Hoi allemaal, Ik zit met een klein dillema. Ik ben 6 weken zwanger en moe als een hond. Ik weet het hoort er bij, maar ik merk dat ik een stuk minder productief op mijn werk ben. Ik werk (nog) 40 uur. Ik heb nog niets vertelt omdat het nog zo pril is. Normaal gesproken zou ik het zo laten maar ik word ingehuurd voor een aanzienlijk bedrag...... voel me dus ook een beetje schuldig dat ik dat geld niet waar maak... Ik twijfel nu of ik het zal vertellen aan mijn baas zodat ik met een gerust hart eens een dagje bij kan tanken (ziek thuis blijven). Nu voel ik me ongemakkelijk om mij een dagje ziek te melden, maar om er vrij voor te nemen vind ik eerlijk gezegd een beetje zonde. Wat is jullie mening hierover? Groetjes Nikki
Ik weet niet wat voor werk je doet maar bij mij wordt het altijd best negatief opgevat als je zwanger bent (zo van nou die zijn we straks 4 maanden kwijt en gaat dan straks natuurlijk minder werken).Maar als ze er op jouw werk wat relaxter mee omgaan is het wellicht wel fijn om te vertellen. Het hangt naar mijn idee erg van je werksituatie af. En die kun je zelf het beste inschatten. Pim
hm.. moeilijk... zelf zou ik vragen om minder te mogen werken.. en de reden.. (ik heb geen idee.. .. sorry ik vind dat ook erg moeilijk..
Misschien toch voorzichtig je direct leidinggevende inseinen? Die heeft ook de plicht om zich erover stil te houden. Als je symptomen wel meer gaan opvallen, zullen er ongetwijfeld collega's zijn die het raden. Het heeft geen zin om te ontkennen als ze het op de man af vragen, maar vraag ze wel om het nog stil te houden tot jij het wereldkundig wilt maken. Succes met je geheimpje Groetjes van Kiki
Hoi Nikki, Ik zit in eenzelfde situatie. Ook net 6 weken zwanger en ook ingehuurd voor een aanzienlijk bedrag. Ben ook moe en als ik de trap op of afloop ondersteun ik met mijn armen mijn borsten (niet omdat ze zó groot zijn maar omdat het pijnlijk is) als er niemand anders is, ik moet vaak naar de wc, de hormonen hebben z'n invloed op mijn humeur..je kent het wel. Maar ik wil het ook nog niet vertellen. Ik hou me dus zo goed mogelijk en vervul mijn functie zo goed als ik kan en dat lukt me tot nu toe goed. Het enige waar ik bang voor ben is misselijkheid of nog erger, regelmatig overgeven. Dan wordt het denk ik wel een ander verhaal en zou ik mijn leidinggevende inlichten. Tsja lastig, komt tijd komt raad. Succes! Jansen
Ja, lastig he. Ben blij dat ik niet de enige ben. Voelde me gisteren prima, maar vandaag was de concentratie weer nul. Ik moet ook nog eens al mijn uren verantwoorden, dat wil zeggen dat de boekhouder wil kunnen zien hoe lang ik met een client bezig ben geweest. Boehoe, ik heb helemaal geen zin om hier over na te denken Misschien moet ik leren me iets minder verantwoordelijk te voelen Groetjes Nikki
Ellendig he. Ik moet ook al mijn uren verantwoorden (per 6 minuten). De week na de MK was mijn concentratie ook echt nul, maar ja. Ik denk dan maar zo dat het niet anders is hoor. Ik kan voor mezelf verklaren waarom het niet gaat en ik zit niet doelbewust te nietsen.Maar je krijgt er wel een beetje een schuldgevoel van. Pim
Precies! Wat er bij mij ook nog bij komt kijken. Soms kan het werk me niet eens schelen... Ik denk wel eens, sodemieter op met je stomme clienten, ik ben zwanger ja! (errug he.... ). Hoop overigens dat dat ook jou reden weer mag zijn binnenkort . Het zullen de hormonen wel zijn, heb ook dagen dat ik me hondsmoe voel en andere dagen juist kiplekker.
Hoi Nikki, Ook dat is heel herkenbaar. De ene dag denk ik ook "laat me met rust, lekker belangrijk, doe het zelf maar en val me niet lastig" en dag erna kan ik weer ontzettend vlammen.. Kortom, er valt geen pijl op te trekken. Zou dat allemaal door die hormonen komen?? Jansen
Heerlijk he, die hormonen Mijn advies is maak het jezelf in ieder geval zo makkelijk mogelijk. Dus als dat inhoudt dat je het je baas moet vertellen moet je dat gewoon doen. Succes meid
Misschien moet je gewoon even volhouden want het gaat vast over een paar weekjes beter met je. Als je er aan toegeeft wordt het alleen maar erger. Af en toe is dat prima maar je moet er niet te veel aan toe geven.
Ik kan alleen voor mezelf spreken maar zooooooo erg is het ook niet hoor! Het is momenteel gewoon nogal "aanwezig" en dat is prettig om met lotgenoten te delen. Verder gaat het leven gewoon door... Jansen
Ach ja, wat kan ik zeggen. Ben nu een weekje verder na het plaatsen van dit bericht. Ben blij dat ik het nog niets heb verteld. Ik heb me er een beetje bij neergelegd, ik doe mij best en heb geen zin meer om mij er druk om te maken. Wat willen ze gaan doen, me ontslaan.... : Ben blij met jullie advies en reacties in ieder geval, het doet je beseffen dat je niet perse een zeikerd bent
ik heb het van de week verteld, omdat ik met gevaarlijke stoffen en rontgen werk en ik krijg pas in februari een vast contract. Je weet zelf wel of het goed zit, bovendien kunnen ze je er niet voor ontslaan en je moet het toch een keer zeggen. Succes ermee.
Hoi Nikki, Helemaal waar. We moeten er ook gewoon even aan wennen denk ik. Gewoon per dag bekijken dan maar. Een goeie dag is mooi meegenomen voor jou en je werkgever en soms een wat mindere dag..jammer dan Succes ermee. Gr, jansen
Ontslaan kunnen ze je in principe niet, tenzij je gewoon helemaal niet functioneert, dan kunnen ze het wel doen. Als ze maar niet als reden zwangerschap opgeven. Of ze gooien het op een arbeidsconflict o.i.d. Heel vervelend en ook niet eerlijk, maar je doet er niks aan. Gelukkig is niet iedere werkgever zo, maar je hebt ze er wel tussen zitten. Succes dames!
Ben ook niet bang dat ze me zullen ontslaan. Het was voor mij gewoon een soort van troost om dat te bedenken Ik heb een vast dienstverband en weet beroepshalve hoe de regelgeving in elkaar zit. Groetjes Nikki