Hi allemaal, Ben ik weer. Gisteren een topic geplaats over het feit hoe ga ik het doen met de wasmachine. Snel opgelost, naar de schuur. Een toekomstige baby heeft dus fijn een eigen kamer. Opgelost ... Mijn vriend en ik gaan volgende waarschijnlijk 'beginnen' aan de stap zwanger proberen te worden. Ik heb altijd jong moeder willen worden en bij het idee zwanger zijn voel ik echt van die 'vlinders' in mijn buik. Echter gaan er bij mij allemaal doem scenario's door mijn hoofd. - ik heb altijd geroepen, eerst wil trouwen en dan pas kinderen. Mijn vriend en ik hebben beide het gevoel te willen trouwen, alleen dus niet het gevoel ja dit willen we al binnen een jaar! Dit hebben we wel met onze kinderwens. Liever volgende maand dan die maand erna... We gaan dus eerst voor kinderen. Maar ergens ben ik bang achteraf spijt te krijgen. Maar heb nu gewoon meer geen behoefte dan wel behoefte aan trouwen. - vind het zo spannend, ben ik er wel klaar voor? Ga in mijn leventje met heel veel 'me time' niet missen? - we zijn de eerste in de vriendengroep, de helft is nog 'jong' en onbezonnen. Wij worden dan echt het eerste gezinnetje en huisje boompje beestje in de groep. Hoe zal dat gaan lopen binnen de groep? Sorry voor het hele verhaal, wilde het zo graag even van me af schrijven. En ben benieuwd naar jullie mening en of ervaringen. Voor de duidelijkheid ik ben net 24, vriend lief bijna 25.
Volg je gevoel... Wij zijn pas getrouwd toen onze dochter bijna 3 was. Ze heeft de ringetjes gebracht eerst hadden we een andere datum maar toen kwam onze dochter tussendoor. Hihi Verder waren wij ook een van de eerste in de vriendengroep. Een aantal party animals zijn we "verloren" gewoon door andere levensstijl, daarbij zijn andere vriendschappen weer hechter geworden.
Mag ik vragen wat voor jou de reden was dat jullie toch eerst voor een kindje gingen ipv eerst trouwen. Ik neig er zo naar, maar heb zoveel meer behoefte aan een kindje dan trouwen.
Lieverd, kom eventjes met beide voeten op de grond. Een baby ‘plan’ je niet... je doet alsof het al gedane zaak is maar wie weet hoelang het gaat duren? Niet rot bedoeld hoor, maar echt... leef je normale leven. Ga nu niet alles plannen voor een eventuele baby. Daar heb je zat tijd voor als je daadwerkelijk zwanger bent.
Zo bedoel ik het absoluut ook niet. Ik snap ook wel dat het misschien wel twee jaar of langer kan duren. Maar bewust de keus maken we stoppen nu met anticonceotie ipv we trouwens eerst zoals gepland... Dat was de planning en die veranderd, veranderd bewust Daarom noemde ik het al doemscenario's. Allemaal niet nodig, maar toch heel spannend de stap zetten we gaan ervoor.
Volg je gevoel. En wie weet duurt t zwanger worden wel even en besluiten jullie toch nog eerst te trouwen En qua vrienden, tja ik ben een paar feestbeesten armer, paar volwassen personen rijker. Zit er niet zo mee. Mesnen komen en gaan soms.
Maar ik vraag mij af... mocht je besluiten eerst te gaan trouwen, is dat trouwen dan nog wel spontaan? Of is dat dan een besluit een de keukentafel: okee we gaan nu trouwen? Pure interesse he! Je noemt het doemscenario’s maar ik zie er weinig ‘doem’ in. Als je voor kinderen wil gaan kan ik mij wel veel ergere doemscenario’s bedenken. Dit zijn gewone, normale vragen.
