Hallo, Ik heb net controle gehad bij de verloskundige. De baby ligt nog altijd in een stuit, al vanaf het begin. Ik heb een baarmoeder afwijking waardoor de kleine minder plaats heeft dus zij ziet ook niet echt gebeuren dat ie zich nog zal draaien. Dus dat wordt een keizersnede want draaipoging mogen ze niet doen. Nu ben ik echt erg bang voor een keizersnede. Voor de ruggenprik, voor de vloeistof die je je lichaam in voelt lopen, Voor het gevoelloze in je benen. Voor de misselijkheid die dan volgt als je ligt, voor het onbekende wat er gebeurd achter dat scherm, voor de cathether wat je krijgt die erin en eruit moet. Voor een trombose spuit die je volgens mij ook moet bij een keizersnede? Kortom, voor alles eigenlijk. Liever echt weeen bij een vaginale bevalling dan dit. Ik ben erg bang dat ik op die OK in paniek ga raken door dat alles. Ik weet dat er ook veel horror verhalen zijn in de keizersnedes, maar hoor ook graag eens de goede verhalen als die er zijn. Hoe hebben jullie het ervaren en wat hebben jullie allemaal gehad/gevoeld van bovenstaande.
Hoi simple, Hier een positief keizersnede verhaal: in het kort, bij mij kwam het onverwacht omdat ik na 15 uur weeeen en persen de kleine niet wilde komen (sterrenkijkertje) Voor mij werd het dus meer een opluchting! Ik ben iemand die echt overal bang voor is, maar in principe is het me allemaal erg meegevallen: Blaascatheter inbrengen (was ik al bang voor), geen enkel centje pijn! Ruggenprik (was ik doodsbang voor) super meegevallen, gewoon niets naars gevoeld! De keizersnede zelf lig je zo in een roes, dat het eigenlijk redelijk langs mee heengegaan is, maar ook dat was echt niet iets om bang voor te zijn. De eerste dagen erna vond ik wel redelijk lastig omdat je wel last hebt van de wond als je uit bed wilt om te plassen etc. Maar..... het verbaasde me hoe snel je je iedere dag beter voelt!! Daarnaast krijg je nog morfine tabletjes en andere pijnstillers, dus dan is het goed meegevallen. Nu ik weer zwanger ben, zou ik het liefst willen dat hij/zijn in stuit ligt, zodat ik zo weer kan kiezen voor keizersnede... ik ben dan weer enorm bang voor een normale bevalling. Die pijn van weeen ben ik nog niet vergeten
p.s. ik ben niet misselijk geweest. Die trombosespuit deed ook niet zeer.. en dat gevoelloze in mn benen was na de bevalling al voorbij... kon ze meteen omhoog doen... was geloof ik ook redelijk vreemd hahaha
Wil je niet vaginaal bevallen dan? of kan dat door je afwijking niet? Vraag eens een gesprek aan met een anesthesist, de gene die de ruggenprik zet. Wellicht kun je er ligt roesje bij krijgen ivm jouw grote angst. Maar misschien wordt de angst ook wel weggenomen wanneer je een goed gesprek hierover hebt gehad. Zodat je iets realistiser tegen de operatie aan kan kijken. Succes!
Bedankt voor de reactie zover. Ik moet in dit geval een keizersnede, ik heb geen keus. Ik zou er zelf niet voor kiezen. Een gesprek met de anesthesist is wel een goed idee. Ik ga het vrijdag kenbaar maken bij mijn gynaecoloog, eens kijken wat hij zegt.
Als de GYN mij vandaag zou zeggen dat ik weer een keizersnee zou krijgen, zou ik meteen vragen; zeg maar wanneer! ook bij mij was het 2 jaar terug een spoed keizersnee doordat ook onze dochter een sterrenkijker was. Het inbrengen van de katheter heb ik niet gevoeld, en ook de ruggenprik is totaal aan mij voor bij gegaan. Ik vond het verdovende gevoel heerlijk , en zij doen het werk voor je. Het enige wat ik voelde was wat drukken en bewegen, en daar was ze al! het duurt nog niet eens 20 minuten volgens mij. Ook van de trombose spuiten geen last gehad, je voelt net als met bloed prikken een klein prikje. Na twee dagen mocht ik al van bed, en na 5 dagen thuis liep ik zelf de trap alweer op en af. Meid ik ben jaloers! wil dolgraag weer een keizersnee. Geen zorgen het komt helemaal goed, laat alles maar lekker op je af komen. En bespreek je gevoelens zeker met je VK/GYN!
Je angsten altijd vooraf bespreken! Mijn dochter lag ook in stuit, en ik had gekozen voor de natuurlijke weg. Net als jij zag ik zo enorm op tegen een ks. Vooraf vertelde ze wel dat ik 50% kans had op een ks. Maar ik hoopte toch op een vaginale bevalling. Maar na 23 uur weeen en nog nauwelijks ontsluiting (en wel persweeen), kreeg ik een spoedkeizersnee. Ging allemaal heel rap ineens. Het was voor mij een enorme opluchting dat het uiteindelijk toch een ks werd! Terwijl ik er vooraf zo bang voor was. Herstel viel me ook neit tegen. De eerste dagen doet het zeer. Vooral gaan verliggen in bed, auw auw. Maar dat gaat snel beter!
