Door allerlei dingen heb ik pas een maand voor mijn 38e mijn eerste kindje in mijn armen mogen houden. De zwangerschap was zwaar (had niet met mijn leeftijd te maken) maar resulteerde in een supersnelle bevalling van 1,5 uur en een gezond kindje. Nu heb ik nog een wens voor een tweede. Door omstandigheden zou dat op dit moment nog niet kunnen. Ik word alleen al wel 40 in oktober. Nu hoor je regelmatig over nog oudere vrouwen die een kind krijgen en ik wil dan ook niets uitsluiten, hoewel ik zelf die 40 wel een magische leeftijd vind, mede gezien de risico's die na die leeftijd sterk toenemen, maar ik door mijn sterke wens niets wil uitsluiten. Mijn lief, zelf bijna 43, vindt het niet zo'n probleem: zijn moeder was 41 toen ze hem kreeg. Hij was haar eerste en enige kind en hij vindt ook, dat statistieken niet voor iedereen opgaan. Zeker niet, omdat mijn eerste zwangerschap eigenlijk heel goed verliep. Nu ben ik dus wel eens benieuwd wat jullie een "maximum" zouden vinden voor jezelf, of in het algemeen. Niet om te veroordelen, maar gewoon omdat ik benieuwd ben naar jullie mening.
Hoi hoi, Ik ben vorige maand gestopt met de pil omdat ik en mijn vriend graag een kindje willen, zelf word ik in mei 21, dus nog vrij jong.. Als ik naar mezelf kijk zou ik "zo laat" geen kinderen meer willen, vind denk ik 35 wel de maximum leeftijd, maar dit is voor mij persoonlijk! Ik vind als de wens er is en of die nou op jonge of op oudere leeftijd er is moet je het gewoon doen!!
Eerst zei ik altijd max 35, maar ja ik word in april ook alweer 40 en de wens is er nog steeds voor een tweede, maar dat wil niet lukken, dus blijf het maar verschuiven
Persoonlijk vind ik niet dat ik hier een leeftijd aan kan koppelen. Mijn schoonvader was 42 toen mijn man werd geboren (de eerste) en ik merk wel dat mijn man er soms moeite mee heeft dat zijn vader al zo oud is. Maar oh, wat ben ik blij dat mijn man toen nog werd geboren! Tja, als de omstandigheden ernaar zijn dat je pas op latere leeftijd kinderen kan krijgen; dan gun ik je alle geluk. Prachtig dat je zwangerschap zo goed verloopt zou ik zeggen. Je bent nog geen 60 (dat vind ik dan echt wel te oud)! Geniet ervan en ik hoop voor je dat jullie gezinnetje nog groter mag worden!
Ik denk ook dat het voor iedereen weer verschillend is, dus vind het heel moeilijk om daar over te oordelen. Ben zelf nu 25, zijn nu bezig voor een eerste kindje. Zou zelf niet op mijn 35e pas mama willen worden, maar het is ook niet altijd even makkelijk. Daarom zeg ik; als het nog kan/mag/wil, waarom niet?
Een vriendin van mij is 46 en d.m.v. eiceldonatie in Spanje zwanger geworden. Ze heeft jaaaaaaren geprobeerd om zwanger te worden en dart lukte ook telkens maar ze liepen allemaal uit op miskramen. Toen ze er eindelijk achter waren waarom ze die miskramen kreeg (bloed te dik) en het probleem dus opgelost was, mocht ze in Nederland niet meer verder met behandelingen. Een Belgische arts verwees haar vervolgens door naar Spanje en werd ze in één keer zwanger. Ik vind het super voor haar en ze is jong in haar doen en laten en fysiek gezond. Wie ben ik dan om te zeggen dat 46 te oud is? Ik zou het ook doen.
