Hi, Ik ben nu 30 weken zwanger van mijn 2de kindje. De eerste kraamweek heb ik iets als onprettig ervaren maar ik vraag mij af of het normaal is en ik mij niet zo moet aanstellen. De borstvoeding ging redelijk moeizaam, ze hapte moeilijk aan. De eerste 2 dagen in het ziekenhuis kreeg ik elke keer ander personeel aan het bed die gingen helpen met de borstvoeding. Het resultaat was dat iedereen aan mijn tepels aan het trekken was om haar goed aan te laten happen. Ook in de kraamweek deed de kraamverzorgster hetzelfde. Ik begrijp dat iedereen dat met de beste bedoelingen heeft gedaan, daar heb ik ook geen kritiek op. Maar als ik er over terug denk, vond ik het eigenlijk enorm vervelend en heb ik het als onprettig ervaren. Bij de volgende wil ik heel graag borstvoeding opnieuw proberen. Maar ik heb mijzelf al voorgenomen om niet weer oneindig te blijven martelen en als het niet blijkt te werken er eerder mee te stoppen. Dit wil ik ook gaan aangeven in de intake van de kraamweek. Nu wil ik daarbij ook aangeven dat ik het getrek aan mijn tepels niet fijn heb gevonden en niet meer wil. Maar ik twijfel hoe realistisch dit is. Misschien gebeurd dit wel bij elke vrouw die borstvoeding geeft en is het heel raar als ik dat ga aangeven in het intake gesprek.
Bij mijn eerste precies hetzelfde, ik liet het ook gebeuren omdat ik dacht dat het nodig was - na weken ploeteren een lactatiekundige laten meekijken en die raakte me totaal niet aan. Júist niet zei ze. Ook mijn dochter niet. Ze gaf aanwijzingen gewoon met woorden, hele goede tips, en ik deed wat ze zei en liet mijn dochter het ook zelf doen. Bij de tweede zag ik 4 uur na de bevalling eindelijk mijn dochter (wegens spoed-ok na de bevalling) en meteen bemoeide de verpleegkundige zich fysiek met aanleggen, ik had het gezichtje van mijn kindje nog niet eens kunnen bekijken. Ze zat aan mijn dochter, aan mij, aan mijn borsten en ik voelde gewoon direct een soort reactie daarop;’Dit voelt niet goed, dit wil ik niet, hierdoor sluit ik mezelf juist af en kan ik niet ontspannen, laat staan dat ik kan genieten van mijn babytje.’ De verpleegkundige was al bezig over dat de borstvoeding echt niet ging lukken, want dochter hapte heel slapjes, en mijn houding was ook niet goed (moest meer rechtop gaan zitten, maar na mijn heftige bloedverlies ging ‘m dat niet worden zonder flauwvallen ). Verpleegkundige ging hulpsets halen, kolf, tepelhoedjes, etc etc. Ondertussen bekeek ik mijn kindje eens goed, heerlijk knuffelen en snuffelen En toen, heel rustig, liet ik haar gewoon zelf proberen aan te happen, zonder dat zij werd gedwongen naar mijn tepel, zonder dat iemand in mijn borst kneep etc. Ik had nu ook wel 2 jaar ervaring met borstvoeden, maar zo’n kleintje is toch weer helemaal nieuw en anders dan een peuter van 2 Het ging goed We hebben allebei nog wel moeten leren hoe het ook al weer ging, maar zónder die fysieke bemoeienis ging het gewoon zóveel beter! Wees niet bang om dat aan te geven, echt niet!
Nee, het is niet normaal dat anderen aan je tepels zitten te trekken. En ook: nee, een vroedvrouw of kraamzorg is niet de geschikte persoon om je te helpen je bv goed op gang te brengen, en je de juiste tips te geven. Getuige het feit dat ze aan je tepels zaten te trekken. Schakel een lactatiekundige in voor de juiste zorg.
Bedankt voor de reacties. Dit geeft mij moed om duidelijk mijn grenzen vooraf en in de kraamweek zelf aan te geven!
Het is zeker niet normaal en niet nodig. Geef je grenzen aan en zoek alvast telefoonnummer van l iblc gecertificeerde lactatiekundige en laat haar gewoon meekijken in kraamweek voor tips!
Bedankt! Ik heb na aanleiding van de berichten van gisteren een lactatiekundige opgezocht. Net even gekeken en inderdaad gecertificeerd.
Bij mijn zoon, eerste kindje en dus nul ervaring, werd er elke keer als er hulp nodig netjes gevraagd of ze aan me mochten zitten. Nu was t na de tweede niet meer nodig, maar de drie vrouwen die me geholpen hebben, hebben het elke keer gevraagd. En zo hoort t ook. Je mag het gerust aangeven bij de kraamzorg dat je al dat getrek aan jouw lijf, tepels, niet wilt.
