Vandaag ben ik ineens héél onzeker geworden. Ik zat me voor te stellen hoe het zou zijn als ik straks mijn kindje in mijn armen krijg. Ik zat me voor te stellen hoe het zou zijn als ik het kindje mee naar huis neem, in zijn wiegje leg en dat ik ineens mama ben. Ik kan me er niks bij voorstellen. Ik heb alleen een gevoel van 'OK en nu?' Totaal geen mama gevoel, of een 'ik-moet-je-beschermen en ik-hou-van-je gevoel' Ik ben ineens heel onzeker geworden. Ik voel alleen maar angst. Herkent iemand dit?
het zal vanzelf gaan echt waar! na de geboorte van onze dochter, die om 01.47 uur is geboren ging rond 03.00 de vk weg en rond 04.00 de kraamhulp. Tot rond een uur of half 10 zei ze.... en daar zaten we dan..... helemaal nog in de war van een supersnelle bevalling.. we hadden echt zoiets van.... daar ligt ze dan! en nu? wat nou als ze gaat huilen? of als de bv niet lukt? we hebben geen oog dichtgedaan totdat de kraamhulp weer kwam.. en ons princesje? had heel de nacht liggen maffen........ Echt waar, je leert vanzelf je kindje kennen en dat gaat echt heel snel hoor! en de meeste kindjes zijn tevreden met een volle buik, een schone luier en een hoop liefde! en jij kunt tegen jezelf wel zeggen dat je dat wel kunt geven, want dat zal elke as mama kunnen, toch?! KOMT GOED! xxxx
komt van zelf. toen ik was bevallen van Esmee bevatte ik het ook nog niet helemaal, was bekaf en wou alleen maar slapen. toen we later naar Esmee gingen (lag op de couveuse afdeling) had ik zo van ja het is van mij, en als je dan zo een hoopje ziet liggen word je opslag verlieft. komt echt wel goed, alles rustig op je af laten komen.
Ik heb er ook nog niet echt een gevoel bij. Heb wel al een idee van hoe het gaat, zo een klein mensje...het wilt eten, verzorgd worden en slapen...heb zat kindjes (lees broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes) in bad gedaan, gevoed, verschoond, getroost en met alle liefde....maar hoe het dan zal zijn bij een 'self-made' exemplaar dat is mij ook nog een verassing.... Ik heb er alle vertrouwen in dat het allemaal komt als het er is. Je kunt nu moeilijk dingen voelen die er nog niet zijn. Ja er zit wel een kindje in je buik, maar dat is dan toch wel heen anders dan in je armen met twee van die kijkers op jou gericht. Ik kan in ieder geval niet wachten...
Komt inderdaad vanzelf. Ik had het toen ik 34-36 weken zwanger was. Had ik het zoontje van iemand van dit forum op schoot, die was 6 weken. Hij begon een beetje te huilen, zat ik daar... Wat moet ik doen! Ik voelde me echt rot, echt zo van kan ik nog terug.... Nou het is echt zo hoor, als die kleine geboren is, moederinstinct!
Hi, Zoals iedereen zegt het komt van zelf. Nu kan je je gewoon niet voorstellen dat je zo een kindje in je handen hebt. Maar al snel na de geboorte kan je je niet meer voorstellen dat je zwanger zou zijn. Het komt goed echt! En onzeker zijn, tja dat kan even blijven maar dat is geen probleem hoor! Jooze
Ik vond het ook altijd erg abstract. Zwanger, dikke buik en ja daarin woont een baby. Maar tot ze uiteindelijk op mijn buik werd gelegd en ik haar zag had het me weinig verbaasd als ze hadden gezegd dat ik toch teveel gegeten had gewoon of schijnzwanger was of wat ook. Kon me er totaal niets bij voorstellen. Dacht: dat komt wel. maar moedergevoel... Zoals je dat zo vaak leest van roze wolken, verliefdheid? Nog steeds niet eigenlijk. Ik hou ongelofelijk veel van haar, meer dan waar dan ook van. En ik weet dat als iemand ooit iets lelijks tegen haar doet, ik die persoon heel veel pijn wil doen. Maar ja, iedereen ervaart 'moedergevoelens' op haar eigen manier denk ik. Er is geen standaard manier om van je kind te houden toch? Zou zeggen... maak je niet al te druk erover, het komt echt wel. 't Komt wel goed!
Het onzekere gevoel hoort erbij. Ik herken het helemaal. Toen onze zoon op mijn buik gelegd werd, stroomde ik ineens vol met moedergevoelens. Echt, het komt vanzelf!
Komt allemaal goed hoor. Je maakt je in je zwangerschap druk om de vreemdste dingen, hoort er allemaal bij. Het is een heel proces om moeder te worden. Pim
indd komt vanzelf goed zodra jason op me buik lag wist ik ja voor jou ga ik zorgen en het komt helemaal goed
bedankt voor jullie reacties. moet het maar over me heen laten komen denk ik. ik voelde me gisteren zo´n slechte moeder!
