Hoi, In het verleden was ik regelmatig een actieve lezer op het forum vanwege mijn werk in de kinderopvang. Jaren niet hier geweest, maar met een grote kinderwens toch de weg weer gevonden naar hier. Mijn kinderwens is er al jaren, maar het is er helaas nooit van gekomen. Ik had gehoopt een leuke partner te vinden, maar dat is er niet van gekomen. Inmiddels ben ik zo ver dat ik niet langer wil wachten en wil ik in mijn eentje voor een kindje gaan. Vanuit mijn omgeving krijg ik voldoende steun en heb mijn leven nu goed op orde, dus ik durf het nu aan. Vraag is alleen.... waar te beginnen? Er zijn sites met donoren, via een kliniek, donorzaad vanuit het buitenland. De keuze is reuze, maar dat maakt het helaas niet makkelijker. Daarom zou ik graag ervaringen van anderen horen. Welke keuze heb je gemaakt en waarom? Wat zijn dingen om rekening mee te houden? Alle informatie is welkom.
Hoi! Geen alleenstaande moeder, maar wel een kind dmv een donor. Wat bij jou past ligt helemaal aan de wensen die je hebt met betrekking tot de donor en de rol die je wou dat hij speelt in het leven van je kind. Wij hebben gekozen voor een donor via het ziekenhuis. We wilden niet dat een donor een rol in de opvoeding zou spelen, maar ik vind het wel belangrijk dat mijn kind de mogelijkheid heeft om contact op te nemen met de donor. Cryos in Denemarken was daarom niet mijn eerste keus, want het lijkt mij lastig als de donor in het buitenland woont. Via een site waarop donoren zich aanbieden vond ik ook lastig. Veel donoren willen toch een soort rol in het leven van het kind. Je moet dan ook als zorgvuldig vastleggen in een donorcontract. En bovendien is iemand niet helemaal gescreend zoals in het ziekenhuis wel het geval is. Maar via de donorbank van het ziekenhuis heb je weer niet een heel duidelijk beeld van hoe iemand eruit ziet en wat zijn karakter is. Heel veel succes met dit traject!
Ik heb ervoor gekozen om zelf een donor te zoeken. Mede doordat als je het via een kliniek doet het donorsperma niet vergoed wordt. Ik heb een donorcontract waarin alle afspraken staan. O.a. dat hij geen rol zal spelen in het leven van mijn kindje en dat mijn kindje als hij/zij daar behoefte aan heeft later contact mag zoeken met hem. En mijn donor laat zich testen. Ik doe het via zelfinseminatie. Onderschat het traject niet, het is een zwaar traject.
Hoi @Salsera , Ik ben ben ook alleenstaand en zit in het traject om dmv donorzaad zwanger te worden. Afgelopen zondag de eerste iui gehad. Ik heb gekozen voor donorzaad van Cryos (Denemarken). Geen goedkoop grapje, maar de wachtlijst voor een Nederlandse zaaddonor is op dit moment bij mij ziekenhuis 2,5 jaar en loopt op. Ik wil hier niet op wachten, zeker niet nu ik weet dat ik medische indicatie heb ivm eisprongproblemen. En ik word er sowieso niet jonger op . Deze keus voelt nu, ondanks het prijskaartje, heel goed. Mocht je vragen hebben: laat maar weten!
Ik heb 2 kindjes via een donor Eerst via meer dan gewenst een co-ouderschap met een homostel geprobeerd, maar dat kwam niet van de grond. Wel veel leuke stellen gesproken en met een paar nog wat verdere afspraken gehad. Toen nog even een bekende donor, maar ook die bleek niet helemaal betrouwbaar na de onderzoeken in de kliniek kon ik die niet gebruiken. Uiteindelijk voor een donor van Denemarken gegaan, want ook veel informatie erbij. En was iets makkelijker dan us toen. En de Nederlandse bank had heel lange wachttijd en uk dacht meer koppeling dan keuze.. Maar wat hierboven al gezegd is, het was best een zwaar proces en ik was blij met de begeleiding van de kliniek. Ik heb dan ook pcos en geen eigen eisprong of heel zelden dus dat was ook best moeilijk. Maar ben uiteindelijk wel 2x bij de 1e poging zwanger geworden, dus dat is fijn. Moet wel zeggen dat ondanks alles waar ik van tevoren had gedacht, ja dat zal ik mpeten opgeven maar voor een kind geen probl3em. En allerlei andere dingen die ik van tevoren bedacht had. Er zoveel dingen zijn waarvan ik later dacht ..oef als ik dat geweten had of dat ik daar noet asn gedacht had. Niet dat ik mn kinderen kwikt zou willen. Maar het is soms behoorlijk pittig alleen. Helemaal met 2 jonge kinderen.
