In het kort mijn verhaal.. In 2013 bevallen van mijn dochter ivm chromosoomafwijking.. Nu was ik dolgelukkig zwanger van 2 mannetjes. De vruchtwaterpunctie was goed, 20 weken echo goed, zwangerschap liep goed dus niets kon misgaan.. Tot dat, vorige week donderdag verloor ik mijn slijmprop en naar het Zh. Baarmoederhals was van 4,6 naar 3,5 gegaan maar ze maakte zich nog geen zorgen.. Zondag weer controle gehad en stabiel gebleven. Baarmoedermond gesloten dus naar huis gestuurd. Gisterenochtend werd ik wakker met obstipatie, dus manlief ging werken. Ik kreeg er buikpijn bij maar dacht van de obstipatie tot ik besefte dat het met vlagen kwam. Wilde naar de wc en het Zh bellen toen er een plons was.. Met de ambulance weggebracht.. In het Zh constateerde ze dat nummer 1 al kwam en na hem zouden ze proberen nummer 2 binnen te houden. De mannen deden het allebei nog perfect.. Helaas is 08.54 Luca geboren. Bewoog nog net maar net ervoor zijn hart gestopt.. De tweede zat nog in zijn vruchtwater dus we kregen hoop maar al snel een plons.. Om 10.29 is Dani levend geboren. Hij heeft gehuild en is op mijn borst naar zijn 1 eiige tweelingbroer en zusje gegaan.. Ik voel me leeg en verloren. Mama van 3 vlinderkindjes en zeker de tweeling, onverklaarbaar waarom al geboren. De artsen zeggen dat het een risico is van een tweeling (zeker 1 eiig) maar waarom??? Ze zijn zo mooi, ik wil ze terug, ik wil deze nachtmerrie niet. Na 6,5 jaar wachten nog met lege handen en het enige wat ik kan hopen is dat we ooit weer pappa en mama mogen worden.. 😢
Wat vreselijk, ik leef met je mee.. Eind vorig jaar hebben wij ons dochtertje verloren na een voldragen zwangerschap. Het verdriet is zo groot. Zijn er adviezen? Ik weet het niet. Ik heb ze zelf ook allemaal gehoord: neem je tijd, luister naar jezelf, praat met elkaar... Maar eigenlijk is het een kwestie van over je heen laten komen. Je vindt je eigen weg en doet wat je kan. Je zult soms naar jezelf kijken en denken: ben ik dit echt? Maak ik dit echt mee? Gaat dit over ons? Je kan het niet geloven maar komt tot de conclusie dat het echt waar is. Je denkt dat je het niet zal kunnen, maar je hebt geen keus. Je zult soms ook versteld staan van je eigen kracht en soms ben je zo down dat echt niks je meer zal interesseren. Schrijf lekker van je af en zoek lotgenoten als je dat helpt. Heel heel heel veel sterkte!!!!!
Lieve Nena, wat erg ook na een voldragen zwangerschap! Jij ook nog gecondoleerd 😢 We hebben het al meegemaakt en weet dat we door moeten.. Maar op dit moment voel ik me zo leeg en verloren. Iedereen lijkt gezonde kindjes te kunnen krijgen en wij kunnen weer naar het crematorium en dit keer met 2 baby's.. Als ik ooit weer mama wil worden, dit keer hoop ik levend voldragen, dan moet ik door.. Niettemin heerst nu het gevoel: had mij ook laten gaan op de ok😢
Meisje, ik huil zo met je mee.. Toen ik gister het bericht van je man zag, heb ik echt een tijd verlamd op de bank gezeten.. Nee, nee, nee! Waarom? Waarom twee, of eigenlijk drie, keer en dan ook nog bij zulke fantastische, lieve mensen? Ik vind het zo gemeen, zo oneerlijk, zo verschrikkelijk voor jullie.. Ik heb je gisteren geen privéberichtje gestuurd, omdat ik las dat jullie met rust gelaten wilden worden en ik dat heel goed kan begrijpen, maar als je wilt praten, schreeuwen, huilen of dertigduizend keer opnieuw je verhaal wilt doen, laat het me dan weten, want dan ben ik er! ♥ Dikke knuffel meisje, ik zou willen dat ik meer kon doen
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Wat verschrikkelijk ik heb er geen woorden voor. We hebben in dezelfde periode dat jullie je prachtige meisje hebben moeten laten gaan ook B* laten gaan. Dat was echt verschrikkelijk en nu dit.
Wat een verdriet kan een mens aan. Wat erg! Ik wil je veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven.
Wat vreselijk en oneerlijk, heb er geen woorden voor. Ik hoop oprecht dat er geluk komt voor jullie, veel sterkte
Oh meis wat een vreselijk bericht! Ik heb er geen woorden voor... Ontzettend veel sterkte en kracht toegewenst...
Ik wil alleen maar zeggen dat mijn gedachten bij jullie zijn en sorry voor de pb's,ik wist niet dat je dat liever niet had anders had ik het niet gedaan. Maar je mag altijd praten!!! Dag lieve Dani en Luca en Mia natuurlijk.
Heel veel sterkte toegewenst. Al drie keer papa en mama, maar jullie staan wel met lege handen. Dikke knuffel
Lieve poppetje, wat een vreselijk nieuws! Sinds ik het las ben ik ook volledig verlamd en uit het veld geslagen. Kan me niet eens voorstellen hoe jullie je moeten voelen. Ik had je verhaal toen met je dochtertje gelezen en was zo ontzettend blij dat je weer zwanger was en ook nog van een tweeling. Heb je regelmatig gevolgd, omdat ik zo blij voor je was en benieuwd was hoe het met jou en de zwangerschap ging. En toen dit nieuws. Vreselijk. Eigenlijk schieten alle woorden die ik zou willen zeggen tekort. Maar ik wil jullie toch veel sterkte en kracht toewensen voor de wederom moeilijke tijd die voor jullie ligt. Dikke knuffel!
Ik kom je naam hier regelmatig tegen op het forum en lees nu dit vreselijk verdrietige nieuws.... heel veel sterkte!