Hallo iedereen, paar dagen terug heb ik een post geplaatst over mijn zoontje van 11 maanden. Dat hij niet zwaait en klapt, eigenlijk weinig imiteert. Ik wil dit even toelichten en wellicht kan iemand mij een reactie geven of ik mij zorgen moet maken. Mijn zoontje van 11 maanden is druk bezig zich motorisch te ontwikkelen. Hij is druk bezig met zich overal aan op te trekken en kruipen. Soms denk ik dat zijn focus hier op ligt en hij andere ontwikkelen op een lager pitje zet. Anderzijds maak ik mij wel zorgen om meerdere punten, zoals het zwaaien en klappen. Sinds afgelopen week zwaait hij met 2 armen, het is niet echt zwaaien maar meer fladderen (afgelopen weken heb ik flink met hem geoefend om te zwaaien, misschien moet hij dit nog onder de knie krijgen??). Ook zie ik de laatste weken dat hij veel met zijn hoofd bonkt, op de bank en in de autostoel. Daarnaast is hij ook erg druk, hij wil nooit even rustig op schoot zitten of knuffelen. Hij wil alleen maar zichzelf optrekken aan objecten en heel de kamer rond, hij wilt continu bezig zijn. Alleen in de wandelwagen is hij rustig. Sinds 2 weken gaat hij ook naar het kinderdagverblijf. Daar gaat het nog niet heel goed. Hij huilt veel en is onrustig. Zij geven aan dat erg moet wennen aan de drukte en hij moet huilen van de harde geluiden en huilt mee als andere kindjes huilen. Hij kan soms ook best hardhandig zijn, zoals slaan met zijn handjes op mijn gezicht. Ik corrigeer hem dan wel altijd en doe voor hoe hij zachtjes kan doen. Ik merk dat alles bij elkaar mij erg onzeker maakt en ik heb ook niet echt andere kindjes in mijn omgeving waar ik mee kan vergelijken. Dus ik vraag mij af of dit alles bij elkaar normaal baby gedrag is of dat ik mij toch zorgen moet maken?? aan de andere kant kan hij ook wel echt lief zijn en vrolijk. Hij is makkelijk aan het lachen te krijgen. Als ik bijvoorbeeld met hem in de supermarkt loop maakt hij met vreemden oogcontact en komt er ook vaak een lachje van af naar vreemden. Sinds kort is hij ook soort van begonnen met wijzen. Ik weet niet of ik het wijzen kan noemen of voelen. Hij wijst bijvoorbeeld naar planten als hij in de kinderwagen zit, hij wilt dit dan aanraken. Ook wijst hij bijvoorbeeld naar plaatjes in boeken en dan beweegt hij zijn vingertje op en neer om te voelen. Echt spelen met speelgoed doet hij niet. Hij pakt wel eens speelgoed of objecten, maar gooit hier mee na 5 seconde en pakt dan ander speelgoedje of de afstandsbediening. Hij kan bijvoorbeeld niet 5 minuten met 1 speeltje spelen. Hij strekt bijvoorbeeld wel zijn armen om opgepakt te worden. Ook als ik bijvoorbeeld stinkie stinkie zegt gaat hij aan zijn eigen voet ruiken of mijn voeten en moet dan heel hard lachen (dit is misschien toch een vorm van imiteren/spelen??). Verder brabbelt hij weinig, elke dag wel wat gebrabbel, maar niet heel de dag door, zegt totaal nog geen woorden. Snapt wel dat wij gaan eten als ik het lied hap hap hap zing.
