Ik kon geen betere titel bedenken zo snel. Ik ben 3 mnd geleden ongeveer bevallen van de 2e en ook laatste. Dat heeft te maken qua zorg/financieel. Nu geniet ik intens van de 2e op nieuw .. maar nu overvalt me het idee dat dit de allerlaatste keer is en ik dat toch wel jammer vind gek genoeg. Hoe hard ik ook liep te klagen met mijn dikke buik afgelopen zomer. Misschien omdat deze bevalling veel beter verlopen is. Of heb ik te erg last nog van de hormonen haha herkent iemand dit zo na de bevalling?
Word niet beter hoor haha Zn eerste verjaardag is volgende week 'nooooit meer een baby in huis' Huilen!
Ik herken het heel erg! Mijn man wil denk ik geen vierde, en ik weet ook niet of ik echt een vierde zou willen, maar het idee dus echt nooit meer getrappel in mijn buik, en niet meer de bijzondere ervaring van een bevalling doet me wel wat. En ik ben bijzonder slecht in de onzekerheid van een zwangerschap. Ik laat het gevoel er maar zijn en dan zien we wel wat we doen als het zover is. Ik merk wel dat het gevoel binnen 2 weken al is veranderd van "ik wil echt een 4e", naar " Gelukkig ben ik nu niet zwanger".
Heel herkenbaar! Zwanger zijn is een bijzonder iets en na mijn 2e bevalling kon ik ook zeggen dat bevallen bijzonder is. Ik voelde me echt een beetje verdrietig bij de gedachten aan 'nooit meer'. Inmiddels is dochter 9 maanden oud en is de lading er van af. Hormonen hebben het gevoel toen wel versterkt.
https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/laatste-zwangerschap-vind-het-toch-wel-lastig-ofzo-herkenbaar.703856/ Dit topic heb ik toen geopend
heel erg herkenbaar! Mijn man wil echt geen 3e meer, en zelf weet ik ook dat het beter is als het bij 2 blijft.. Maar in m'n hoofd heb ik het er best moeilijk mee om het af te sluiten, zó emotioneel kan ik bij bepaalde dingen of gedachten worden. Ik probeer er maar extra van te genieten.
Denk wel dat hormonen een hoop versterken. En baby's de kraamtijd de bevalling het is zo een bijzondere tijd en dan ineens zijn ze 1 en gaan ze de wereld verkennen. Babytijd vind ik zoveel makkelijker dan van 1tm3jaar, ligt er misschien ook aan wat voor kindjes je hebt. Hier hebben ze beide sterke karakters. En nummer 2 slaapt nog steeds niet door. Hier komt er ook geen 3e maar zei wel tegen m'n vriend van in m'n hart is er nog plaatst voor nog 20 kindjes denk dat dat nooit weggaat. Hou zoveel van m'n kindjes.
Hier ook.. kleertjes al weggedaan en co sleeper gaat deze week ook al de deur uit.. pff vind het moeilijk maar een 3e is echt geen optie.
Herkenbaar! Hier ook ineens een wens voor een 3e kindje na de geboorte van ons 2e kindje. En die wens is er nu al 1,5 jaar! Ik heb door omstandigheden nooit iets met die wens gedaan en omdat ik gewoon altijd gedacht heb dat 2 goed is, zo ook voor mijn vriend. En nu zit ik hier, na 1,5 jaar, serieus mijn hoofd te breken over of we nog voor een 3e kindje moeten gaan of toch niet. Zo verwarrend...
Tijdens de zwangerschap van ons mannetje ( die nogal klote was) riep ik steeds een 3de.. no way.. mijn man was voor de zwangerschap al heel duidelijk 2.. niet meer. Masr nu, morgen is ons mannetje een week oud heb ik ziets al van. Als het ons ooit gegunt is een 3de.. ja. Maar mijn man is nu al zo van dat hij het er over heeft om hem te laten helpen... ik heb echt zoiets van why... moet dat nu echt gelijk... kan wel janken bij het idee
@Friezin87 Dan wordt het zo definitief he. En het gaat zo snel voorbij, gefeliciteerd nog met je manneke.
Ik was er ook heel zeker van tijdens de zwangerschap; absoluut geen 3e meer. De bevalling van de 1e was vreselijk, die van de 2e was echt een droom bevalling (werkt ook niet mee haha). En nu lijkt een 3e me ook wel wat. Maar qua ruimte en financiën beter van niet. En ook als ik kijk naar de weg er naar toe (ruim 1,5 jaar voor ik zwanger was en relatie begon eronder te lijden) is het écht beter dat het hierbij blijft. Maar goed, zeg nooit nooit
Oh ja, herkenbaar . Denk zeker dat hormonen wat met je doen. En een baby'tje zien/hebben is gewoon heerlijk! Ene moment denk ik ohhhh ik wil er nog wel een (of een heel elftal ). Andere moment denk ik doe niet zo gek . Ach ja, mag toch het komende jaar niet zwanger worden ivm gecompliceerde keizersnede. Dus tegen die tijd zijn de hormonen (hopelijk) weer wat gezakt en kunnen we het misschien weer wat rationeel bekijken. Maar nooit meer de spanning van zwanger worden, nooit meer een eerste echo, nooit meer dat getrappel etc dat ga ik zeker missen.
Hier momenteel zwanger van onze 4de... En/maar ben ondertussen toch stiekem ook wel bezig met dat het de laatste keer is! Dus bewust zijn vd laatste momenten Allemaal! Ik weet nu al dat ik weer mega zwangerschapswens ga krijgen als jongste maand of 9/10 is hahaha Maar t houdt een keer op he... en al helemaal voor mijn lichaam helaas!!!! Wél hebben we besloten evt later als kids groter zijn om aan (crisis) pleegzorg te willen gaan doen... En dat mijn man daar open voor staat, maakt het voor mij allemaal een soort makkelijker nu met het “afscheid nemen” van zwangerschappen/eigen new Born etc... Hoe dan ook, het blijft een lastig iets! Zeker als je zelf zo graag nog zou willen!!! Soms ben ik wel eens bang dat ik mn hele leven nog die wens zou blijven houden.... hihi
Na heel veel tegenslagen waren wij blij met onze 2 gezonde dochters. Na een tijdje begon het bij mijn man te kriebelen en ben ik overstag gegaan. We waren er definitief over uit dat we niet nog meer kinderen wilde. Afgelopen jaar was ik ongepland zwanger. Ik heb een stollingsafwijking en was niet optijd gestart met medicatie. Ondanks 3 goede echo’s is de zwangerschap weer misgegaan. Mijn man heeft zich afgelopen december laten steriliseren. Het voelt nu helemaal zo definitief. Ik heb het idee dat ik altijd zo’n kleine baby zou willen “hebben” maar wij hebben beide drukke banen en ik wil mijn kinderen wel voldoende aandacht kunnen blijven geven. Dit was voor ons de reden om definitief te besluiten om niet nogmaals te proberen om zwanger te worden.