Helemaal geen slechte moeder! Je bent ook nog geen moeder Zo meteen als die kleine er is...dan ben je moeder. En dat ga je merken ook! Geloof me die gevoelens die kan je je niet voor stellen tot ze er ineens zijn. Zelfs als je n tweede krijgt kan je gaan twijfelen. Zoveel als je van je eerste houd...dat kan toch niet met n 2e... Jou eerste is je alles...en die tweede dan... Hoe moet dat nou? Nu bij de derde keer kan ik t me weer niet voorstellen. Ik zou door t vuur gaan voor allebei. Echt die gevoelens dat is overweldigent. Maar die derde... Nou weet ik uit ervaring dat je bij de geboorte geen handleiding mee krijgt maar wel een HELE GROTE BERG liefde voor dat kleine nieuwe melk monstertje. Dus t zal allemaal wel weer zo gaan en goed komen. Maar me voorstellen dat ik over n week al moeder zou kunnen zijn van 3 kinderen... En daar dan even veel van houden? Nee dat gaat me mn petje nog te boven. Maar t gaat goed komen! Net als bij jou
Ik had het hier van de week met mijn moeder over. Want ik dacht opeens: ohoh er komt écht een baby aan! Wat doe je met een baby? Wat als ik het niet goed doe en hem opeens laat vallen ofzo?! Of dat we elkaar helemaal niet leuk vinden... Mijn moeder moest er hard om lachen en ze zei: wanneer je je baby in je armen krijgt, dan is het net alsof het er altijd is geweest. Ik kon me geen leven meer voorstellen zonder dat kindje. En dat gebeurde ook bij de tweede, derde en vierde. Dusseh, daar vertrouw ik dan maar op. Dat mijn lijf en geest vanzelf weten wat ze moeten doen. Maar eng vind ik het nog steeds hoor! En ook heel leuk, spannend, geweldig kan niet wachten!
Jij bent straks het liefste speelgoed van je kindje! Jij komt als het geluid maakt. Jij beweegt...je kijkt dr aan en je maakt de meest interesante geluiden en gezichts uitdrukkingen! Wat wil een babytje nou nog meer!? En jij je kindje niet leuk vinden... Ik hoor je nog wel n keertje als t er is
inderdaad komt allemaal goed hoor, die gevoelens komen helemaal vanzelf, ben de een wat eerder als de ander. Ik zou me er niet druk over maken
Maak je geen zorgen, echt die gevoelens heb je direct als je je kindje in je armen houdt. Ik kon me er ook niets bij voorstellen. Ik werd al bang bij die kleine kleertjes. Hoe krijg ik daar in hemelsnaam een kindje in, zonder armen of benen vast te houden. Blijkt dat gewoon te gaan zeg. Ongeloofelijk. Enneh kraamzorg helpt je ook met alle dagelijkste dingen, en moedergevoel heb je echt al, en dat wordt tijdens je bevalling alleen maar erger, en als je het kindje eenmaal vast hebt, wil je het niet meer afstaan. En je ligt er alleen maar naar te kijken in het begin. Het is harstikke leuk. Geniet ervan.
Haha ik ben daar ook niet echt bang voor hoor! Maar soms schieten die gedachten door mijn hoofd: stel dat hij me maar stom vindt? Of dat ik het helemaal verpest! Ik vind hem nu al heel leuk, dus dat zal straks ook wel zo zijn haha.
Oh ik ben echt blij met dit topic...ik moet er helemaal van huilen Ik maak me hier ook onwijs veel zorgen over. Zo lang ben ik nog niet eens zwanger, maar soms denk ik: ik ken dit kind helemaal niet. Misschien gaat hij/zij mij wel helemaal niet lief vinden en gaat 'ie alleen maar huilen en kan ik hem niet troosten of zo... Ik heb ook nog nooit van mijn leven een luier verschoond, dus ik moet echt alles nog leren! Als ik eraan denk dat ik na de geboorte met dat kleine ding alleen gelaten ga worden raak ik al in paniek Maar kennelijk moet ik het gewoon allemaal over me heen laten komen, en vertrouwen hebben dat het vanzelf goed komt. Als het bij jullie goed is gekomen moet het bij mij ook wel zo gaan. Bedankt meiden!
Ja, deze tijd heb ik dus ook gehad. Wat moet je nou met zo'n klein breekbaar mensje? Hoe doe je in godsnaam een schone luier en romper aan bij zo'n klein breekbaar mensje? Tuurlijk heb ik grotere baby's verzorgd, maar zo'n kleintje? Dat durf ik niet, want dan maak ik hem kapot! Breekt er opeens een armpje of beentje af... Maar dat gebeurt dus niet volgens de ervaringsdeskundigen! We laten het maar over ons heen komen he.
Ik heb precies hetzelfde gehad en had hier ook de vraag gesteld of dit normaal was?!?! Ik wist ook niet wat ik moest verwachten en was ook best bang... Maar ik kan je vertellen toen onze dochter op mijn buik werd gelegd was ik zo trots dat het gevoel er gelijk was! Ik heb de hele nacht naar haar liggen kijken en moest zelf de lamp uitdoen zodat ik zelf wat aan mijn rust kwam(lamp uitdoen heeft niet geholpen haha deed hem na elke 5 minuten weer aan hahaha) Het is het mooiste wat er is je eigen kindje!