Binnen 36 uur...

Discussie in 'Alleen en zwanger' gestart door MyNemesis, 13 aug 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MyNemesis

    MyNemesis Niet meer actief

    Disclaimer: Details zo her en der laat ik liever achterwege als jullie het niet erg vinden aangezien mijn ex, de vader van mijn andere kinderen, nog steeds geneigd is om mij ziekelijk te Googelen...

    ...Stond ineens mijn leven volkomen op z'n kop. 36 uur geleden was ik gewoon nog een gescheiden moeder met een paar reeds schoolgaande kinderen die haar leven eindelijk weer een beetje lopend had na een dijk van een vechtscheiding. Een beetje kwakkelend met de gezondheid, maar soit, dat kan.

    Totdat gisterochtend ineens, out of the blue, het kwartje viel dat ik niet met een simpel vitaminetekort rondliep, maar dat ik gewoon hartstikke zwanger ben. Ondanks spiraal. Toen mijn radertjes gingen draaien op dat moment en mijn interne calculator prompt overuren maakte, kwam ik al vlot tot de conclusie dat het niet maar "van even" was. Ik heb al kinderen, kon vlot een conclusie trekken.

    Een paniekerig telefoontje en spoedbezoekje aan de lokale verloskundige later was mijn vermoeden bevestigd. Zwanger, sterke hartslag. Een volgend spoedbezoekje aan de echoscopiste leverde me een termijn op. 19 weken, 6 januari uitgerekend.........

    En toen moest ik het de vader vertellen. Afgezien van "het is ingewikkeld" ga ik liever niet op deze materie in, laten we het erop houden dat het een "friends with benefits"-relatie is en dat het ook nooit meer zou worden dan dat. Ik hou van hem hij houdt van mij maar daar houdt het ook op. En hij wil een abortus. Please, veroordeel hem niet, ik begrijp hem. Echt. Volkomen. Reken hem daar ook niet op af, ik snap waarom hij dat wil en denkt en voelt. Betekent echter niet dat ik mij daar automatisch naar kan of wil voegen. Zeker niet op deze termijn in de zwangerschap.

    In het kort staan hij en ik dus allebei met de handen in het haar, met pijn verdriet en angst. Allebei op een iets andere manier maar het is niet zo dat de ene situatie onderdoet voor de andere. Ik heb respect voor zijn denkwijze al betekent dat niet automatisch dat ik het ermee eens ben en dat ik me ernaar voeg en hij heeft respect voor mijn gevoel en denkwijze al drijft het idee dat er misschien een kind met zijn genen op de wereld gezet gaat worden hem tot wanhoop. Soit, genoeg ellende op de hals zou je denken.

    Maar natuurlijk kan het altijd nog erger. Op de echo van gisteren blijkt het kindje een verkort bovenbeentje te hebben. Erg ver buiten de curve. (Ik heb er wat cijfers over op papier staan, mensen hier die er verstand van hebben??) Direct is een verwijzing aangemaakt voor de gynaecoloog voor een GUO. Vanavond kreeg ik telefoon dat ik aankomende dinsdag naar het ziekenhuis mag hiervoor.

    Zonder al te veel details prijs te geven; een kindje met een (ernstige) afwijking kan niet geboren worden in mijn gezin. Twee van mijn kinderen hebben al erg veel extra zorg nodig. Meer zelfs dan ik als alleenstaande moeder kan bieden. Voorbeelden kan wil en ga ik niet noemen, maar iets zwartwitter uitgedrukt dan het is; als er "iets" aan het kindje mankeert zal de zwangerschap zeker weten worden afgebroken omdat ik dat zowel m'n reeds rondlopende kinderen als het kindje in m'n buik dat niet kan aandoen.

    Maar het kan ook gezond zijn. En dan...? Dan breekt de hel los. Dan staan er vele, vele levens op z'n kop. Waaronder meerdere kinderen. Meerdere families. En ik ben bang. Doodsbang. Verdrietig, gepijnigd. Brandende ogen en schrijnende wangen van het huilen. Wat moet ik dan, een abortus? Gezien de situatie zou het beter zijn ja. Bijna "moeten". Maar 19 weken........ NEGENTIEN WEKEN. Ik word verscheurd vanbinnen. Dit heeft niemand verdiend. M'n vriend niet, ik niet, onze families niet maar vooral onze kinderen niet en dit ukkie in m'n buik niet. Niemand heeft hierom gevraagd. Het is hartverscheurend in ieder mogelijk scenario.

