hoihoi, Ik maak me de laatste tijd zorgen over mijn zoontje. Hij is nu 17 maanden en zegt nog geen woordjes , behalve papa en mama. Hij wijst niet, zwaait niet en is bang voor harde geluiden ( zoals een motor die hard langsrijdt, de staafmixer) dan moet hij huilen. Ook is hij bang voor vreemden, als we op visite gaan is het huilen. Hij is ook erg gek op keukenkastjes open en dicht doen, lichtknopjes aan en uit enz. Hij wilt mij geen kusjes geven, hij houdt er echt niet van en draait zijn hoofd meteen om. Soms luistert hij naar zijn naam maar soms ook niet. Hij kan bijvoorbeeld helemaal gefocust zijn op tv kijken of een liedje luisteren, helemaal in zijn eigen wereld. Nu lees ik op internet dat het dan autisme kan zijn. Zijn er meer mensen die bovenstaande herkennen? Hij heeft wel veel taalbegrip, snapt alles wat je zegt, bijvoorbeeld pak de auto maar, dan pakt hij die. Hij vind het wel heel leuk om met papa en mama te spelen, de bal over rollen , verstoppertje, pakkertje etc. Hij schatert het uit van het lachen. Hij fladdert niet met zijn handen of andere herhalende bewegingen. Hij is erg knuffelig, vind het lekker om tegen je aan te zitten, en dat je over zijn rug kriebelt. We zijn 3 weken op vakantie geweest en we hadden nergens problemen mee dat hij moest wennen aan de nieuwe plek. Hij sliep meteen de eerste nacht door, slapen is thuis sowieso geen probleem. Hij kan zichzelf heel goed vermaken en zelfs als ik even weg loop, kan hij zich zo een half uur vermaken door boekjes te lezen, met zijn auto’s te spelen enz. Hij brabbelt wel regelmatig maar vooral ik zijn eigen taaltje. Hij was vlug met lopen, met 12 maanden is hij gaan lopen, motorisch is hij overal heel snel mee. Klimmen in de speeltuin en zelf de glijbaan afgaan kon hij al heel snel. Het lijkt erop dat hij al zn energie stopt in het lichamelijk ontwikkelen. Ik ben erg bang voor het stempeltje autisme, en hoe de toekomst er dan uit gaat zien ( naar een speciale school enz)
Ik denk dat je er nu nog weinig over zeggen kan behalve dat hij hard aan zijn lichamelijke ontwikkeling werkt en je kan niet alles tegelijk..!
Hij kijkt je wel in je ogen aan en als je het liedje klap eens in je handjes zingt, dan klapt hij ook in zn handjes, of hij doet je na
Ik zou me niet zoveel zorgen maken Klinkt niet heel zorgwekkend. Een kind ontwikkelt zich in fases, en kan niet alles tegelijk .
Ik lees eigenlijk geen gekke dingen. Redelijk bekend peuter gedrag. Op deze leeftijd is er nog weinig van te zeggen.
Met 17 maanden lees ik nog geen schokkende dingen. Sowieso hoef je niet bang te zijn voor het stempeltje hoor. Ik snap je wel hoor, maar heel simpel: als het nodig is dan is het nodig. Je kindje verandert er niet door, krijgt alleen de hulp die het nodig heeft. Speciaal onderwijs hoeft trouwens helemaal niet altijd. Zeker niet met passend onderwijs nu.
Ik lees ook geen gekke dingen, herken heel veel van de oudste hier en die is/ was wel erg gevoelig voor prikkels. Dus bij harde geluiden is hij echt tot ruim na z'n 2e verjaardag bij mij op schoot gekropen en moest ik m'n handen op z'n oren doen. Vuurwerk vond en vind hij nog steeds niks, overdag gaat steeds beter, maar 's avonds met al die flitsen wil hij gewoon slapen. Verder een hele sociale jongen, is behulpzaam, maar heeft wel z'n eigen manier van spelen. Deed hier ook veel kastjes open/dicht, alle auto's op een rij zetten, later werd dat sorteren op kleur, maar hij gaat straks naar groep 2 en kan prima mee bewegen in groepsverband. Zou het nog even de tijd geven, je kan er nu gewoon nog niet veel over zeggen. In een paar maanden kan er veel veranderen.
veel dingen zijn dreumes/peuter gedrag (en ja, ergens lijken dat soms wel mini-autistjes). Voorkeur voor ritme en regelmaat. Iets te goede oren - de oudste van 10 heeft het nog steeds - net als dat dromerige in haar eigen wereldje zitten. Van kleins af aan kon ze helemaal óp gaan in tv en niets meer horen om haar heen. Als ik haar een uur zou laten zitten, zou ze niet bewogen hebben . En praten: Zó herkenbaar... tot 23 maanden hoorde ik hier 'goh ze loopt wel wat achter met praten he' en met 26 maanden 'zo, die loopt best voor al met praten he!' - met haar 2 jaar maakte ze in eens een sprong! Tja.. Sowieso is mijn oudste een kind dat pas iets doet, als ze het écht kan. Eerder niet. De jongste doet alles met vallen en opstaan... op alle gebieden en de oudste niet. Maar dat praten was dus ook een heel duidelijk voorbeeld. Nog niet te veel doordenken hoor.. Je ukkie is nog zo klein!
Wij hebben voor onze zoon een voorlopige vroegdiagnose. Als je op het forum kijkt bij topic aangeboren afwijkingen zie je ons verhaal.