Bedankt voor jullie reacties. Ik besef me dat het een pittig traject zal zijn. Daarom heb ik ook wel gewacht tot ik mijn leven goed op orde had en (vooral erg belangrijk) me goed en stabiel voel. Het spookt al jaren door m'n hoofd, maar ergens moet ik toch een keer de knoop doorhakken. En ik denk echt dat ik enorme spijt zal krijgen als ik het niet op zijn minst heb geprobeerd. Wel vind ik het nog lastig via welke weg.... Donor via internet vind ik een eng idee, weet toch niet wat voor types daartussen zitten. Heb wel een keer een gesprek gehad met een homo man, maar 50/50 co-ouderschap voelde voor mij niet goed. Via een kliniek zal er inderdaad een wachtlijst zijn, maar verschilt misschien per kliniek? Weet ook nog niet goed waar je allemaal terecht kunt. Bij mij in het ziekenhuis wordt het in ieder geval niet gedaan. En verder een (enigszins) bekende donor, zou in mijn omgeving echt niemand weten dus die optie valt af. Bij mij is er naar mijn weten ook wel sprake van medische indicatie voor hulp bij zwanger worden. Ik heb een lichte vorm van pcos en dus ook minder vaak een eisprong. Gelukkig nog wel redelijk regelmatig, maar gynaecoloog had wel gezegd dat er wel echt hormonen nodig zijn op het moment dat ik mijn kinderwens in vervulling wil laten gaan. Ik begrijp dat ik me vooral moet gaan oriënteren hoe ik het vorm wil gaan geven. Deels is dit ook wel afhankelijk van hoe lang de wachtlijst is. Weten jullie waar ik terecht zou kunnen? Degene die telkens in de zoek naar voren komt is Nij Geertgen, maar die zullen toch niet de enige zijn?
Hoi Salsera, klinkt alsof je er diep over hebt nagedacht. Herkenbaar, ook dat het al jaren door je hoofd spookt. En dan volgt op een gegeven moment actie hoe en waar beginnen lijkt misschien lastig, maar ik zou je willen aanraden contact op te nemen met je huisarts. Die kan je doorverwijzen en weet ook waar je terecht kunt als alleenstaande vrouw met kinderwens. Ik woon op loopafstand van een groot academisch ziekenhuis, maar kwam er via de huisarts bijvoorbeeld achter dat niet alle ziekenhuizen alleenstaanden helpen. Klinkt gek, voelt raar, maar het zij zo. Ik moet daarom voor elke echo en inseminatie ruim 100 kilometer enkele reis afleggen, soms 5/6 keer in 2wkn (naar een kleiner en minder specialistisch zkh dan waarvan ik om de hoek woon, ook bijzonder). Dat is best pittig en slecht te combineren met een drukke voltijd baan. Dat vind ik tot dusver eigenlijk het zwaarst. Ik heb ook totaal niet de behoefte om mijn collega's deelgenoot te maken in dit traject maar das zo wel lastig haha. Verder is de wachtlijst voor donorzaad bij mij ziekenhuis dus echt enorm lang. Ik heb overal uitleg over gekregen tijdens een intakegesprek met een fertiliteitsarts. Dus ook de mogelijkheden vwb donorzaad. Ik heb mezelf op de wachtlijst laten zetten voor het geval - laten we het niet hopen! - ik in een eindeloos lang traject van jaren beland. Dan kan ik tzt overstappen op zaad uit de Nederlandse spermabank. Een donor uitzoeken bij Cryos is me overigens goed bevallen. Ik heb een donor gekozen met een uitgebreid profiel, daar zitten kinderfotos bij, een uitgebreide vragenlijst en persoonlijkheidstest en omschrijving door een Cryosmedewerker. Zo heb ik voor mijn gevoel een beetje een idee wat voor persoon de donor is. Succes ! En schroom niet een bericht te sturen als je meer vragen hebt.
