Bemoeien met kinderfeestje?

Ik zou de jarige laten beslissen.

Het botert niet, misschien beseffen ze wel dat ze, zoals je al zegt, heel verschillend zijn. Hem toch uitnodigen maakt daar geen verschil in.
En daarbij komt dat je kind zelf zijn vriendjes uitkiest in het leven.
Uit medelijden toch die jongen uitnodigen is daarin niet echt de juiste basis/voorbeeld. Klinkt misschien wat zwaar/zweverig maar door eigen ervaringen vind ik't belangrijk dat ouders zich wat dat betreft op de achtergrond houden.

 

Als het niet botert, niet doen. Niemand zit te wachten op een chagrijnige jarige omdat er iemand moest komen die hij niet zo tof meer vindt.

 

Ik laat ze zoveel mogelijk vrij, maar ik stuur wel zo dat ze beste vriendinnen/kinderen met wie ze veel afspreken uitnodigen. Met name de oudste heeft er een handje van mensen te 'vergeten' (niet bewust, maar het gebeurt). Verder laat ik ze zelf kiezen; ze hebben over het algemeen goede redenen om iemand wel of niet uit te nodigen. Zo wilde de jongste afgelopen keer per sé een meisje uitnodigen waar ze nog nooit mee heeft afgesproken, 'ten koste' van andere vriendinnen. Ik heb het er een paar keer met haar over gehad, maar ze hield voet bij stuk. Dan is dat zo. Ze heeft het meisje dus uitgenodigd, helaas kwam ze zonder bericht niet, dat vind ik dan wel weer een nadeel, maar ook dat is dan zo.

 

Hier stuur ik een beetje. De jongste is heel enthousiast en wil kinderen uitnodigen met wie ze nooit speelt, zodat er kinderen met wie ze veel speelt dan niet meer kunnen komen. Dat leg ik dan ook uit en dan snapt ze het wel.

Ik zou hem toch niet uitnodigen, zoals genoemd is straks heb je een boze zoon omdat hij hem uit moest nodigen. Wie weet komt het wel weer en wil hij hem volgend jaar wel uitnodigen.

 

Dat heb ik ook wel eens gedaan - je mag zoveel kindjes - maar je diegene er nog bij wil- mag dat wel? Dan kun je toch uitnodigen wie je wil, maar kan ook dat kindje komen. Maar als ze dan nog niet willen, houd het inderdaad op. Herken je gevoel, ik ben ook zo iemand die zich dan bij voorbaat al gaat 'indekken' ook al weet ik zelf ook dat kinderen nu eenmaal zo zijn. Anderzijds vind ik het ook wel mooi om die zekerheid te zien bij een kind. En wat jij al zei; het zijn niet elkaar types, dus eindelijk ziet hij wat je zelf al langer ziet, maar ondanks dat, kan ik me voorstellen dat het zielig voelt als je denkt vanuit het andere kind.

 

Omdat het zijn eerste feestje was heb ik hem wel geholpen. Ik vroeg hem wie zou je op je feestje willen zien, iemand die niet ruzie maakt.
(Hij wou iemand uitnodigen die hem vaak slaat en boos is, hij wil met iedereen vriendjes zijn en dan mocht hij daar ook komen, overigens al lang jarig geweest)

Hij bedacht zelf dat het dan niet handig was om hem uit te nodigen. Nu had hij 2 jongens en 2 meisjes, was een grkkt succes, had hij goed bedacht.

 

Ligt ook wel een beetje aan de leeftijd. Op een bepaalde leeftijd vind ik dat ze zelf wel kunnen en mogen bepalen wie ze op een feestje willen. Als het echt een hele onlogische keuze is om iemand wel of juist niet te laten komen vraag ik wel de reden maar ik ga er niet echt actief in sturen

 

Als hij écht niet wil komt die jongen niet. Het is zijn feestje!!

Daarnaast was het al een vreemde vriendschap en gaat het de laatste tijd niet zo goed. Toon zelfvertrouwen naar die moeder toe.

 

Waarom zou het het voor je zoon willen bepalen?
Mijn zoon heeft zijn vriend ook niet uitgenodigd omdat hij steeds dingen doet die niet mogen, dat vindt hij irritant, dus niet gekozen. Prima toch!