Zijn jullie dit wel eens? Mn jongste spookt s' avonds best laat nog wel eens buiten haar kamer (mag ze niet, maar goed). Laats liep ik 's avonds laat in het donker vanuit mn slaapkamer naar een gangkast helemaal aan de andere kant van een lange gang om iets te pakken. Ga de gast in, pak wat ik nodig heb, doe de deur dicht en het licht weer uit en draai me om, staat mn dochter doodstil in het licht van de maan helemaal aan de andere kant van de gang voor mijn slaapkamerdeur in het donker. Ik had niets gehoord en schrok me werkelijk een ongeluk!! Beeld had zo uit een horrorflim kunnen komen. Kon nog net een gil onderdrukken. Andere keer zat ik in het donker op mn bed even op mn telefoon wat te lezen. Ging de slaapkamerdeur ineens open op heel klein kiertje, maar er gebeurde verder niets. Ik dacht dat ik hem niet goed dicht gedaan had en stapte in het donker uit bed om hem dicht te doen, zie ik heel langzaam 10 vingers zich om de deur heen krullen. Op die momenten maakt mn hart toch even een sprongetje, haha.
Ja herkenbaar In de periode dat oudste net in een groot bed lag ipv zijn ledikant. Ik dacht steeds dat ik hem hoorde. Hij sloop ook zo stilletjes, opeens stond hij dan voor mijn neus. Of dan stond ik onder de douche en stond hij ineens voor mijn neus.
O ja hoor, hier zijn het ook van die sluiperds. En verder ben ik bang van de jongste wat die allemaal nog gaat uitvreten als tie ouder wordt.
Ja! Een keer kwam ik de douche uit 's avonds, stond mijn dochter daar opeens in de badkamer. "Hallo mama" Pff ik schrok me dood. Geen idee hoe lang ze er al stond.
De oudste kwam een keer het bed uit dus ik hem weer naar boven gestuurd. Het was eigenlijk wel direct stil dus ik dacht na 10 min even spieken of hij er ook écht in ligt. Dus ik trek de deur open van de trap (trap in woonkamer met ombouw omheen) en leun naar voren om om het hoekje te spieken of de lamp uit is...voel Ik aan mijn benen wat kriebelen, ik kijk omlaag en zie hem daar muisstil zitten op de onderste tree. Ik schrok me helemaal lazarus.
ohhh wat erg allemaal! Ik heb gelukkig van die kinderen die of blijven liggen of niet stil kunnen doen! pffff en dat jullie niet gillen, vind ik echt superknap!!
1 situatie vergeet ik nooit meer. Mijn vader pastte op toen wij naar een ouderavond gingen. Komen terug en vroegen hoe het gegaan was. Mn vader antwoord: prima niemand gehoord. Slaapkamerdeuren en kamerdeur stonden open. Kom ik boven zit zoontje een heel legokasteel te bouwen
Mn oudste bleef/blijft ook altijd braaf liggen. Ik bedacht me voor de jongste ging spoken wel eens hoe fijn dat was, omdat ik zo'n nachtspookje doodeng zou vinden (ben nogal snel van het schrikken/griezelen). Nu blijkt mn jongste een enorm nachtspook. Ze doet ook nooit een lampje aan en maakt nauwelijks geluid en als je haar ziet blijft ze stokstil staan zonder iets te zeggen. Net een enge geest, brrrrr.
Oh ik heb wel een keer iets engs meegemaakt. Maar dat kwam door mijn slaapgebrek. Mijn dochter heeft een periode heeeel slecht geslapen. Na elke slaapcyclus werd ze wakker en stond ze aan mijn bed. Ik liep dan weer mee met haar naar haar bed, dan ging ze liggen en sliep ze weer verder. Dit gebeurde wel zo'n 8 keer per nacht. Haar broertje was toen nog een baby, dus nachtvoedingen tussendoor. Echt ik was een zombie. Een nacht stond ze weer aan mijn bed voor de zoveelste keer. Dus ik sta op, loop met haar mee naar haar kamer. Kom ik daar, ligt ze al in bed te slapen! Ze stond dus helemaal niet aan mijn bed. Maar door het slaapgebrek of gewoonte dacht ik dus van wel
Hier ook zon spookje. Schrik mijn eigen regelmatig een ongeluk. Dan lig ik te slapen maar onbewust voel je dat er iemand kijkt. Dan doe ik Mn ogen open en staat Mn oudste daar als een soort geest in het maanlicht naast Mn bed. Zonder iets te zeggen of te bewegen.... voordat ik dan weer slaap met een hartslag van 200...
Niet zo vaak gelukkig. Maar dochter heeft als ze s nachts wakker wordt de motoriek en gelaatsuitdrukking van een spook, en warrig lang haar dat half over haar gezicht valt. Dus die kan dan nog weleens "eng" zijn.
Niet zulke sluipkinderen gelukkig, maar ik kroop laatst in bed en hoorde iets grommen en voelde iets warms en harigs met mijn hand. Dus ik spring met een gilletje uit bed en doe de lamp aan. Lag de middelste er te slapen.
Och... Zo vaak Die van mij is echt kampioen bordeelsluipen. Die presteert het om muisstil uit bed te komen en in stealth modus naar beneden te sluipen in een jaren 30 huis met houten vloeren en een krakende trap... En opeens staat ze dan in de deuropening van de woonkamer. De chips zijn we eens door de lucht gevlogen.
Ik heb ook gelukkig een kind dat gelijk begint te huilen of roepen. Ik vond het soms wel lastig, direct die sirene aan. Maar nu denk ik oef.... Ik ben echt ontzettend schrikachtig.
Van mijn jongens wenste ik dat ze eens zo muisstil rond zouden sluipen Maar dochter kan er wat van. Sta ik in de badkamer mijn haar te doen, staat ze opeens naast me en roept 'boe!' Ze wéét dat ik daar enorm van schrik, dus het is een spel geworden. En het lukt haar steeds weer
Hier precies zo alleen dan met schoonmoeder, twee keer waarbij de ene keer de oudste wakker was en in het donker op zijn kamer zat te spelen en de andere keer mijn jongste. Schoonmoeder zei dat ze hun slaapkamerdeuren niet verder open wouden doen om te kijken of ze sliepen omdat ze bang was dat ze hen dan wakker zou maken. Heb verteld dat het twee ondeugden zijn en dat ze dit prima mag doen om zeker te weten dat ze ook echt slapen.
Ik probeer haar nooit te laten blijken dat ik van haar schrik. Ik ben bang dat ze dat veel te leuk vindt en het dan opzettelijk gaat doen om me te laten schrikken of nog veel erger met opzet veel enger gaat doen (enge blik, enge bewegingen, schreeuwen en op me af rennen, brrrrr). Vrees echt dat ik dan een hartaanval zou krijgen!
Ik kwam pas geleden smorgens om half 9 uit bed en dacht nog he fijn dat ze allebei zo goed geslapen hebben vannacht! Kom ik beneden, zit mijn zoontje van 3 al de bank! Geen idee hoe lang hij daar gezeten heeft, ik word normaal altijd wakker als hij zijn bed uitkomt maar nu heb ik hem gewoon niet naar beneden horen gaan. Hij vertelde zelf dat hij een nachtmerrie had en naar beneden was gegaan en niet meer naar boven duurde, dat het nog donker was en dat hij heeeeeeeel lang moest wachten op mama (geen idee hoe lang het werkelijk is geweest)...echt zo supersneu! Maar ik schrok ook even toen ik beneden kwam, in de veronderstelling dat er niemand was en toen ik ineens 'hoi mama's hoorde