Bij ons doen ze geen alleenstaanden in het ziekenhui. Maar ze sturen je wel gelijk door naar een aangesloten kliniek (en ja er zijn er meer dan nij geertjen) het is soms wel regio gebonden of je in een kliniek terecht kunt. Toen ik begon was er een wachtlijst en kon je terecht als je in een bepaald postcodegebied woonde anders werd he naar 1 dichter bij jouw postcode verwezen. Of op speciale voorwaarden kon het w e l geloof ik. Ik vond de kliniek fijn, want ze hadden veel aandacht en goede uitleg en ze begeleiden je door een heel traject, waarbij je ook nog hulp kunt krijgen van psychloog, maatschappelijke werker etc. En bovendien kreeg ik vaak echo's, terwijl ok bij veel ziekenhuis iui lees dat ze maar zelden een echo hebben. Bij alle onzekere telefoontjes werd ik ook gerustgesteld met eventueel een echo als het teveel onzekerheid was of het goed ging.
donorsperma wordt sowieso niet vergoed helaas! We hebben het wel op kunnen geven als bijzondere zorgkosten bij de belasting aangifte. Hebben ongeveer de kosten van 1 rietje teruggekregen.
Niet alleenstaand, wel zwanger van ons donorkindje. Mijn vriend is onvruchtbaar. Maak vooral een keuze die voor jou goed voelt. Wij hebben voor een donor via Cryos gekozen omdat je daar zelf kan kiezen en megaveel informatie krijgt over de donor. Het kost wel veel vanuit Denemarken, maar wij vinden het dat waard. Geen gedoe met contracten, megaveel informatie en dus zelf een keuze kunnen maken ipv dat de keuze voor je gemaakt wordt. Ook willen wij eerlijk zijn tegenover ons kindje over waar het vandaan komt. Daar heeft het kindje recht op en is ook bewezen beter voor het kindje. Ook weer een reden voor ons om een uitgebreid dossier te willen om te kunnen laten zien. Ohja, en we wilden wel een donor die eventueel later openstaat voor een ontmoeting met zijn donorkindje. Je weet nooit hoe het leven loopt natuurlijk, maar voor nu had hij in zijn dossier aangegeven er zeker voor open te staan. Echt anoniem doneren kan en mag sowieso niet in NL: vanaf een bepaalde leeftijd mag een kind de gegevens van de donor opvragen. We hadden zelf geen zin om een donor te zoeken in NL zelf. We hadden geen zin in alle ‘gedoe’ met zoeken en afspreken en het voelde gewoon niet goed. Via de kliniek kan alleen als je in hun postcodegebied woont. Nu zijn de wachtlijsten voor de NL donorbank onwijs lang, daar hadden we ook echt geen zin in. Wij zijn die periode ook gestart bij mck leiderdorp. Wij hebben het daar heel goed gehad! Goede (mentale) begeleiding ook in het donorproces. Hoe je het ook wil doen, overal zitten natuurlijk voor- en nadelen aan. Ik beschrijf het vanuit onze overwegingen, die voor een ander weer anders kunnen liggen. volg je gevoel, dan zit je altijd goed! Heel veel geluk!
Hier ook mama dmv donorzaad. Mijn oudste heb ik gekregen toen ik nog met ex man was. Hij i onvruchtbaar Wij woonden toen al in België dus we zijn in Uz Brussel hiervoor gegaan In België zijn spermadonoren wel anoniem. Ik ben wel altijd eerlijk tegen mijn kinderen geweest. Toen ik ben gescheiden, heb ik mijn dochter als Bam van dezelfde donor gekregen. Het traject zwaar, tja denk voor ieder dat dit persoonlijk is. Ik vond de tijd van onderzoeken (4,5 jaar) veel stressvoller. Het bereid ons ook voor op de tijd dat we kinderen hebben. Want die is ook stressvol en vol zorgen. Des al niet te min geniet ik enorm van mijn 2 kinderen.
Ik zat bij het UMC Utrecht. Volgens mij helpen ze daar iedereen, zowel stellen als alleenstaanden. De wachtlijst toen voor ons was ruim 1,5 jaar, maar was laatst nog maar 3 maanden begreep ik. Het zou wel kunnen dat het weer iets is opgelopen door corona, maar ik las net op hun site dat ze de fertiliteitsbehandelingen nog niet stilleggen. Ik zou gewoon eens bellen met verschillende klinieken en meer informatie vragen.
