Mijn verhaal voor de meiden die in onzekerheid zitten en zoeken naar verhalen over bloedverlies, maar wel een hartje en hoop.. 6 weken geleden kwam ik erachter dat ik eindelijk na ruim 2 jaar zwanger was. Wat waren we blij en wat was het spannend. Na 2 weken eerste echo, vroege echo omdat het zo lang had geduurd voor het was gelukt. Er was (nog) geen hartje en liep ongeveer week achter op wat het moest zijn. Er was nog hoop maar ik was zo verdrietig. Die dag begon ik te bloeden en een week lang veel bloed, stolsels en weefsel verloren. 10 dagen later voor controle of het schoon was, ik bloedde nog elke dag maar een beetje. Er was een hartje! Niet heel duidelijk, maar het zat er nog. Weer een week later voor controle, nu was er echt een hartje! Maar ik bloedde nog steeds en het kon beide kanten op gaan. Deze week weer voor controle en nu was het helaas niet verder gegroeid en het hartje was gestopt. Was een verschrikkelijke tijd en weken van onzekerheid. Ben blij dat we het nu zeker weten en hoe verdrietig ook, het heeft niet zo mogen zijn.. Sterkte alle meiden die nog in onzekerheid zitten of dit ook hebben meegemaakt.. Ik hoop dat er ook verhalen zijn waarbij het wel goed is afgelopen! Ons sterretje straalt hoog in de lucht.
Wat vreselijk zeg, heel veel sterkte! Ik heb t bij mijn zoontje gehad en dat loep wel goed af. En nu net missed abortion gehad, dus geen bloedverlies maar wel onzekere echo's.
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Ook een hartje maar de groei liep een week achter. Uiteindelijk gestopt bij 9 weken. Nu weer zwanger, veel bloedverlies maar echo’s zijn goed. Dus afwachten. Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.