Veel info hier , ik denk persoonlijk dat het meestal niet aan het lichaam vd moeder ligt maar ook regelmatig aan het moment dat alles aangelegd wordt. Zo indrukwekkend hoe dat in zijn werking gaat en ieder foutje kan al een natuurlijke afbreking veroorzaken. Wat ik wel heel erg vind is bv een vriendin van mij die nu gelukkig een gezond kindje heeft van een jaar, maar zij kreeg een mk met tien weken en voelde zich bedonderd door haar eigen lichaam en zo teleurgesteld en dacht dat het haar schuld was, echt zo erg vond ik dat. @dirksmama: dat laten huilen was de eerste 2 weken nu gaat ze bijna altijd na een minuutje jammeren (op het moment dat ik de kamer uitga) slapen en soms nog wel eens tien minuten jammeren/huilen dus het was echt goed,want als ze nu wakker wordt is ze veel meer uitgerust dan eerst en ook het CB was niet happy met het feit dat ze bij mij in bed meer kans had op wiegendood plus dat als je ze op latere leeftijd nog gaat leren alleen te slapen ze veel meer kans hebben om verlatingsangst te ontwikkelen en hun zelfvertrouwen veel beter schijnt te zijn als ze dus alleen kunnen slapen. Dit zijn woorden van kinderpsychologen enz en daarom had ik die keuze gemaakt iig. Iedereen moet het natuurlijk zelf weten, maar soms vooral bij je eerste denk ik iig is het best lastig. Ik probeer er nu min 4 uur tussen de voedingen te laten,maar dat gaat dus echt niet...ik dacht dat ik op 6 voedingen per 24 uur zat, maar ik zit dus op zo'n 8 a 9 voedingen, dat ik eerst dacht dat het er 6 waren is omdat ik in de nacht snel de dingen vergeet omdat ik dan zo slaperig ben, maar nu noteer ik het in mijn telefoon in de nacht . Ze wil dus geen fles....iemand een idee hoe ik kan zorgen dat ze misschien gaat doorslapen en de voedingen op min 4 uur ertussen kan doen? Ik wil natuurlijk het beste voor mijn kindje, daarom geef ik haar nu ook al 9,5 mnd volledige bv, maar de wens voor een brusje is ook sterk aanwezig en we willen er een niet al te veel leeftijdsverschil in laten zitten. Wel gezellig hier trouwens dat er met respect naar elkaars mening geluisterd kan worden
Jeetje wat heftig, heeft de moeder en het kindje het niet gehaald of alleen het kindje of de moeder? Wat verschrikkelijk
Moeder heeft het niet gehaald. We hebben haar eerst genezen en toen kreeg ze een recidief. Hebben toen nog een keer het hele traject met haar doorlopen en toen overleed ze aan een longinfectie (lichaam helemaal uitgeteerd door de chemo). Kindje is goed terechtgekomen bij haar zus. Ja heftig, vond ik ook (was ook nog eens zelf zwanger toen). Maar dat soort dingen gebeurt dus, en moeder was dus ver ver van gezond en toch een kindje gekregen. Maar er zijn dus denk ik tal van gevallen waarbij er een miskraam is en we niet weten of dat komt doordat het lichaam van de moeder het kindje afstoot of dat er een chromosoomafwijking is, al weten we uit onderzoek dat er in de meeste gevallen een chromosoomafwijking is, of dat het kindje niet goed kon innestelen.
Miskraam betekent het verlies van een niet gezonde of levensvatbare vrucht al dan niet met een chromosoomafwijking. Als een zwangere vrouw een kind verliest door baarmoederproblematiek oid, dan spreek je medisch gezien niet van een miskraam, de vrucht kon immers wel gezond en levensvatbaar zijn. Een vroeggeboorte is natuurlijk heel wat anders dan een miskraam. Had er trouwens geen enige notie van dat het slecht zou zijn om kort na elkaar zwanger te raken (mijn definitie van kort is binnen het half jaar). Omdat ik een ks heb gehad en behoorlijk ziek ben geweest zei de gyn; doe maar niet het eerstkomende jaar! Ik heb een aantal vriendinnen die zonder problemen met steeds ruim een jaar ertussen 3 of 4 kinderen gedragen en gebaard hebben. Volgens mij is er ook geen officieel advies aangaande opnieuw zwanger worden. Minimaal een half jaar wachten lijkt mij persoonlijk verstandig.
