Ik heb een miskraam gehad met 10 weken... Ik moest met ongeveer 7 weken een echo maken en toen constateerde de geneocoloog dat er geen hartactiviteit was en t vruchtje nog erg klein, ik moest die week erop terugkomen voor een echo en ook die was niet goed... Ik heb toen aangegeven dat ik het natuurlijk af wou wachten maar de miskraam kwam maar neit spontaan op gang en omdat ik het behoorlijk moeilijk had heb ik een afspraak voor curretage gemaakt. In het ziekenhuis kreeg ik een nieuwe echo en ik durfte al niet eens meer te kijken, t was zo confronterend... Uiteindelijk heb ik geen curretage gehad maar pillen, wat ik dus NOOIT meer doe mocht het nog eens misgaan want het was echt een ware nachtmerrie de hele uitdrijving, maar owkee... Nu ben ik zwanger en krijg op 11 September een echo... En ik ben zooooooow bang, de angst slaat me nu al om het hart, ik durf eigenlijk niet omdat ik heel bang ben dat het weer mis is... Wat zijn jullie ervaringen hierin? Is dit overdreven?
Nee natuurlijk is dit gevoel niet overdreven.. Je hebt n miskraam gehad, logisch dat je je er zo onder voelt! Ik kan me voorstellen dat je heel onzeker/bang bent. Hier heb ik (gelukkig) geen ervaring mee, maar wilde je wel succes wensen en probeer van je zwangerschap te genieten!
Nee hoor ik toen ook alleen maar die 'slechte' echo van een paar maanden ervoor voor de geest halen, was zo bang dat ik weer hetzelfde beeld te zien zou krijgen. Gelukkig bleek toen dat het ook anders kan zijn en zagen we wel een klein frummeltje met een hartslag. Maar ik heb voor die tijd wel de spreekwoordelijke 7 kleuren ge-je-weet-welt. Groetjes Anita
Ik was ook heel bang bij de echo, na de miskraam. Toen ze vertelde dat het hartje klopte heb ik denk ik 10 minuten gehuild van opluchting. Heel normaal, maar ga niet in je eentje
Ik was ook erg zenuwachtig voor de echo na de miskraam. Ik heb ook tegen de vk gezegd dat ik eerst de echo wilde en daarna pas alle administratieve rompslomp in wilde vullen uit angst dat het weer mis zou zijn. Was dan ook erg opgelucht dat het goed was. Ben nu een paar dagen overtijd en het vermoeden dat ik zwanger ben. Heb nu al de zenuwen voor de echo. De eerste was goed de tweede niet mk, en de derde weer goed. Nu dus de vierde. Neem in ieder geval iemand mee die je kan steunen en ik hoop natuurlijk dat alles goed is.
Dat heb ik dus ook gedaan, hier krijg je altijd eerst een voorgesprekje met de receptioniste/assistente en dan krijg je ook een zakje met info en dingetjes mee. De eerste keer nam ik dus dat zakje in ontvangst en toen de echo slecht bleek te zijn kon ik dat zakje meteen weer inleveren. Dus de keer daarop heb ik gezegd dat ik alle spullen wel op zou halen als de echo goed was. De vk smeet mij meteen op de bank, maar het was ook de zelfde vk die de miskraam had begeleid , hij zie ook eerst het belangrijkste daarna kunnen we wel kletsen. Groetjes anita
Ik was ook heel erg bang bij deze zwangerschap dat het weer mis zou zijn. Tenminste toen ik voor de 1ste echo moest. En net als de rest heb ik ook de dagen ervoor 7 kleuren gepiept . Ik sluit mij aan bij het advies van de andere. Ga iig niet alleen en probeer (hoe moeilijk het ook is) poisitief te denken. Waarom zou het deze keer weer fout zijn/gaan? Succes, denk aan je!
