Ja, het onderwerp zegt het al: zijn er vrouwen die ervaring hebben met het zwanger worden na een conisatie (ingreep na besmetting met HPV-virus (hetwelk baarmoederhalskanker veroorzaakt) waarbij ze weefsel met de aangetaste cellen uit de baarmoederhals snijden)? Sommigen zeggen namelijk dat het zwanger worden moeilijker kan zijn doordat de afscheiding zou veranderen (hier merk ik bij mijzelf niets van) of dat de kans op vroeggeboortes vergroot is.
conisatie; dagopname in het ziekenhuis en onder narcose. Uitstrijkje na 6 maanden (oktober 2009) was terug normaal en nu zou normaal gezien alles terug in orde moeten zijn (nieuw uitstrijkje na 2 jaar). Maar er wordt wel ooit gezegd dat na zo'n ingreep de samenstelling van je slijmvlies verandert ofwel dat je vroegtijdig kan bevallen. Maar dat is in theorie, zou graag weten van iemand die dit ook gehad heeft en toch "normaal" zwanger werd. Volgens gyne kon het geen kwaad, maar heb altijd zo'n gevoel dat hij overal nogal licht over gaat...
Bedankt! Heeft de gyne er bij jou nooit over gesproken dan, buiten het feit dat als je nog een kindje wil het snel zal moeten zijn?
ik heb een conisatie geopperd, maar de cellen zitten bij mij oppervlakkig en ze wilde eerst mijn dossier hebben uit t andere ziekenhuis. Toen ik aangaf dat ik er klaar mee was gaf ze aan dat dat ook mogelijk is.
Ik heb ook een (mes)conisatie gehad een 3,5 jaar geleden, het zwanger worden is geen probleem geweest, 1e ronde gelijk raak, helaas was het vruchtje niet levensvatbaar, dus is dat snel opgehouden. Of het zwanger blijven tot het eind problematisch wordt weet ik dus nog niet, hoewel ik mezelf daar wel zorgen over maak, omdat ze bij erg diep, 2 cm, hebben weggesneden. Dus hoe sterk het allemaal nog is is afwachten.
Ik heb ook een conisatie gehad, met een Pap 4 en CIN III. Ik ben daarna vrij snel zwanger geworden zonder problemen. Ik heb ook altijd begrepen dat het zwanger worden niet zo'n probleem is, maar wel het zwanger blijven omdat je mogelijk vroegtijdig ontsluiting krijgt. Dit risico is niet groot, maar ze controleren het wel extra goed. Ik kreeg vanaf 16 weken elke paar weken een echo van de baarnmoedermond om dit in de gaten te houden. Bij mij ging het overigens prima, is nooit een probleem geweest.
Dus vooral extra testen? En niet bijvoorbeeld het advies van het rustig aan te doen of veel rust? Hier ben ik namelijk een beetje bang voor, omdat ik nog met een zoontje van 2 jaar zit en rustig aan en rust is dan ver te zoeken Maarja, eerst maar eens proberen zwanger te raken
Euhmzz, ik heb het nagevraagd en ik krijg idd controle op mn cervixlengte. Maar vroeggeboorte kon ze niet uitsluiten. Ieder lichaam is verschillend daarin.
Ik heb welliswaar geen conisatie gehad maar een lisectie. Ben daarna zwanger geworden. Heb wel 100x gevraagd aan de verloskundige of er geen extra risico's nu waren. Maar zij verzekerden mij dat dat er niet was. Of het nu door de lisectie is geweest of niet, maar Lynn is met precies 37 weken geboren. Ons eerste kindje dus best wel vroeg voor een eerstgeborene. In oktober heb ik weer een uitstrijk afspraak en ik zal het zeker eens met mijn gyn bespreken.
@Euhmzz: nou, ze hebben me wel gezegd vanaf een week of 16 (omdat mijn cervix iets verkort was, maar niet ernstig) dat ik op moest letten met zware inspanning. Maar de gewone dagdagelijkse dingen mocht ik gewoon doen.
@Truus: bedankt! En als ik bij de gyne kom als ik zwanger ben dan zal het ook nog wel ter sprake komen hoe het dan precies in zijn werk gaat. Probeer er niet teveel bij stil te staan, maar vind het een enge gedachte dat het wel eens een vroeggeboorte zou kunnen worden... @Pupke: dus geen platte rust. Een geruststelling, ook al is niet elke zwangerschap of vrouw hetzelfde
Euhmzz, ik vrees hetzelfde hoor, ook omdat het werk wat ik doe best zwaar is( kruidvat, vracht verwerken, veel lopen, zwaar tillen enz)
Ik doe bureauwerk, dus dat zal (hopelijk) geen probleem geven. Heb vorige zwangerschap zonder probleem tot een week voor bevalling gewerkt (was natuurlijk wel voor de ingreep...). Het is vooral met mijn zoontje en het feit dat mijn man zelden of nooit thuis is, dus geen taken van mij zal kunnen overnemen dat ik mij ongerust maak. Ik wil absoluut niet te vroeg bevallen, heb een nichtje dat op 28 weken geboren is... Maar probeer niet teveel op de feiten vooruit te lopen, eerst zwanger worden zonder te stressen (en dat zal sowieso niet voor morgen zijn als mijn maandstonden niet doorkomen! Normaal heel regelmatig, nu al 2 dagen overtijd (en nee niet zwanger hoor ) En wie weet valt het allemaal wel heel goed mee he; positief (proberen ) blijven