Hallo allemaal! eigenlijk ben ik op zoek naar een beetje herkenning. Ik heb het gevoel dat ik compleet gek ben. na een hele lange kinderwens 7 jaar. Ben ik zwanger van mijn vriend, maar sinds ik zwanger ben, heb ik een afkeer van hem. Ik werk op een cohort afdeling in de zorg wat echt enorm zwaar is. Verder ben ik nog pgb-er van een gehandicapt meisje. Ik werk rond de 30 uren in de week momenteel, en ben 19 weken zwanger. Ik voel me zo rot omdat mijn vriend echt niks goed kan doen. * Claimed me enorm, kan nergens alleen heen. * als ik om half 8 naar bed ga, gaat hij ook. Ondanks dat we nog 2 kids hebben.. 8 en 11. Ook in het weekend gaat hij dus al vroeg. Ik vind het sneu voor de kids. * als ik niet meteen reageer op de app, appt hij degene waar ik ben. *hij klaagt steen aan been over z’n werk! Luister kerel! Wil je ruilen???? * hij wil de hele dag kusjes en knuffels! Luister maat!! Geen polonaise aan m’n lijf!! * vraagt de hele dag of ik van m hou.. hallo ik draag je kind, en ga geen gemaakt ik hou van je zeggen. * als ik rustig op de pot zit, komt ie boven met een smoes. * hij heeft alles erger, in mij groeit een monster.❤️ * hij checked wanneer ik online ben. * als ik in bed lig, vind het het vervelend dat ik op m’n tel een serie kijk. * heb al 100x gezegt laat me eens met rust, zit niet aan me.. maar t komt allemaal niet aan.. mij sta gewoon echt op het punt te vertrekken, ik ben doodmoe als ik straks moet bevallen. Eerlijk is eerlijk! Echt genieten nu doe ik niet. Als ik dit allemaal zo zeg, vind ik Mezelf een zeur. Hij doet alles voor de kids en mij, behalve wat ik vraag. # loedermoeder
Die afkeer herken ik. Waar ik een jaar lang 'bovenop hem sprong' om zwanger te worden. Werd ik zodra ik zwanger was een heks. Vooral het 1e trimester was ik zo enorm moe dat hij echt uit mijn aura moest blijven. Hij snapt wat ik daar mee bedoel. En dus zei ik ook vaak 'je kunt het beste uit mijn aura blijven'. Alleen al zijn hoofd op mijn schoot als ik op de bank zat. Vreselijk. Seks was ook ver te zoeken. Pas halverwege mijn zwangerschap werd het beter. Wilde ik weer een knuffel en soms wat aanrakingen. 3e trimester was ik weer doodop door slechte nachten en was het hetzelfde verhaal. Nu is ons meisje er. 3.5wk terug geboren. En langzaam komen de gevoelens terug. Godzijdank!! Dat gezegd te hebben, vind ik dit los staan van hoe je vriend nu doet. Als ik dit lees krijg ik het spaans benauwd. Ook als je niet zwanger bent is dit beklemmend. Je moet dit denk ik gewoon open gooien en dit gedrag gaan benoemen. Hij komt erg claimerig over. Miss een uiting van zijn liefde naar jou?? Maar dit werkt averechts. Ga dit zo snel mogelijk bespreken, vraag waarom hij zo doet, noem voorbeelden, en zeg dat je als zwangere en icm je werk, juist helemaal niemand om je heen wil. Dat je rust zoekt. En wat zijn gedrag met jou doet... Want straks gaat dit helemaal verkeerd tussen jullie. En dat zou zonde zijn!
We hebben het erover gehad, hij zegt dat hij t snapt. Maar dan komt ie weet met een bloemetje aan. Man man man.. kansloos haha.
Ik herken dit niet, dit lijkt me ook niet gezond en snap dat je je er aan ergert. Het lijkt mij het beste dat je tegen hem zegt dat je erg veel van hem houdt maar dat je je niet helemaal meer op je gemak voelt bij hem op deze manier. Dan zou ik die punten die je hebt genoemd hierboven noemen. Je kan kijken welke je de belangrijkste vindt en ze tegen hem op een vriendelijke manier zeggen. Als hij dan nog niet verandert elke keer als hij het weer doet weer tegen hem zeggen dat je zijn gedrag niet leuk vindt. Anders wordt het steeds maar erger totdat je echt barst.
