Ik ben zelf 7 maanden zwanger. Alles gaat goed. Ik maak me wel zorgen over de bevalling. Mijn baby is aan de grote kant. Mijn verloskundige doet daar erg makkelijk over, zegt dat het allemaal wel goed komt. Het enige waar eigenlijk naar gekeken wordt is mijn bloeddruk, en de hartslag van het kind. Voor mijn gevoel moet er grondiger gekeken worden of mijn baby niet te groot is voor een normale bevalling, maar dat vindt hij onzin. Volgens hem gaat alles goed en is er geen 'medische indicatie' om nader onderzoek te doen. Ik maak me zorgen, omdat een vriendin van mij onlangs een tragische bevalling heeft meegemaakt. Haar kind bleef halverwege hangen, waardoor het dood ging. Ook haar verloskundige (die overigens in Steenbergen zit, en niet in Pijnacker Nootdorp waar ik zelf vandaan kwam) deed erg makkelijk over alles. Voor het complete verhaal zie: http://www.hoteloosterschelde.nl/?id=33&news_id=47 Nogmaals mijn verloskundige werkt niet echt mee. Daarom ben ik op zoek naar een adres waar ik kan laten onderzoeken of mijn kind niet te groot is voor een natuurlijke bevalling. Heeft iemand een goed adres voor mij?
Hoi Wilmaa, Ik kan je niet echt verder helpen, maar kan je angst heel goed voorstellen. Zeker als er zo dicht in je omgeving zo iets afschuwelijks is gebeurt. Als je er op aandringt willen ze je dan echt niet nader onderzoeken? Wel een stelletje horken daar hoor! Succes i.i.g.! Groetjes, Chantal.
Ik ken het verhaal van Karin ook (paardenwereldje is klein, kom uit Den gaag en ik woon sinds 2 jr in de buurt) en ben hier sindsdien ook erg bang voor. Vooral ook omdat ik ook al 15 jaar dagelijks paardrij en geen 25 meer ben... Dit verhaal heeft me echt enorm geschokt en aangegrepen! Ik ga het de volgende x in ieder geval aanzwengelen bij de vk (gelukkig heb ik niet die in Steenbergen, maar net een dorp verder).
Hoi Wilmaa, Iedereen doet hier makkelijk over vind ik. Mijn bekken is te nauw, en dit is aan het licht gekomen doordat ik na 23 jaar last kreeg van een scheurtje in mijn bekken, opgelopen tijdens het turnen. Mijn vk wilde mij in de eerste instantie niet doorsturen, omdat iedereen nou eenmaal last krijgt van het bekken, maar ik heb toch volgehouden. Nu blijkt mijn bekken inderdaad te nauw en heb ik een medische indicatie gekregen van mijn gyn. Hij gaat mijn kindje heel strikt in de gaten houden, of ze wel in gaat dalen en hoe ze groeit. En 10 ponder kan ik niet baren zei hij..... tja, dan maar een keizersnee, voel ik me prettiger bij. Ik ben sindsdien dus ook niet meer bij de verloskundige, en je begrijpt dat ik daar me daar wel beter onder voel. Ik begrijp je dus maar al te goed, en als ik jou was zou ik er op staan een verwijsbriefje te krijgen van je vk, zodat je naar de gynaecoloog kunt en een bekkenonderzoek kunt vragen. Succes! Kari
@ wilmaa, Ik kan je angst heel goed voorstellen, ook ik had die angst omdat er bij ons ook in de fam alleen maar zware bevallingen voorkwamen bij de eersten. Ik werd wel door mijn HA doorgestuurd naar het ziekenhuis, maar er werd niet gekeken naar mijn bekken. Ze wilden mij niet onnodig pijn gaan doen. Oke, ik kon dus gewoon thuis bevallen. Mijn voorgevoel zei: Of het word een KS of een erg moeilijke bevalling. Het tweede is dus gebeurd, bij de nacontrole zei de gyn dat ze eigenlijk al eerder een KS wilde doen, maar ik had al een ruggeprik dus probeerde ze het maar zo. Mijn verhaal staat hier ook wel ergens tussen. ( zal zo ff kijken) Femke bleek ook groot en ik te smal in mijn bekken, ook zij bleef steken achter mijn schaambot en na heel wat duw en trek werk is ze uiteindelijk gezond geboren. Als je vk je niet serieus neemt en je toch denkt dat je te nauw in je bekken bent omdat dat bijv. in je fam voor komt zou ik misschien over wegen om in het ziekenhuis te bevallen. Ik was achteraf zo blij dat ik in het ziekenhuis was. Ik zou niet weten of je ergens anders terecht kunt om het te laten onderzoeken, maar ik wens je vast heel veel succes met de bevalling en zet'm op!