    Wat wil ik met deze post? Niks geloof ik, ik heb eigenlijk weinig aan advies, niemand kan deze keuze maken behalve ik. Heb ik me echt hiervoor aangemeld op zwangerschapspagina? Ja. Ik moest gewoon even spuien denk ik... Spuien. Misschien wil ik zelfs wel dat jullie heel erg boos op me worden. Dat ik überhaupt een abortus op 19 weken overweeg, even los van het puntje of het kindje überhaupt gezond is of niet. Pijnig me maar ik verdien te branden in de hel. En dat is geen sarcasme, dat meen ik serieus. Ja, dat is het denk ik. Willen jullie alsjeblieft gewoon even heel erg boos op me worden en me geen advies geven?

    Binnen 36 uur stond ineens mijn hele leven op z'n kop.......

    Bedankt voor het lezen........
     
  2. chipje

    chipje Bekend lid

    11 mrt 2013
    655
    10
    18
    Ach meis toch!
    Heb even geen advies maar wil je heel veel sterkte en succes wensen in je beslissing!

    Begrijp ik uit je post dat je een nieuwe relatie heb?
    En hoelang zit je al in deze relatie?

    Mijn mening een kindje wat 19 weken in je buik groeit zou ik nooit weg laten halen!
    Überhaupt zal ik nooit kiezen voor abortus maar 19 weken is echt al heel ver.
     
  3. chipje

    chipje Bekend lid

    11 mrt 2013
    655
    10
    18
    Ik las verkeerd.
    Dit kindje is van de nieuwe man niet je ex.
     
  4. MyNemesis

    MyNemesis Niet meer actief

    Nee klopt, dit kindje is uit een nieuwe "relatie". We zijn ruim tweeënhalf jaar niet-samen. Om het even ingewikkeld te maken dus... Dank je wel. :)
     
  5. moesje1

    moesje1 Bekend lid

    18 dec 2013
    595
    0
    16
    NULL
    NULL
    Jeetje wat een situatie!
    19!! Weken??? Ik zou het niet aankunnen om een volledig kindje met alles erop en eraan te aborteren.
    Mijn zwangerschap was ook bepaald niet gepland en kon ik er ook echt niet bij hebben (gelukkig wel in een goede relatie met de papa van mijn kindjes) en wilde in eerste instantie ook een abortus, maar het knipperrende hartje op het beeldscherm heeft mijn moeder hart aangesproken en we zijn er voor de volle 100% voor gegaan.
    Maar jeetje 19 weken! Ik wens je veel sterkte met deze moeilijke beslissing
     
  6. Kaboutermeis

    Kaboutermeis Fanatiek lid

    16 apr 2013
    4.184
    0
    0
    19 weken, dan zou ik nog eerder gaan voor adoptie, dan voor abortus.
    Ik zou het immers nooit van mijn leven over mijn hart krijgen om een kind dat al "halverwege" is te laten aborteren.

    In BE mag het niet eens na 12 weken, tenzij er een zware medische reden is.

    Ik zou dus ten eerste wel eerst de testen afwachten, maar daarna niet zomaar beslissen. Want dit sleep je hoe dan ook je hele verdere leven mee.
     
  7. Meca

    Meca Fanatiek lid

    23 jul 2014
    1.642
    276
    83
    Luizen plukker
    Ok je wilde boosheid maar sorry die heb ik niet wel advies.

    Ga voor adoptie hoe je het namelijk ook bekijkt je gaat bevallen van een mensje. Nu of over 20 weken. En als jullie er niet blij mee zijn, zijn er genoeg mensen die een kindje willen die om wat voor reden dan ook ter wereld is gekomen.
     
  8. Liminous

    Liminous Actief lid

    23 okt 2009
    371
    69
    28
    NULL
    NULL
    Abortus van een gezond kindje van 19 weken? Dat kan in mijn ogen echt NIET! Snap überhaupt niet dat dit in NL is toegestaan..

    En dat de hel dan losbarst? Mensen zullen ongetwijfeld schrikken, maar denk je niet dat de mensen die je naast staan (en ook jijzelf), straks evenveel van dit hummeltje gaan houden als van je andere kinderen? Het is wel een kind van JOU!

