Hoi dames, Wij staan binnenkort voor de zware keuze om de zwangerschap al dan niet af te breken. Uit de nipt bleek dat ons jochie twee trisomieën heeft, 8 en 21. We zijn verschrikkelijk verdrietig en we vinden het vreselijk dat we voor deze keuze gesteld worden. Ons verstand zegt dat we deze zwangerschap beter kunnen afbreken, omdat er twee afwijkingen in het spel zijn een het kindje dus waarschijnlijk behoorlijk zwaar gehandicapt zal zijn. In ons hart is dit een vreselijk moeilijke keuze, en misschien nog wel meer dan 'normaal' omdat we verminderd vruchtbaar zijn en uiteindelijk dankzij ICSI zwanger werden. We hoopten al sinds 2014 op een kindje. Deze zwangerschap was zo gewenst!! Er komt nu zoveel op ons af, de keuze zelf en daarna de bevalling en alles bedenken en regelen wat we daarna willen met het kindje. We hadden nog niet eens een naam bedacht.. Zijn er meer mensen die deze vreselijke keuze hebben moeten maken? Liefs, Flipje
Ik heb gelijk gekeken naar de afwijking van chromosoom 8 en die is best heftig. Persoonlijk zou ik met trisomie 21 niet hebben afgebroken, maar twee afwijkingen en met trisomie 8 dan waarschijnlijk wel. Maar ik heb makkelijk praten, dit zeg ik nu met twee gezonde kids, ik weet niet wat ik had gedaan als ik echt voor zo'n keuze stond. Ik moest ook via mmm gaan om zwanger te worden dus ik snap wel hoe graag dit kindje gewild is. Ik denk dat je jezelf moet afvragen waar je mee kan leven. Ik wilde je in ieder geval veel sterkte wensen, dit is echt k#*te
Wat verdrietig! Helaas moesten wij dit 2x doen. Het is een hele moeilijke keuze die je eigenlijk niet kan maken. Gevoel en verstand zitten niet meer op een lijn. Je voelt je leeg en er zijn veel twijfels. Je mag me een pb sturen.
Bedankt voor jullie reacties. En wat naar dat dit toch zo vaak gebeurt.. Het is allemaal heel zwaar, vanmorgen ook weer tranen. Eerst kwam elke ochtend het blije besef dat er een kleintje onderweg is, en nu komt elke ochtend deze harde klap opnieuw. Ik zie ook wel erg op tegen de bevalling. Volgens mij is het meer regel dan uitzondering dat de (onrijpe) placenta niet goed loskomt, en al het extra gerommel aan mijn lijf lijkt me op zo'n moment wel het laatste waar je op zit te wachten. Pijn kan ik gelukkig altijd goed verbijten. In het ziekenhuis zullen ze ons hier vast heel goed bij helpen. Alle tips zijn welkom.
Lieve Flipje, Wij hebben afgelopen december de keuze moeten maken. De bevalling was niet makkelijk. Ik adviseer je om oprijd pijnstilling te vragen. Pijn lijden is niet nodig! Bij mij kwam de placenta ook niet los. Maar daar heb ik voor de rest weinig van mee gekregen. Ik werd iets na de bevalling naar de ok gebracht en werd daar onder algehele narcose gebracht. Wij hebben contact opgenomen met stichting still. Een geweldige organisatie die kosteloos een foto reportage maakt van jullie en je kindje. Zij doen dit zeer respectvol, je hebt niet eens door dat de fotograaf er is en de foto's zijn werkelijk schitterend! Wij hebben hier ontzettend veel aan gehad tijdens de verwerking en ik bekijk de foto's nog regelmatig. Ik raad het iedereen aan om hun in te schakelen. Heel veel sterkte (je kan mijn verhaal evt lezen. Hier staat in hoe ik het ervaren heb. Ik vond het zelf namelijk fijn om ervaringsverhalen te lezen. Mocht je nog vragen hebben dan mag je me een pb sturen!
Lieve Flipje, Wij hebben de keuze niet hoeven maken, deze was (gelukkig) al door de natuur besloten omdat het +24 weken was. Ik kan je absoluut niks vertellen over de keuze dus maar het lijkt me het moeilijkste wat je kunt doen. Aan de andere kant kan ik je wel vertellen hoe ik me voelde nadat de baby overleden was. Kortweg vraag inderdaad op tijd pijnstilling aan, ik heb dit niet gedaan en voelde me niet serieus genomen op het moment dat ik het echt nodig had. Kwam door een weeënstorm, ik wist helemaal niet wat er nu exact gaande was. Het gevoel na de bevalling, voornamelijk leeg. Weet dat je me altijd een pb mag sturen, maar voornamelijk wil ik jullie alle kracht en sterkte meegeven om deze onmogelijke keuze te maken.
De uitslagen zijn binnen een het is inderdaad niet goed. Dit was niet zo'n grote schok omdat we het eigenlijk al wisten. Zaterdag word ik opgenomen in het ziekenhuis voor de 'bevalling'. Morgen moet ik een eerste tablet slikken hiervoor.
Lieve Flipje, Dit is wel een erg verdrietige 'afloop' Ja, je had al een aantal negatieve berichten gekregen en misschien voelde je het al aankomen, toch doet het pijn. Ik wil je heel erg veel sterkte wensen, voor nu, komende dagen, zaterdag maar vooral de moeilijke tijd hierna. Een hele dikke digitale knuffel weliswaar. Ik hoop dat je veel steun hebt in je omgeving.
Ik heb zoiets nooit hoeven meemaken, maar ik kan me nauwelijks voorstellen hoe zwaar het is. Heel veel sterkte de komende dagen en de periode daarna.
Zo ontzettend verdrietig en moeilijk dit... Ik leef met jullie mee. Heel veel sterkte en kracht toegewenst, voor nu, maar ook voor in de toekomst. Hou je vast aan elkaar. 💟
Met tranen in mijn ogen lees ik net je blog. Wat ontzettend verdrietig en hard is dit wat jullie overkomt! Ik wil jullie alle kracht toewensen die mogelijk is om dit verlies te verwerken, en ik hoop uit het diepst van mij hart dat jullie grote wens binnenkort nog uitkomt. Voor nu: heel veel sterkte zaterdag
Bedankt allemaal voor al jullie lieve berichten en pb's. Ik zit nu echt te wachten tot het zaterdag is, deze tussen periode is echt vreselijk. Maar ik ben bang dat het straks alleen nog maar erger wordt...
Lieve Flipje, Wat zitten jullie in een vreselijke periode. Wat was dit kindje door jullie gewenst en dan moet het zo aflopen. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen voor aankomende zaterdag, maar ook voor de periode daarna. Ik hoop dat jullie veel lieve mensen om jullie heen hebben om jullie te helpen.