Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, maar wellicht hebben jullie tips of is er enige herkenning? Onze oudste zoon D. van 6 kwam al een aantal keer naar me toe met een bijtplek op zijn arm en zei dat zijn broertje L. van 3,5 hem had gebeten. L. is een enorm pittig kereltje wat slecht luistert. D. is over het algemeen een rustig en lief ventje. Het was voor ons dus gemakkelijk om D. te geloven terwijl L. zei dat hij het niet had gedaan. Daarstraks gebeurde het weer, hij had weer een bijtplek op zijn arm. Dus ik naar L. toe. Zei hij weer dat hij het niet had gedaan en dat D. het zelf had gedaan. Toen ik naar D. keek stond hij te grinniken. Ik vroeg of dat waar was. Eerst hield hij vol dat L. het had gedaan maar uiteindelijk gaf hij toch toe dat hij het zelf had gedaan. Hij bijt dus zichzelf om vervolgens zijn broertje de schuld te geven zodat hij straf krijgt. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik hiermee aan moet en ben ik er ook echt van geschrokken. We hebben L. van de week als straf zichzelf laten bijten omdat het voor de zoveelste keer gebeurde. Ik voel me rot dat ik L. niet geloofde en dat D. überhaupt zoiets bedenkt...
Hihi wel slim! Mijn broer deed dat ook, moeder hoorde een klap, hij wijst naar mijn zus en die moest naar boven (mooi dat hij zichzelf een klap gaf dus). Mijn neefje deed net of zijn broertje hem liet struikelen en viel op de grond vol dramatiek. Prof voetballers doen t nog steeds. Overbuurmeisje kon ook zo goed toneelspelen. Hoort erbij. Volwassenen doen t nog steeds. Kijk maar bij een reorganisatie, dan kan je liefste collega ineens veranderen in je concullega en je dingen in de schoenen schuiven die zij zelf heeft gedaan. Past wel bij concurrentie strijd en dat speelt tussen kinderen ook Mijn zoon geeft anderen ook graag de schuld alleen is er totaal niet handig is dus valt gelijk al door de mand. Voor mijn ogen een glas omgooien en dan zeggen dat de kat t deed is niet bijster snugger.
Ik begrijp heel goed dat je je rot voelt omdat de jongste onterecht gestraft is. Heb je het ook aan hem verteld? Hoe klein hij ook is, zou ik het zeker doen. Vertellen dat het je spijt. Als straf zichzelf laten bijten vind ik wel apart, zoiets zou ik niet doen. Verder in gesprek gaan met de oudste om te vragen waarom hij zoiets gemeens heeft bedacht. Het eerste wat in mij opkomt, krijgt hij genoeg aandacht? Doen jullie genoeg dingen met hem samen, heeft hij eigen hobby's etc? Ook uitleggen dat wat hij gedaan heeft absoluut niet kan en eventueel straffen. Daarna laten rusten.
Ik vind jezelf bijten best ver gaan maar ik weet niet in hoeverre het bijtwonden zijn? Je zoon doet zichzelf pijn om zijn broertje in een negatief daglicht te zetten en daarmee alle aandacht naar hem toe te trekken van zijn ouders. Spelen er andere dingen? Mijn oudste twee kinderen schoven ook graag de schuld in elkaars schoenen maar dat was dan door iets kapot te maken en op het moment dat ik keek het in de ander zijn handen te geven
Mijn zus deed dit vroeger ook. Alleen heb ik een spleet tussen mijn voortanden en zij niet. Op heterdaad betrapt dus.
Toch vind ik dit best zorgelijk klinken hoor. Ik vraag me ook af of er meer speelt dan dit? Zijn er veranderingen geweest de laatste tijd? Is er iets op school? Kdv? Je andere kindje zichzelf laten bijten zou ik persoonlijk niet doen, maar ik was er niet bij dus wellicht ligt het anders dan ik nu lees. Hoe heb je dit aangepakt nu mbt D?
Zou het wellicht zo kunnen zijn dat L. veel aandacht krijgt door zijn negatieve gedrag en dat D. nu ook zijn aandacht probeert te krijgen op deze niet zo handige manier? Als dit incidenteel is zou ik het niet te groot maken. Excuses aan L. en in gesprek gaan met D.
Ha! Excuus voor mijn late reactie. Sinds we er achter zijn gekomen is het niet meer gebeurd. Ik ben in gesprek gegaan met de oudste. Hij vertelde uiteindelijk dat hij L. niet zo leuk vindt en daarom zichzelf beet (tanden waren zichtbaar maar geen bijtwond). L. vraagt veel aandacht, waaronder negatieve aandacht. D. is de makkelijkste en daarom word hij wat sneller voorbij gelopen. We proberen hier ons nu wat meer bewust van te zijn en meer één op één aandacht aan de oudste te geven. Het is soms niet makkelijk met 3 kinderen en een man die erg veel van huis is. L. was het geloof ik snel weer vergeten. Heb sorry gezegd en hij vond het allemaal wel best geloof ik. Iemand opperde nog veranderingen. De laatste tijd niet geloof ik. Ze hebben een half jaar geleden wel een broertje gekregen. Dat is natuurlijk een hele verandering waardoor de aandacht nog meer verdeeld moest worden. Thanks in ieder geval voor jullie reacties!