zo mijn jongste is 4,5 maand oud en het is een heerlijk ventje! Hij slaapt prima, eet goed, lacht veel en is heel tevreden..... tot er mensen bij komen die hij niet kent. Dan gaat hij pruilen en zet het hem op een brullen! Normaal vind ik dit niet erg. Zie het ook als ern goed teken dat de hechting tip top is maar hij doet dit dus ook op het kdv. Ik ben vandaag dus door het kdv gebeld dat het dus echt niet meer ging. Hij had tot die tijd (15:00) bijna constant gehuild. Maar 2x een kwartier geslapen en de helft van zijn flessen laten staan. Ik werk zelf in de kinderopvang en dit zijn mijn collega’s dus ik weet dat ze mij niet zomaar bellen en er echt alles aan hebben gedaan.... hier thuis weer een engeltje grrrrr Nu ga ik dus met lood in mijn schoenen naar het werk... ik weet dat dit niet blijvend is maar vind het zo zielig voor het ventje! Hij gaat 2x in de week naar het kdv en de ene week passen opa en oma op en de andere werk is papa thuis.... Zijn hier meer moeders met kinderen die al zo eenkennig waren op die leeftijd? En hoe deden jullie dat met de opvang? Tips zijn welkom!
Ik heb een dochter, die is 6 maanden, en heeft altijd al gehad dat als een vreemde ook maar naar haar kijkt ze het op een brullen zet. Het is een tijdje minder geweest tussen 3-5 maanden en nu begint de ‘echte’ eenkennigheid dus nu wordt het weer erger. Zij gaat alleen naar een gastouder en daar gelukkig geen last. Had hij niet gewoon een ‘slechte dag’ of last van een sprong dat het zo lastig ging op kdv? Hoe weet je dat het eenkennigheid is? De echte eenkennigheid begint pas later namelijk.
Mijn jongste heeft er heel erg last van gehad. Zo erg dat ze niet eens de fles van papa wilde. Toen ik weer aan het werk ging, ik werkte smiddags, kreeg mijn man elke keer een hysterische baby terug die alleen maar kon huilen en niks wilde drinken. Wij hebben toen besloten dat het voor haar beter was als ik stopte met werken wat financieel ook prima kon. Nu wordt dochter bijna 3 en hangt ze nog wel erg veel aan mij maar het is geen ramp meer als ik er niet ben. Dat werd na 1 jaar gelukkig wel beter. Is soms erg lastig geweest en ik vond het ook wel erg vervelend omdat ik zo weinig zonder haar kon doen maar gelukkig werd het beter...
Bij mij en pap gaat het prima maar er hoeft maar iemand in de buurt te komen die hij niet kent dan is het brullen.... Gisteren was het ook gelijk goed toen ik er was. Hij kroop bijna in mijn nek.... Tja lastig is het toch