Buitenbaarmoederlijke zwangerschap ervaringen

Discussie in 'Miskraam' gestart door Mommy94, 27 nov 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Hoi meiden. Hier even een korte samenvatting van wat er de afgelopen 3 weken allemaal is gebeurd.

    3 weken geleden had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Ik liep al bij een gynaecoloog vanwegen PCOS en ovulatie inductie... ik ben midden in mijn eerste poging zwanger geraakt. mmvanaf toen moest ik om de dag 2 keer op en neer naar het ziekenhuis voor controle. Ochtend voor bloedprikken HCG hormoon en middag terug voor een echo. Er was telkens maar niks te zien in mijn baarmoeder en er werd gedacht aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De ene keer kregen we goed nieuws en dan weer slecht nieuws. Dus telkens zaten we maar in onzekerheid en moest ik mijn eigen lichaam in de gaten houden. Er is nooit wat in mijn baarmoeder gevonden ook geen vruchtzak of iets. Maar ook was er buiten mijn baarmoeder niks te zien. Afgelopen vrijdag kregen we te horen dat het HCG hormoon van 1800 naar 1200 gedaald was dus kregen we de conclusie dat ik een miskraam had... ik had ook al een week lang flinke bloedingen en moest de miskraam afwachten thuis.

    Dinsdag ging het toch mis. Ik had de hele dag al pijn in mijn buik (wat te verwachten was bij een miskraam) maar ik vertrouwde het niet helemaal omdat de pijn alleen aan de rechterkant zat en links voelde ik niks. In de middag werd ik terug gebeld of ik toch even langs kon komen voor een echo. Op de echo was nu zeker wel een afwijking te zien. Tegen mijn eierstok aan was nu nog een soort bal te zien van 2 cm groot. Gyn zei dat hij toch nu wel zeker denk dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is en dat hij mij vanavond nog wil opereren aangezien ik pijn had.

    Gelukkig kon ik 2 uur later al geopereerd worden en het was maar goed ook dat ik aan de bel had getrokken. Ik heb een buikbloeding gehad en daar kwam die pijn dus vandaan. Mijn rechter eileider is tijdens de operatie verwijderd.

    Alles gaat oke nu en ik moet gewoon herstellen. Over een paar weekjes een afspraak om alles te bespreken. Gelukkig vind het ziekenhuis het ook heel bizar hoe dit allemaal is gelopen. Uberhoud hoe ik zwanger ben geworden tussen de medicatie door en of ze daarna iets gemist hebben. Ze gaan het volledig nabespreken met volledige team om te kijken of er fouten zijn gemaakt. Dus er word misschien voor andere nog wat positiefs uit gehaald.

    Sinds woensdag middag ben ik thuis. Voelt alsof ik flink in elkaar getrimd ben en verder bevat ik gewoon nog niet helemaal wat er allemaal gebeurd is.

    Hoe is bij jullie het herstel gegaan lichamelijk en mentaal. En waren er verder nog bijzondere dingen?
     
  2. Mim89

    Mim89 VIP lid

    29 jan 2019
    8.712
    6.982
    113
    Vrouw
    Geen ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar wou je even sterkte en beterschap wensen ❤
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  3. Lisa280887

    Lisa280887 VIP lid

    13 jan 2019
    5.067
    5.826
    113
    Vrouw
    Allereerst heel veel sterkte❤️
    Het verhaal van mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap staat op een website die tevens veel info bevat. Er is ook een besloten groep op fb hieraan gekoppeld. Als je wil kan je je aanmelden en voeg ik je toe!
    https://www.buiten-verwachting.nl/project/annelies/
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  4. Do1981

    Do1981 VIP lid

    9 dec 2016
    5.483
    3.341
    113
    jemig meid. Ik had je verhaal al gevolgd in het ander topic. Het is echt een bizar verhaal. Ik dacht (en jij volgens mij eerst ook) dat het toch vanzelf was geëindigd, maar dus toch niet.

    wat goed dat je aan de bel hebt getrokken.

    Veel sterkte met herstel!
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  5. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Lief dankjewel!! <3
     
    Mim89 vindt dit leuk.
  6. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Dankjewel! Ga er zeker naar kijken.
     
  7. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Ja klopt! Dankjewel meid
     
    Do1981 vindt dit leuk.
  8. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Wat ontzettend naar dat je dit mee hebt gemaakt! Allereerst dikke knuffel voor jou!