Dag mama, allereerst, je baby is normaal. Of je kindje autistisch is of neurotypisch (Een neurotypisch persoon is een individu dat denkt, waarneemt en zich gedraagt op een manier die door de algemene bevolking als ‘normaal’ wordt beschouwd.) hij is perfect zoals hij is. Er is niets mis met hem. Zijn je zorgen daarom onterecht? Nee. Je gunt je kindje de makkelijkste weg en autisme is voor vele een moeilijkere weg omdat onze maatschappij (tot de creche aan toe) is ingericht voor neurotypische mensen. Ik ben moeder van 3 kinderen, mijn oudste zoon is gediagnosticeerd toen hij 2 jaar was. Ikzelf wist met 18 maanden dat hij autisme had, eerder had ik wel vermoedens. Ik wil eerlijk tegen je zijn. Ja, ik lees opmerkelijke dingen. Herkenbare dingen die ik ook bij mijn zoon zag op die leeftijd. Heeft jouw zoon daarom ook autisme? Dat kan ik niet zeggen natuurlijk. Het zou net zo goed nog in ontwikkeling kunnen zijn allemaal. Als ervaringsdeskundige zeg ik: Ik zou contact opnemen met je huisarts. Je zorgen bespreken en ik zou je laten doorsturen om een professional te laten meekijken. Je hoeft nog helemaal niet te laten diagnosticeren, maar wat ik lees lijkt me het goed om te praten met iemand die verstand heeft van autisme in jonge kinderen. Huisartsen weten hier niet genoeg van af, die zijn nog steeds snel geneigd om te zeggen dat je gewoon moet afwachten tot ouder of totdat je proberen krijgt. Imo heel slecht advies, je wil problemen voor zijn, niet achteraf moeten fixen. Autisten zijn zeer gevoelige mensen. Daar waar wij geen probleem zien ‘moet gewoon even wennen’ kan een autist traumatische ervaringen op doen. Niet zeggende dat jouw zoontje dit doet, maar het kan dus ik zou praten met iemand. Hoeft niet zwaar te zijn. Maar iemand die gewoon even met je meekijkt en tips kan geven kan al zoveel schelen in jouw zorgen en in het geluk van je zoontje. Als moeder zeg ik: Volg je gevoel. Jouw moederinstinct is sterker dan je denkt. Het verteld ons heel veel. Als je vragen hebt, stel ze vooral!
Ik lees ook niet echt iets raars. Heel normaal gedrag voor een 11 maanden oude baby. onze zoon speelde niet, raakte nooit speelgoed aan, keek er niet naar, deed helemaal niks, ontwikkelde zich fysiek ook nauwelijks(niet kruipen, rollen, optrekken, lopen) .Behalve praten. Dat kon hij wel. edit: wbt het imiteren dat is inderdaad wel opvallend daar heb ik over heen gelezen. Bij mijn kinderen viel dat inderdaad ook op. Ze hebben alle 4 de diagnose, de oudste is het meest “opvallendst” met tics en echt ander gedrag als klein kind. De andere kinderen leken eerst niet autistisch omdat ze redelijk imiteerden. Maar pas toen onze nichtjes en neefjes geboren werden zag ik heel erg het verschil. Ik zou je zorgen bespreken met het CB, of de huisarts
Ik heb je even een berichtje gestuurd. Ik weet niet of het goed is aangekomen? Ben namelijk nieuw op de forum.
het is niet dat hij helemaal niks imiteert. Hij kan bijvoorbeeld wel een high five geven, ook doet hij de lach van mijn vriend na. Daarnaast imiteert hij ook bijvoorbeeld tong uitsteken. Zwaaien heeft hij wel vier keer op commando gedaan, maar daarna nooit meer. Verder kan hij wel genieten van kiekieboe spelen. Als ik dan een doek over mijn hoofd doe, trekt hij deze eraf en begint dan hard te lachen. Maar verder imiteert hij niet veel zoals klappen in de handjes en mee dansen of iets dergelijks.