Ik herken het gelukkig niet maar jeetje ik kan me voorstellen dat je helemaal gek wordt van dat geclaim. Niet zwanger zou ik het van zijn gedrag al spaans benauwd krijgen, laat staan zwanger en met gierende hormonen. Ik zou er een goed gesprek over voeren met je vriend en aangeven wat je nodig hebt want zijn gedrag is niet echt gezond..
Ik herken het ook niet. Wel dat ik me sneller irriteer maar dat ligt meer aan mij. Lijkt me niet fijn om zo een gevoel te krijgen bij je vriend. Hoe was hij dan toen je nog niet zwanger was qua claimen? Alleen van het lezen krijg ik t al benauwd.. Klinkt ook alsof hij je niet helemaal vertrouwd.
Het klinkt van je kant ook heel erg alsof je helemaal klaar bent met heb en relatie. Je schrijft het zo dat hij dus te veel aanwezig is in je leven en te veel bemoeit zich ermee. Ok, kleine dingen wat je schrijft begrijp ik Ook niet maar de toon waarmee je over hem praat zou ik gelijk zeggen: scheiden dan en klaar want volgens mij wil je die relatie niet echt. Dan keert misschien de rust tenminste bij je terug. Misschien zijn dat hormonen van je ik weet het niet want ik ben 5x zwanger geweest en heb nooit kast van hormonen gehad. Ik ben zelf best wel altijd onafhankelijk en afstandelijk dus bij mij moet mij man niet proberen overdag slapen of om 8 uur haha maar zo is het relatie altijd geweest en zo doen we dat samen. Ik doe heel veel en wat ik denk niet kan vraag ik aan hem. Elke relatie is anders en als jullie relatie altijd zo was en opeens ben je dat beu dan is het anders dan je relatie ofwel hoe hij doet lijkt Uit je ogen totaal anders dan je dat wil/zit. Kortom lijkt mij dat ver van gezond. Het is of bespreken en dan kijken of jullie op een punt komen, of gewoon het negeren en zich erbij neerleggen of gewoon afscheid nemen. misschien zie je het door je eventuele zw hormonen anders dan het is?
Ik herken dit deels wel. Ik kan 100.000x wat zeggen maar t komt gewoon niet aan. Voor ik zwanger was lag ik altijd heerlijk in zn holletje ( lepeltje lepeltje). Maar nu..please. ga naar andere zijde van het bed. Ik heb ruimte nodig. Hij ligt graag met een been tegen me aan. Maar nu.. met die bekken instabiliteit... kan ik dat niet hebben elke geweging doet zeer... maar dringt het door..nee.want 5 min later doet hij t net zo snel weer.. Ik word daar ook erg moe van. Tuurlijk hij bedoeld t lief. Maar als ie er voor me wil zijn moet hij me nu juist in bed wat meer ruimte geven.
Pfff, ik zou hier ook echt niet tegen kunnen. Was hij altijd al zo of is dit sinds je zwangerschap gekomen? Ik zou toch even een stevig gesprek met hem aangaan want zijn gedrag wat jij omschrijft is echt niet gezond..
Ik zou echt ziek worden van z'n kerel die je zo claimt. Jeetje, geen wonder dat je hem zat bent! Doet hij altijd zo vervelend? En bijvoorbeeld om 20.00 uur naar bed, zitten de kids dan alleen tv te kijken in het weekend ofzo?
Zijn gedrag is niet oké. Maar hoe ging het voordat je zwanger was? Kon je toen veel meer van hem hebben? Ik begrijp ook wel (weet niet of het zo is) dat als het voor de zwangerschap er net zo aan toe ging of iets minder en hij nu niks meer mag daar onzeker van wordt. En dat hij daarom negatieve aandacht gaat vragen.. ik zou het bespreken met hem, want gezond klinkt het niet zoal van zijn kant als hoe jij over hem praat.
Zijn de andere 2 kinderen ook van hem? En hoe was hij toen tijdens de zwangerschap? Het voelt in mijn ogen alsof hij het allemaal heel spannend vind en dit doet om er voor jou te zijn, alleen geeft het het omgekeerde effect. En dat icm jouw hormonen geeft wel een bom die op hoogspanning staat. De situatie is erg lastig omdat praten dus niet werkt en hij het gewoon niet lijkt te snappen.