In sommige gevallen is het volgens mij ook mogelijk om onder narcose te gaan, Wellicht dat dit meschien een optie voor je is?? Zou dit idd even goed met de mensen in het zh besprekken. Sterkte iig.
haha, nou, ik zou bij een volgende bevalling tekenen voor een keizersnede en voordat ik vaginaal beviel, wilde ik al liever een keizersnede dan vaginaal bevallen ( als ik de optie had). Voor mij heeft een keizersnede altijd natuurlijker aangevoeld dan vaginaal bevallen. Maar goed, dat was je vraag niet. Kan alleen zeggen dat ik een ruggenprik heb gehad en er echt NIETS van gevoeld heb! En horrorverhalen over keizersnedes? Tuurlijk zijn die er ( maarja, die zijn er over alles), maar ik denk dat er meer horrorverhalen zijn over vaginale bevallingen met vreselijke taferelen als pompen, gruwelijk uitscheuren ( like me), tangen, baby's die klem kwamen te zitten etc.
Ik zou zelf niet voor een narcose gaan. Ten eerste mag er niemand bij je bevalling zijn, ook je man niet. Ten tweede krijg je helemaal niks mee van de bevalling, alsof je 's ochtends opstaat en iemand zegt: Hier is je baby! Ten derde moet je daarna naar een uitslaapkamer apart van je baby. Zelf moet ik vaginaal bevallen met een ruggeprik en was daar heel bang voor. Ik heb een goed gesprek gehad met de anesthesist en zij heeft mij gerust gesteld. Ik had van te voren een lijstje met vragen gemaakt en kwam dus met een heel kruisverhoor bij haar, haha. Wat betreft de horrorverhalen.... die hoor je over alles. Daarbij lijkt me een geplande ks minder hectisch dan een spoedks. Kortom: goed laten informeren en je angst kenbaar maken in het ziekenhuis.
Volgens de anethesist in het AMC niet. Je hoeft namelijk niet uit te slapen, want je slaapt niet. weet het ook niet. vind het zowiezo altijd verwarrend dat verschillende specialisten verschillende dingen zeggen.
Hier ook een KS gehad bij Dinand. Een dag voordat ik van hem beviel kwamen we erachter dat meneer in stuit lag. Ik was toen 36+6 weken zwanger. Ik zou de volgende dag meteen een draaipoging krijgen. Die nacht braken spontaan mijn vliezen! We mochten meteen naar het ziekenhuis en kregen de keuze: KS of vaginaal bevallen. Ik heb toen de beslissing gemaakt voor een KS. Ik heb toen ook alles maar over me heen laten komen. Katheter inbrengen vond ik niet prettig, maar hij zat er zo in. Ruggenprik heb ik al helemaal niks van gevoeld! Het ligt er gewoon aan hoe goed jij je ontspant! Hoe ontspannender jij bent, hoe minder je last hebt van alles. Een KS is inderdaad heel snel gepiept. Ik kreeg om 10.00 uur de ruggenprik en om 10.24 uur is Dinand geboren! Het enige vervelende wat ik vond is dat ik naar de verkoever moest om de ruggenprik uit te laten werken. Je ligt er voor je het weet een kleine 2 uur. Voor mijn gevoel heb ik dus ook echt die tijd gemist. Die eerste uren met je kind zijn zo enorm belangrijk! Qua pijn is het mij erg meegevallen. Ik stond de zelfde ochtend alweer zelfstandig te douchen. Natuurlijk heb je last van wondpijn, maar ik heb mezelf toen maar ingesteld op: hoe meer ik beweeg, hoe soepeler de wond blijft, hoe sneller ik weer op de been ben! Na 2 dagen ziekenhuis mochten ik en Dinand weer naar huis omdat het goed ging! Heb nu ook totaal geen last meer van het litteken! Schrijf gewoon al je vragen op die je hebt en stel ze aan je gyn!
Hier geen uitslaapkamer inderdaad, mocht meteen naar de kraamafdeling!. Onze dochter lag zelf in de couveuse dus kon haar ook niet zien, maar kon gewoon naar mijn eigen kamer op de afdeling.
Het beleid zou eigenlijk landelijk hetzelfde moeten zijn vind ik. Ik zal het morgen eens aankaarten bij mijn gynaecoloog.
Hier idd ook geen uitslaapkamer, maar gewoon gelijk de kraamafdeling op. Ik heb 2 spoedkeizersnedes gehad, valt allemaal reuze mee. Misselijk ben ik beide keren niet geweest, trombosespuiten vielen mee en catheter ook. Maarr ik had natuurlijk weeen, de weeen zelf zijn nog pijnlijker als de ruggeprik.
mijn positieve deel van de ks: ik was niet misselijk. De rest was helaas wel allemaal horror . Ik duim nu heel hard voor een vaginale bevalling.
Off-topic: Helemaal mee eens, maar in het AMC krijgen ze het niet eens voor elkaar om op 1 afdeling hetzelfde beleid te voeren, laat staan hetzelfde beleid voor een heel land.
Ik zou je angsten goed bespreken met je gynaecoloog. Mogelijk kan je iets van een roesje krijgen, zodat je het wat minder bewust mee maakt. Catheter kun je vragen of ze deze pas toe dienen na de ruggenprik bijv. Hier 2 keer een keizersnede gehad, 1 spoed en 1 gepland. Bij beiden heb ik niks gemerkt van de ruggenprik. Was daar ook erg bang voor. Trombosespuitjes voel je ook helemaal niks van. Catheter inzetten valt ook mee. Is alleen daarna even een irritant gevoel. Misselijkheid totaal geen last van gehad. Bij beiden ks mocht ik 's avonds al beschuit eten, wat normaal pas de volgende dag mag. Mij is het beiden keren mee gevallen. Alleen het herstel is wat minder. Het blijft toch een fikse buikoperatie. Een geplande ks is wel wat relaxer dan zo'n spoed. Je krijgt het ook wat bewuster mee, ze nemen de tijd om je alles uit te leggen, gerust te stellen etc.