Wie wist het geslacht niet van te voren en hoe heb je dit ervaren ?

Bij onze eerste 2 kindjes wisten wij het geslacht. Nu het de derde is en we praktisch geen reden meer hebben om het te moeten weten (alles hebben we tenslotte al) twijfel ik zo erg of ik het wel wil weten of niet..

Vriendlief per se wel, en ik ben ook wel erg nieuwsgierig.. Maar ik vraag me ook af hoe het is als je het niet weet ?
Hoe groot is de schok als je bevallen bent en hoe erg moet je dan wennen ?

Ben benieuwd naar ervaringsverhalen

 

Wij wisten ook niet wat het werd. We hadden allebei heel sterk het idee dat het een meisje zou worden. Maar het was echt een jongentje. Gekke was dat hij al even geboren was toen ik pas vroeg wat het was. Op dat moment (en nog steeds) doet dat e helemaal niet meer toe!

 

Ik ben ook benieuwd naar ervaringen..wij willen het nu ook niet weten!

 

Wij wisten het van onze eerste 2 niet, bij deze zwangerschap weten we het wel.
Heel eerlijk, ik merk niet echt verschil. Sterker nog, als ik nog een keer zwanger zou raken, zou ik het denk ik weer willen weten. Voor mij persoonlijk heb ik al een 'echtere' band met dit kindje. In mijn beleving omdat ik me erop instel wat het geslacht is, ik het al kan benoemen, het is echter voor mij. Bij mn jongens vond ik het wel het mooiste moment van alles dat m'n man zei: een jongetje, we hebben een jongetje, geweldig! Dat zal dit keer niet zo zijn, dat is weer jammer. Het heeft beide wat. Maar de verassing ervaar ik zelf niet als minder (wat vaak het argument is, en ook voor ons de eerste twee keer het argument is geweest).

Het is beide leuk!

 

Beide keren wilden wij het allebei niet weten.
Ik had daar totaal geen moeite mee. Heb wel pretecho's gehad maar ook daar niet naar het geslacht laten kijken. Het maakte me ook zo ongelooflijk niks uit wat we zouden krijgen, het hield me gewoon helemaal niet bezig.

De eerste keer had ik in gedachten wel een meisje. Omdat ik zelf een meisje ben, of omdat ik in mijn omgeving veel meer meisjesbaby's gekend heb. Ik was verrast toen ik onze zoon voor het eerst zag, maar zeker niet geschokt. Het voelde meteen goed: "heeee, ben jíj het?!" Zoiets. Ik was op slag een ultieme jongensmama, vond kleine jongetjes ineens zo ontzettend leuk.

Bij de tweede had ik in gedachten meer een jongen, omdat ik daar nu ervaring mee had. En toen ik haar zag, was de verrassing opnieuw groot. En op slag was ik een jongens- en meisjesmama.

Het was trouwens beide keren wel het eerste wat ik zag (nadat ik het onbeschrijflijke gevoel had ervaren van een baby die uit me glibberde, nadat ik er eerst enorm voor had moeten persen). Met het zien van het geslacht, realiseerde ik me meteen hoe de baby heette, dat vond ik een bijzondere gewaarwording. Nu konden we ons kind aan iedereen voorstellen, want nu had hij/zij een naam.

 

Wij wisten het beide keren ook niet. Eerste keer had ik totaal geen vermoeden wat het zou worden. Zou ook met beide geslachten blij zijn. Voor mij was het belangrijkste dat mijn babietje gezond zou zijn. 2de keer waren mijn man en ik ervan overtuigd dat het weer een jongen zou worden, waarom weet ik niet. Was gewoon een gevoel. Toen de vk zij gefeliciteerd met jullie dochter waren we echt blij verrast. Ik vind het niet nodig om te weten, juist spannend! Succes met je beslissing