"Vroeger" wilde ik mama zijn als ik 25 was, als ik dan vrouwen zag die 30 waren dacht ik...jemig wat een leeftijd. Dit jaar wordt ik 30 en we zijn nu druk bezig om ons eerste kindje te maken. Persoonlijk denk ik dat het allemaal heel relatief is. Toen ik jonger was vond ik 30 al oud maar nu je dat bijna bent zie je het heel anders. Ik denk dat de grens van niet meer aan kindjes beginnen voor iedereen anders ligt en zelf zou ik mijn keuze er vanaf laten hangen in hoeverre het medisch nog verantwoord is en hoe het voor het kindje gaat zijn als je bv 45 bent als het kind wordt geboren.
Voor mij persoonlijk ligt die leeftijd bij 35 jaar en ouder, maar zoals ik al zei voor mij persoonlijk. Dus mocht het niet meer lukken (3e) voor mijn 35e dan houdt het voor mij op. Ik ben veel te bang voor de eventuele risíco's die dan toch groter worden. Maar goed ik heb nog even. Ik moet dit jaar nog 30 worden.
Ik had heel graag twee kindjes voor mijn 30e gewild. Op mijn 25e begonnen met zwanger worden, helaas hebben we vijf jaar op onze meid moeten wachten. Ik was nog net geen 30 toen ze geboren werd. Al snel voor een tweede begonnen, maar die behandelingen hebben we (tijdelijk) moeten stoppen om medische redenen. We mogen in elk geval twee jaar niet zwanger worden, het liefst zelfs vijf jaar niet. Als we ooit nog voor een tweede kindje gaan proberen, zal ik midden-eind dertig zijn. Dus het is hier allemaal heel anders gelopen dan gepland. Je past je weer aan nieuwe situaties aan, je verlegt je grenzen. Ik heb wel geleerd dat een planning of een leeftijdsgrens niet belangrijk is, want uiteindelijk heb je het niet altijd voor het uitzoeken. Succes met je beslissing!
Ik persoonlijk heb voor 30 tot 35 gestemt na die tijd zou ik er zelf niet meer voor gaan, Maar als jij je er goed bij voelt,en het kan allemaal zou ik zeggen ga ervoor!
Zelf zou ik na mijn 34e geen zwangerschap meer willen. Ik was 28 toen mijn zoon werd geboren en had toen al een behoorlijke herstelperiode door een vermoeiende zwangerschap en heftige bevalling. Ik vind echter dat ik voor anderen moeilijk kan beslissen. Als een vrouw fysiek gewoon in orde is, heb ik er ook geen problemen mee als iemand tot haar 45e nog wil. De risico's qua afwijkingen bij het kind vind ik een afweging voor de ouders zelf. Ik vind alleen wel dat je gezondheid op voorhand dus wel in orde moet zijn, om risico's voor moeder tot een minimum te beperken. Als je al 'zwakker' bent (kan door van alles komen), vind ik dat je zelf ook voor veiligheid moet kiezen en het na je 35/40e niet meer moet willen.
Ik denk dat heel veel vrouwen niets te kiezen hebben. Je bent nl afhankelijk van de juiste partner, wanneer vind je die? En ook of het wil lukken met zwanger worden. Ik wilde vroeger altijd graag kinderen voor mijn 30ste. Ik kwam mijn man echter pas tegen toen ik bijna 30 was. We zijn vrij snel begonnen voor een kindje, maar zoals jullie kunnen zien, lukt dat niet echt. Nu ben ik minimaal 33 voordat een eerste kindje geboren wordt, als het al snel wil lukken. We hebben we voor onszelf bepaald dat als het lichamelijk lukt, we direct doorgaan voor een 2e, omdat we rekening houden met weer een lange probeerperiode... Iedereen veel succes!
Ik heb voor 35-40 gekozen. Soms lopen dingen anders in het leven, en ontmoet je je partner pas heel laat, of je bent jaren bezig voor een wonder. Ik vind dat niemand kan bepalen wat te oud is, iedereen moet dat zelf weten. Ja je heb meer risico's maar altijd maar tegen je zelf zeggen had ik maar.....! Ik vind wel als je 2 gezonde kinderen heb, dan kan ik moeilijk begrijpen als iemand persee een 3e wilt op zn 45ste. Waar ik woon zijn gezinnen van 6 tot 15 kinderen vrij normaal, maar als nummer 15 geboren wordt en mama met grijshaar achter een rolstoel loopt omdat kindje zo zwaar gehandicapt is, heb ik enkel medelijden met het kindje.
