Hi ladies, Slapen is bij ons altijd een dingetje geweest met mijn zoontje. Hij is inmiddels bijna 8 maanden en we zitten nu op een dieptepunt voor wat betreft slapen overdag.. Hij slaapt een half uurtje per keer (uurtje als we geluk hebben) en het inslapen is drama! Hij wil in slaap gewiegd worden en het liefst in je armen blijven slapen. Dat is natuurlijk geen optie! Voorheen sliep hij in de draagdoek, maar ik wil heel graag dat hij zijn slaapjes overdag gewoon lekker in zijn bedje gaat doen. 's avonds wil hij ook niet in zijn bed slapen/zonder ons slapen. Hij krijst alles bij elkaar. Hij gaat pas naar bed als wij naar bed gaan, dus tegen 21:30/22:00. We hebben geen avonden meer voor onszelf (al 8 maanden niet meer) en ik zou zo graag willen dat hij om een uur of 19:30 naar bed gaat en dan een paar uurtjes gaat slapen tot zijn droomvoeding.. Hij slaapt snachts bij ons in bed (ook al 8 mnd) wat op zich prima is ivm voeden 's nachts. Overigens heeft hij een periode wel smorgens 2 a 3 uur in zijn bedje geslapen, maar nu naar de vakantie is het helemaal weer drama. Ik denk ook dat hij in zijn sprong zit, kan ook meespelen? Ik zit te denken aan een slaaptraining, iemand ervaringen? En hoe?? Of moet ik een slaapcoach gaan inschakelen? Maar dan ben ik bang dat het weer heel beladen wordt. Ik ben radeloos..
Merk je verschillen tussen inslapen en doorslapen in jullie bed of in zijn eigen bed? En zijn er moment waarop hij wel rustiger wordt of slaapt hij uiteindelijk van uitputting? Bij ons slechts een korte periode van slecht inslapen gehad. Ik had een paar stappen (oppakken-handje vasthouden-er naast staan- in de deuropening-uit het zicht maar deur open-weg). Ik probeerde een stapje, werd hij rustig, volgend stapje, zo niet, stapje terug. Zo heb ik het aangepakt, maar bij mijn zoon werkte dit goed.
Ik zou het zelf geen slaaptraining noemen maar gewoon een plan wat voor jullie beide werkt. Hier heb ik altijd gehad, slapen doe je in je eigen bed of de kinderen moeten ziek zijn ofzo. Hier is het ook wel eens strijdt maar ben er voor ze, op hun eigen slaapkamer. Troosten, speentje en ben ik weer weg. Even eruit, speentje en er weer in. Wel alles op eigen slaapkamer. Ook hier viel en valt dat soms niet mee. Ik vind het belangrijk dat ze zich vertrouwd voelen in hun eigen slaapkamer en dat ze weten dat ik er altijd ben wanneer er iets is. Je weet dat je dit niet wilt. Misschien samen met je man een plan maken wat je wel wilt en vanuit daar handelen. Dit gaat natuurlijk niet van de een op andere dag, alleen kost dit nu ook veel energie en misschien kunnen jullie beter de energie steken in het werken naar wat wel goed voelt.
Bij ons heeft het in vergelijkbare situatie erg geholpen hem wakker neer te leggen (na een wat beter ritueel dan we tot dan toe deden) en bij hem te blijven tot hij slaapt. Je kan zingen, over buik aaien of wat ze ook nodig hebben om happy te zijn en dat afbouwen. Het idee is dat als ze in een andere situatie wakker worden dan ze zijn gaan slapen, ze heel erg schrikken en dus erg wakker worden. Net zoals wij wakker zouden schrikken als je wakker wordt in je tuin terwijl je als je in je bed wakker wordt, je makkelijk doorslaapt (s nachts). We hadden toen een "co sleeper" aan ons bed vast om het voor ons comfortabeler te maken. We sliepen dus eerst nog wel naast hem. Als ze eenmaal beter zelf in slaap vallen slapen ze beter door en zonder jou. Zo'n 3 maanden later (vooral ivm reizen zoveel later) ging hij naar zn eigen kamer. Dit alles ging zonder huilen overigens