    Nee, ik kan er echt niet bij om met deze termijn abortus te plegen als het kindje gezond is. Adoptie is ook nog een mogelijkheid. Dit kindje heeft er niet om gevraagd om te komen, maar zeker niet om gedood te worden. Er zijn genoeg mensen die zo nodig dit kindje een liefdevol leven kunnen geven en wiens levens liefdevol verrijkt kunnen worden.

    Maar opgroeien bij een biologische ouder lijkt me nog altijd het beste. Ik kan niet in jou situatie kijken, maar als het enigszins kan zou ik het kindje zelf houden. Ongeacht wat de omgeving daar van vind. Die dragen het niet.

    Als het kindje niet gezond is, vind ik dat abortus afhangt van de ernst van de problematiek. Alhoewel de definitie daarvan ook lastig te bepalen is.

    Hoe dan ook, sterkte met alles. Laat je niet gek maken door je omgeving maar probeer eerst voor jezelf alles op een rijtje te krijgen.
     
  9. Me26

    Me26 Fanatiek lid

    29 sep 2012
    4.742
    719
    113
    Nooit dat ik over zou gaan tot abortus.
    Mocht het iets mankeren dan vind ik ook dat niet per definitie een reden.
     
  10. AnnaCF

    AnnaCF Niet meer actief

    Jemig wat een lastig verhaal.

    Ik snap dat je vreselijk geschrokken bent en is even goed na moet denken. En ja je kan de vader begrijpen dat hij liever geen kindje wil. Maar snapt hij wel wat hij doet?? Wat hij van je verlangt? Je. Hebt het verdorie niet expres gedaan en dan had hij maar condooms moeten dragen. Vrijblijvende sex is gewoon niet altijd vrijblijven :(


    Een abortus rond deze termijn kan in nl NIET zomaar meer. Je moet ervoor naar Leiden en geloof mij dat ze je niet zomaar gaan helpen. En nee je bevalt niet je krijgt eers een spuit die de baby dood en een paar uur later wordt je kindje inde baarmoeder in stukjes gesneden en er uit gehaald. Onder narcose.

    Ik heb voor precies dezelfde keus gestaan als jij alleen in een iets eerder stadium. Ik was toen 14 weken zwanger. Ben wel naar de abortuskliniek gegaan maar omdat ik twijfelde of ik geen spijt zou krijgen en ik wel gewoon een huisje heb en een inkomen waren ze niet van plan mijn kindje te aborteren. En ik wilde het zelf ook niet maar voelde me zo schuldig naar de vader toe.

    Ook adoptie is bij mij ter sprake gekomen maar toen mijn moeder met allemaal babykleertjes aankwam was die ook snel van de baan.

    En nu, nu voel ik me geregeld vreselijk. Ik heb gewoon overwogen m'n kindje dood te maken wat ik al voelde :( nee als dit kindje gezond is laat het komen. Je leven is nu redelijk stabiel zeg je. Een kind erbij is misschien lastig. Maar besef wel... Een vroege abortus doet al veel met vrouwen, een late kan je leven compleet ontwrichten.
     
  11. Emily27

    Emily27 Fanatiek lid

    14 nov 2011
    2.616
    2
    0
    Aan advies heb je inderdaad niet veel, want het is jouw leven. Maar mocht de afwijking niet al te ernstig zijn zou ik adoptie als alternatief voor abortus wel in overweging nemen. 19 weken is niet niks. En misschien dat dat ook een werkbare tussenweg is voor jou en je 'friend with benefits', ondanks dat zijn genen dan natuurlijk nog steeds in een kindje zitten, maar goed, tenzij hij een gevaarlijke psychopaat is met een erfelijke vorm van seriemoordenarij...?
    Maar wat je al zegt, het is jullie leven, dus jullie keuze. Goed om in ieder geval de echo eerst even af te wachten om de ernst van de afwijking te kunnen inschatten.
     
  12. Jeszss

    Jeszss Fanatiek lid

    16 jan 2013
    1.752
    0
    36
    Gelderland
    Ik weet hoe een kindje met 19 weken al compleet is, hoe het eruit ziet op de echo. Nee..... ik zou het nooit kunnen om de zwangerschap dan nog af te breken. Hoe rot de situatie ook lijkt, probeer even tot bezinning te komen en reeel alle opties te vergelijken. Misschien dat het dan toch minder erg is als je in eerste instantie denkt.
     
