Toen ik net twee weken bevallen was van Amber is mij iets overkomen, en ik ben benieuwd of jullie ook wel eens schandalige opmerkingen naar jullie hoofd geslingerd hebben gekregen... Bij mij ging het als volgt: Omdat ik twee weken na mijn bevalling nog niet op mijn oude gewicht was, moest ik er op uit om een nieuwe garderobe aan te schaffen. Ik liep met Amber in de kinderwagen door de winkelstraat, toen ik opeens aangesproken werd door twee vrouwen. Zij vroegen aan mij: goh, ben je niet wat jong om moeder te zijn ? Tienermoeder zijn is zwaar he ? Red je het allemaal wel ? En dan te bedenken dat ik toendertijd 23 was !
Ik heb ook zoiets gehad. Ik bracht ons dochtertje voor het eerst naar KDV. Ze was toen 10 weken en dus nog vrij klein. Het KDV heeft een portaal met een trap. Ik stap dat portaal in (en sta dus nog aan de straat) Komen er twee van die ouwe taarten (sorry voor mijn woordgebruik) langs, die zeggen tegen elkaar: T zijn de ouders van vroeger niet meer, zo'n klein babytje dumpen bij een creche. Ze dachten dat ik al binnen was, maar ik hoorde het dus gewoon vanuit het portaal. Ik moest me inhouden om er niet wat van te zeggen.
Bij ons eerste (een meisje) was ik net 24, reactie: "Ongelukje zeker?" Tweede was een jongen: "Een meid en een jongen, nu ben je mooi klaar." 4 jaar later weer een jongen: "Was ie wel gepland?" Nu zwanger van een jongen: "Je had zeker graag nog een jongen gewilt?" Bij sommigen kun je het gewoon nooit goed doen! Ik heb altijd jong moeder willen zijn en 4 kinderen willen hebben. Vole me de koning te rijk dat het daadwerkelijk zo gegaan is en het geslacht maakt me totaal niet uit!
nadat ik een kindje met 24 weken ben verloren en later nog eens een miskraam heb gehad met 8 weken heb ik lange tijd in de ziektewet gezeten. toen ik weer eens bij de verzekeringsarts van het UWV moest komen vroeg zij mij of er nog steeds een kinderwens was, waarop ik zei dat we wel hoopte dat het nog eens een keer goed zal gaan en dat we niet fanatiek bezig waren maar ook geen anticonceptie gebruikten en als het ons ooit nog eens gegund was we daar heel blij mee zouden zijn. waarop zij een bedenkelijk gezicht trok en zei: als ik u was zou ik er op u leeftijd nog maar eens goed over nadenken. op dat moment ging het even langs me heen maar toen ik thuis kwam en dit tegen mijn man vertelde voelde ik me toch vreselijk geschoffeerd en vond dat zij deze uitermate grove opmerking niet had mogen maken. ik heb nog even overwogen om een klacht in te dienen maar ik had niemand mee die dit had kunnen bevestigen en dan is het natuurlijk een geva van mijn woord tegen het hare of dat ze hat niet zo had bedoeld, dus heb ik het maar zo gelaten en denk bij mezelf "ze is niet wijzer"
goh he ombeschofd allemaal! ik heb niet zoiets meegemaakt, wordt wel regelmatig aangekeken echt zo van dat is een foutje geweest. ik ben 23 en moeder van noa 3 maanden en het is wel degelijk gepland. wel kreeg ik laatst de opmerking zo is de tweede ook al onderweg? ik was echt boos ik zit nu eenmaal niet zo snel op mijn oude gewicht.
ik ken iemand die voor de 4e keer een jongen kreeg; zij werd door bijna niemand gefeliciteerd, iedereen zei 'jammer he, dat het geen meisje is'... Dat vond ze natuurlijk zoooooo erg! Want ze was natuurlijk superblij met haar vierde kereltje. En dan mijn tante, die was zwanger van de derde, vrij vlot achter nummer 1 (meisje) en 2 (jongen), toen ze in Amerika woonde (we spreken 1980 ofzo); daar heeft iemand tegen haar gezegd "Kennen ze in Nederland geen anticonceptie?"
De ergste vond ik nog wel van een oude vrouw die in de kinderwagen keek, glimlachte en toen zei: "2, dat er is 1 teveel he!"
Sjongen jonge wat een opmerkingen allemaal! Ik vond zelf de opmerkingen à la "Is het wel gepland?" en "Zo, dat is snel!" ook uitermate grof. Sta je daar stralend te vertellen dat je zwanger bent... en bedankt. Bovendien vind ik het heel onnadenkend. Ja, wij waren meteen in de eerste ronde in verwachting, maar voor hetzelfde geld waren we al tijden bezig. Lekker dan, zulke opmerkingen!