dit is ook iets waar ik heel bang voor ben. Mijn moeder had ook een te nauw bekken. De arts had al afgesproken dat er een keizersnee zou volgen. echter toen ze met weeen in het ziekenhuis kwam , vonden ze dat allemaal niet zo nodig. ( de eigen Vk was op vakantie geloof ik) hoe dan ook we waren beiden bijna dood geweest, en uiteindelijk ben ik wel met een keizersnee geboren! Ik ben dus ook heel bang voor een vernauwd bekken, ik wil dit zeker laten onderzoeken, al moet ik de hele tent op stelten zetten ik ben er erg bang voor...
Ik geloof dat ik ook maar laat onderzoeken of ik niet een te nauw bekken heb nu ik dit zo lees. Mijn broer en ik zijn allebei geboren door een keizersnee, omdat onze moeder een te nauw bekken had. Ik ga donderdag voor mijn eerste echo, dan zal ik gelijk wel 'ns informeren. Maar eh, hoe gaat zo'n bekkenonderzoek dan in zijn werk, wat doen ze dan?
Hoi Fantasy, dat bekkenonderzoek heeft de gynaecoloog bij mij gedaan omdat ik last kreeg van een scheurtje in mijn ischii (stuk tussen schaambeen en zitbot) Dit had ik ooit 23 jaar geleden opgelopen met turnen. Vanwege het toenemende gewicht van mijn kleintje begon ik hier weer last van te krijgen. Dit was een aanleiding om dit onderzoek te doen en toen kwam dat vernauwde bekken boven water. Het onderzoek vond ik niet prettig, hij ging met zijn hand aan de binnenkant van mijn vagina aan mijn bekken voelen en trekken, zo kon hij zien of het een beetje toegankelijk was. Volgens mij is het niet standaard dat het gebeurd, ik ben doorverwezen door mijn vk en nu heb ik een med. indicatie. Maar als je twijfels hebt moet je het gewoon vragen! Kari
Nee, dit kunnen ze alleen met inwendig onderzoek vast stellen. Geen prettig onderzoek, maar als je het voor elkaar krijgt om het te laten onderzoeken had ik het wel gedaan.
ik moet de 25e naar de VK en dan ga ik dit zeker vragen. kan zo'n onderzoek geen kwaad voor de baby ?
Klinkt inderdaad niet als een fijn onderzoek, maar ik ga er wel naar informeren, zeker de moeite waard. Kunnen ze dit ook checken tijdens de bevalling? Of is het dan al te laat? Ik heb zoiets van, dan heb je toch al pijn.
Zo'n onderzoek kan geen kwaad voor de beeb. Tja, tijdens de bevalling heeft het misschien weinig nut, maar bij mij zag de gyn tijdens de bevalling al wel dat mijn bekken nauw waren, ze wou het toch zo poberen, maar als ik die ruggeprik niet gehad had dan had ze s'ochtends al een ks gedaan. Uiteindelijk is femke pas om 18.20 geboren.
Heb het verhaal even gelezen, wat verschrikkelijk zeg Als ik me zorgen zou maken om mijn bekken, helemaal na dit verhaal zou ik zeker op onderzoek aandringen. Desnoods naar een andere vk als je je niet serieus genomen voelt. Ander vraagje.. Wat heeft paardrijden en de leeftijd van de moeder te maken met de grootte van het bekken? Ben ik wel benieuwd naar.
Waar er hier over wordt gesproken noemt verloskundig nederland (waaronder ik dus) een schouderdystocie. De oorzaak hiervoor is een zwaarder kind waarbij de schouderomvang groter is dan de hoofdomvang. Bij een te klein bekken en een 'normaal' kind is er dus vaak niks aan de hand omdat het hoofd dan de grootste omvang heeft, of gelijk is aan de omvang van de schouders. Het hoofd daalt al niet verder meer in waardoor het niet blijft steken als het hoofdje al geboren is. Jouw verloskundige kan inschatten hoe groot je kindje is en hoe groot het bekken ongeveer is. Daarmee kan hij/zij een risicoselectie maken of je wel of niet doorgestuurd moet worden. Hij/zij heeft dit blijkbaar niet nodig gevonden, maar heeft jouw angst niet weg kunnen nemen. Heb je het verhaal over je vriendin voorgelegd? heb je je angst uitgesproken? heb je uitleg gekregen? dat is wel het minste dat hij/zij kan doen. Het komt zelden voor dat het bekken te klein is voor een 8/9 pondertje. Heeft de verloskundige een inschatting gemaakt van het geboortegewicht? (is het misschien wat te vroeg voor hoor...) Ik hoop dat je een beetje gerustgesteld bent, en dat je het kan bespreken met je verloskundige.
