Hallo allemaal, Ik wil hier echt mijn verhaal kwijt omdat ik echt in zak en as zit betreft mijn zwangerschap. Ik ben nu 15 weken zwanger en dit was ongepland. Ik had 4 jaar een lat relatie die augustus dit jaar definitief verbroken is. Door een vlaag van emotie ben ik met hem in bed beland en door lek in het condoom zwanger geraakt.... Hij wilde het in eerste instantie wel en toen weer niet, had een afspraak bij abortuskliniek en deze heb ik ook weer afgezegd. De ene dag wil hij alles en de andere dag wil hij er niks meer van weten. Hij als persoon is zeer dominant behoorlijk ego en kan zich amper in iemand anders inleven, er is 1x in het verleden hand gemeen bij komen kijken en verder wil hij alles bepalen wat ik doe, als ik hem binnen laat is het altijd de vraag hoeveel dagen het duurt hem er weer uit te krijgen, kortom echt een (piep) relatie en dat is de reden dat ik dus definitief niets meer met hem te maken wil hebben alleen ja nu is er een kind op komst. Ik heb hem in alles willen betrekken maar hij werkt niet mee het heeft 10 weken geduurd voordat hij uberhaupt iets aan iemand heeft verteld en hij is toen ook met pijn en moeite meegegaan naar de echo. Hij werkt niet en zegt nu letterlijk zolang hij niet werkt gaat hij financieel niets bijdragen in de zorg, WEL eist hij dat hij het kindje mag zien wanneer hij wil en dat is alleen mogelijk door middel van samenwonen waar ik dus echt niet aan ga beginnen! Hij eist het kind te erkennen en het moet zijn achternaam krijgen. Nu komt het...Als ik dit niet doe verziekt hij mijn en mijn andere kindje het leven hij heeft me gegarandeerd me financieel aan de grond te krijgen met rechtzaken, hij wil het kind om de week een hele week bij zich hebben goedschiks of kwaadschiks! Ik ken hem te goed en ik weet dat hij me het leven zuur gaat maken zolang totdat hij zijn zin krijgt. Ik heb vandaag een advocaat gesproken en deze heeft mij gemeld dat als hij naar de rechtbank stapt om vervangende toestemming aan te vragen hij deze krijgt. Ik heb geen gegronde reden volgens hem dat de rechter zijn verzoek af wijst, verder zal er dan een omgangsregeling bepaald worden. Kortom ik kan niets doen. Ook heb ik de politie gesproken betreft mijn ex zijn stalk gedrag, hij zomaar over mijn schutting in achtertuin klimt als ik de voordeur niet open doe dit onvoldoende is om een dossier op te bouwen. Hij blijft binnen de grenzen om hem aan te pakken dus enige advies.. deur dicht, alle contact verbreken. Leuk maar er komt een kind en hij staat dus heel erg sterk. Bedreiging, stalken, levens verzieken is dus toegestaan als je kind verwacht van iemand en je moet er maar mee dealen, sorry maar zo ervaar ik het. Vandaag heb ik mijn geslachtsbepaling echo afgezegd en abortuskliniek gebeld en er staat een afspraak nu ingepland op zeer korte termijn ( voor oud en nieuw ) Ik voel me zo machteloos... met mijn rug tegen de muur gedrukt dat er geen enkele instantie is die mij en mijn kindjes kunnen beschermen en dat ik van mening ben dat abortus echt nog mijn enige optie is. om mijn kindje die ik al heb en mezelf en het kindje wat in mij groeit te beschermen tegen heel erg veel ellende. Wat is nu wijsheid... ik weet het echt niet... mijn angst is zo sterk momenteel en ben zo bang dat mijn leven voorbij is als ik het kindje wel hou... Wat zet ik allemaal op het spel als ik het wel houd...ik kan er echt niet van genieten en zit al vanaf begin in tweestrijd, ben echt ten einde raad
Oh wat afschuwelijk Ik kan me voorstellen dat je met je rug tegen de muur staat. Echt onvoorstelbaar dat geen enkele instantie je kan of wil helpen. Ik ben niet zo bekend met hoe dit werkt, maar er zijn vast vrouwen hier die weten hoe of wat. Heel veel sterkte!
