Hallo allemaal, Ik ben er een aantal dagen geleden achter gekomen dat ik zwanger ben. Iets waarmee ik natuurlijk ontzettend blij ben! Maar nu zat ik vanaf maandag al ziek thuis. Ik dacht eerst een gewone griep, inmiddels weet ik dat het door m'n zwangerschap komt dat ik zo beroerd ben Dus ik heb woensdag gelijk m'n baas gebeld en haar hiervan op de hoogte gesteld, ook omdat ik met vlagen de hele dag door misselijk ben (niet alleen de ochtend helaas) en veel last heb van m'n rug/bekken. En natuurlijk niet weet hoelang dit aan gaat houden (voornamelijk de misselijkheid dan) Maar toen ik trots het nieuws deelde, reageerde ze alles behalve leuk/positief. Het viel haar rauw op haar dak, ze vond het erg vervelend, en was niet blij met dit nieuws zeker omdat ik vorige maand een vast contract heb gekregen. Uiteindelijk een half uur aan de telefoon gezeten, en het huilen stond me nader dan het lachen. Ik moest maar gewoon pillen gaan slikken tegen de misselijkheid zodat ik weer kon gaan werken. Nu ben ik normaal al geen voorstander van zomaar pillen slikken, en nu tijdens mijn zwangerschap al helemaal niet.. Het is ook zeker niet dat ik de hele dag boven de wc hang, ik ben alleen erg beroerd en duizelig. Hierdoor eet/slaap ik ook minder dus ben ook gewoon wat futloos. Niet ondragelijk, maar prettig voel ik me zeker niet. En ik heb al een zoontje van 7 rondlopen hier, waar ik ook gewoon voor moet zorgen natuurlijk. Dus het beetje energie dat ik nog heb vind ik belangrijker om in mijn zoontje te stoppen dan ik werk (zeker na hoe alles nu loopt) Ik ben ook bij de huisarts geweest, en heb wat tips gekregen tegen de misselijkheid waar ik nu mee bezig ben en dat heb ik ook aangegeven aan mijn werkgever. En ik had ook aangeboden thuis te gaan werken (ik werk op kantoor) maar dit wouden ze niet. Nu wordt ik elke dag door ze gebeld en geappt of ik me weer beter voel en of ik alweer kom werken. Zo ook gister weer gebeld of ik weer kan komen werken, en of ze me de ziektewet in moesten doen. Dus ik gaf aan dat dit me wel beter leek omdat ik niet weet wanneer ik me weer goed genoeg voel om aan het werk te gaan. En vervolgens kreeg ik vandaag een appje dat ze dat niet gaan doen, en hopen dat ik maandag weer gewoon op het werk ben. Ik begrijp dat het voor hun vervelend is, maar ik wordt hier eerlijk gezegd best een beetje moe van... Ik heb al genoeg aan mezelf, ik kies er ook niet voor om me zo ellendig te voelen. En het laatste waar ik behoefte aan heb is mn baas die me de hele dag door belt/appt en bijna eist dat ik weer aan het werk ga. Zeker omdat ik er normaal altijd ben, veel thuis werk (naast m'n eigen uren) en wekelijks overuren draai zonder problemen. Nu heb ik een keer iets, en wordt er zo gedaan.. En dat valt mij erg rauw op m'n dak. Weet iemand of ik hier iets mee kan? Of zal het gewoon met een emmertje onder m'n arm naar werk gaan worden? Het maakt me erg verdrietig en boos, en trapt me aardig van m'n blije babywolkje af..
Als je ziek bent, ben je ziek. Of dat nu van een zwangerschap komt, de griep, etc. Je kunt niet werken omdat dit voor jou niet haalbaar is. Ik vind het schandalig hoe ze reageren. En als je ziek bent, hoor je in de ziektewet. Hoe hebben ze je nu deze dagen geregistreerd dan? Medicatie tegen de misselijkheid (meestal in eerste instantie emesafene) kan overigens een prima oplossing zijn. Dit schrijven ze vaker voor bij vrouwen die last van misselijkheid hebben. Als t geen bewezen kwaad kan en je kunt erna weer beter functioneren lijkt het me wel een optie om te proberen. Ook kan je kijken of je je smiddags beter voelt dan smorgens. Zodat je evt later op dag komt, en je halve dagen werkt voor nu. Wat dat betreft zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden natuurlijk. Maar als het allemaal niet gaat, dan gaat t niet. Ik heb 3 HG zwangerschappen gehad (Hyperemises Gravidarum) en was dus vrijwel direct enorm ziek, hield nog geen water binnen en spuugde me tot uitdroging. Dus ja, soms is werken gewoon niet haalbaar (al dan niet tijdelijk). Ziek t.g.v. zwangerschap wordt overigens door de uwv gecompenseerd aan je werkgever.
