Ik heb al vaker dipjes gehad, heb al meerdere psychologen bezocht in mn leven. Recent heeft een psychiater mij aangeraden om met medicatie te starten. Maar ik durfde niet goed, bang voor bijwerkingen, een stemmetje in mn hoofd dat zegt dat ik het zelf moet oplossen. Ik zal nu echter zoveel dieper in een depressie dat ik het niet goed meer trek en me enorm schuldig voel tov mn kinderen. Een moeder die al wekenlang somber is en huilt. Zijn er meer moeders hier die medicatie nemen of namen en daar wel of juist niet baat bij hebben? De reden waarom ik het eng vind is omdat ik bang ben dat ik me in eerste instantie nog somberder en angstiger ga voelen, maar ook bang ben voor gewichtstoename en haaruitval. Tips zijn welkom...
Ik slik ook een Lage dosering ad. Heb t alleen niet voor een depressie maar voor iets anders. Bijwerkingen zijn helaas wel T zelfde. Ik ben idd aangekomen en heb de eerste 4 weken constant honger gehad. Maar ik slaap er heerlijk op, en heb geen haaruitval oid. Je kinderen hebben liever een blije iets dikkere moeder dan een sombere en verdrietige moeder! Ik zou het zeker een kans geven als ik jou was. Als na een week of 8 blijkt dat de bijwerkingen te eeg zijn kun je altijd afbouwen en een andere ad proberen. Sterkte!
Ik ben vorig jaar januari begonnen met antidepressiva, ben het nu sinds een aantal weken heel rustig aan het afbouwen. Ik ben begonnen met 10mg, waar de standaarddosering om mee te starten 20mg is. Dit omdat ik net als jou het eigenlijk niet wilde en vond dat ik ook zonder moest kunnen. Later is dit nog opgehoogd naar 20mg, en dat was voor mij voldoende (in combinatie met bijna een jaar naar de psycholoog). Bijwerkingen heb ik niet heel erg gehad, of niet dat ik me kan herinneren iig. Eerste paar weken wel wat, maar niet noemenswaardig. Zou je toch willen adviseren om het wel te doen. Zoals mijn huisarts het omschreef, het is even een steuntje in de rug, bevalt het na een poosje niet kun je er altijd weer mee stoppen/afbouwen.
Ik wil liever ook niet, maar helaas voel ik weer een depressie aankomen, ik hoop nog dat het vanzelf beter gaat (tegen beter weten in ben ik bang). Tijdens mijn postnatale depressie heb ik niks geslikt en dat was vooral heel erg dom achteraf gezien. Zou het dus nu wel gaan doen.
Ja daar lijkt het wel op. Had verwacht dat het me meer rust zou geven, maar loopt nog niet helemaal zoals ik in gedachten had en graag had gewild.
Ik heb ( teveel) ervaring met anti depressiva. Ik heb last van terugkerende ernstige depressies die nog wel eens eindigen met een opname. Mijn ervaring dat de bijwerkingen de eerste weken echt vervelend kunnen zijn ( Heel afhankelijk van welke soort) maar dat die ergste wel weer weg trekken Bij de Fluvoxamine, Tryptizol, Notrilen en Wellbutrin iig. Ik slik sinds kort een mao-remmer, Tracydal.Een sterk AD met de nodige gebruiksaanwijzing en oa een dieet .En al langer Lithium. ( Heb nu wel wat meer last van de bijwerkingen ) Het ging echt slecht en ik verwachtte dat het echt niet zou helpen. En opeens in een paar dagen ging het stuk beter. Het was bijna eng hoe het omsloeg. Ik kan me erg vinden in de indeling: milde depressie: vooral praten, activeren Matige depressie: praten en pillen Ernstige depressie: pillen en niet teveel praten maar vooral begeleiden. Bij de zwangerschap van de jongste was de depressie nog mild en was praten genoeg. Afgelopen maanden was er echt sprake van een ernstige depressie en kreeg ik vooral veel pillen om te slapen en heelhuids de dag door te komen en veel begeleiding. Ik stond echt onder verscherpt toezicht , hulpverlening soms bezorgder dan ikzelf. Heel blij dat ik nadat de AD aansloeg ook al al die extra pillen zo kon stoppen. Samenvatting: Stel eerst goed vast hoe ernstig de depressie is. Soms is wat intensieve, praktische begeleiding genoeg . Als je besluit te starten. Wie gaat het voorschrijven? Als je al langer tobt dan heeft een psychiater toch meer verstand ervan dan een huisarts. Succes!