Het consultatiebureau heeft gezegd dat als hij 18 maanden is en hij nog niet praat, we moeten komen voor een gehooronderzoek en verdere onderzoeken. Maar ik weet zeker dat hij goed hoort, want als je zelfs maar heel zacht op fluisterniveau een muziekje aan zet op je telefoon, dan sprint hij er meteen naar toe
Ik ben niet eens naar het CB geweest met mijn vermoeden. Gelijk naar de huisarts gestapt. Lijstje gemaakt met dingen die opvallen en heb twee filmpjes laten zien waarin zijn gedrag duidelijk op stond. Gevraagd wat te doen afwachten of doorverwijzen. Huisarts heeft mij doorverwezen en binnen twee maand hadden we al een voorlopige diagnose. Ik ben blij dat er nu iemand met ons mee kijkt tips en handvaten.
Als ik het zo lees denk ik niet meteen aan autisme. Gewoon normaal peutergedrag. Mijn dochter nu bijna 5 doet sommige dingen nog steeds. Ook bang voor harde geluiden ( word nu iets minder ) Houd zich vast aan regelmaat, maar daar ben ik zelf erg van. Paar jaar geleden, zette ze ook bijv allemaal autootjes op een rijtje, en dat moest helemaal recht staan. Ook dat doet ze niet meer.
Hij zegt toch papa en mama? Dat is ook praten. Mijn zoon zei maar een stuk of 10 woorden op zijn tweede verjaardag, waaronder papa en mama en de helft verkeerd uitgesproken of in zijn eigen taaltje. Ik reken zelfs mmmm mee als hij wat lekker vond. Ik merkte gewoon dat hij me prima verstond en begreep, dus ik heb er niets mee gedaan en het CB vond het ook niet vreemd of afwijkend. Een aantal weken later begon hij opeens te praten en serieus, hij zong zelfs hele liedjes . Blijkbaar zat alles opgeslagen in zijn hoofd, maar kwam het er pas later uit en in sneltreinvaart. Hij was motorisch wel heel snel en mijn dochter eerder gemiddeld. Die kon weer heel vroeg praten. Zo ontwikkelen ze zich allemaal in hun eigen tempo en vaak niet op elk vlak tegelijk. Overigens was ik volgens mijn moeder ook een late prater, maar zij had hetzelfde, ze zag dat alles begreep en maakte zich geen zorgen. Zichzelf vermaken konden ze allebei prima. Echt al van baby af aan. Mijn man ik waren ook zo als kind. Vaak ook deels erfelijk hoe die ontwikkeling verloopt, dus misschien waren jullie ook zo.
Ik vind 17 maanden een lastige leeftijd, omdat er dan zoveel veranderingen plaats vinden. Mijn zoontje was bang voor alles...dieren, geluiden, mensen, kinderen...alles was huilen en opgetild worden. Zijn spraak stond stil en zijn verdere ontwikkeling (wat ik kon zien) ook. Maar in dat hoofdje ging het er waarschijnlijk heel anders aantoe want van de 1 op de andere dat was hij voor niks meer bang..mensen sprak hij zelf aan, met kinderen wilde hij spelen en hij aait elk dier wat hij te pakken krijgt. Toen hij ook nog naar de psz ging kwam zijn spraak op gang. Ik denk dat die leeftijd gewoon heel overweldigend is voor een klein kindje omdat er een stukje bewustwording bij komt waardoor alles even stil komt te staan bij sommige kindjes.
Als ik dit lees dan denk ik niet direct autisme. Hij toont sociaal gedrag, er is wederzijdse interactie en hij is niet ongeïnteresseerd in andere mensen. Voor mij zegt dit voor nu: gezonde sociale jongen. Elke dreumes/peuter is wel eens Oost-Indisch doof. Pas als ze echt bijna nooit reageren kan het iets betekenen. Maar! Het kan misleidend zijn, hij is nog heel jong. Wat je vaak ziet bij kinderen met autisme is dat ze rond deze leeftijd (18 maanden) sociale skills gaan verliezen. Niet meer spreken, niet meer wijzen, zich terugtrekken in hun eigen wereld. Je kan daar op letten. Mijn tip: volg je gevoel, en wacht totdat hij 2 jaar is. Zijn je zorgen er dan nog, maak ze dan bespreekbaar bij de huisarts. Mijn zorgen begonnen ook rond deze leeftijd. Ik wist al langer dat er iets was, maar met 18 maanden wist ik door zijn eerste woordje dat het autisme was. Hij is een hele slimme jongen, maar totaal afwezig. Nu zitten we in de molen voor een diagnose en hopelijk hulp voor spraak/taal en sociale interactie.
Ik vind dit niet als autisme klinken hoor maar ik ben wel van mening dat je als moeder altijd je gevoel moet volgen. Maak jij je echt zorgen? Of is het meer omdat het cb iets aangeeft en omdat je wat op internet heb gelezen? Als jij je als moeder echt zorgen maakt dan zou ik dat absoluut bespreekbaar maken.
Als ik het vergelijk met de signalen van mijn zoon dan denk ik ook niet gelijk autisme. Mijn zoon was ook 17 maanden toen ik naar de huisarts ging. Maar bij hem waren echt veel duidelijke signalen.
Ik lees hier echt het beeld van een volledig normale peuter die alleen wat later is met praten. Zou me hier niet teveel zorgen om maken.
Elk kind is natuurlijk ook anders, net zo een kind met autisme. Niet alle peuters met ASS hebben dezelfde klachten en in dezelfde mate. Daarmee zeg ik niet dat het kind van TS ASS heeft hoor Voor jou en voor mij was het direct heel duidelijk , maar andere kindjes laten iets wat ander gedrag zien, iets wat anders interesses en/of hebben een beetje langzame (taal)ontwikkeling. Dan komt het vooral neer op gevoel. Het klopt allemaal net niet lekker.