Ja zo iets had ik dus ook.. Zeker omdat ik wel eens eerder een paar dagen ziek ben geweest, en toen was er niks aan de hand. Maar nu het is ivm een zwangerschap wordt er ineens moeilijk en raar over gedaan. Als het inderdaad geen kwaad kan is die medicatie inderdaad nog wel een oplossing. Ja ik had al aangeboden thuis te werken maar dit was geen optie. Momenteel werkte ik al "maar" 20 uur. 4 dagen van half 9 tot half 2 omdat ik daarna m'n zoontje uit school moet halen. Dus ik ben bang dat andere tijden werken ook lastig wordt. Maar inderdaad, er zijn genoeg opties, dit heb ik ook geprobeerd aan te geven maar ze willen er niets van horen. Ik heb ook aangegeven dat dit maar een tijdelijk iets is (als het goed is) en ze het gewoon 100% vergoed krijgen, maar daar hadden ze geen boodschap aan. Ik vind het een lastige en vervelende situatie. Zeker omdat ik me altijd voor de volle 200% inzet en er altijd ben. Het valt me erg tegen dat dit nu zo loopt, en er niet eens een "gefeliciteerd" vanaf kan, en ik dagelijks te horen krijg hoe vervelend dit wel niet is. Drukt de pret van de zwangerschap behoorlijk..
Niet iedere baas heeft de sociale vaardigheden om "gefeliciteerd" te zeggen. Je kunt zelf om een afspraak vragen met de arboarts en met hem/haar bespreken hoe je je zwangerschap en werk gaat combineren. En daar heeft je werkgever zich dan aan te houden.
Los van de reactie van je baas, kun je echt niet werken? Je klinkt niet lekker, maar het komt niet super ziek over.(zo komt het over he, weet het natuurlijk niet) Een tweede zwangerschap is denk ik vaak zwaarder, juist omdat je minder kunt rusten maar dat hoort er ook bij. Leuk is het niet, ik had altijd een emmer naast me staan bijv en moest gebruik maken van extra pauzes. Maar zou toch ook kijken naar wat evt wel kan. En misschien kun je na de nieuwe maatregelen sinds vandaag wél thuis werken Succes!
Oh wat vervelend voor je! En allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap! De reactie is herkenbaar, helaas. Verder zou ik inderdaad wel emesafene proberen, het helpt lang niet bij iedereen maar schaadt ook zeker niet. Ipv 100% ziekgemeld zou ik aangeven nog uren vanuit huis te werken en dan per 1-2 weken kort contact te hebben met je manager over hoe het gaat en de uren omhoog kunnen of dat je bijv 1 dag per week op kantoor bent. Je kunt dit zonder arbo-arts afspreken, maar ook alvast met de arbo-arts een afspraak maken, ik weet dat dit soms lastig is bij sommige werkgevers -de mijne ook- maar je hebt er recht op om op jouw initiatief een afspraak te maken. Ik kan me wel voorstellen dat het wat snel is om al naar een arbo-arts te gaan, ik zou dit even afwachten maar al wel info inwinnen.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een schandalige baas! Daar voel je je helemaal ellendig door. Ik zou ook de Arbo arts als tussenpersoon inschakelen als je er met haar persoonlijk niet uit komt. Evt haar er op aanspreken dat je haar manier van reageren en druk zetten erg onprettig vind. Maar ik kan me zo indenken dat zij daar maling aan heeft. Als je bedrijf een vakbond heeft waar je lid van bent zou je die ook nog kunnen inschakelen. Je zou ook tijdelijk de ziektewet in kunnen gaan. Als je misselijkheid voorbij is en je voelt je goed kan je daarna gewoon weer werken. De emesafene is veilig (er zijn ook nog andere veilige middelen). Ik heb het ook gebruikt ivm hele dagen misselijk tot 16 weken. Mij hielp het helaas niet ondanks alle gedoe van je baas: geniet van je zwangerschap tussen de misselijkheid door!