ik kan me je voorstellen ben zelf ook weer net zwanger voor de derde keer de vorige twee keer heb ik bij beide eerst een goede echo gehad en daarna ging het pas mis twee late miskramen dus. nu krijg ik 18 sept een echo ben er gewoon ziek van. toch denk ik ach drie keer is scheepsrecht en dat gebeurd mij geen drie keer achter elkaar. maar o wat ben ikbang voor die echo. dus het is volgens mij heel normaal dat je angstig bent alleen we moeten er met z'n allen voor zorgen dat de angst het niet overneemt van ons denkenen doen. ik ga je een fijne zwangerschap toewensen en in april denk ik of neit komt je kleintje te wereld en ga je genieten net als ik. kop op en probeer te genieten. liefs miriam
Hier nog eentje die zo bang is. Morgen krijg ik een echo, ik kan gewoon bijna niet meer van de zenuwen. Ik ga samen met mijn man, die overigens heel positief is, ik hoop zo erg dat het nu wel goed is! Hopelijk maken ze eerst een echo en dan pas alle administratieve rompslomp, daar zit ik niet op te wachten als het niet goed is! Groetjes en iedereen veel sterkte met het wachten tot de echo!
Ik had precies hetzelfde. Vorige keer kwamen we in week 11 erachter dat het vruchtje gestopt was te groeien rond 7 weken. Nu ik weer zwanger ben heb ik echt niet genoten de eerste 3 maanden. Heb met 7 weken een echo gehad, met 10 en met 13 maar bij alledrie scheet ik in mijn broek van angst en nerveusiteit met het gevoel dat het wellicht niet goed zou zijn. Nu ben ik 26 weken en nog heb ik zoiets van "eerst zien, dan geloven".
Jah dat heb ik dus ook, ik kan gwoon niet geloven waarom het deze keer wel goed zou moeten zijn, ik verwacht egt weer tzelfde, dat de geneacoloog kijkt en zegt sorry... pffff... Ik wil er zo graag een goed gvoel over hebben en vertrouwen maar het is best moeilijk... Ik moet wel zeggen, mijn vorige zwangerschap las ik heel veel verhalen op het internet over moeders die miskramen en vroeggeboortes hadden gehad, waarom? Misschien had ik al een raar gevoel erover... Ik weet het niet... En nu heb ik er juist helemaal geen behoefte aan... ach haha lijk wel paranoia
Meid helemaal begrijpelijk! Ik ben net weer zwanger en omdat ik al 3 mk's heb gehad mag ik al een vroege echo bij 6 weken, maar eerlijk gezegd durf ik de afspraak nog niet te maken. Pffff moet daar echt doorheen. Bij eerste mk kreeg ik echo bij 11 weken.........foute boel. Bij 2e mk bleek het vruchtje jonger te zijn 7 weken en volgens verloskundige weinig kans dat het fout zou gaan 3%, helaas bij 10 was het weer mis. Bij laatste mk had ik bloedverlies, spoedecho gehad, vruchtje was wel kleiner maar dit keer deed het hartje het ook nog, maar toch zag t er niet goed uit. GRRRR en ja hoor het ging weer mis. Maar goed als we gaan en t is goed....................zijn we weer opgelucht. Laten we met zijn allen maar hopen dat het dit keer gewoon goed komt toch? Er zijn zoveel voorbeelden bij wie het wel goed is gegaan, laten we ons daar maar op focussen. Hou moed meis.
ik kan je erg goed begrijpen, ik heb 3x met 6 weken een miskraam gehad, nu ben ik weer zwanger en ik dus weer naar de Gyn voor een echo, toen ik daar kwam bleek het vruchtje veel te klein te zijn , geen hartje te zien...... Maar er was een kleine kans dat ik gewoon minder ver was als we dachten (dus een hele late eisprong) .... Ik heb natuurlijk mezelf helemaal leeg gehuild, t kon nooit goed zijn, ik kreeg vast weer een miskraam.... Maar een week later kwam ik weer en het vruchtje was gegroeid, en het hartje klopte! Dus t is toch nog goed gekomen, maar ik was ook erg bang net als jij.... t is even doorzetten en blijven geloven dat het allemaal wel goed komt.. Sterkte!
Abigail, heel veel succes en pfff... na 3 miskramen is idd alle vertrouwen in een goeie afloop weg, maar stay positive... Ik lees veel vrouwen die ook meerdere miskramen gehad hebben en daarna een gezond kindje....
Ik kan het me heel goed voorstellen dat je bang bent. Ik heb zelf ook behoorlijk in de stress gezeten zo rond de tijd dat de vorige keren de MK begon. Helaas is het bij mij weer misgegaan, maar dat wil niet zeggen, dat dat voor jou ook weer het geval is. Veel sterkte en probeer toch nog maar een beetje te genieten van je zwangerschap!