Hebben jullie ook nog andere hobby's klinkt dan een stuk vriendelijker, he? (Werd ooit tegen mijn ouders gezegd, ze hebben ook 4 kinderen)
Toen het na een echo (11 weken) bleek dat ons kindje met 5 weken al gestopt was met groeien had ik mezelf persoonlijk ziek gemeld zodat ze ook meteen wisten dat ik in afwachting was van een miskraam. 2 dagen later belde mijn leidinggevende op, ze was behoorlijk boos want ik was niet komen opdagen op mijn werk. Dus ik haar uitgelegd dat ik niets voor niets in de ziektewet was gegaan. Toen vond ze dat we een afspraak moesten maken om alles goed door te spreken want ik kon toch niet zomaar thuisblijven. De afspraak werd gemaakt maar op de dag van de afspraak begon ik met bloeden. Ik opgebeld met de mededeling dat ik niet kon komen omdat de miskraam begonnen was. Toen vroeg ze heel lief of ik nog wel in staat was boodschappen te halen waarop ik antwoorde dat dat nog wel zou lukken ( heb tenslotte ook een man die boodschappen doet). Zegt ze tot mijn grote verbazing tegen mij; Als jij nog boodschappen kunt doen kun je ook wel komen werken. Toen ben ik helemaal geflipt en heb haar in niet zo fraaie bewoording gevraagd of ze wel helemaal goed bij haar hoofd was en of ze wel doorhad dat ik mijn kind aan het verliezen was. Waarop zei antwoorde dat ze 2 dagen later wel langs zou komen. 2 dagen later zette de miskraam door, ik had weeën en ben het vruchtzakje verloren, mijn schoonmoeder was op dat moment bij mij en mijn man was onderweg. Ik had veel pijn en mijn schoonmoeder heeft mijn werk opgebeld om de afspraak af te zeggen. Dit was tegen dovemans oren gezegt want ze kwam toch want het was dringend. Ze was er verdorie eerder dan mijn man, is gewoon naar boven gegaan, heeft op het randje van mijn bed gezeten terwijl ik door het bed kronkelde van de pijn en weet je wat nu zo dringend was, ze kwam even melden dat 1 van de vrijwilligers (die ik begeleid) ziek was . Nu werk ik nog wel met haar samen (alhoewel ik nu door de ms zo achteruit ben gegaan dat werken er nooit meer in lijkt te zitten) maar ze is mijn leidinggevende gelukkig niet meer. Haar vriendin die manager was (en haar vrolijk de hand boven het hoofd hield) is overgeplaatst en de nieuwe manager is nu ook mijn leidinggevende en veel begripvoller Groetjes Anita
Ik heb zo'n fietskar achter mn fiets (zie evt album). Ik bracht Justin weg in de maxicosi daar in en toen ook 2 oude vrouwtjes die daar op n bankje zaten.. De 1 zei 'nou ja, dat is toch onverantwoord!' Die ander 'nam t voor me op' en zei 'Tja als dat haar enige vervoersmiddel is, begrijp ik het best hoor, en er zit zo'n vlaggetje aan dus.. Dan denk ik ook
Vreselijk zeg, zulke opmerkingen! En dan heb je nog mensen die alleen maar kijken (en hoe!) en niks zeggen. Hun gezicht verraadt wat ze denken alleen durven ze niks te zeggen.... Je ziet ze soms denken; die is jong zwanger! (terwijl ik 25 ben, maar er gewoon jong uitzie) Ook mijn vriend ziet er jong uit (maar is achtentwintig) dus als we samen lopen zie je mensen soms ook kijken/denken: wat een jong stel!
Hier ook hoor. Ik voel me sinds mijn zwangerschap wat ouder, maar tot 9 maanden terug voelde ik me ook nog echt JONG. En dat zien mensen ook. En dan krijg je van die vage blikken en vragen waarover jullie het hebben. Maar ik ben verdorie 27. Volgens mij een mooie leeftijd om zwanger te zijn en trouwens wat heeft leeftijd er mee te maken: Als je er aan toe bent en je kan een stabiele omgeving bieden aan een kleine, wie zijn zij dan om daarover te oordelen?
Bedenk me net dat toen ik net zwanger was (en je het nog niet zag) wij een keertje even gingen stappen en ik werd geweigerd bij de deur (21+) , terwijl er wel leerlingen van mij binnenliepen. Ik heb de man in kwestie hartelijk bedankt voor het compliment en gezegd dat we wel even verder op zouden gaan kijken omdat ik niet zo'n zin had om mijn leerlingen in mijn vrije tijd ook nog te zien .
Ontzettend, ik probeerde het de werksfeer niet te laten beinvloeden maar dat gaat ook niet zo makkelijk en dan krijg je ook nog de opmerking dat je zo ontoegankelijk bent Klopt ook ik ben behoorlijk afgestompt in mijn gevoelens naar haar toe, vind het b.v heel zielig dat haar hond is dood gegaan maar ik voel er verder niets bij. Eigenlijk ben ik aan de ene kant wel blij dat ik door de ms niet meer kan werken, ben ik in ieder geval van haar verlost. (Erg he ) Groetjes Anita
Wauw wat een opmerkingen! Ik heb er ook nog wel eentje: Mijn dochter is 8 weken te vroeg geboren... Spannend dus, vijf minuten op mijn buik, gelijk naar couveuse en vervolgens vier weken ziekenhuis, dus geen kindje thuis. Behoorlijk ingrijpend allemaal... Krijg ik een kaart van al mijn collega's, heeft er eentje op geschreven "Misschien wel zo lekker je kindje zo onverwacht eerder te krijgen!" WWWWWAAAAATTTT? Ja een weekje of twee eerder, maar 8 weken? Toen ik even op mijn werk kwam om beschuit met muisjes te brengen zei ze ook nog eens "Nou, geniet nu maar van de nachtrust nu ze in het ziekenhuis ligt, want die gebroken nachten zijn niets hoor!".... hallo, ik heb liever mijn kind thuis met gebroken nachten, dan vier weken twee keer per dag zonder kind naar huis te moeten omdat ze in het ziekenhuis ligt.... En zij heeft zelf twee kinderen, maar ja, is van mening dat je met kinderen geen vakantie hebt en is noooooit enthousiast over iets, altijd maar over die kinderen klagen, dus ik snap nog steeds niet waarom ze kinderen heeft...
nou ik ken ook nog wel een. Tegen mij word regelmatig gezegt hoe ik financieel voor mijn kind ga zorgen. Mijn vriend heeft een superbaan en verdient meer dan gemiddeld, ook hebben wij een eigen huis. WIj mogen dus financieel echt niet klagen. Daar kan ik zo boos om worden! Grr