Ik ben redelijk fors gebouwd en mijn eerste (4060) kwam er met achteraf enkele hechtingen uit. Mijn tweede (4330) bleef steken met zijn schouders en na een aantal -lange - minuten werd het kindje er gewoon uit gesjort. De vk is nogal klein van stuk en kon niet afzetten tegen mijn been. Ik was sterker, zeg maar. God zij dank was mijn vriend er om te helpen. Het kindje is donkerblauw ter wereld gekomen en het duurde eventjes voordat hij ademde...Toen ik vroeg of hij had kunnen overlijden, werd dit van de tafel geveegd met een volledig - foute- reactie: bij donkerblauwe kindertjes maken we ons geen zorgen. Pas als het kindje wit is :x Nu ik deze verhalen lees, besef ik me dat het kindje had kunnen overlijden...Ik ben thuis bevallen en had het ziekenhuis dus nooit gered.....Ik snap best dat als student vk wordt gezegd: het gebeurd zelden. Maar je zult diegene maar zijn...Als jij je twijfels hebt over de bevalling, dan laat je die twijfels wegnemen door een onderzoek of gaat naar een vk die je wel serieus neemt ! Who cares wie je voor het hoofd stoot. Het gaat om je kind !
Hoi Wilmaa, Laat je inderdaad niet afschepen als ze geen verder onderzoek willen doen. Stuur aan op een groeiecho! Bij mij is gedurende de hele zwangerschap een verkeerde schatting gemaakt van het gewicht. Mijn kind zou hoogstens 3800 gram zijn bij de geboorte. Ik vertelde dat ik het niet vertrouwde en dat ik zelf ook 5250 gram was bij de geboorte( ) en dat mijn broer en ook mijn moeder ook rond de 10 pond waren. Het zit dus in de familie. Maar er werd beweerd dat erfelijkheid geen rol speelt hierbij. Mijn bevalling was hels. In het kort: het begon met weeen om de 3 minuten, op 9 april en dit ging door tot 11 april. Het kind bleek niet goed ingedaald door zijn grootte en de ontsluiting kwam daardoor niet op gang. Ik was kapot na 20 uren weeen en lag te trillen in mijn bed. Bij een krappe 1 cm ontsluiting hebben ze mijn vliezen gebroken (vreselijk pijnlijk) en toen ben ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik een ruggenprik (die werd helaas scheef gezet, dus ik had er maar deels profijt van). En na 32 uur mocht ik persen, maar had toen een schouderdystocie. Mick kon er niet uit en toen hebben ze heel erg aan mijn benen moeten sjorren en vreselijk aan Mick zitten trekken en uiteindelijk is hij zo ter wereld gekomen. Hij had het tijdens de bevalling heel erg moeilijk gehad, en ook de weken erna, maar uiteindelijk heeft hij er niets aan overgehouden......godzijdank! Mick was 4940 gram. En mijn bekken was dus erg krap. En nu. Ja nu zit ik nog steeds thuis met bekkenklachten. Meid, echt waar, volg je gevoel, laat je kindje goed nakijken. Zo'n vreselijk verhaal wat je vertelde, als je kindje het niet red.....heb het gelezen met tranen in mijn ogen... Vecht voor die kleine, dat kan alleen jij doen! Sta erop dat je een groeiecho krijgt en stap anders naar een andere verloskundige/gyn. Heel veel sterkte, Emma
Mijn gyn en vk hebben nooit willen schatten of het zou passen, is volgens hun teveel natte vingerwerk... mn dochter daalde niet in en dat kon meerdere oorzaken hebben. Pas na de bevalling (die 40u duurde met weeënstormen en eindigde in een ks) hebben ze een bekkenfoto gemaakt omdat dat tijdens de zwangerschap niet kon en daar bleek idd dat ik een te nauw bekken heb. Mn dochter van 3550 gram en 48cm pastte er niet door en kon ook niet indalen om die reden. Nu krijg ik dus altijd een ks.