Volgens mij luidt het 'officieuze advies' 9 maanden op, 9 maanden af. Ik vind dat zelf iig een goed uitgangspunt.
Jammer dat je CB je dit aangepraat heeft. Dit is inderdaad de mainstream mening in Nederland, maar het HOEFT helemaal niet op die manier. Je kunt ook prima je kinderen bij je in bed nemen (als je je bed maar babyveilig maakt). Wat er in Nederland over samenslapen en wiegendood beweert wordt klopt niet. Als je op de goede manier samenslaapt is het zelf MINDER gevaarlijk dan een kindje alleen op een kamer! Unicef heeft samen met de Engelse vereniging tegen Wiegendood een brochure uitgegeven waarin wordt uitgelegd hoe je op een verantwoorde en veilige wijze met je baby of kind kunt samenslapen. Dit is de link: http://www.babyfriendly.org.uk/pdfs/sharingbedleaflet.pdf Hoe DURVEN ze dat te beweren! Dat zijn grove leugens. Ik wil die psychologen wel eens zien waar ze zich dan op beroepen! Het is absoluut het tegendeel! Uit internationale onderzoeken (o.a. door het Dr. James McKenna van het internationale Sleep Lab van Notre Dame University) blijkt dat juist de hechting en het zelfvertrouwen van kinderen die op deze manier opgevoed worden en die gewoon bij moeder in het bed mogen zolang ze daar behoefte aan hebben veel beter is dan bij kinderen die al jong verbannen worden naar een eigen bed en een eigen kamer. Werkelijk schandalig dat je CB dit soort zaken durft te beweren die echt regelrecht ingaan tegen wat gewoon internationaal gezien bekend is op dit gebied.. Slapen hoeft helemaal niet samen te gaan met laten huilen, slaaptraining is moeder- en kind onvriendelijk. Ik heb al ruim 11 jaar ervaring met een familiebed en met AP, ik weet echt waar ik het over heb!
Jeetje daar schrik ik wel van, daarom ben ik op een gegeven moment gewoon gaan doen wat ik dacht dat goed was voor mij en mijn dochtertje. Toen mijn dochtertje 2mnd was en ze lichte uitslag had van het spugen wilde ik weten wat ik daar het beste aan kon doen, ze zei dat ik talkpoeder in haar nekje kon doen even later zei een vriendin van mij dat dat gevaarlijk is voor de longen dus ik later weer aangekaart bij t cb en toen zei een andere dat dat dus niet goed was talkpoeder en dat ik vaseline moest smeren om het vet te houden ....naaaa hoe bedoel je de een zegt a en de ander b Iig, ik doe gewoon wat ik kan met de tips die ik krijg en de ene tip werkt prima, de ander niet en sommige passen niet bij hoe ik t wil en of verstandig lijkt en probeer ik dan niet eens ik ben blij dat dit forum iig bestaat Maar indd over dat slapen slaat nergens op, maar ik vind het nu niet meer veilig alleen in zo'n groot bed aangezien ze kan klimmen en eruit zou kunnen vallen. Dirksmama hoe doe jij dit dan, lig je dan bij elk slaapje naast je kindje? Ik heb dat dus 9mnd gedaan,maar op een gegeven moment kan je niets anders meer doen zoals huishouden etc dus ben wel blij met de extra "vrijheid" nu.
Charissie: Heel herkenbaar hoor, in het begin weet je toch ook allemaal niet wat goed en slecht is voor je kind. En het CB doet vaak ook maar wat. Achteraf gezien had ik sommige dingen ook anders gedaan, dat is heel logisch. Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat je nooit iets doet wat tegen je moedergevoel ingaat. Laten huilen ben ik absoluut geen voorstander van, maar is hier van de week ook gebeurd, omdat niets anders hielp om hem te laten slapen. Overigens zat ik toen wel op de gang te zingen zodat ik hem niet aan zijn lot overliet en ging ik steeds naar hem toe om hem te knuffelen en te laten weten dat mama hem lief vindt, ook als hij huilt.
