ben net terug uit t ziekenhuis....

Discussie in 'Miskraam' gestart door nathalie1980, 25 mei 2006.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. nathalie1980

    nathalie1980 Actief lid

    8 feb 2006
    107
    0
    0
    callagent
    almere
    hoi surreal

    wat erg voor je dat dit weer mis is gegaan en misschien dat je daarom wel zoveel moest huilen je moet echt deze miskraam verwerken en erover praten probeer het een plekje te geven of misschien zelfs een naam ik weet niet hoever je was maar ikzelf heb ook 3 miskramen gehad voordat ik Destiney kreeg die heb ik heel goed verwerkt en er samen met mijn man over gesproken en dat heeft echt geholpen het is jammer om te zien dat mensen geen begrip hebben voor het verdriet wat je hebt na een misskraam of curretage vaak krijg je van die reacties als nou volgende keer beter misschien wel maar je mist toch ook dit kindje ik wens je bij deze heel veel sterkte bij de verwerking van dit verlies en hoop dat ondanks alles je toch binnenkort weer verblijd mag worden met een nieuwe zwangerschap en eindigd met een gezonde zoon of dochter op je buik
    veel liefs Nathalie
     
  2. patries38

    patries38 Bekend lid

    2 mei 2006
    811
    0
    0
    verpleegkundige
    Hoi, heel veel sterkte, weet wat je doormaakt.
    groetjes patries
     
  3. Hope

    Hope Fanatiek lid

    1 mrt 2006
    3.100
    0
    0
    Hoi Surreal,

    Ik herken je verhaal.
    De curettage valt idd mee, maar dat verdriet erna...
    Ik ben ook meteen gaan huilen toen ik wakker werd van de narcose.
    Dat is denk ik toch het besef dat het nu echt "voorbij" is.
    Al die tijd hoop je en denk je dat het nog goed kan komen.
    Tenminste dat had ik.
    En verwerken, tja hoe doe je dat.
    Ik praat veel, huil veel, maar kan inmiddels ook weer genieten van de dingen die ik wel heb.
    Maar ik denk dat praten wel heel belangrijk is.
    En ik heb heel veel steun aan dit forum.
    Hier weten mensen wat je door maakt.
    Want idd wat Nathalie zegt, opmerkingen van: Volgende keer beter, wordt je echt niet blij van.

    Heel veel sterkte met het verlies en als je iets kwijt wilt, ik wil graag een luisterend oor zijn.
    Liefs Hope
     
  4. mieltje

    mieltje Bekend lid

    19 jan 2006
    913
    0
    0
    Hoi Surreal,
    Wat vreselijk voor je. Maar huilen is goed. Dit is jou manier van verwerken.
    Iedereen verwerkt dit anders. Ik was juist ontzettend blij dat ik gecuretteerd was, weinig emoties. Maar dat komt omdat ik 14 dagen al met mijn miskraam liep totdat de gynecoloog zei dat het nu gecuretteerd moest worden want ik had lang genoeg gewacht.
    Dus voor mij was het een opluchting dat het eruit was en verwerken had ik die 14 dagen al gedaan. Ook natuurlijk veel gehuild, waarom ik weer en als het niet hoeft laat dan maar dan wil ik ook niet zwanger worden etc..
    Wat mij ook wel hielp is de kleine spulletjes voor baby, en tijdschriften, dagboek etc heb ik in een laken gestopt en achter in de kast gezet. Zo kijk ik er niet meer na en denk ik er niet meer aan.

    Wat ik me voorgenomen hebt om een eventuele volgende zwangerschap aan NIEMAND te vertellen. Ik wordt moe om iedereen te troosten wanneeer ze horen dat het weer mis is gegaan. Ik zelf heb het al verwerkt en heb er dan vrede mee (in mate dan) en mensen die het horen vinden het zo vreselijk etc enzo en kijken me zo zielig aan.
    :cry:
    Ze merken het wel wanneer ik een dikke buik hebt.

    Ik wens je heel veel sterkte.
    Blijf nog lekker thuis en doe het vooral rustig aan, ook al heeft het lichamelijk meegevallen... Geestelijk moet je nog een hoop verwerken.

    Miel
     
  5. asjuh

    asjuh Fanatiek lid

    28 dec 2005
    3.028
    0
    0
    mama en huisvrouw
    noord-Brabant
    heel veel sterkte meissie met het verwerken van je verdriet

    greetz asjuh
     
  6. Wietske

    Wietske Lid

    17 mei 2006
    53
    0
    0
    psycholoog
    Den Haag
    Hoi Surreal,

    Ik wens je ook veel sterkte de komende tijd, om je verlies te verwerken (en misschien die van de vorige keer ook nog...). Hoe verwerk je zoiets? Ik denk misschien wel voor iedere vrouw anders. Voor mij merk ik dat mijn emoties en stemmingen heel erg op en neer gaan. Dat zal ook door de hormonen komen die weer in balans terug moeten komen. Soms heel erg huilen, soms juist nuchter en 'niks aan de hand'. Het doet me wel goed erover te praten met mensen die me na staan, maar soms is dat ook te veel, net wat Mieltje zei dan moet je telkens die anderen weer troosten...