Ja dat w Ja dat was ons punt ook om niet eerst te trouwen, allebei hebben we altijd geroepen. 'eerst willen we trouwen'. Nu voelt dat niet meer spontaan, omdat we meer behoefte aan een gezinnetje hebben. Dus je hebt ook helemaal een kunt. Dat is onze reden. Maar omdat we dit allebei altijd hebben geroepen en gevoeld. Voelt het nu toch 'dubbel'. Met doe scenario's bedoel ik meer het piekeren. Misschien verkeerd geformuleerd. Ik ben van aard best een onzeker iemand en ga dan snel piekeren aan wat andere zullen denken, straks kan ik het niet... Doemscenario's. Maar nogmaals dat zal ik verkeerd gedormuleege hebben. Ik waardeer je eerlijkheid .vooral van het trouwen, moet idd spontaan gaan
Joh laat andere denken wat ze willen. Jullie leven.. niet die van hen. Je leeft voor jezelf hoor. Ik trek me dus echt niks van aan wat een ander vind. Zoveel mensen zoveel meningen. Je kan t toch nooit voor iedereen goed genoeg doen en je moet zulke dingen ook helemaal niet voor een ander doen. Dus doe wat goed voelt voor jullie zelf.
Jong?!.... ik was 20 en met een ring onder de pannen, 2 jaar er na Moeder en 4 jaar daarna gescheiden XD Dat kan ik verder niemand aanraden hoor Ik zou eerst stoppen met oac en dan kijken hoe het loopt, mss in rondje 3 zwanger, maar kan net zo goed rondje 24 zijn. Zodra je zwanger bent en een “veilige” termijn gehaald heb, kun je altijd de schuur nog verbouwen en zien of je behoefte hebt aan een trouwjurk. Je kunt echt heel gelukkig zijn in een tiny huisje met een vriend Schuif die beren terug in het bos en geniet van de aankomende periode.
Jahoor voor ons was het moment dat ik vaste baan had, ons huis in aanbouw het juiste moment van proberen om voorkkindje te gaan. Financieel ging al het spaargeld op in het huis, nieuwe (gezins) auto en was er weinig budget voor trouwen meer. Dat hebben we tussendoor weer opgebouwd en afgelopen juni uitgebreid getrouwd. (simpel ff langs de gemeente wou ik niet)
Ik herken dat "plannen" ook wel! Ikzelf ben ook jong, 22 jaar en zwanger van m'n eerste kind. Mijn vriend is 28. Ik vond het zelf lastig om daadwerkelijk de knoop door te hakken wat betreft het gaan voor een kindje. Ik was heel erg bezig met wat anderen ervan zouden vinden, gezien mijn leeftijd.. Ook had ik het plaatje om eerst te gaan trouwen, maar wij hebben besloten dit pas over een paar jaar doen. wel gaan we dit jaar geregistreerd partnerschap aan. Doe wat voor jullie goed voelt. Dit hebben wij ook gedaan en uiteindelijk valt alles wel op z'n plek! Een baby laat zich (helaas) ook niet plannen. Je zult zien dat uiteindelijk alles goed komt, zolang jullie maar jullie hart en gevoel volgen.
En heel fijn om te lezen dat dit niet helemaal aan mijzelf ligt , fijn om te lezen dat het allemaal zo goed loopt en uitpakt bij jullie
Het is niet omdat je op een bepaald moment in je leven zegt dat je eerst wil trouwen voor je een kindje krijgt, dat je dit plan ook zo moet uitvoeren. Wensen en dromen kunnen veranderen en als jullie wens meer uitgaat naar een kindje dan trouwen, volg dat dan. Een vriendin heeft ook dat ideaal, zij gaan volgend jaar trouwen en dan proberen voor een kindje. Aangezien zij de meter (peettante in nl?) van E. is, komt ze hier ook veel op bezoek, maar ze kan haar rammelende eierstokken echt niet verbergen Je kan echt niets plannen, gewoon doen waar jij en je partner zich goed bij voelen
Je bent zeker niet de enige die zulke gedachten heeft wat betreft het gaan voor een kindje. Het is ook niet gek hoor, om zulke gedachten te hebben.. het is toch een grote stap en je leven zal helemaal gaan veranderen. Zoals ik het lees in jouw post, neem je dit heel serieus en dat is alleen maar goed. Dat betekent dat je alles goed voor elkaar wilt hebben en dat is super. Vergeet niet dat je niet alles perfect hoeft te hebben, sommige dingen komen later wel. Als jullie nu graag voor een kindje willen gaan, ga er dan lekker voor.