  13. Victoire

    Victoire Bekend lid

    29 mrt 2014
    603
    0
    16
    NULL
    NULL
    #13 Victoire, 14 aug 2014
    Laatst bewerkt: 14 aug 2014
    Veroordeel jezelf niet zo hard, MyNemesis.
    Je bent je de .... geschrokken. En terecht.
    Je gedachten zijn helder, je overwegingen logisch.
    Je weet dat je soms in het leven geen keuze hebt.
    Je weet dat je soms in het leven moet dragen wat op je pad komt.

    You never know how strong you are, until being strong is the only option you've got.

    Probeer de negatieve gedachten, zelfveroordeling achterwege te laten. Het vertroebelt jouw beoordelingsvermogen enkel. Denk niet voor anderen. Kinderen zijn flexibel, grote mensen moeten er maar aan wennen of hun mond leren houden. Het is nu eerst belangrijk jouw ware standpunt te vinden.

    Het enige antwoord ...zit in je hart.

    De rest kan geregeld worden.
     
  14. MyNemesis

    MyNemesis Niet meer actief

    Ik heb jullie reacties uitgebreid gelezen... Jullie zijn veel te lief voor me. Maar dank jullie wel.

    48 uur geleden had ik hetzelfde gezegd als jullie. Een abortus op 19 weken hoe kun je er alleen al aan dénken! En dat is ook mijn initiële reactie geweest toen ik zo lang zwanger bleek. "Als het gezond is komt het dus ook". Maar er speelt meer mee dan alleen "een beetje een lastige situatie"... De toekomst van mijn reeds rondlopende kinderen, mijn toekomst, de toekomst van dit ukkie, alles is onzeker. En dat is nog los van de weerslag op meerdere betrokken families... Mijn hart mijn gevoel schreeuwt "dat is dan maar zo dan neem ik dat risico dus". Maar m'n verstand kan alle argumenten niet zomaar van de baan gooien. Ze kloppen. Allemaal stuk voor stuk. En goudeerlijk; ik ben géén voorstander van "zomaar een abortus" maar als ik 4/5/6 weken zwanger was geweest ipv ruim 19 dan had ik het toch echt (met pijn in het hart maar met rein geweten) weg laten halen. Er zijn redenen, zwaarwegende redenen. En dus ben ik het toch aan mezelf, m'n kinderen en m'n "friend" verplicht om toch een abortus te overwégen. Het is zo moeilijk uitleggen, hoop dat deze woorden ergens op slaan...

    Ik pik dit stukje er even tussenuit. Ik weet inderdaad hoe een abortus op deze termijn verloopt, heb me ingelezen. Maar dit roept twee vragen op. Kan ik hieruit concluderen dat bij het minste spoortje twijfel in een kliniek geweigerd kan worden een abortus uit te voeren? Als dat zo is kan ik namelijk ook die hele gedachte aan de kant gooien want zelfs al zou ik daar gaan zitten, ik zal nooit "zeker" zijn. Ik wíl geen abortus... En daarnaast; stel dat het kindje toch niet gezond blijkt te zijn en ik MOET de zwangerschap afbreken, gaat het dan ook op deze manier? Of mag ik dan wel "gewoon bevallen"?
     
  15. Victoire

    Victoire Bekend lid

    29 mrt 2014
    603
    0
    16
    NULL
    NULL
    Overleg met de gynaecoloog? Of je vk?
     
  16. sjanniee

    sjanniee Fanatiek lid

    15 aug 2012
    1.533
    0
    0
    Ik vind het een hele nare situatie waar je in zit.
    Laat ik dat allereerst voorop stellen.
    Maar je bent al 19 weken, en dan nog een abortus ??
    Ik persoonlijk zou dan het kindje geboren laten worden, en eventueel afstaan ter adoptie.
    19 weken zwanger.............dat is echt al heel ver. Je zit al bijna op de helft van je zwangerschap. Het is letterlijk een compleet mensje, met alles erop en er aan.
    ( ik ben tegen abortus, ook als het gaat om een zwangerschap van 6 weken, maar 19 weken, oei meid, dat is al heel ver !! )
    Ik zou ook eerst de GUO afwachten, voor hetzelfde geld is het kindje gezond. Mijn dochtertje had ook te korte beentjes, maar het is nu een gezonde meid van 23 maanden. Waarom ze tijdens de zwangerschap korte beentjes had ??? Niemand heeft daar een antwoordt op. Ze was 46 cm toen ze geboren werd, dus dat is eigenlijk niet te klein. Meest logische is dat ze telkens bij de echo's verkeerde metingen hebben gedaan.
    Heel veel succes en bovenal veel sterkte !!
     