Ik heb gekozen voor boven de 40. Ik was 34 toen ik mijn eerste kindje kreeg en wil heel graag nog een tweede. Ben nu 35. Doordat ik niet eerder de juiste man ben tegengekomen, heb ik ook later mijn eerste kindje gekregen. Ik vind ook dat iedereen voor zichzelf kan bepalen wat te oud is en wat niet. Er zitten aan alle leeftijden voor- en nadelen.
volgens mij zijn er maar weinig vrouwen die bewust hun eerste kind rond hun 40e plannen, maar het loopt gewoon niet altijd hoe je het zelf wilt... en dus verleg je je grenzen. misschien kan je beter/ook discussieren over wat je de maximale leeftijd vindt om het nog te proberen voor een kindje? ben wel benieuwd wat mensen daarvan vinden?
ik heb gekzoen voor 35-40, maar eigenlijk is mijn standpunt tot 35 jaar. maar dat ben ik over 3 maanden al. ben nu wel bezig voor 2e, dus een paar maanden na me 35ste zwanger raken is ooknog wel okee. hoop wel dat ik voor me 36ste of rond me 36ste dan beval. echt veel later zou ik niet willen. ik wilde graag rond mijn 28ste 2 kindjes hebben. door omstandigheden probeerde we op me 30ste zwanger te worden wat niet zo makkelijk ging. Uiteindelijk ben ik op 32,5 bevallen. van 1e kindje. en sinds sept 2010 bezig voor 2e. hoop dus ik voor me 35ste nog zwanger ben en anders vlak na me 35ste maar goed je hebt het niet voor het zeggen.
Voor mij persoonlijk is 30 de grens. Maar dat is niet omdat ik mezelf anders te oud vind. Ik wil het zo omdat als ik 50 ben, ik graag weer samen met mijn man op reis wil kunnen gaan en dat soort dingen. Wij hebben ons leven dus best een beetje ingepland, waar ik me heel prettig bij voel. Als het niet lukt om voor mijn 30e een 2e te krijgen (zit nu tussen de ma en de mk in) dan komt er ook geen 2e meer. Maar ik vind het dus helemaal niet raar als iemand op zijn 40e een kindje krijgt!
Als iemand weet dat het leven niet loopt zoals je zelf in gedachten hebt, ben ik het (en vele anderen, dat weet ik!). Ik was 21 toen wij zwanger wilden worden. Mijn droom was om voor mijn 30ste 3 of 4 kinderen te hebben. Lekker naief gedacht... Inmiddels ben ik 25 en zwanger van de eerste (via MMM). Voor mijn 30ste 3 of 4 kinderen gaat zeker niet gebeuren. Je moet je plannen gaandeweg bijstellen en zo lang het goed voelt denk ik 'doen!'. Ik vind zelf 40 ook wel een magische grens, maar ben ook wel weer heel blij als ik hoor van vrouwen van 42 of 43 die na allerlei omwegen toch nog zwanger zijn geworden. Helaas hebben we niet alles voor het zeggen. Maar NA 45 vind ik wel echt te oud en dan denk ik meer in het belang van het kind... Maar goed, wat betreft de poll. Die gaat om MIJN persoonlijke grens. Daar ga ik naar tussen de 35 en 40 (voor ik de MMM inging had ik vast tussen de 30 en 35 gestemd)
Tja, omstandigheden hè? Ik heb mijn vriend pas laat leren kennen. Was 37 toen ik met de pil stopte...Nu ben ik 39 en hoop dus een kindje te krijgen als ik 40 ben. Moet wel zeggen dat we het er, als het deze keer wel een keer goed mag gaan, bij 1 houden...zoals we er nu tegenaan kijken. Ik kan geloof ik het hele proces van zwangerworden niet nog een keer aan. Of beter, ik wil het niet nog een keer mee maken. Het was een lange, zware weg. En dan ben ik er nog lang niet!