angstig

Ikzelf ben van week 6-12 ook behoorlijk depressief geweest, gelukkig er ook zelf "overheen gekomen" en ben soms ook wel eens bang van; wat gebeurt er na de bevalling?! Maar dan denk ik maar zo, ik heb mijn portie gehad, dus het kan straks alleen maar beter gaan! En dat helpt wel heel goed voor nu haha.

 

Hallo,

Na mijn eerste zwangerschap heb ik ook niet goed in mijn vel gezeten.
Het is nooit benoemd tot een depressie, maar ik ben echt door een moeilijke tijd gekomen que lichaam, gevoel etc. Paniekaanvallen, angsten, ziek zijn etc. Gelukkig er ook weer uitgekomen, sterker dan ooit te voren! Ik heb geen angst om het weer te krijgen. Natuurlijk denk ik er wel eens over na, maar de angst is er niet. Ik weet dat ik nu sterker ben en mocht het weer gebeuren, ik het herken en er dus ook wat mee kan. Ook word ik voor de zekerheid in de gaten gehouden doormiddel van bloedprikken op schildklier problemen, dit schijnt vaak het eerste symptoom te zijn. En tenslotte is het niet je eigen schuld! Het komt door een hormoon die je niet/of juist wel aan maakt. Succes dames! Vertrouw op je lichaam en bedenk dat we niet de eindige zijn. Praat erover en geef het aan zodra je iets vermoed. Dit is de eerste stap.. (Dat ik dit ooit zou zeggen!)

 

Ik heb na mn eerste zw. ook een depressie gehad. achteraf is dit al tijdens de zwangerschap begonnen, was oko heel down verdrietig etc.
Heb er nu veel minder last van, al heb ik wel mn slechte dagen. Ik weet nu wel dat ik op tijd aan de bel moet trekken (en niet als de kleine al 6mnd is) en mn man houdt me ook goed in de gaten.
Ik neem nu heel veel rusten en dat helpt en er over praten. Ik heb ook echt in mn hoofd dat als het niet gaan tegen het eind van mn verlof dat ik nog niet aan het werk ga, omdat het daar vorige keer mee verergerd is.

praat er over en neem je rust. houdt het in de gaten maar probeer niet te angstig te worden want dan maakt je het alleen maar erger.
veel sterkte/succes ermee.

 

naar de huisarts. omdat je al een postnatale depressie hebt gehad is er nu aanleiding genoeg om je naar een pop-poli door te verwijzen.

 

Volgens mij is dat een speciale afdeling waar je met een zwangerschaps depressie terecht kunt. Hier ondersteunen ze je etc.

 

Ik was de eerste weken ook depri,voelde me zo slecht.
Zag de hele zwangerschap op die manier echt helemaal niet zitten...
Uiteindelijk een verwijzing gekregen naar de pop poli maar ik heb het niet meer nodig eigenlijk.
Voel me nu super goed in mn vel!
Rond de 14 a 15 weken begon ik me heel goed te voelen.
Wel ben ik nog oner controle bij de pop poli en dat vind ik wel een fijn idee.
Maar nu loop ik daar meer omdat ik angstig ben soms na de zwangerschap van mijn zoontje* die niet goed ging en mijn zoontje dus te vroeg ter wereld moest komen.
En ik vind het fijn om daar mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen.
Maar depressie heb ik gelukkig niet meer en voel me heel goed.
De eerste weken van de zwangerschap zijn ook zwaar,al die gierende hormonen,het is echt niet niks.
Er komt gewoon veel op je af en soms is het gewoon heel goed om ergens je verhaal en gevoelens kwijt te kunnen.
Lucht lekker je hart,krop je gevoelens echt niet op.
Hopelijk voel je je gauw beter in je vel

 

Mijn nichtje heeft dit gehad na haar eerste bevalling, en kon niet meer genieten.. Ze heeft om haar zelf eruit te halen dingen voor haar zelf gedaan. Een echte hobby waar ze echt mee bezig kon zijn voor zichzelf. Ze heeft zich zelf ontwikkeld in de 2 jaren. Ze is begonnen met baby spullen naaien, en nu naait ze van alles. Daarnaast doet ze ook een taarten bakken cursus. En ze maakt de meest geweldige taarten. Ik zeg niet dat jij dit moet doen, maar misschien wel een id, om echt iets te gaan zoeken waar jij je 100% op kan storten.