Goedemorgen! Ik weet niet of het hier geplaatst mag worden anders hoor ik het graag. Vanacht was onze dochter (16 maanden) een beetje van slag en toen begon het in mijn hoofd te malen of zij ergens merkt dat er binnenkort iets gaat veranderen. En omdat ik dat niet los kon laten vroeg ik me af, merkte jullie vlak voor je bevalling afwijkend gedrag bij je kinderen. Ik vraag me namelijk toch wel vaak af wat zij nou meekrijgt van het hele mama is zwanger verhaal en er komt een baby.....
Goede vraag.. ik denk dat mijn zoon rond die tijd er niks van mee zou krijgen. Nu snapt hij het al niet en is ruim 2 jaar. Denk dat het ook zeker per kind verschilt. Mogelijk als mijn buik straks groeit dat en zoontje iets ouder is hij het meekrijgt maar nu snapt hij er nog niks van haha.
Mijn dochter kreeg echt wel wat mee van bv de andere sfeer in huis, de anticipatie, ik denk dat dat met 1jr ook echt al wel kan. Kinderen voelen emoties etc echt wel aan.
Mijn dochter is bijna 16 maanden en ik ben 16 weken zwanger. Ik verbaas mij hoeveel ze er van mee lijkt te krijgen en snappen. Ze zegt ‘baby’ en ‘broertje’. Maar ook echt gericht. Als er een baby op tv is zegt ze ‘baby’. De buurvrouw kwam een blauw rompertje brengen als cadeau, ze aait erover en zegt lachend ‘baby’. Als je vraagt waar is de baby? Dan aait ze over mijn buik. Dus ja ik denk absoluut dat je dochter dingen mee krijgt. Maar niet dat haar gedrag betekent dat je op zeer korte termijn zult bevallen . Weet niet of je dat bedoelde maar dat lees ik een beetje tussen de regels door.
Hier krijgt mijn buik ook af en toe een dikke knuffel en dan denk ik ook van ze heeft toch wat door. Dat is het ook vooral van heeft ze het nou wel of niet door. En nee, ik ging er niet vanuit dat ik morgen ineens ga bevallen, laat die kleine nog maar 7 weken binnen blijven, heb het niet goed verwoord. Bedoelde meer die laatste grote veranderingen in huis die afwijkend gedrag veroorzaken. (Box omhoog, Ledikantje in huis, extra commode) Ze heeft zelf al langere tijd een nieuwe kamer en daar hebben we geen problemen mee gehad. Maar van de week, als voorbeeld, mocht ik haar niet troosten en werd ze eigenlijk alleen maar bozer door mijn aanwezigheid. Dit was vlak nadat ze met een ouder nichtje Kleine pluis van Nijntje had gekeken en nichtje iets van 10 keer gezegd had jij krijgt ook een klein broertje of zusje want mama heeft een baby in dr buik.
Hier is bijna 3 jarige niet meer bij me weg te slaan sinds een kleine 2a3 dagen... Werkelijk alles moet samen met Mamma en oh wee als Pappa zich er mee gaat bemoeien Hij lijkt zich te realiseren dat het niet lang meer duurt...Neemt gelukkig wel genoegen met alle spullen voor zijn zusje zoals de wieg bijv. die is voor zusje en dan kan ik in het grote bed hé Mamma? Ja hoor kind, jij mag in het grote bed (pro samen slapen hier)
Mijn dochter was een kleine 15 maanden toen haar broertje werd geboren. Ik heb helemaal niets anders aan haar gemerkt Ik denk dat ze te jong was om het te begrijpen.
Vooral gek, op het begin. Zo schrok ze als hij huilde en moest dan meehuilen, keek hem een beetje argwanend aan steeds, wilde niet echt in de buurt komen. Maar na ruim een dag sloeg ze helemaal om, ze wilde hem steeds knuffelen en aaien, ging naast de box zitten spelen, wilde helpen met flesje geven, etc. We zijn nu een kleine 10 maanden verder en ze zijn dikke maatjes
Ik kan me ook zo goed voorstellen dat onze meid straks denkt van wat heb je nu weer in huis gehaald. Hopelijk vind ze onze 2de kleine ook snel leuk.
Ja, hier een dochter van bijna 2.5 jaar en sinds 5/6 weken is t een heel ander kind. Altijd papa's meisje, alles met papa doen, echt ALLES! Soms had ik t gevoel dat ze niet wist dat ik haar moeder ben. Nou... ineens schreeuwen tegen papa, slaan, schoppen, papa mag niet in de buurt van mama komen. Ineens moest ik alles doen. We begrepen niet wat t kon zijn. Veel mensen zeiden idd dat ze t aanvoelde. We hebben nog nooit t woord babyzusje gebruikt, gewoon t woord baby gebruikt. Maar zij begon uit haarzelf al babyzusje te zeggen. Sinds een paar dagen vraagt ze ook of alles goed met me gaat. Of ik pijn heb. En ik krijg regelmatig haar pop, die moet ik dan de fles geven of verschonen. Verder krijg ik heel veel knuffels en kusjes. Dus ja... kinderen voelen t wel aan ja.
Eigenlijk denk ik dat jonge kinderen vooral reageren op het gedrag van hun eigen ouders en omgeving, daardoor er meer mee bezig zijn dan wij zelf beseffen. Die ene buurvrouw die zegt: dus jij krijgt een broertje/zusje? De juf op school die vraagt hoe het met mama en de baby gaat, de box, bedje enz die opeens in huis staan voor de baby, nichtje die, terwijl je rustig nijntje kijkt, blijft zeggen dat je een baby pluis krijgt... En dan mama die wat minder energie en geduld heeft omdat ze moe is door de baby in haar buik, dus dan maar zelf de aandacht van mama gaan halen..En later het kopiëren van het lieve gedrag naar de baby toe. Natuurlijk is het een stukje oerinstinct, maar ook wat ze papa en mama zien doen. Overigens weet ik niet echt hoe zoontje reageerde. Hij was toen bijna 3 jaar (op een week na). We zijn naar de kinderboerderij gefietst, waar ik wat passiever was ivm harde buiken en weinig leven voelen. toen hij op bed lag de knoop doorgehakt en toch ziekenhuis gebeld. Schoonzusje paste op toen hij al op bed lag en toen zijn we naar het ziekenhuis gegaan, waar ik diezelfde nacht plots beviel. HIij zag ons pas een paar dagen later, en zijn broertjes nog later omdat ze op de couveusekamer lagen.
Ik weet de eerste ontmoeting tussen mijn dochters nog heel goed. Ik lag al bijna 2wkn in het ziekenhuis, dus de oudste had zeker wat van de spanning meegekregen en thuis was alles natuurlijk anders - papa deed alles en oma kwam logeren om te helpen. En toen pasten schoonzus en zwager op tijdens de inleiding, dat was natuurlijk ook heel speciaal, helemaal verwend worden door tante en oom Na de bevalling lag de jongste nog op Neonatologie, en op de tweede dag kwam de oudste kijken (daarvoor was het nog te hectisch). Ik was de jongste aan het verschonen, papa kwam met de oudste de afdeling op. Oudste klom op een stoel zodat ze alles goed kon zien, pakte meteen een billendoekje en hielp me mee Zooo schattig!