hem niet proberen te veranderen en meer naar gedrag te kijken, maakt echt een wereld van verschil! Dus als jouw zoontje een fijn leven heeft, goed meekomt op school, vriendjes heeft en zelf niet veel last heeft van zijn gedrag, waarom zou je dan in die molen willen belanden? Ik zou het heel goed overwegen en hou vooral voor ogen wat het voor hem betekent als die onderzoeken starten en eventueel de uitkomst ervan. En ik ben benieuwd wat er dan voor jullie zal veranderen, hij blijft toch wie hij is, met al zijn mooie en ook minder mooie kanten. Dit gezegd te hebben, heb ik de indruk dat je een hele lieve en bezorgde moeder bent en nogmaals, ik bedoel het niet vervelend en ik wil jouw situatie absoluut niet bagataliseren. Ik zie alleen dat we in een wereld leven waarin bepaalde diagnoses trending zijn en daar moeten we mee uitkijken. Sorry voor het lange verhaal 😉 En heel veel succes met je mannetje!
Fijn dat je met me mee denkt! Ik ben me ervan bewust dat er heel veel dingen op elkaar lijken of overlappen. Hoogbegaafdheid lijkt me toch niet. Hij is wel altijd "cognitief vlot" geweest en wilt alles graag goed doen, maar hij blinkt nergens echt in uit of zo. In rekenen is hij goed, maar het lijkt me dat als je hoogbegaafd bent, je op meerdere vlakken erg goed bent? Hij loopt qua fijne motoriek zelfs achter ( krijgt fysio) en vind hem vaak zich wat jonger gedragen.
Hee hoi Paarse!! Onze kinderen blijven op elkaar lijken he?! Ik heb mijn vermoedens al jaren, maar in de kleuterklas is iedereen springerig, groep 2 is ook nog vrij los qua structuur. En werd zijn 'lastige" gedrag thuis afgedaan aan "toe zijn aan groep 3" , faal angst etc. En begin dit jaar nogmaals doorgegeven bij de leerkrachten en die vonden hem enkel "erg wiebelig". maar nu ook zijn cito's dramatisch naar beneden zijn gekelderd en hij onvoldoende scoort op werkhouding ben ik het afwachten echt beu. Kan zijn dat door de strengere "werkcultuur" in groep 3 hij nu wel door de mand valt en juist doordat hij cognitief sterk was hij altijd wel mee kon komen. de drie minuten test was dramatisch omdat hij een keer of wat zijn aandacht er niet bij kon houden en gewoon is weggelopen ... des te frustrerender dat de leerkrachten niks opvallends hebben gescoord! Is het heel raar dat als de school niet mee werkt je het via de huisarts probeert? Ik verwacht overigens wel medewerking van de schoolarts hoor, maar vind het erg vervelend dat de leerkrachten zo'n andere visie er op na houden. Voel me niet bepaald erkent. Mn dochter is idd ook druk, maar wordt meer mee gesleurd door zoon. Daar heb ik totaal geen zorgen over.
Bedankt voor je lange verhaal Wat het me op zou leveren? Heb daar over na gedacht, want in feite verandert hij natuurlijk niet. Maar een diagnose adhd zou me een hoop erkenning geven. Het ligt niet aan mij of aan onze opvoeding, het zit dan in hem zelf. Plus we kunnen dan eventueel wat gerichte tips krijgen in de opvoeding, voor zover we die nog niet toepassen. En hij zou eventueel medicatie kunnen krijgen. Wanneer hij beter te handelen zou zijn zou dat enorme verbetering betekenen in ons gezin. De sfeer zou beter worden, nu is het dagelijks strijd over bepaalde correcties of irritaties. Dochter zou ene beter voorbeeld krijgen, die hangt enorm aan haar grote broer, het is haar voorbeeld met als gevolg dat zij zich ook dikwijls met hem in de buurt baldadig gedraagt, schreeuwt, van tafel af rent, stomme grappen maakt etc.:x Enerzijds denk ik soms ook: ik moet hem meer accepteren zoals hij is. Straks mankeert hij helemaal niks!! Misschien dat ik dat beter kan wanneer ik weet dat dit het is en niet beter wordt (ipv karakter of leeftijd) of dat het ADHD(of iets anders) is. Het is ook lastig: wat hoort gewoon bij jongens gedrag? Of persoonlijkheid? Tuurlijk heeft hij veel goede kanten, die anderen ook opvallen. Maar het