    Wat ik ook heel fijn vond is dat ik de placenta begraven heb in het bos dicht bij mijn huis. Met een soort zelf bedacht ritueel er bij en een afscheidsbriefje aan mijn kindje. Ik ga daar vaak wandelen en dan ga ik weer even langs die plek en denk ik weer aan mijn kindje.
    Je hebt niks 'fysiek' van je kindje over door de curettage, maar ik hoor ook wel van vrouwen die symbolisch iets begraven, zoals iets wat ze voor de baby al hadden of de zwangerschapstest of zo.

    Kun je nu wel even thuis blijven van je werk?

    Nou meid, heel veel sterkte, ik leef met je mee. Er zijn hier in ieder geval veel vrouwen die weten hoe het is en waar je je verhaal kwijt kan als je dat wilt.

    liefs, Wietske :)
     
  7. peeetje

    peeetje Fanatiek lid

    3 jan 2006
    2.805
    0
    0
    rotterdam
    heel veel sterkte meid.....

    gr. peetje
     
  8. lisacar

    lisacar Actief lid

    Hi Surreal,

    Heel veel sterkte de komende periode. Aan de ene kant weet ik nog dat de curretage een opluchting was. Eindelijk kon ik het afsluiten want ik liep er al 8 weken mee rond omdat ik hoopte dat de miskraam vanzelf wel zou inzetten. Aan de andere kant weet ik ook nog dat vanaf dat moment het echte verwerken pas begon. Er komt verdriet en je hebt tijd nodig om dit kleintje een plekje in je hart te geven. Het is nu al 8 jaar geleden en nog steeds denk ik er el eens aan en kan ik soms verdrietig worden. Maar, het heeft we een fijn plekje gekregen en het is eigenlijk ook wel fijn dat je zoiets niet vergeet.

    Neem de tijd en wees gewoon verdrietig, dit hoort er bij.

    Liefs Caren
     
  9. Wenniepenny

    Wenniepenny Fanatiek lid

    22 jul 2005
    3.329
    0
    0
    Lieve Surreal, ik ben blij dat de curettage zelf je is meegevallen. Maar ben jij 2 uur onder narcose geweest? Dat is lang zeg. Ik was met 20 minuten weer bij, dat weet ik omdat ik op de klok heb gekeken toen ik de OK in werd gereden en nog een keer toen ik weer wakker werd.

    Na mijn curettage heb ik niet veel meer gehuild, dat had ik in de weken daarvoor - tussen de 'foute' echo en de curettage - al gedaan, dus ik vond het alleen maar een opluchting. Natuurlijk heb ik zelfs nu nog af en toe (en het is nu een half jaar geleden) nog emo-momenten, vooral rond de datum waarop ik eigenlijk uitgerekend was (15 mei jl).

    Laat die tranen maar gewoon komen, en bedenk maar dat er met je tranen telkens een stukje spanning en verdriet wegvloeit, net zolang tot je wat er gebeurd is een plaatsje kunt geven en zo langzaam aan weer verder kunt gaan met je leven.

    Als je behoefte hebt om van je af te praten, of als je vragen hebt, schroom dan niet om mij een pb'tje te sturen of om me toe te voegen aan je MSN contacten (zie MSNM onder mijn berichten). De steun van de dames hier heeft mij toen ook enorm geholpen, dus als ik iets voor jou kan betekenen...

    Liefs, Wendy

    Liefs, Wendy
     
  10. Silla

    Silla VIP lid

    31 jan 2006
    11.064
    0
    0
    Noord - Holland
    Surreal,

    Meis geloof me ik ken je gevoel! Hier kun je je verhaal kwijt...we zijn er voor je!!! Huil gewoon als je daar behoefte aan hebt dat doet goed. Tuurlijk wil je je niet zo voelen, begrijpelijk dat je van de gedachten af wilt maar het is allemaal begrijpelijk en je hoeft je zeker HIER nergens voor te schamen.
    Ik vind het ook vreselijk dat ik er in mijn omgeving niet overk kan praten, ik zit nog midden in het miskraamproces en het verdriet.
    Sterkte meis, en als je weer ff je ei kwijt moet...I'll be there !!
     
  11. Hope

    Hope Fanatiek lid

    1 mrt 2006
    3.100
    0
    0
    Nou dat huilen aan een stuk door herken ik heel goed.
    Nog een week geleden huilde ik ook de hele dag door.
    Vanalles ging door mijn hoofd.
    Nu, inmiddels 3 weken na de curettage lijk ik me weer een beetje bij elkaar te pakken.
    Maar ook dat kost moeite en valt niet mee.
    Heb vanmiddag bij m`n eigen onderwerp opgescreven dat ik gister en vandaag echt een slechte dag heb.
    Ik denk dat dat ook wel een tijdje zo blijft.
    Maar blijf je uiten en huil als je dat wilt, er komt een tijd.....
     

Deel Deze Pagina