Ik vraag mij af waar jouw zorgen vandaan komen. Zit je zelf in het autistisch spectrum of is er iets anders gaande? *als je dit niet wil delen is dat natuurlijk prima! Ik herken je zorgen wel hoor! Heb een meisje van net 1 en zie dingen die best eens kunnen passen in het spectrum. Ik blijf ook wel echt tegen mezelf zeggen dst ze nog jong is en ieder kind die dingen doet. Tot op zekere hoogte. Maarja. Wat is ‘normaal’? Vanuit mijn werk (onderwijs) weet ik dat er een heleboel onbegrip/onwetendheid is als het gaat om dit soort dingen herkennen op hele jonge leeftijd. Maak je zorgen (als je wil) vooral bespreekbaar met het cb en huisarts. En praat erover met ouders van kinderen met een diagnose. Kijken wat zij herkennen uit jouw verhaal. Dikke knuffel!
Mijn zorgen komen voornamelijk uit de dingen die ik heb benoemd. Ik weet namelijk totaal niet of dit normaal gedrag is wat past bij een 11 maanden baby of dat het toch wel afwijkend is. Door het hier te plaatsen hoop ik op tips, uitwisseling met elkaar. Ik merk dat ik er gewoon erg mee bezig ben en zorgen maak. Ik wil hem gewoon alles kunnen bieden, ook al heeft hij extra zorg nodig. Zelf ben ik of mijn vriend niet bekend met autisme, in de familie ook niet zover ik weet.
Je gevoel is voor mij heel herkenbaar! Goed dat je het hier opschrijft. Wie weet wat eruit komt en hopelijk ook wat geruststelling! Ik denk zelf dat een heleboel ‘normaal’ gedrag is. Ik merk zelf dat de maatschappij zoveel verwacht van die kleintjes. Terwijl de daadwerkelijke mijlpalen pas op latere leeftijd zijn. Als voorbeeld: ‘men’ roept vaak van ‘oh je kind is 1, loopt hij/zij al?’ Terwijl de meeste kinderen pas daarna los gaan lopen en dat is prima! Zelfde geldt voor praten. Hoevaak ons al niet gevraagd of wat haar eerste woordje was. Ze brabbelt gewoon nog en dat is prima. Probeer eens te kijken naar de mijlpalen en de marges die erbij horen. De ontwikkeling van een kleintje is niet lineair en gaat vaak met 1 onderdeel tegelijk. Ligt de focus voor jouw kleintje op het grofmotorische? Dan zal de rest erna komen. Ik hoop echt dat je geruststelling vindt❤️
Je heb ook helemaal gelijk. Soms denk ik ook hij is nog maar net op deze grote wereld. Hij doet het lekker op zijn eigen manier en dat is ook prima. De één is ergens vroeg mee en de ander weer wat later. En het andere moment kan ik helemaal doorslaan en maak ik me om alle kleine dingen die ik zie zorgen. Vandaag heeft hij toevallig twee keer bewust gezwaaid naar zijn opa en oma. Dan denk ik zie je wel les, je maak je zorgen om niks. Het andere moment reageert hij bijvoorbeeld niet op zijn naam en maak ik me weer helemaal zorgen (in combinatie met andere dingen). waar maak jij je zorgen om als ik vragen mag? En hoe oud is je kindje? Zie je vergelijking in wat ik beschrijf? ❤️❤️
De wetenschap is simpelweg nog niet zover dat een baby de diagnose autisme kan krijgen. In Nederland is een diagnose voor de leeftijd van 6 jaar echt uitzonderlijk, omdat er nog zoveel andere verklaringen mogelijk zijn op die leeftijd. Ik heb 2 zoons met een autisme diagnose. Voor hen hangt het samen met een genetische aandoening en zelfs bij hen was de jeugdpsychiater heel terughoudend. Betekent dit nu dat je moet gaan afwachten? Nee, natuurlijk niet. Mijn tip voor de pre-logopedie in je vorige topic was een serieuze. Zij helpen je zoon tot communiceren te komen. Mijn zoons hebben beiden ook prelogopedie gehad. En verder, mocht je kind nou toch autisme blijken te hebben, dan is dat geen eindstation. Ik heb (en had) verschillende collega's met passie voor hun werk, een partner, kinderen en een autisme diagnose.