@ireen: ja precies wat ik bedoel. Als het goed is heb je het beste voor met je kindje en laat ik nou net zo'n moeder zijn die helemaal idolaat en "verliefd"op haar kindje is (zoals de meeste moeders ) ik zeg altijd tegen mijn dochtertje: er is niemand die zoveel van iemand houdt als ik van jou. Wat ik daarmee wil zeggen is dat je soms wel eens dingen moet doen voor de opvoeding zodat je straks geen onhandelbaar kind hebt ofzo maar dat vind ik ook het minst leuke van alles. Ik ben wel trots op mezelf als ik het mag zeggen want ja het gaat echt super goed en mijn meisje is een super vrolijk en lief kindje. Ik heb haar net in bed gedaan en ze ging nu zelfs zonder huilen slapen en keek alleen op het moment dat ik de kamer uitging. Na 2 weken voor een baby die gewend is altijd bij mama te slapen en de borst als levende speen te gebruiken...vind ik dat heel knap en ja daarvoor hebben we wel ook een paar minder leuke dagen gehad toen ze het moest leren, maar heb haar nooit overstuur laten worden ofzo en wat je zegt....je moedergevoel vertelt echt alles, je kent jouw kindje immers als geen ander en jij weet wat het beste is.....maar voordat ik zo zelfverzekerd was duurde wel een paar maandjes hoor en met mijn 2e (als ik die mag krijgen natuurlijk) maar zou ik ook wel eea anders doen, maar gewoon meer omdat ik denk dat andere dingen beter bij mij passen en ik nu weet hoe het moet maar ook dan sluit ik natuurlijk niet uit dat alles perfect zou gaan....volgens mij moet de eerste "perfecte"moeder nog gebaard worden en dat lijkt me eigenlijk sterk
Ach, weet je wat het is Charissie: jij doet als moeder toch waar h=jij je goed bij voelt! Laten huilen is ons ook zo vaak geadviseerd ook door de kinderfysio en kinderarts, maar dat doen wij lekker niet! Nooit! Over slapen in het eigen bed. Dat vinden wij dus wel heel gezond; wakker te slapen leggen in het eigen bed op het eigen kamertje. (Het eerste half jaar in wiegje naast ons bed). Ons zoontje slaapt trouwens nergens anders dan in zijn eigen bed in een donkere kamer, net als zijn mama. Dus als hij nu pijn of vedriet heeft mag hij bij ons in bed, maar slapen doet hij daar toch niet. Evenmin met dat warme weer vorige week; op onze slaapkamer veel koeler, maar blijft dan maar spoken, wil in eigen bed. Je zal als je op internet gaat zoeken zowel voors als tegens tegenkomen wat betreft slapen in het bed van de ouders. Onderzoekje hier, theorietje daar, doe wat je goed dunkt zou ik zeggen! Maar als m'n kind ziek is (niet zo vaak) of pijn heeft, nemen we hem wel bij ons in bed. Zo heb ik vaak gezeten hoor (kind had nogal wat babykwalen en huilde erg veel), lekker met m'n kind aan de borst met z'n drietjes in bed, half wakend, half slapend; heerlijk! Maar na het boertje ging hij gewoon weer in het eigen wiegje/bed.