Balen zeg. Maar misschien kom je nu een beetje aan jezelf toe nu er meer ruimte is . Je kunt je er nu niet meer meer voor " weglopen" door maar hard te werken. Veel sterkte ermee. Een depressie is zo'n geniepige rot ziekte.
Sinds 2011 a.d. lexapro . Indertijd begonnen met 15 mg . Na ruim een jaar afgebouwd - maar dat werkte niet en uiteindelijk zit ik nu dus al jaren op 10 mg. Ik kreeg de lexapro vanwege post - natale depressie bovenop een angststoornis die al jaren sluimerde en stiekem steeds erger werd. De pnd was de druppel... Achteraf heb ik zo'n spijt dat ik het spul niet eerder heb gehad. Ik durfde het ook nooit... Ook door wat ze zeggen inderdaad; dat het eerst erger kan worden. Ik had in het begin dus veel begeleiding (en angstremmers + slaapmedicatie) en na 2,5 week begon ik verschil te merken. Ik kwam aan in gewicht - vooral omdat ik geen 'rem' meer voelde als ik aan het eten was. En de zwangerschapskilo's waren er gewoon niet áf te krijgen. Maar afgelopen jaar met hulp van een voedingscoach online toch 8 kg kwijtgeraakt. Dus het lag uiteindelijk gewoon echt aan m'n voedingspatroon. Ik heb zelf ook zoiets van 'ik ga echt niet stoppen met de medicatie' . Ik voel me er nu goed bij. Ben niet afgevlakt ofzo (volgens anderen) en het maakt m'n leven zoveel leuker, vooral wat betreft de angsten. Daarvan voel ik overigens dat ze er nog zijn- onder de oppervlakte. Maar te handelen. Maar m'n lichaam mist blijkbaar een stofje dat aangevuld moet worden en dat doe ik dus. Prima.
Mijn man moet altijd zijn medicijnen blijven slikken. Misschien kun je het ook anders bekijken: wat als je je hele leven medicijnen moet gebruiken omdat je bijvoorbeeld hartproblemen hebt? Dan doe je dat toch ook? Jouw probleem zit in een ander deel van je lichaam maar je hebt het wel nodig. Veel sterkte!
Hier geslikt van vorig jaar mei t/m november ivm ppd. De eersta weken en zoeken naar de juiste dosering vond ik erg heftig. Mijn angst en depressie versterkte toen erg. Daarna merkte ik dat ik een heel makkelijk iemand werd. Minder tobberig en veel vlakker qua emoties. Na een tijdje ging ik echter alleen maar heel veel staren. Zat erg veel 'in mijn hoofd'. Toen heb ik afgebouwd. Dat afbouwen gaf lichamelijke klachten: erg duizelig, trillen, hoofdpijn. Tijdens het slikken niet aan gekomen, depressieve- en angstklachten waren bijna weg, geen haar uitval en vooral heerlijk geslapen. Succes met je keuze en sterkte!
Kan er zeker wat mee! Ik heb volgende week een afspraak met de huisarts. Ga de mogelijkheid medicatie met haar bespreken. Bedankt voor jullie fijne reacties
Ik slik nu 2 jaar brintellix. Een relatief nieuw middel. Het heeft geen bijwerkingen zoals eerst verergering, aankomen en afnemend libido. Mijn psychiater adviseerde het en na lang nadenken mee begonnen, beste keus ooit. Ben nu aan het afbouwen. Brintellix wordt volledig vergoed en ik neem het in druppelvorm, meng het bijv met een glas water.