is ook dagelijks strijd, wat ook niet veel goeds kan doen voor zijn zelfbeeld en de sfeer in ons gezin. Hoe doe jij dat dan? Hoe corrigeer jij onacceptabel druk gedrag, baldadig gedrag, schreeuwen etc. Ik probeer ook mijn strijdpunten te kiezen, niet op elke slak zout te leggen voor de lieve vrede, maar sommige dingen kunnen echt niet. En wat ik ook doe; straffen, belonen, negeren, dingen ontzeggen, dreigen, whatever, het helpt maar nauwelijks. Als ik ook maar iets de teugels laat vieren wordt er direct misbruik van gemaakt. Ik kan hem nauwelijks bepaalde vrijheden geven, waarvan ik denk: hij zou het gezien zijn leeftijd best aan moeten kunnen: zoals: uitslapen in het weekend en hij beneden voor de tv? Of voor het huis buiten spelen ( doodlopend, autovrij hofje), even onbeheerd in bad... hij jat snoepjes uit de snoepjespot, hij loopt weg naar oma (paar straten verderop), maakt een groot waterballet door fonteintjes te maken met zijn mond.... en dan heb ik het echt al 100.000x uitgelegd, afspraken gemaakt, uit gelegd wat er verwacht wordt van hem en wat eventuele consequenties zijn... Misschien verwacht ik ook nog teveel hoor... maar dat is het lastige, weet niet wat nog leeftijdsgebonden is, karakter of adhd of...??? Ik denk dat het meer begrip en acceptatie zal opleveren wanneer ik weet wat en OF het wat is...
Hier ook aan de start van een traject om zoon door te testen en wij weten ook als jaren dat er iets is. Alleen nu loopt hij vast vraagt zelf om rust en wanneer wij met juf gaan praten, wil graag een koptelefoon en is niet te motiveren en hij had het over nooit een leuke dag. na dat wij aangegeven hebben bij hem dat we al bezig zijn om te kijken of we hem kunnen helpen om het wat makkelijker te maken is dat al verbeterd en hij is een paar dagen thuis geweest. Hij Heeft een concentratie probleem en een lagere verwerking zou ook niet heel gek zijn als dat eruit komt. Wij zijn op het punt dat het geen vraag meer is of we gaan testen, simpelweg omdat ons mannetje aan het verdrinken is in zijn eigen hoofd. Wij zijn via huisarts met wel school en logopedie achter ons gegaan. Ik zou in jou schoenen gewoon aan de juffen gaan vragen waarom de signalen bij het 10 min gesprek en de dagelijkse dingen niet terug komen in de lijsten? Zusje komt er hier ook voorbij en waarschijnlijk zelf zo dat ze volgend jaar allebei in groep 3 zitten..
Ja, heb binnenkort gesprek en wil dit wel even verifiëren hoe dat verschil komt. Maar dan nog: al zouden hun echt totaal geen probleem zien; ik heb al jaren aangekeken, omdat ik dacht dat het aan onze opvoeding lag of..??? Zijn schoolprestaties waren goed, heeft vriendjes, dus tsja... eigenlijk geen reden tot ongerustheid, behalve de irritaties, en strijdpunten thuis en af en toe de schaamte buitenshuis als hij zich misdraagt. In groep 2 zat hij slechter in zijn vel en begon hij ook aan te geven dat hij een 'stomme" dag had gehad. Tis een gevoelig kind, vaak denk ik: hooggevoelig. Reageert hij daarom zo overprikkeld en gefrustreerd? Houdt hij zich op school in en reageert hij daarom thuis zo heftig? Of is hij overprikkeld door adhd? Nu de situatie verslechterd wil ik wel hoe dan ook verder kijken voor hem. Kan je gewoon naar de huisarts voor een doorverwijzing? Ik wacht sowieso het gesprek af met de schoolarts en de leerkracht voor het bespreken van de uitkomst van de vragenlijsten hoor. Ik denk dat een logische stap gaat zijn om sowieso dingen uit te sluiten met aanvullend onderzoek, dus neem aan dat er dan wel een vervolg uitrolt in de vorm van een test?
Is wel vaker dat de uitslag niet overeenkomt. Ik vind dat van de juffen een beetje raar. Geen ervaring met groep 3, maar neem aan al wel langer juf? Schooljaar is ook al een tijdje bezig. Op school zijn sommige kinderen wel totaal anders in vergelijking met thuis. intern begeleider kan ook meekijken.