Abortus rond dit termijn nog overwegen? waarom niet eerder als het zo'n rotzak is? het kindje is al helemaal af nu he.... Waarom zou je het niet zonder hem kunnen? Kun je er zelf mee leven in de toekomst als je de keuze doorzet? Blijf bezig met de politie, geef alles aan, al is het maar dat de buren hem hier in de buurt hebben zien rijden enz enz. Hier in de buurt ook zo'n irritante ex, waar ik de politie als buurvrouw ook al gemeld heb dat er iets niet pluis is... hoe meer mensen rare dingen opvallen, hoe beter. bewaar smsjes, mailtjes, alles. en eerlijk is eerlijk... in mijn ogen los je niets op door ook nog je kindje weg te laten halen... ook al is het ook van hem, jij moet ook nog in de spiegel kunnen kijken zonder een rot gevoel... kun je misschien iets via de huisarts regelen aan hulp? want ik snap dat dit echt een uitzichtsloze situatie lijkt, maar er moet toch wel íets te doen zijn?
Tja.... ik snap je wel meid.. Goh ik ben altijd tegen abortus geweest.. al kon ik me in sommige situaties wel inleven waarom je het wel zou ondergaan. En toen ik jouw verhaal las voelde ik die inleving ook.. Goh ik vind het zo keihard om te zeggen, het spijt me daarvoor. Als jou ex zich inderdaad zo gedraagt zoals jij omschrijft, dan vraag ik me af wat voor een leven jij, je al geboren kindje en dit kindje er aan gaan overhouden. Het klinkt als één en al drama en ziekelijke omstandigheden. Meid een abortus lijkt me een onmenselijke beslissing om te nemen. Vooral op dit termijn nog. Het is belangrijk dat je er zelf echt 100% achter staat eer je dit ondergaat. Maar dat zullen ze denk ik bij de kliniek uitgebreid met je bespreken. Ik wil je heel heel heel erg veel sterkte wensen in deze enorm moeilijke situatie en de keuzes die je moet maken.
Ik zou dezelfde keuze maken als je nu gedaan hebt. Ja het kindje is af maar hoe gelukkig wordt je kindje in zo'n situatie? Jouw leven zal nooit meer hetzelfde zijn en wie weet in wat voor een ellende het kindje gaat komen. Ik vind het moeilijk om mezelf te verwoorden maar ondanks het kindje nu wel af is zou ik hem of haar beschermen tegen een waarschijnlijk naar leventje met een idioot als vader die wellicht rare plannen heeft. De spanning die er is en blijft voor jullie beide. ... Zou alleen je ex nooit vertellen dat dit via deze weg gegaan is om voor jezelf een hoop ellende te besparen. Het kindje is af maar het is niet eerlijk als het moet opgroeien tussen de ellende van papa en mama. Wat een rot situatie.... verschrikkelijk.
Dat vraag ik mezelf dus ook af.. wat voor een leven krijgen we? Moet ik dit willen het kindje grootbrengen met alle ellende van dien, trek ik dit zelf wel als hij zijn woorden gaat waarmaken? Ik vind het echt erg om mijn verhaal hier neer te zetten maar ik weet me echt geen raad meer, er maalt van alles door mijn hoofd echt al weken, ik heb mijn positieve momenten en dan denk ik kom op je kan het! laat je niet kisten door die eikel je hebt recht op een normaal leven ook met dit kindje en dan is er weer die negatieve kant....wat als hij zijn woorden waarmaakt? wat voor een leven bied ik dit kindje dan? Is het stabiel met deze vader? nee... kan ik zorgen dat de rust bewaart blijft? nee...is er iemand die voor me opkomt als bij hem de stoppen doorslaan? nee...Verdient het kindje een vader? jazeker! gaat de vader stabiel zijn? nee etc etc.... Echt onmogelijk en belachelijk dat dit nog enige optie kan zijn, ik blijf wikken en wegen maar krijg het plaatje niet positief... Het spijt me echt.. ik weet dat er echt vele vrouwen zijn die om een kindje zitten te springen en geloof me ik ga hier echt niet klakkeloos mee om, ik weet heel goed wat het betekend... maar kan me beter rot en ellendig voelen dan dat ik een kindje laat komen en dan 2 onschuldige levens hierin mee trekken met alle gevolgen van dien, als hij zijn woorden waar maakt en mijn huis niet veilig word geacht voor mijn kinderen dan ben ik doodsbang dat ik ze kwijt raak door hem. Ik heb nu mijn zoontje en die wil ik niet op spel zetten om egoistisch te zijn en dit kindje houden... Ik blijf ratelen sorry ( chaos )
Vreselijk wat een beslissing en wat is het kiezen uit twee kwaden. Ik zou nooit aan abortus denken, maar begin bij deze situatieschets toch echt te twijfelen.. Hoe gaat het er allemaal uit zien? Dwingen tot erkenning en de dreigementen zijn echt bizar.