Los van het feit dat je werkgever zeer vreemd reageert.. Kan je niet proberen? Ik ben in mijn zwangerschappen ook erg misselijk. Zeker de eerste 20 weken. Ik heb wel kunnen werken. Merkte dat de afleiding me goed deed. Tuurlijk stond ik vaak te kokhalzen. En ik ben mijn mandarijn een keer verloren in de prullenbak. Maar ik voelde me op mijn werk eigenlijk beter dan thuis... overigens nam ik wel emasafene om de scherpe randjes eraf te halen in de allereerste weken. Anders zat ik meer in het toilet dat achter mijn pc.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat naar dat je je niet zo lekker voelt. Ik zou een gesprek met de Arbo aanvragen. Inhoudelijk hoef je niets te delen met je werkgever wb je ziekte. Ik even advocaat vd duivel: Zit zelf vaak aan de andere kant van dit gesprek. Het UWV eist vd werkgever dat zij uitgaan van wat een mdw nog wél kan. Dus regelmatig contact onderhoud en probeert de medewerker evt in aangepaste vorm aan het werk te houden. Iemand die mij met 4/7 weken zwangerschap al belt om vast aan te geven dat ze "zich niet goed voelt" en "niet weet hoe lang het gaat duren" maar in ieder geval "voorlopig helemaal niet kan komen werken". Zouden bij mij ook wel een beetje de alarmbellen afgaan. Ik zou er sowieso direct de Arbo op zetten. En 50% van de zwangere medewerkers voelt zich belabberd en heeft nog (1 of meer) jonge kinderen om voor te zorgen. Het hoort er ook gewoon een beetje bij (natuurlijk échte HG/ ziekte uitgezonderd). Futloosheid is wat mij betreft ook niet ziek (maar als zwangere moeder van straks 3 kids eigenlijk gewoon een beetje status quo haha!). Je blijft wel salaris ontvangen. Of dat nu van het bedrijf is of van het UWV, een inspanningsverplichting mag er minimaal van je verwacht worden. Dus ik zou gewoon gaan, laten zien dat je van goede wil bent en korter werken/ meer pauzes nemen. Als het echt niet gaat kun je altijd nog naar huis. Dan hebben ze je tenminste ook even gezien en zelf ook kunnen realiseren dat je zo niet in staat bent om te werken. En sowieso gesprek bij Arbo aanvragen. Succes! Hoop dat je je snel beter voelt .
Wat Kon zegt is zeker waar, als ze je zien, zien ze ook je situatie. En als je, zoals ik deze zwangerschap, dan na n uurtje werken al wit wegtrekt en sprintjes naar de prullenbak/wc trekt of rol zakken onder je arm houdt. Geloof me, dan is t snel genoeg klaar. Ik had ook liever gehad dat ze me gewoon geloofden maar zo is de praktijk nu eenmaal niet. Ga wel zsm het gesprek aan met de arboarts en onderhoud daar ook goed contact mee. Als je op n kantoor werkt waar nu iedereen thuiswerkt zullen ze echter wel degelijk op jou en je gesprekken met de arbo moeten vertrouwen. Dan kun je niet meer doen dan vroeg naar bed, emesafene en evt doorverwijzing naar gyn als t aanhoudt. Sterkte want het is evengoed wel klote. Weet dat ze (ze = arbo, werkgever) vaak later in de zwangerschap weer wat gemakkelijker zijn.
Gefeliciteerd! Ik lees dat je misselijk bent en moe. Maar geen hele dagen boven de wc hangt. Dan zou ik proberen te gaan werken. In mijn geval voelde ik me juist door het werken weer een beetje mens. Ik vond het een afleiding van het misselijk zijn. En ik was tot aan de bevalling misselijk. En ben zelfstandig ondernemer, dus thuisblijven zat er sowieso niet in. Maar zou het van een werknemer ook niet waarderen, hg uitgesloten. Maar helemaal niet proberen te werken, Zou ik eerlijk gezegd ook wat moeite mee hebben.