Zoals de titel al zegt mijn baby haat naar bed gaan. Hij gaat ongeveer 2 of 3 keer per dag naar bed voor een dutje want hij is dan moe (gapen, ogen wrijven etc). Het is iedere keer zo’n strijd. Keihard huilen, gebalde vuisten, slaan etc. We zijn vaak minuten tot soms bijna een uur met hem bezig om hem in slaap te krijgen. We laten hem wel eens jammeren maar als ie huilt pakken we hem op. Meestal houden hem vast tot ie rustig is en leggen hem dan neer. We hebben al van alles geprobeerd: eerder naar bed brengen, fijn ritueel maken (verhaaltje voorlezen snapt ie nog niet), kamer donkerder, kamer lichter, liedje opzetten etc. Maakt allemaal niks uit. Zodra hij alleen al de slaapkamer binnenkomt en je hem in z’n slaapzakje legt begint ie al. Heel vermoeiend. Heeft iemand tips?
Dutje in de draagzak al geprobeerd? En iets eerder naar bed brengen zodat hij niet overstuur van vermoeidheid is? Verder hoort het er ook een beetje bij denk ik, bij mijn kinderen ging het vaak niet anders.
Ik herken zeker dat een kind niet in bed slaapt, en zou het dan ook zo benoemen. Je kind "haat" naar bed gaan niet. Hij is misschien bang of wil bij jou zijn of wat er dan ook speelt. Je helpt jezelf al door het anders te formuleren. En dan zou ik gaan doen wat wel werkt. Evt samen in een groot bed liggen, in de wandelwagen in slaap vallen of in een draagzak of een hangmat.
Er zijn geen grappen als verborgen reflux? Want hier was niet zo zeer dat kamertje een issue maar wel het plat liggen. Hier heb ik ze (binnen de mogelijkheden die we hadden met die takke reflux) op bed gelegd en rommelde op diezelfde verdieping dan. Ff stopzuigen, was wegvouwen etc. Worst case (niks zinnigs te doen) stond de thermoskan koffie klaar en was t gewoon ff niks en dom hardop praten. Maakte wel duidelijk dat ik er was, hardop praten wat ik aan het doen was. Ookal zagen ze me niet altijd ik was niet "weg" (gelijktijdig het: "uit het zicht" is niet gelijk aan "weg" aanleren) Sliepen ze niet dan ruste ze wel. En was ik klaar en zij nog wakker, dan maar weer naar beneden en hoppa draagdoek in. Toch in slaap gevallen, dan maar over op chillmodus en al of niet deur zachtjes dicht doen (dat ging niet op bij R, wel bij G).
Hier kon ik ze op die leeftijd nooit vrolijk en wakker in bed leggen, ik moest ze altijd wiegen, knuffelen, zachtjes zingen, of bv in bed leggen en dan m’n hand op hun buik/rug/hoofdje leggen tot ze sliepen etc. Vanaf een maand of 11 ging het wat makkelijker, en mijn oudste besloot dat haar eerste verjaardag de perfecte dag was om ineens de hele nacht van 19 tot 7 te slapen (En vervolgens gingen ze richting de 2 jaar en werden middagdutjes weer een heel gedoe, met als resultaat geen middagdutje meer, maar ‘s avonds dus een heeeeel moe kindje etc…. Alles is een fase uiteindelijk Nu met bijna 11 en 13 slapen ze de hele nacht door over het algemeen! ) Ze gingen ook heel vaak in de draagdoek, zeker de jongste omdat ik dan ondertussen ook wat met de oudste kon doen. Ideaal!
Wat hier hielp was (veel) eerder in bed leggen Gapen en in ogen wrijven betekende bij mijn jongste dat ik te laat was. Als ik haar dan wilde laten slapen was het in de draagzak en rondlopen, in bed werd het dan echt niet. Bij haar hield ik dus geen slaapsignalen in de gaten maar de klok. Ik weet niet meer hoe lang zij wakker was met 6 maanden maar ik weet wel dat ze echt lang op 1,5 uur exact tussen het wakker worden en weer naar bed brengen had. Dat werkte als een trein. Overigens is het nu ze 5 is nog steeds een beetje zo. Als ze heel moe is maakt ze gedoe, komt uit bed, roept, huilt. Terwijl als we haar echt goed wakker in bed leggen dan is ze zo nog een uur aan het zingen en spelen op haar kamer, maar is er verder niks aan de hand en slaapt ze heerlijk. Ze heeft dat 'afschalen' gewoon even nodig, net als toen ze baby was.
Tot een maand of 8 gingen mijn 2e en 3e ook nooit vrolijk slapen hoor. Mijn oudste wel, die sliep perfect, maar dat was denk ik eerder bijzonder. Ze hadden vaak even kort mopperen ook nodig om te ontprikkelen (dat vind ik anders dan laten huilen). Overigens deed ik het net als @riean, ik hield de wakkertijd in de gaten, dus x aantal uur na het wakker worden gingen ze naar bed. Vervolgens ging ik even in de buurt rommelen en gingen zij mopperen. Dan na een minuut of 5 ging ik terug en knuffelden we even en legde ik hen terug en zei ik zoiets als: 'Nu lekker slapen'. Meestal gingen ze dan slapen en anders liet ik hen weer even mopperen, ging ik terug en deed ik hetzelfde. Ik denk dat vooral altijd hetzelfde doen het belangrijkste is en goed de wakkertijd in de gaten houden. Bij mijn kinderen was dat met 6 maanden 2 uur. Vanaf 8 maanden hadden ze een 2-3-4 ritme, dus 2 uur na de nacht naar bed, 3 uur na het ochtendslaapje en 3 uur na het middagslaapje. Vaak wordt het al beter als ze op 2 slaapjes overgaan.
Met 6 maanden sliep zoon niet in zijn bed overdag. Hij had verborgen reflux dus plat was niet echt een optie. Alles stond schuin maar sliep beter in de kinderwagen, maxi cosi, in mijn armen, draagzak, wippertje. Eigenlijk alles behalve bed. Snachts moest hij wel in bed slapen als ik niet met hem liep. Want dat was het enige moment dat ik zelf bij kon komen. Na uren wandelen dag als in de nacht. Lekker bij je nemen en kijken als bed niet wil wat dan wel wil. Ondanks dat het zwaar was om hem zoveel bij me te hebben kijk ik nog terug aan die fijne momenten samen.
Hier een bijna6maander maar die slaapt overdag ook nauwelijks in bed. En daarmee lijkt ze op haar broers en zussen dus in mijn ogen normaal. Al is het daardoor ook heus weleens erg vervelend Heel vaak wordt ze in slaap gevoed (borst). Of "in de houdgreep" tijdsns wiegen. Of in de draagdoek. Dooddoener maar het wordt beter, echt! Tot die tijd probeer ik zoveel mogelijk te genieten van dat kleine mensje wat zo graag bij ons wil zijn