Ik reageer hier even op je als je dat niet erg vindt. Misschien dat anderen er ook iets aan hebben. Als het te persoonlijk voor je wordt dan doen we het verder via pb hoor , geen probleem Bij autisme gaat het vaak over een combinatie van dingen. Een kindje dat niet zwaait is niet perse zorgelijk. Het kan motorisch misschien nog niet ontwikkelt zijn of misschien is het kindje verlegen, of heeft het gebaar nog niet gelinkt aan de communicatie, enz enz. Maar als het in combinatie is met meerdere opmerkelijke ontwikkelingen of achterstanden dan kan er wat aan de hand zijn, waaronder autisme. Bij mijn zoontje was het de ongelijke ontwikkeling (heel snel kunnen zitten, staan, lopen) maar de sociale -en taalontwikkeling kwam maar niet op gang. Wijzen, klappen, zwaaien begreep hij niets van. Zijn wijzen (meer een soort uitstrekken) was voor zichzelf, niet om mee te communiceren. Hij begreep het ook niet als ik wees. Heel eentonig gebrabbel. Brabbelde ook weinig en er zat geen ontwikkeling in. Rond een jaar herhaalde hij wel eens geluiden, klanken, hij zei toen een paar woordjes maar verloor deze een paar maanden later weer. Fladderen en hoofdbonken deed mijn zoon niet op die leeftijd maar veel autistische (en neurotypische) kinderen doen dit wel. Dat heet stimmen. Ze ervaren een overload aan (zintuiglijke/emotionele)prikkels en reguleren dat door te bewegen. In alle kleine kinderen is de regulatie nog niet goed ontwikkelt dus daarom dat je veel kindjes (wel eens) ziet fladderen, op de tenen lopen, hoofdbonken, enz. Je hebt ontelbaar verschillende soorten stims, fladderen is een hele bekende. Niet kunnen omgaan met de drukte van een creche is ook veelvoorkomend. Neurotypsiche kinderen moeten hier soms aan wennen, voor autistische kinderen is het niet een kwestie van wennen. Als je denkt dat het voor jouw zoontje geen kwestie is van wennen dan zou ik hem van de creche halen en iets anders zoeken zoals bijv een gastouder. Minder kinderen, meer rust. Verder heel hard eens met @Berte . Autisme is geen eindstation, geen terminale diagnose. Autisme betekent slechts dat je kind de wereld anders ervaart, leert op een andere manier, en ontwikkelt via een andere lijn dan wat typisch is. Wat je kindje nu nog niet kan zegt niets over of hij het in de toekomst wel kan. Mijn zoon is van heeeeel ver gekomen. En dat is echt dankzij vroege diagnose en interventie. Doordat we hem serieus hebben genomen en in zijn wereld zijn geklommen ipv hem geforceerd in de onze.
En daar gaat het om! Hij ontwikkelt zich, gaat vooruit. Er is momenteel ook zo intens veel kennis te vinden op het internet! Soms denk ik dat er echt teveel informatie te vinden is. Want door die overload aan info maken veel ouders zich zorgen. Soms terecht, maar vaak onterecht. Mijn dochter is 7 juli 1 geworden. 12,5 maand nu dus. Ze ontwikkelt zich goed, denk ik. Maar soms zijn er van die trekjes dat ik denk: zou het? Maar dan hou ik in gedachten dat ze nog jong is en zolang ze die dingen niet overmatig doet, moet ik van mezelf die zorgen even opzij proberen te zetten. Als ik dat niet doe ben ik bang dat ik verzuip in alle google-zoekopdrachten en info. Want je herkent het vast wel dat als je iets googelt, je van de ene naar de andere diagnose gaat en van alles wel wat kan herkennen. Ik denk vooral dat ik teveel verwacht soms en dan echt even moet levellen met haar. Even bewust worden van hoe zij denkt, dingen ervaart en leert. Mij verplaatsen in haar. En in gedachten houden dat die kleintjes zoveel ontwikkelen en niet alles tegelijk kan❤️
Bedankt voor je reactie. Het hoofdbonken heeft hij even paar dagen gedaan en nu heb ik het weer paar dagen niet gezien. Met zijn armen fladderen doet hij nu nog wel als ik bijvoorbeeld thuis kom uit werk, dan is hij blij dat ik er weer ben. Ik weet nog niet goed of hij nog moet wennen op kinderdagverblijf of dat het inderdaad teveel voor hem is. Ik denk dat dit nog een beetje vroeg te zeggen is. Hij is namelijk nog maar twee keer geweest in totaal. Hij gaat vanaf 2 weken geleden 1 dag in de week. Hij slaapt bijvoorbeeld wel goed op de opvang, eigenlijk ongeveer hetzelfde aantal uur als hij thuis ook slaapt.