Dat er mensen zijn met een onvervulde kinderwens, doet niets af aan de afschuwelijke situatie waar jij nu in zit! En ik kan mij jou overweging tot abortus heel goed begrijpen, hoe moeilijk ik dat ook vind met een kindje van deze termijn. Als iemand zo in staat kan zijn (en dit nog wordt toegelaten ook door de politie ed) dan moet je doen wat het beste is voor jouzelf en het kindje dat je al hebt. Het babytje in je buik is nog zo klein, die merkt er niets van (dat klinkt heel hard, maar de hersenen zijn nog niet gevoelig voor pijnprikkels bv of angst, die verbindingen zijn nog niet gelegd). Maar het zal jou hoe dan ook heel erg zwaar vallen, zowel kiezen voor abortus als kiezen om dit kindje te houden. Wat is beter voor het kindje dat je nu hebt? Kun je eventueel vluchten naar een blijf van mijn lijf huis? Is het een garantie dat hij je daarna met rust laat? En vertel uiteraard niet dat je een abortus gaat doen of hebt gehad.
Wat een verschrikkelijke situatie... Dat er zulke mensen zijn is echt ongelofelijk.. Ja het is zijn kind en hij heeft rechten maar dit is echt bizar. En dat de politie het nog allemaal laat gebeuren.. Ik kan me je beweegredenen voor abortus wel voorstellen alleen is er ook de vraag hoe gaat hij dalijk met het verlies om? Gaat hij dat accepteren ongeacht hoe het gebeurd? Misschien is het wel verstandig om hulp te zoeken bij een blijf van mijn lijf huis of praten met maatschappelijk werkster zodat alle opties bekeken kunnen worden. Heel veel sterkte, de enige die hierin een keuze kan maken ben jijzelf helaas..
Jemig wat moeilijk zeg. Eerlijk, ik kan me jouw gedachtegang heel goed voorstellen. Je weet ook niet waar je je kind aan bloot stelt als hij elke twee weken een week naar deze engerd moet. Plus je hebt ook al een kindje, die heeft jou ook nodig en hier ook niet om gevraagd. Ik kan me jouw beslissing goed voorstellen hoor in deze situatie. Volgens mij moet je of kunnen verdwijnen zodat hij je nooit meer kan vinden, of afstand doen van dit baby'tje van deze kerel.
Maatschappelijk werk heb ik al gesproken en die kunnen niks doen. Sociaal team tegenwoordig.. vinden deze situatie lastig maar melden duidelijk dat vader zijn rechten heeft en behouden. Politie kan niks omdat hij wettelijk gezien niets doet. Blijf van mijn lijf huis is niet van toepassing er is ( nog ) geen huiselijkgeweld of levensbedreigende situatie. Veilig thuis kan ook niks doen behalve een cursus aanbieden Sta steviger in je schoenen. Adoptie is ook geen optie omdat ze de vader ook een keuze geven of hij het wil opvoeden, hier heb ik ook al over geinformeerd en sorry dit kan ik echt niet over mijn hart verkrijgen, kindje voldragen, afstaan, ik mijn rechten kwijt want je moet hiervoor tekenen en dan gaat hij het opvoeden... nou breng me dan maar weg. Ik heb alles al gebeld, ze zeggen letterlijk je bent baas over eigen buik, als het kindje er is heeft en blijft vader rechten hebben met of zonder erkenning... enige is als je de erkenning weigert dat je het hele proces vertraagt maar uiteindelijk verlies ik. Als hij gaat slaan, ruiten ingooit of iets dergelijks.. dan pas kan politie echt iets doen en kan er daadwerkelijk een gegrond dossier opgebouwd worden maar tot nu toe is alles gebleven bij bedreiging. Dit gebeuren gaat mij niet om macht maar bij hem wel. Ik wil dit kindje maar alleen op de voorwaarde dat ik samen met mijn kids een rustig leven kan leiden, hij mag erbij betrokken zijn mits hij zich gedraagt maar dit is een droom die niet gaat uitkomen, zelfs zijn familie zegt nu ja hij is niet de makkelijkste en je gaat zware tijden tegemoet met hem maar ach je zal ook vlagen hebben dat hij wel rustig blijft... nou leuk vooruitzicht als zijn familie dit ook al zegt. Ik ben echt zo moe...
Ik lees dat je een zoontje hebt? Hoe is het contact met zijn vader? Kan hij niks voor je betekenen? Want ik weet wel dat als iemand mijn dochter zou bedreigen mijn ex al lang en breed bij diegene op de stoep had gestaan om duidelijk te maken wat de consequenties zouden zijn als er ook maar 1 haar gekrenkt zou worden.