Is ook zo. Persoonlijk zou ik het heerlijk vinden als mijn kind bij mij in bed sliep, maar als hij dat deed zou ik er vast weer anders over denken. Mag ze af en toe nog wel bij jou in bed slapen?, want dat is wel fijn natuurlijk he, dat ze niet opeens alle slaapjes op zichzelf hoeft te zijn als ze al die warme geborgenheid gewend is. Trouwens is dat gewennen enzo wel een beetje onzin hoor, als je kind goed in haar vel zit dan krijg je later geen heel grote problemen als het in eigen bedje gaat slapen, het heeft dan immers een groot vertrouwen in dat het allemaal helemaal okee is, dat krijgt ze doordat ze bij je mag als ze dat echt heel graag wil. Maar kan me voorstellen dat je niet bij elk slaapje aan je bed gekluisterd wilt zijn Overigens voelt het niet of ik het beste doe voor Jens hoor als hij huilt. We maken er dan ook geen gewoonte van. Het hielp ook niet echt dus was de tweede en de laatste keer dat we hem echt hebben laten huilen
Vandaag en gister heeft ze heeeeel erg goed gegeten voor haar doen, vandaag op de dag maar drie keer bv gegeven op de dag en ze nam haar fruithap, avondeten en toetje echt heel goed...ging zelfs met haar hele lichaam in de stoel naar voren omdat ze weer een hapje wilde....dat is echt een wonder bij mijn meisje dus ben erg blij....hoop dat het zo goed blijft gaan
@Ireen, ze slaapt in de nacht nog wel een paar uurtjes bij me haar bedje staat ook tegen mijn bed aan. Ik hoop wel dat ze straks door gaat slapen, want begin toch wel moe te raken als ze 4 keer per nacht voeding wilt, maar ja alles op zijn tijd en gemak
Overdag sliepen ze meestal ergens waar ik ook was. In de box, op de vloer op een speelkleed, en met lekker weer op een kleed in de schaduw in de tuin. Of gewoon in de draagdoek. Ik heb me nooit beperkt gevoeld in mijn vrijheid hoor. In de avond gingen we meestal gelijk naar bed. En dan lagen ze gewoon meteen naast me. Wij hebben vanaf het begin een familiebed gehad. Ook geen babykamer ingericht omdat we toch al van te voren wisten dat die niet gebruikt zou gaan worden. De eerste 3 maanden lagen ze voor de langere slaap 's nachts of als ik erg moe was in een wiegje naast mijn bed. Daarna gewoon naast me. Ze hebben een eigen kamer gekregen toen ze er om vroegen. Maar ook daarna mochten ze altijd bij ons slapen als ze dat wilden. Mijn ervaring is dat ze met 9 maanden toch vaak nog weer een tijdje een nachtvoeding willen. Nou, dan vind ik omdraaien, aanleggen en doorslapen toch het minst vermoeiend. Ik ben nogal van het 'waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?' En door ons werk zijn we altijd heel veel op andere plaatsen (en landen) geweest. Dan heb je niets aan een kind dat alleen in het eigen bed kan slapen natuurlijk. Ze waren vanaf het begin gewend om bij mij te slapen. En als ik maar in de buurt was dan sliepen ze overal, maakte niet uit, huis hier, huis daar, hotel, boot, trein, vliegtuig, auto, bus, tent. Nu slapen ze nog steeds makkelijk overal, maar ik hoef er niet meer bij trouwens Maar goed, dat was dus wat het beste bij ons paste en het beste voor ons werkte. Iedereen moet op dit punt toch echt doen wat 'goed' voelt. Maar trek je vooral niet te veel aan van de CB-argumenten. Die zijn vooral cultureel bepaald, niet wetenschappelijk.
Wetenschappelijk bepaald? Laat mij dan maar de onderzoeksresultaten zien. En wat wil je bewezen zien? Hechting, mate van zelfstandigheid? Ik vind "wetenschappelijk bewezen" een vreselijke term als het gaat om het verzorgen en opvoeden van je kinderen! Je hebt nl. te maken met individuele situaties (kind slaapt bij ouders in bed maar gaat 5x per week naar de opvang versus kind slaapt in eigen bed en is in wakkere toestand altijd bij een ouder in de buurt) en ook karakter en gedrag is van belang. Voor een goede hechting hoeft een kind niet bij ouders in het bed te slapen. "Dit of dat" mag dan wetenschappelijk bewezen zijn; ieder kind is anders en heeft andere behoeftes. Dat merk je, weet je als moeder. Misschien niet meteen, maar dat komt vanzelf. Ik kan ook met studies aankomen dat het slapen bij de ouders in bed niet goed zou zijn. Ja, veel is cultureel bepaald. Zo is het in Aziatische landen veel normaler dat het kind bij de ouders of alleen moeder slaapt. Veel huwelijken daar hebben hun basis op vertrouwen en verdraagzaamheid en niet op romantiek, vaders slapen ook vaak apart. Kijk naar je kind en doe waar je je goed bij voelt, zou ik nogmaals willen zeggen.
