Ohh dan duurt het nog lang voor je vriendin met haar rammelende eierstokken. Ik moet er niet aan denken dat het nog 1,5 jaar kan duren. Wat uiteraard wel het geval kan zijn. Bedankt voor je berichtje !
Zij wilde al een kindje toen wij er ook klaar voor waren, maar zij studeerde toen nog. Dus zij heeft ondertussen al een dikke 2,5 jaar een kinderwens. Voor haar en haar vriend is eerst trouwen belangrijker dan zsm hun kinderwens te vervullen. Dat vind ik bij jou helemaal niet terug. Mijn vriend en ik gaan nooit trouwen, maar ik zie er het mooie ook wel van in om te trouwen als de kindjes er al zijn, zo maken zij ook deel uit van het feest.
Wel of niet trouwen zou niet uit moeten maken. En dat je straks minder vrienden hebt ook niet (als jullie dat beiden geen probleem vinden). De vraag is hebben jullie een stabiel leven? Met genoeg eigen inkomen en ruimte in huis om een baby een goed leven te bieden. En een stabiele relatie waarin je jezelf op de 2e plek kunt zetten. Niet alleen jij maar ook je partner? Mannen kunnen daar soms best anders instaan, zeker als ze jong zijn.
Volg inderdaad je gevoel. Wil je heel graag trouwen? En hoe wil je het invullen die dag? Grote bruiloft of klein... Maar meid, Ik zou het ook allemaal wat los gaan laten. En niet overal een planning van willen maken, want je zult zien; het verloopt toch niet volgens plan Maar ik snap je gevoel wel! gaan voor een eerste kindje is ook héél spannend, voor ik zwanger was van m'n zoontje bedacht ik me ook steeds of we er wel klaar voor waren en of we het aan zouden kunnen. Ja enkele (stap) vrienden ben ik kwijt geraakt, omdat m'n leven er ineens heel anders uit ging zien, Maar daarvoor in de plaats heb ik ook nieuwe vrienden gekregen en af en toe gaan we nog eens weg of naar een feestje. Want we zijn tenslotte ook nog jong Wij zijn getrouwd toen ik 6 maanden zwanger was. (Ook pas besloten te trouwen toen ik al zwanger was, m'n man begon er eens over dus zodoende, Haha ook heel romantisch zonder aanzoek.. Maar wij geven niet zo veel om die poespas) We wilden allebei geen groot feest, dus hebben het klein gehouden samen met onze naaste familie en het was een prachtige dag!!
En als je een goede basis hebt voor een kindje (qua werk en inkomen en een huis) dan komt dat echt wel goed!
Ik lees hele normale vragen en gedachtes, dus maak je niet druk om de gedachtes. Het is juist verstandig om de vragen te stellen en antwoorden te zoeken. Mijn ervaring met jouw vragen: - wij wilden ook eerst trouwen, maar vanwege gebrek aan (toen) genoeg spaargeld en de wens om een hele grote bruiloft te doen gingen we eerst voor een kindje. Onze wens voor een kindje was ook groter dan de wens voor een bruiloft. Spijt? Nee absoluut niet. Als we straks wel gaan trouwen is onze zoon daar ook bij, dat vind ik eigenlijk juist een grote plus - de beslissing om voor een kindje te gaan is ook spannend! Je weet van te voren niet hoe het gaat lopen. Wat voor baby krijg je, wat voor moeder wordt je, hoe gemakkelijk gaat het je af, of juist: hoe zwaar wordt het? Je weet het niet. Je springt in het diepe samen met je partner. Een hele spannende en leuke tijd. Mijn ervaring: het eerste jaar heb je geen tijd voor jezelf. Een baby is heel veeleisend en in de eerste maanden een voltijd job. Je moet je weg vinden en soms is dat heel zwaar. Maar het geeft je leven ook nieuwe inzichten. Wat is belangrijk, waar liggen je prioriteiten. Je leert een nieuw soort liefde kennen die heel erg diep gaat. Dat is ontzettend mooi maar soms ook erg eng of zwaar.
Ja over die punten hebben we het vaak gehad en wat dat betreft zitten we gelukkig wel op één lijn. We hebben waskamer, wat babykamer kan worden. Stabiel leven ook, dus wat die punten betreft, dat zit goed
Ja deze punten zitten gelukkig goed. Allebei een vast contract en ik weet al dat ik ook minder mag en kan gaan werken. En inderdaad ook wat ik lees in je andere reactie, het liep bij jullie ook allemaal vanzelf wel goed ! Ik moet idd de praktische dingen wat meer los laten
Wat een fijne en open reactie. Ik heb dit ook inderdaad echt gedaan (dit topic) om meningen van andere te horen. Echt nog niemand in mijn omgeving hebben kinderen/praten erober, leven nog echt voor het stappen. En dat is ook prima. Maar zulke dingen 'bespreek' je ook niet zo snel dan. Inderdaad, ook heel erg bijzonder om je zoon op je bruiloft te hebben! En in het diepe springen is nooit een sterke kant geweest van mij, dus blij dat ik nu al zoveel meningen en antwoorden van andere lees. Scheelt echt!❤️