  17. menneke1990

    menneke1990 Bekend lid

    3 dec 2012
    693
    101
    43
    verzorgende ig
    breda
    Ik lees dat je je verplicht voelt om toch een abortus te overwegen? Je bent ruim 19 weken een volmaakt mensje wat alleen maar door hoeft te groeien.. een levend kindje met een kloppent hartje en niet te vergeten gevoel!! Ik zou nooit op mijn geweten willen hebben om mijn kind pijn te doen laat staan met giftige injectie dood te laten gaan -_- .. doe je kind dan desnoods ter adoptie zodat hij/zij een kans heeft op een gelukkig leven bij iemand die wel van hem/haar kan houden ondanks verkorte bovenbeen. Geef het een kans om gelukkig op te groeien. Nu ik dit lees raakt het me enorm verdrietig en zelfs boos kan ik erom worden dat iemand met ruim 19 weken een einde wilt maken aan zijn kind door omstandigheden terwijl hier genoeg mensen op het forum zitten die moeilijk zwanger kunnen raken of zelfs onvruchtbaar zijn! Die steeds miskramen en verdriet moeten ondervinden en jaren strijden voor een lief klein kindje. En dan heb je mensen die het willen afkappen nadat ze al ruim 19 weken zijn.. nee heb hier geen woorden voor en ga me mening er verder niet over uiten. Succes in ieder geval en hopelijk maak je de juiste keuze als je die maakt met je hart.
     
  18. minimuis

    minimuis Fanatiek lid

    17 aug 2007
    4.066
    5
    38
    Vrouw
    Ik kan niet begrijpen dat je er over nadenk om een abortus te laten doen echt ik kan er met mijn verstand niet bij 19weken doe er 5 weken bij en het zou buiten je baarmoeder maar in een couveuse kunnen overleven als alles goed is. Ik snap dat je geschrokken ben vooral omdat je een spiraal heb maar niks is 100% ja geen sex . Ik persoonlijk vind dat ze abortus op dit termijn moeten verbieden alleen in het geval dat het medische noodzaak is. Ik verwacht ook niet dat ze dit doen als ze merken dat er twijfel is en dat is maar goed ook
     
  19. MyNemesis

    MyNemesis Niet meer actief

    Jullie hebben volkomen gelijk. Niks aan toe te voegen. Ik voel(de) me inderdaad verplicht om naar hem te luisteren en in ieder geval alles in overweging te nemen, maar tijdens en na het overwegen wist ik eigenlijk al dat ik het nooit zou kunnen, een kindje aborteren op deze termijn. Net zomin als dat ik het zou kunnen afstaan ter adoptie. Als het gezond is komt het. Bij mij. In mijn gezin. Dat gaat gevolgen hebben maar die heb ik dan maar te trotseren... Er zal in ieder geval van het kindje gehouden worden, dat is een ding dat zeker is. En dat is een begin, toch...? En verder... De tijd zal het leren. Nu eerst afwachten of ze gezond is...
     
  20. junior1

    junior1 Bekend lid

    21 feb 2010
    649
    1
    18
    Jij bent geschrokken, dat snap ik.
    Hij is geschrokken, dat snap ik ook.

    Weerslag op meerdere families als reden voor abortus, dat snap ik NIET. Het is een kindje, geen atoombom wat je op de wereld zet. Ja, het is een ongeluk, ja, het zal lastig worden. Geen idee hoe het zo gekomen is, dat je zwanger bent. Maar je bent het nu eenmaal, je bent al moeder, je weet wat het inhoudt. Je bent geen meisje van 13 die nog op school zit of verkracht is.

    Wat voor schokgolf er ook komt, hij neemt ook weer af en een nieuwe werkelijkheid ontstaat voor iedereen.

    Dat stukje van AnnaCF over het kind in stukken hakken... ik werd er fysiek onpasselijk van. Als ik naar mijn dochter kijk en aan mijn tweede dochter, die nog even warm en droog zit in mijn buik, dan moet ik er niet aan denken. Kijk eens naar jouw andere kinderen en stel je voor dat je dat met hen gedaan had... Zou je ze achteraf willen missen? En op die manier?

    Het is natuurlijk makkelijk praten, maar we krijgen allemaal gebeurtenissen op ons pad waar we niet voor gekozen hebben en waar we mee moeten leven. En toch komt er altijd weer een oplossing.

    Heel veel sterkte!
     

Deel Deze Pagina