 

ook wij wisten het niet, nu weer niet!vind het echt niet belangrijk om te weten wat het word!! ben wel nieuwschierig!!! bij de eerste erg voorgevoel jongen, mijn vader is overleden toen ik 12 weken zwangerwas en was zo sterk dat gevoel er is een j overleden en er word een j geboren sterker nog we hadden geen eens een meisjes naam!!!!!!!!1de tweede was ik van overtuigd een meisje!! na dat hij geboren weas en hij lag al even op mijn borst voreg ik "wat ist?" en het was een jongen ik moest even omschakelen maar wel dol dol gelukkig! nu was ik tot de 20 weken echo erg van overtuigd weer een meisje maar nu ik de kleine heb gezien denk ik goh volgens mij toch weer een jongen ik heb altijd gezegd 3 kinderen j/n/j maar de volgorde klopt niet meer en wie weet toch een meisjewij vinden de verassing ergleuk en spannen!!!!!!en ik hoor veel mensen dat als ze het weten de er toch een teleurstelling is en/of tja nog 20 weken dan mogen we hem/haar zien dus alleen nog maar bevallen ik zou het alleen wel praktische vinden dat je het weet kwa kleding inrichten kamertje etc.

 

Fijn om deze ervaringen te lezen !
Ik ben namelijk een beetje bang dat ik minder kan 'binden' tijdens de zwangerschap met dit kindje. Sowieso heb je het al zo druk met 2 kids, dus minder tijd om er bij stil te staan. En daarbij is het toch wat echter als je het geslacht al weet.. Klinkt misschien raar, maar zo voel ik het

 

Bij onze 2e wisten we niet wat het zou worden. Rond 30 weken dachten we nog even om het te vragen omdat we maar geen jongensnaam vonden en het toch een tikkeltje stress bracht. Maar toen hadden we zoiets als "hey we weten het al 30 weken niet, wat verschil maken die 10 - we vinden wel een naam".

Toen de baby geboren was, waren we zelfs vergeten te vragen of het een jongen of meisje was - we waren gewoon veel te gelukkig dat ons kleintje er was. Tot een verpleegkundige zei dat het een poppemieke was

We hadden wel de gyn gevraagd om op een papiertje onder gesloten enveloppe het geslacht te noteren, zodat de drukker en de winkel van de doopsuiker wisten welk kaartje / kleur ze moesten bestellen. Best gek te bedenken dat buiten de gyn 2 wildvreemden wisten of we een dochter of zoon zouden krijgen.

Vrienden, familie en collega's wilden niet geloven dat we het niet wisten en bleven maar hengelen wat het zou worden.

 

Ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is of je het wilt weten of niet....
Wij wisten het niet bij de 1e, ik had wel een heel sterk gevoel bij een jongen en dat werd het ook, hoewel we pas na een aantal minuten vroegen wat het eigenlijk was, ik was zo overdonderd dat ik een kindje had gebaard dat ik daar helemaal niet mee bezig was. Nu 14 weken zwanger en hoeven het weer niet te weten, ik heb hiervoor 2 keer miskraam gehad en dan ben je allang blij als het uberhaupt weer lukt en dat het gezond is.....

 

Wij weten het ook niet, ben nu 35,5 weken zwanger van de eerste. Lastig wel met inkopen doen en irritant steeds het gevoel te moeten hebben je te verantwoorden waarom je het niet wilt weten. Dacht daarom dat de meeste het tegenwoordig wel wisten, maar bleek donderdag bij de pufclub dat er maar een was die het wel wist! Kan me idd wel voorstellen dat je voor je gevoel al iets meer een 'band' hebt met de beeb voor de geboorte. Maar we hebben het nu zo lang volgehouden, nu zetten we door! Mooi om te horen dat veel stellen eerst 'vergeten' te vragen wat het is na de geboorte!

 

Wij weten het ook niet, ben nog niet bevallen dus kan daar nog geen ervaringen over delen, maar ik weet wel dat ik momenteel ontzettend van mijn zwangerschap geniet en niet het gevoel heb 'een minder goede band' met het kindje te hebben.

 

Wij wisten het bij de eerste niet, bij de tweede wel, maar vonden het veel bijzonderder om het niet te weten. Gewoon een gevoel. Dus heel persoonlijk. Dus mocht er hier nog een derde komen houden we het ook voor onszelf een verrassing!