Je zou eens kunnen kijken naar biological nursing...En benoemen dat je het zo wilt gaan doen. Dat de kleine zelf aan mag happen. Je mag gewoon aangeven he mbt jouw eigen lijf en dat van je kindje wat je wel en niet wilt. En dat is echt niet gek. Wees maar assertief. Bedenk je van te voren hoe je het graag hebben wil en bespreek dat ook met de mensen om je heen. Ook je partner!!! Want als het gebeurd en hij weet ervan, dan kan hij misschien de grens aangeven als joh dat niet lukt zo na de bevalling in emotie of wat dan ook. Succes!
Hier werd niet aan tepels getrokken En al helemaal niet bij de tweede (toen deed ik bijna alles meteen zelf omdat ik al veel wist van de eerste) Kraamzorg heeft wel een aantal keer geholpen met groter aan happen omdat het echt zeer deed. Maar dat was eerder aan mijn dochters mondje trekken als aan mij. En dit deed ze heel bescheiden en was voor mij leerzaam.
Nee, dit is niet normaal. Maar het gebeurd heel vaak. Bij mijn oudste dochter helaas ook. Heb na een maand of 2 er de brui aan gegeven. Ik heb toevallig afgelopen zaterdag een cursus 'het eerste uur na de bevalling' gevolgd, gegeven door een kraamverzorgster/lactatiekundige. En er ging echt een wereld voor me open! Dus ik wil je aanraden om naar bijvoorbeeld een infoavond oid te gaan van een lactatiekundige. Overigens: mijn vriend is met me mee gegaan en hij heeft er ook veel aan gehad. Hij weet nu precies wat ik wel en niet wil mbt de borstvoeding en bemoeienissen enzo.
Mijn kraamhulp deed een opleiding/cursus tot borstvoedingscoach. Dit als aanvulling op haar werk. Misschien kan je vragen of jouw kraamzorg zulke mensen in dienst heeft, die er net nog iets meer van weten? En zeker je grenzen aangeven. Borstvoeding is geen moeten hier in NL.
Bij mij heeft er niemand aan mijn borsten gezeten, in het ziekenhuis niet en thuis ook niet. Ik had ook niet zoveel hulp nodig want de baby had zelf gewoon heel veel talent en hapte meteen goed aan.. Thuis heeft de kraamzorg 1x geholpen maar daarbij alleen maar het hoofdje van de baby ondersteund om voor te doen hoe ik haar het beste vast kon houden, ze heeft mij met geen vinger aangeraakt. Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet als iedereen aan je borsten gaat zitten en ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje brutaal. Gewoon aangeven dat je dat niet wil, met tips en meekijken en vooral niet te veel forceren gaat het vast een heel stuk beter!
Bedankt voor de reactie. Hele wisselende ervaringen lees ik wel. Ik denk dat als de borstvoeding gewoon goed loopt, het ook niet snel gedaan wordt. Ik had een lacatiekundige gemaild door middel van een contactformulier maar die mail blijkt nooit aangekomen te zijn. Weet niet meer goed wat ik getypt heb toen, kon op dat moment mijn gevoelens en woorden goed kwijt. Maar ik ga vanavond proberen het opnieuw te mailen.
Tip: bekijk op youtube filmpjes van hoe je kind moet aanleggen. En verdiep je ook in de verschillende BV-houdingen. Ik heb bij mijn 2e ook heel vervelende ervaringen met de begeleiding in de kraamweek gehad (2 dagen in ziekenhuis), al die verschillende gezichten, gepor en geduw en niet goed luisteren naar mij (het bleef pijn doen, heb ook kloven gehad en met alle kennis die ik nu heb, weet ik dat ze nooit echt goed heeft gehapt, wat later ook grote gevolgen had voor melkproductie). Bij derde ben in tijdens zwangerschap al bij lactatiekundige geweest en vooral van het zien van een hoop filmpjes hoe je kind goed aanlegt, heeft mij echt geholpen. Want iedereen vertelde het me wel, maar pas toen ik het visueel zag begreep ik het echt. De eerste 6 weken lukte het uitsluitend in de rugbyhouding om haar pijnloos (= goed) aan te leggen, pas toen ze groter was en de techniek goed onder de knie had, lukte het ook in andere (meer gangbare?) houdingen. En oh ja, ik had een 'borstvoedingsplan', waarin ik had opgeschreven hoe ik het precies wilde doen en dat ik me ook niet van wijs zou laten brengen van 'andere' adviezen van bijvoorbeeld kraamzorg e.d. Hielp mij om standvastig te blijven toen kraam zei 'weet je zeker dat je dit zo wilt doen?' Veel succes!