Had ik die maar, vader van mijn zoontje heeft geen ruggengraat is al weg vanaf geboorte, vond de verantwoording te groot om papa te zijn! Ik val op " foute onverantwoordelijke mannen " denk ik...
Jeetje meid, wat een vreselijke situatie... Ik kan me goed voorstellen dat je voelt dat je met je rug tegen de muur staat. Ik kan deze keuze niet makkelijker voor je maken, maar wil wel iets 'ter overweging' aan je meegeven. Je ex klinkt als een ongelofelijke bully die je niet zomaar met rust gaat laten. Ook niet als je hem wel zijn zin geeft... Hoe gaat hij reageren als hij bedenkt dat hij je terug wil? Als je een nieuwe relatie krijgt? Als je misschien ooit in verwachting bent van een nieuwe partner? Hij klinkt als een bom die elk moment ontploffen kan. Je staat nu op het punt om een ongelooflijk heftige beslissing te maken om ellende te voorkomen die je misschien over een maand alsnog op je bord krijgt, als er iets anders gebeurt wat hem niet zint. Hoe heftig het vooruitzicht ook, en zeker het idee dat je hem in je leven blijft houden als je voor dit kind kiest, is het de ellende waard als je je daarmee naar je eigen vrijheid toe zou worstelen? Je ex is gehaaid en zorgt er dus goed voor dat hij nergens aanspreekbaar op is, maar als hij doet wat hij belooft te doen, dan graaft hij zijn eigen graf. Stalking en bedreiging zijn wel degelijk strafbaar. Houd alles bij, bel voor elke scheet de politie en bouw een dossier op tegen hem, dan sta je ook sterk als je hem zijn bezoekrecht wil ontzeggen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid, meid! En wat je ook kiest, kies voor JEZELF en niet voor hem.
Wat een ontzettende rotsituatie 😟 Wat ik vooral las, was dat hij geen werk heeft, waar wil hij die rechtzaken van betalen dan? Laat je niet te snel van je stuk brengen en laat ons vooral met je mee denken! Als ik in paniek ben, kan ik ook niet in oplossingen denken 😉 Heel veel sterkte!
Jeetje wat een akelige ex. Toch denk ik niet dat ik zou kiezen voor abortus. Btw, weet je andere zoon dat je zwanger bent?
Als dossier opgebouwd is en hij jou bedreigd, stalkt etc. dan is dat volgens mij goede redenen om aan zijn capaciteit om vader te zijn te twijfelen en hem dus op zn minst beperkt toegang tot zn kind te geven. Iedere overtreding van de opgelegde regels zullen hem verdere restricties geven. En gezien zijn controledwang kan ik me niet voorstellen dat hij et lang volhoudt met een kind, dat doet niet wat je wilt. Volgens mij gaat ook geen rechter de eerste maanden om de week bij pa goedkeuren (naast dat je het volgens mij best een tijd kunt rekken voor hij ouderlijk gezag heeft). Hij is ook financieel niet in staat voor een kind te zorgen begrijp ik. En zolang een rechter niet gezegd heeft dat dat moet, co-parenting, kun je heel bot het bij hem weghouden (zolang hij je bedreigt en stalkt heb je hier goede reden toe). Bedenk wel dat alles wat je doet/zegt tegen je gebruikt kan worden. Maar je kunt ook alles tegen hem gebruiken. Neem (telefoon)gesprekken op, bewaar berichten, informeer je naaste buren om het aan te geven als ze een vreemde man rond je huis zien, etc. Rechters handelen in belang van het kind, en ja, zonder voorgeschiedenis kunnen ze weinig. Vraag is of je dit gevecht aan durft/wilt gaan. Als je advocaat vind dat ze op al deze gronden niets voor je kunnen betekenen is het wellicht de moeite een andere advocaat om een startconsult te vragen? En gezien zijn ja/nee houding tegenover de zwangerschap vraag ik me af of hij het allemaal echt wil gaan waarmaken. Hij klinkt niet als iemand die 26 weken per jaar een kind kan handelen.
Ik ook niet. En aangezien TS zelfs een banner en alles heeft van haar zwangerschap, lijkt het me dat zijzelf erg blij is met haar zwangerschap. Het weghalen in dat geval zal er dan psychisch ook enorm bij haar gaan inhakken vrees ik! En of dat dan een goede oplossing is? Zeer lastige kwestie!