Ik weet even niet waar ik dit neer moet zetten, dus daarom maar hier. Ikzelf geloof in geesten. ik weet dat mijn beschermengel mijn overleden opa is en de beschermengel van mijn zoontje is de overleden opa van mijn man. In het begin ging mijn zoontje altijd huilen als hij zijn kamertje opkwam, liepen we weer weg met hem dan stopte hij met huilen. Ik ben in zijn kamertje gaan staan en heb gevraagd of de geesten alsjeblieft weg wilden gaan. Weer geprobeerd met mijn zoontje. Hij huilde niet meer en viel vredig in slaap. Soms als ik mijn zoontje op schoot heb, dan zit hij zo te staren naar een plek waar ogenschijnlijk niks staat. Maar dan heb ik daar bijvoorbeeld gvoeld dat daar een geest of beschermengel staat. Mijn vraag is eigenlijk: zijn er meer kindjes die geesten zien, waarnemen of voelen en hoe gaan jullie daarmee om?
Wij weten zeker dat ons meisje ook meer ziet.. In haar slaapkamer kijkt ze altijd naar de lege hoek.. dan gaat ze zwaaien en doen dus we weten zeker dat daar iemand is die over haar waakt.. We gaan er gewoon in mee.. Zeggen dag weltrusten en gaan gewoon mee.. We merken wel als ze echt kan praten wat er geweest is of nog is,.
Ik hou dit topic even in de gaten.. ben er altijd zo nieuwsgierig naar geweest. Maar vind het tegelijkertijd heel erg eng
Toen ik zwanger was van onze dochter hebben wij van vriendlief zijn peetouders de kinderkamer gekregen. Hij was nieuw, nooit gebruikt maar ze hadden het kamertje al wel. Het kamertje hadden ze gekocht toen ze zelf zwanger waren, voor hun kindje dus. Ik weet niet precies wat er is gebeurd, miskraam of doodgeboorte maar het kindje is iig nooit gekomen. Verschrikkelijk natuurlijk, nadien is zij ook nooit meer in verwachting geraakt. Omdat ze het kamertje toch hadden hebben wij die dus gekregen. Het was echt een ontzettend mooi kamertje, helemaal ons ding. Helaas heeft mijn dochter er nooit gebruik van gemaakt. Telkens als we haar in het ledikantje wouden leggen schreeuwde ze echt alles bij elkaar, we hoefden alleen maar in de buurt te komen van het bedje of ze schreeuwde al. Ze sliep echt overal in behalve in haar bedje. Uiteindelijk was vriendlief het zó zat dat hij het bedje een schop heeft gegeven (behoorlijke eigenlijk want hij brak spontaan in tweeën). Bedje weg gedaan en sindsdien sliep ze tijdelijk in de reiswieg. Nou onze dochter sliep opeens perfect! Omdat ik zelf het gevoel had dat het kindje waarvoor het bedje was bedoeld, niet wou dat onze dochter erin sliep zijn we naar een paragnost gedaan. We hebben niks verteld, wouden weten of hij er zelf wat over zou zeggen. Dus foto van onze dochter mee en hij bekeek de foto en vertelde ons gelijk dat Charity problemen had met slapen in haar bedje, dat klopte. Hij bevestigde ook mijn gevoel, hij kon vertellen dat dit kamertje voor een ander kindje was bedoeld. Het kindje kon het niet hebben dat een ander kindje in dat bedje lag......
Ik weet het wel zeker. Hun staan er nog voor open, als ze ouder worden worden ze sceptisch en sluiten ze zich er vaak vooraf. Als baby, klein kind hebben ze dat nog niet. Vorig jaar kerst bij mn schoonouders weet ik 100% zeker dat Jayden iemand zag. Hij lag overstuur te huilen boven en dat heeft hij normaal gesproken niet snel en zodra hij hoorde dat we eraan kwamen was het goed. Hij wilde ook erg graag uit die slaapkamer. *campingbedje stond toen bij mn schoonouders in hun slaapkamer* M'n schoonvader heeft daar zelf ook een keer een verschijning gezien vanuit zn bed, de verschijning stond toen in de hal. Toen Jayden daar lag was de slaapkamer deur open dus kon je zo de hal op kijken. Nu hij wat ouder is wijst hij vaak naar de hal, terwijl wij dan niks zien. Of hij kijkt inderdaad naar een bepaald punt waar wij ook niks zien maar hij blijkbaar wel want soms gaat hij lachen of zwaaien.
Mijn zoontje wijst altijd naar het plafond in de woonkamer en zegt dan hallo opa en oma! (mijn ouders) Ik vind het prachtig allemaal en hoop dat ze er erg vaak zijn. Bij mij zijn ze wel veel in ieder geval.
Ja ik ook.. en de tranen in mn ogen van de spanning.. Ik vind het toch wel zo eng maar toch zo interessant. Ik kijk ook graag naar Derek Oglivie, wat mensen ook over hem zeggen. Abbo..
Hmmzz interessant topic!! ik blijf meelezen Nog geen ervaringen mee met mijn kindjes, maar ik geloof er wel in!