hier wil ik even op inhaken ook al is het nogal offtopic... ik heb mijn oudste zoontje gevoed tot 7,5 maand, toen werd ik ook voor het eerst weer ongesteld. 3 maanden later was ik zwanger, maar dat werd een mk, was mijn lichaam er dan nog niet klaar voor?? dat geloof ik eigenlijk niet.. gelukkig werd ik snel daarna weer zwanger en hebben we nu een gezond mannetje erbij van bijna 3 maanden, ik voed nog zeker 8x per 24 uur, en toch alweer ongesteld geworden deze week... zou mijn lichaam dan nu alweer klaar zijn voor een nieuwe zwangerschap? dat denk ik niet, heb nog bekkenklachten, mn onderkantje is nog niet genezen kortom, ik denk niet dat dat soort regeltjes gegeneraliseerd kunnen worden... sorry als ik mensen tegen de borst stuit, maar ik moest het wel even kwijt...
Hoho, je moet even goed lezen wat ik schrijf over miskramen he! Ik beweer JUIST dat miskramen NIET veroorzaakt worden door weer snel zwanger worden!!! Dat mijn lijf nog niet toe was/is aan een nieuwe zwangerschap heeft te maken met ernstige bekkenklachten en de naweeen van zwangerschapsvergiftiging met pre-eclampsie!
Ja daar wil ik het wel even voor Zogelukkig opnemen, want zij beweerde indd juist dat het (meestal) niet mee te maken heeft. @dirksmama, wel heel gezellig en voor jou het beste indd. maar voor mij niet aangezien mijn meisje geen makkelijke slaapster is en dat ligt niet aan mij, dat is per kind indd verschillend dus ja waarom moeilijk doen als het makkelijk kan...dan moet t iig wel ook geaccepteerd worden door je kindje. Iig wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor verschillende tips en ervaringen, al hoewel we in de nacht nog naast elkaar slapen heb ik nu wel ook weer romantische tijden met mijn man en ben ik een stuk uitgeruster. Ik ben iig verbaast dat er zo snel vooruitgang is gekomen in de situatie, ze eet echt zo veel beter en heb ook het geen geprobeerd...weet niet meerwie het zei maar iig het eerst beetje bv en dan eten en daarna weer bv werkt bij mij ook heel goed wanneer ze teveel snakt naar de borst maar toch ook nog vast voedsel nodig heeft en dan pas ik die manier toe en dat werkt perfect. Bedankt voor die tip
Ah Charissie fijn dat het beter gaat! Hier ook een manneke dat niet in de box of op de grond of op de bank of in mijn armen slaapt hoor, en dat is niet aangeleerd, dat lukte op een gegeven moment gewoon niet meer, en toen was het zoeken naar een oplossing en dat bleek zijn bed te zijn. Het is dus niet zo dat hij vaak in zijn bed sliep en daardoor nergens anders kon slapen, hij kon gewoon nergens anders meer slapen en sliep toen uiteindelijk alle slaapjes in zijn bed. Jammer, want had graag een kind gehad wat je overal kunt neerleggen, maar bij een prikkelgevoelig kindje is dat echt niet mogelijk. Miskramen: Er is veel over gezegd, maar je komt nergens echt 'bewijs' tegen dat het (vaak) voorkomt dat een mama een babietje verliest omdat haar lichaam er niet klaar voor was, dus ik zou niet denken dat dat bij jou het geval is geweest hoor surf. Je kunt er zelf niets aan doen maar het is gewoon heel verdrietig. Ik was een beetje aan het brainstormen dat het ook niet bewezen is dat het daar niet door kan komen, maar men heeft wel onderzocht dat het meestal gaat om een afwijking bij het kindje en/of het niet goed kunnen innestelen in het baarmoederslijmvlies.