Wat is jouw bizarste opmerking in het vruchtbaarheidstraject? Ik trap hem zelf even af, maar kon niet kiezen tussen 2.. 1. 'Ik ken veel mensen die in een vruchtbaarheidstraject hebben gezeten, dus snap dat het zwaar voor je is. Maar weet je, een leven zonder kinderen kan ook heel waardevol zijn' *nadat ik verteld heb over miskraam 3 weken daarvoor 2. Op de foto bij een fotograaf (F) voor werkfoto vraag ik of ze mn onrustige huid wat kan retoucheren. Is geen probleem. F: is het hormonaal? Ik: ja, door hormooninjecties bij een vruchtbaarheidsbehandeling. F: ik snap het. Hou oud ben je eigenlijk? Ik: 32 F: o dan heb je gelukkig nog veel tijd! Ik: (vreet me van binnen op, moeder met 37 in overgang, trajecten kunnen jaren duren) ik hoop het. F: ik kreeg ook pas heel laat kinderen. Ik had vanaf mn 18e een relatie, maar werd op 28 opeens verlaten. Ik dacht dat ik nooit meer kinderen zou krijgen. Ik ontmoette mijn man pas op mijn 30e. Op ons 32e dus pas begonnen. Gelukkig raakte ik twee keer bijna direct zwanger en hebben we twee kinderen. Dus ik begrijp heel goed hoe je je voelt.
Ik begrijp hoe die eerste opmerking verkeerd kan vallen. Je zit daar gewoon niet op te wachten. Maar ik denk dat die, op een onhandige manier, nog wel goed bedoeld is. Maar doen alsof je het traject van iui en ivf (en wat daar aan vooraf ging) snapt terwijl je 2 keer snel zwanger was... nee, dat slaat de plank volledig mis. Sterkte met alles wat nog komen gaat! Ik hoop voor je dat jullie wens in vervulling gaat.
Ik neem het mensen ook niet kwalijk, ga uit van ontwetendheid. Maar denk wel, hoe krijg je het je strot uit
Ohhh zo herkenbaar allemaal. “Je hebt nog alle tijd”. Daar wordt je niet vruchtbaarder van/gaan de oorzaken van onvruchtbaarheid/miskramen niet mee weg. Tijd is geen garantie.. “Kinderen hebben is ook niet alles”. Nee zeker niet en we beseffen ook dat er momenten zijn dat het fijn is met z’n 2. Neemt niet weg dat er elke dag gemis en verdriet is. Zowel mensen die wel en niet weten van ons traject; “wees blij dat je geen kinderen hebt”. Daar zeg ik altijd wat van (op een nette manier). Met alle miskramen: “je kan in elk geval zwanger worden”. Ja en toch al zoveel jaar met lege handen.. Mensen die zeggen; ohja bij ons niet nodig waren meteen/per ongeluk zwanger. Fijn maar zeg dan gewoon niets. Verhalen van anderen die idd in een traject zaten en uiteindelijk wel goede afloop hadden. Is heel goed bedoelt maar soms komt het over als: t komt vast goed stop met zeuren. Zeker omdat mensen ons probleem niet zo snappen (met de genetische afwijking). Ik snap overigens dat sommige opmerkingen goed bedoelt zijn en zeg er niet altijd wat van. Maar soms...
Ik vergeet nog de meest gemaakte: je moet het loslaten dan ben je vast snel zwanger. Zo vaak gehoord. Zelfs van huisarts, familie etc. En dan hebben we natuurlijk nog; je wilt het te graag
Ja de geijkte opmerkingen idd! 'De vrouw van de buurman van mn nichtjes zus deed er ook lang over en toen lieten ze het los en gingen op vakantie en toen was het raak'. 'Je moet er niet zo mee bezig zijn' A. Tx, dus het is mijn eigen schuld dat ik niet zwanger word B. O, dus ik moet buiten beschouwing laten dat ik elke dag een naald in mn buik steek en 4-5x per maand naar het ziekenhuis moet etc..
Jep precies dat. Kan er zo boos om worden dat mensen je een schuld gevoel aanpraten. Zeg gewoon goh wat rot voor je en verder niets.
Ohh zo herkenbaar allemaal... Het heeft bij ons vijf jaar geduurd, onze oudste is inmiddels 6 en ik weet nog precies hoe ik me altijd voelde wanneer dit soort opmerkingen werden gemaakt. Ik doe ook een duit in het bizarre-opmerkingen-zakje: Op een verjaardag van een familielid zei hun buurman: 'Zal ik anders even bij jou doneren? Ik heb vier kinderen.'
De arts tijdens het gesprek over het niet meer beschikbaar zijn van dezelfde donor voor een tweede kindje (mede door hun verkeerde beleid). Misscien is dat een teken en moet je het maar bij 1 houden, die je alles kan geven.
Allemensen....Ik moet er toch ook wel een beetje om lachen, want wat zeggen mensen toch ongelofelijk lompe dingen ookal hebben ze het niet door of bedoelen ze het goed! De zal ik even donoren suggestie heb ik ook gehad Ik heb hem hard uitgelachen en gezegd dat zijn zaad vast niet beter was dan dat van mijn man! Na een negatieve test maar toch een dag zenuwen voor een bloedonderzoek afgelopen keer de vraag krijgen ‘Oooh heb je nog hoop dan!?
Ik heb de negeerstand aangezet, ik had toen zo gauw geen reactie paraat. Niet veel later zijn we weggegaan. Mijn man had het gelukkig niet gehoord
Och ja, heel herkenbaar. Ook vrienden die zeiden dat zij er echt in geloven dat loslaten helpt: ik kan loslaten tot ik een ons weeg, daar krijgt mijn man toch echt niet meer zaadcellen van. Oh, en ik wil een miskraam zeker niet bagetalliseren, en zeker meerdere miskramen etc. Echt verschrikkelijk. Maar mijn schoonzus die na 3 gezonde kinderen een vroege miskraam kreeg, wist te presteren om te zeggen, toen wij al 3 jaar bezig waren met icsi, dat haar miskraam erger was omdat zij echt iets verloren was en wij niet (buiten dan mijn zin in het leven en een hopeloos uitzicht op de toekomst). Maar goed, daar heb ik maar niets op gezegd.
Ja loslaten... En als je dan vertelt dat je probeert er niet te veel meer mee bezig te zijn en weet dat de kans ook heel reëel is dat het niet maar gaat lukken: 'je moet echt positief denken, ik geloof echt in de kracht van positief denken en dan geef je positieve energie blah blah blah' heel relaas, niet meer te stoppen ook al noem ik dat dit mij niet helpt op dat moment Dankjewel, mijn eigen schuld dus opnieuw. En al die jaren dat ik wél vol hoop naar iedere NOD en zwangerschapstest uitkeek? Overigens dezelfde persoon die enige tijd daarvoor nog het hele relaas afstak over hoe je ook gelukkig kunt zijn zonder kinderen..
Net nog met familie werd er een verhaal gedeeld want het was zo mooi. Een kennis was onvruchtbaar (man) met 2 vriendinnen nooit gelukt (denk ook met mmm?) en nu had ie op z’n 50ste een jonge vrouw gevonden en was t wel gelukt. Mijn enige reactie was; dan zal ze t bed wel met iemand anders gedeeld hebben als hij helemaal onvruchtbaar was. Wat moet ik met zulke verhalen.. Laatts ook al hetzelfde verhaal via een collega. Is dat een hint dat ik een andere man moet zoeken ofzo? Want ja wie weet kom je ooit iemand tegen waar t wel mee wilt.. lekker bemoedigend.