Als ik het zo een beetje lees is het denk ik verstandig om contact op te nemen met de huisarts. Hopelijk weet hij inderdaad waar ik terecht kan, of me in ieder geval door te verwijzen naar iemand die me verder kan helpen. Moet zeggen dat ik het wel een beetje eng vind om een afspraak te maken. Vooral omdat ik voor mijn gevoel mijn kinderwens dan moet gaan verantwoorden, dat vind ik best moeilijk. Maar ik zal toch de stap moeten nemen, anders kom ik ook niet verder. Denk dat ik dat maar als eerste ga doen, dan kan ik me verder laten informeren en ook nadenken over hoe ik het zou willen. Zal sowieso via een donorbank worden, gezien ik het niet zie zitten om op zoek te gaan naar een donor.
Ik begrijp je gevoel, ik voelde me zelf ook een beetje ongemakkelijk toen ik het gesprek met de huisarts plande. Ik heb een stabiel leven en alles prima op de rit, en toch voelt het een beetje alsof je toestemming moet vragen om je kinderwens te mogen vervullen. Gekeken naar hoe het bij mij ging was dat gevoel vooraf echt onnodig. Ik heb het gesprek met de huisarts als bijzonder prettig ervaren. Tuurlijk werd er wel een beetje doorgevraagd, wat is je persoonlijke situatie, ben je stabiel, hoe lang heb je deze wens al en wanneer heb je besloten het alleen te willen gaan doen... eigenlijk bevestigde dat gesprek voor mij alleen maar dat ik het echt wil en er eigenlijk al veel langer klaar voor ben dan ik besefte. De huisarts was heel begripvol en meedenkend en en verwees me zonder gekke vragen door. Ik zou dus zeggen: bel de huisarts, dan heb je de eerste drempel al genomen! succes !
Als je relatief in de buurt van Nij Geertgen woont kan ik je die kliniek van harte aanbevelen. Wel inderdaad bij de huisarts doorverwijzing vragen. De kliniek kan je vervolgens goed informeren over alle mogelijkheden en voor- en nadelen daarvan. Ook krijg je een counselinggesprek met een psycholoog, waar je ook nog eens al je twijfels en vragen mee kunt bespreken. Veel succes!
Niet alleenstaand, wel een donorkindje mogen krijgen omdat mn vriend onvruchtbaar is. Wij hebben het via het ziekenhuis gedaan, wij zitten bij isala zwolle, toen was de wachttijd 1 jaar, weetniet hoe dit nu is. Wel heb je geen idee hoe de donor eruit ziet, althans bij ons weten we t niet, en de donor heeft geen rol in het leven van ons kindje, zij kan wel als ze oud genoeg is de gegevens opvragen, wij kunnen dit niet, tenzij het medisch noodzakelijk is. Ook hebben wij vokr we mochten starten een psychologisch gesprek gehad, en beide een IQ test om te kijken of we wel capabel genoeg waren om voor een kindje te zorgen, ondanks dat ik al een bijna 10 jarige rond heb lopen moesten wij dit doen. Als alleenstaande schijnt t in isala zwolle standaard te zijn dat je aan een gesprek en test word onderworpen.
Wauw, moest je een IQ-test ondergaan? Dat vind best wel ver gaan Wij kregen bij het UMC alleen een intakegesprek waarin de procedure werd uitgelegd en dat het belangrijk is om gezond te leven.
Ik heb een kindje van een donor via het ziekenhuis. Een tweede kindje ben ik mee bezig, wel een andere donor mede dankzij het slechte beleid van Rijnstate. En overgestapt naar umc utrecht. Via meer dan gewenst georiënteerd op co ouderschap of bekende donor, maar dat voelde niet goed en past niet bij mij. Cyros of iets dergelijks wil ik niet. In nederland is er een max van 25 kinderen of 12 gezinnen/vrouwen. Een donor van cyros kan dus in verschillende landen een x aantal kinderen voortbrengen, maw veel. Het is erg duur. Daarnaast vind ik het voor de zoektocht fijner dat een donor uit NL komt. Je krijgt altijd een intake gesprek, gesprek bij de gynaecoloog, een echo, soms ook bloedafname en gesprek bij de psycholoog. Daarna wordt he besproken in de medisch ethische commissie en krijg je wel of niet groen licht. Waar je oa terecht kunt Nij Geertgen Nij Barrehus MCK Leiderdorp AMC amsterdam Isala Zwolle UMC Utrecht (loop ik nu zelf, bevalt super goed) Rijnstate Arnhem (al beveel ik je deze niet aan)
Wij hebben ook geen testen ondergaan! Bij mck krijg je (naast de intake en alles) een gesprek met maatschappelijk werk. Meer om de hele impact van onvruchtbaarheid en alles te bespreken. En of we een beetje een realistisch beeld hadden van het traject.