Lastig he? Ik zou je gevoel hierin volgen. Als je het nog even wil aankijken dan is dat helemaal prima! Wij hebben toen met 2 jaar hulp gezocht want ik wist niet meer wat ik moest doen. Onze manier van dingen doen, van ontwikkelingen stimuleren werkte bij hem niet.
Heel veel dingen die je omschrijft zijn heel passend bij de leeftijd. Het wordt pas zorgelijk als het gedrag zoals fladderen blijft. Dit heeft te maken met sociaal-emotionele ontwikkeling. Dit gedrag past bij deze leeftijd als het gaat om sociaal-emotionele ontwikkeling, maar dat zou over een tijdje wel anders moeten zijn. Zeker bij de 18-24 maanden. Dat is ook wat autisme kenmerkt, mensen stagneren sociaal-emotioneel waardoor ze op bepaalde vlakken op een ander niveau functioneren. Je ziet bijvoorbeeld vaak dat mensen met autisme qua prikkelverwerking op baby niveau functioneren en inleven in anderen op kleuter niveau etc. Dit verschilt ook weer per persoon. Kortom: fladderen is in de babytijd heel normaal, maar als ze ouder worden is het niet meer passend bij de ontwikkeling. Het gaat zoals hierboven omschreven ook om de som der dingen. Als er veel dingen niet kloppen, dan denk je aan een ontwikkelingsstoornis. Dit kan naast autisme ook bijvoorbeeld een licht verstandelijke beperking zijn. Als je meer wil weten over autisme bij het jonge kind, https://www.autismejongekind.nl/ Dan kun je hier kijken. Daar is ook een vragenlijst vanaf 2 jaar die je indicatie geeft of er vervolg onderzoek nodig is. In tegenstelling tot wat hierboven wordt gezegd, wordt autisme tegenwoordig wel eerder gediagnosticeerd / of vermoedens van uitgesproken omdat dit een hoop leed naar de toekomst toe kan voorkomen. Ik zou niet wachten en bij twijfels vanaf 2 jaar zeker hulp zoeken. Geen ervaringsdeskundige hier, maar Gz-psycholoog met veel ervaring met volwassenen met autisme.
Ik kan het hier niet meer mee oneens zijn zeg. Mijn kinderen kunnen heel goed emoties inschatten van anderen en inleveren in anderen. Zelfs beter dan andere mensen. Het verschil is dat ze zo overweldigd worden door de emotie van de ander dat ze zich zelf ook rot voelen en zo in de knoop komen te zitten dat ze niet meer weten wat ze er mee moeten. En dan “verkeerd” reageren.
Als je goed leest dan zou je lezen dat het per persoon kan verschillen waar ze blijven hangen in ontwikkeling. Er zijn weldegelijk mensen met autisme die dat dus niet kunnen door een gebrekkige theory of mind. Dat jouw kinderen het wel kunnen, erg fijn, maar dat betekent niet dat het voor iedereen met autisme geldt. Autisme is niet voor niets een spectrum stoornis. Een spectrum bevat verschillende gradaties. Ik leg alleen uit wat kan, niet wat voor iedereen zo is.