Mijn zoontje doet dit ook, ook lacht hij naar een bepaalde lege hoek, hij volgt dingen die ik niet kan zien en begint te lachen,, ik was hem in bad aan het doen en hij vond het geweldig, hij draaid zijn hoofdje kijkt achter zich en begint te krijsen, helemaal overstuur. Ook zo op onze kamer op ons bed, lachen na papa, hij volgt iets,voor een minuut ofzo en weer helemaal overstuur,, gewoon anders huilen dan anders. Ik heb er verder nooit zo bij nagedacht, ik dacht dat dit mischien bij baby zijn hoort....vast niet he..
Ik heb dat idee ook vaker en mijn man ook. Al denkt mijn man ( onder Turken word dit schijnbaar vaker gedacht) dat hij dan engeltjes kan zien? Iig laatst op het zh waren we hem eten aan het geven. En iedere keer lachtte hij maar naar de muur of hij deed zijn kin helemaal omlaag en dan zo scherp omhoog kijken. Vond het op een gegeven moment niet meer zo leuk
Veel kinderen staan van nature nog open,bij de meeste schuift het weer naar de achtergrond,bij sommigen niet. Bij mij dus niet en mijn oudste heeft een tijdje wat meer gehoord..mijn jongste is ook nog gevoelig,ze ziet regelmatig hetzelfde als mij.
Ik geloof ik zeker in! En omdat ik meestal ook zie wat zei ziet is het allemaal wat gemakkelijker te plaatsen Maar nu is het ook zo dat als wij bij mijn oma komen, de overgroot oma van Gilani dus, hangen er 2 grote getekende portretten in de kamer. Eentje van mijn opa en daarnaast eentje van de oudste zus van mijn moeder, Janny ( ben naar haar vernoemd ). Gilani kruipt daar gelijk naartoe, klimt op de bank en gaat tegen de leuning aan staan met haar gezichtje naar de portretten en zit te lachen en te schateren en gaat niet van haar plekje af. Nu is het zo dat mijn opa een deur vanaf de woonkamer van mn oma is overleden en ik weet dat hij hier nog is. Vaak bij mij in huis omdat hij zich hier fijn voelt en ik het fijn vind dat ie er is. Wij laten elkaar niet los. Ik weet ook dat ie super trots op de kleine is en er voor haar is. Hoe raar mensen het ook mogen vinden, mij stelt het gerust dat er iemand is die altijd op ons past. Ik kan hele verhalen vertellen maar dan word het weer zo off topic, dus als je iets wil vragen of weten mag je me altijd een pbtje sturen
Mijn dochter doet dat ook wel eens, staren naar een plek waar niets te zien is. En dan lachen. Of gewoon blijven staren. Gek zeg... Ik maar denken dat ze onze muur en plafond gewoon zo mooi vind. Maargoed ik geloof er ook in... Ik ben wel altijd een beetje sceptisch geweest, maar ik heb zelf een keer een reading gehad. Ik zat nog geen 5 seconden of er werd me meteen gevraagd of ik een wat stevige dame kende... Omdat zij de dag ervoor bij hen(paragnosten zijn een tweeling) doorkwam. Ik kwam daar voor mijn Oma, maar ik heb niks gezegd uiteraard. Ze vroegen zelf aan mij of het mijn Oma was. Ook waren we toen nog heeeel erg met het huis bezig. En 1 van de paragnosten zei toen dat ze deze boodschap van mijn Oma moest doorgeven: "Ben je nou eindelijk klaar met je huis?!" Nou echt.. kreeg gewoon tranen in mijn ogen. Vond het zo'n bijzondere ervaring...
De opa van mijn man overleed toen ik 12 weken zwanger was. Omdat wij wilden dat hij het wist voordat hij zou overlijden, hebben we het hem en zijn vrouw met 8 weken verteld. Zij warn allebei in extase. Hij stond op (terwijln hij eigenlijk niet meer kon staan) huilde en omhelsde ons. Toen hij op zijn sterfbed lag, zaten we naast hem. De arme man was aan het ijlen en wist het allemaal niet meer. Toen we gingen, werd hij ineens helder, pakte mijn arm en zei, zorg goed voor jezelf en de kleine man (12 weken zwanger, geen echo niks wes erop of het een jongen of meisje zou worden). Ik zie hem nog wel eens en zal over hem waken. Toen hij geborn is en we kwamen thuis, voelden we allebei een koude vlaag naast ons en de box. Ik zei nog kijk daar is opa. En elke dag opnieuw voelen we een koude vlaag naast ons of bij ons opnieuw als Lars lekker in de box ligt of ligt te spelen. Het is ook wel een geruststellende en mooie gedachte. Zijn eerste achterkleinkind wordt bewaakt door hem
Idd mijn ouders grootouders en Eigenlijk iedereen ( turken) zeggen dat babys engeltjes kunnen zien. Ik denk als ze engeltjes kunnen zien. Dan zien ze ook wel de geesten of de tjin.
Ik geloof er niet in....ik denk dat het maar net is wat je zelf in het gedrag van je kind wil zien. Irem kan soms ook heel wazig voor zich uit staren naar een lege plek, maar dan is ze gewoon in gedachten. Mijn vader is 2 jaar overleden en ik zou niets liever willen dan dat hij nog ergens zou zijn, maar daarmee houd ik alleen mezelf voor de gek/geef ik mezelf valse hoop. Dat is mijn overtuiging.