    Ik heb helaas ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Drie jaar geleden was ik 7 weken zwanger (we hadden al een dochter van toen 2,5 jaar) toen ik plotseling heftige buikpijn kreeg en ik met spoed geopereerd ben omdat mij eileider was geknapt en ik al een halve liter bloed in mijn buik had.

    Ik was overigens spontaan zwanger en had een week ervoor (met 6 weken) buikpijn en wat bloedverlies gehad waardoor ik aanvankelijk dacht aan een miskraam. Maar het bloedverlies bleef toen beperkt en de buikpijn verdween weer (al was die toe ook vrij heftig) dus twijfel of de miskraam niet doorzette of dat het toch nog goed zat. Ik ben zelf vk en mijn collega heeft toen bij mij een echo gemaakt waarop we niks zagen. Net als bij jou, niet in de baarmoeder maar ook niet erbuiten. Omdat ik op dat moment geen pijn meer had besloten we af te wachten (gingen ervan uit dat het toch een miskraam was geweest) en zou ik twee weken later nog een echo krijgen ter controle.

    Maar een week later dus uit het niets héél heftige buikpijn (ik kon van het ene op het andere moment niet meer op mijn benen staan) zonder bloedverlies, toen wist ik zelf meteen dat het foute boel was.

    Mijn eileider is toen ook verwijderd en ik vond het herstel ook best pittig. In eerste instantie ging dat lichamelijk best goed en ging ik na 4 weken weer aan het werk. Ik heb toen een paar maanden geprobeerd om alles een beetje weg te stoppen en weer door te gaan. Na 6 maanden kreeg ik mentaal alsnog een klap en ben toen 2 maanden thuis geweest. Ik had ptss ontwikkeld en had flashbacks als ik voor mijn werk in het ziekenhuis kwam waar ik geopereerd was. Ik heb toen hulp gehad van een psycholoog, oa met EMDR om het trauma te verwerken. Dat hielp heel goed om het een plek te kunnen geven en daarna kon ik weer werken en heb ik er nooit meer echt last van gehad. Al zijn de nare en verdrietige herinneringen natuurlijk niet weg.

    Vanuit mijn ervaring zou ik dus zeggen: neem vooral de tijd om het te verwerken, verwacht niet teveel te snel van jezelf. En praat veel met anderen die je begrijpen en waar je je ei kwijt kunt. Ik vond het moeilijk dat sommige mensen het beschouwden als een miskraam. Ik heb ook ooit een miskraam gehad en hoe ontzettend verdrietig dat ook was, de bbz voelde voor mij heel anders. Omdat er een spoedoperatie bij kwam kijken, ik zelf in gevaar was, en ik niet alleen mijn kindje maar ook mijn eileider verloor. Dat had niet iedereen in de gaten.

    Kortom, zoek steun en wees lief voor jezelf. Als je nog iets wil weten mag je me altijd een pb sturen. Sterkte!!
     
  9. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    #9 GroeneBomen, 8 dec 2020
    Laatst bewerkt: 8 dec 2020
    @Mommy94 Hoe gaat het?

    Ik vond het fysieke herstel tegenvallen. Heel lang schouderpijn gehad door het gas en de wonden zagen er ook niet fraai uit. Maar mijn wonden genezen sowieso niet mooi. Omdat het een ravage was in mijn buik (na 2,5 week actieve inwendige bloeding was de buikholte gevuld met onherkenbare massa, stolsels en vers vloed) hebben ze extra gaatjes moeten maken helaas. Bij de navel is het echt een dik lelijk litteken geworden helaas. De worm noemt zoon t.

    @Muisje2016 zo herkenbaar! Eerste periode was ik zo blij! Ik leefde! Ik kon mijn zoon zien opgroeien en was niet meer in levensgevaar. En toen naderde de uitgerekende datum, ik stortte in: kon alleen maar huilen. Ik was verdorie bijna dood geweest doordat de verloskundige extreem nalatig was en ook de echoscopiste het volstrekt normaal vond dat ik de vrije buikholte gevuld was met stolsels en het zo groot was dat ze het niet eerder had gezien: maar was gewoon normale miskraam.
    Ik heb vanaf week 5 gezegd dat ik een bbz had en werd niet geloofd... dat heeft mij achtervolgd. De verloskundige die het normaal vond dat ik zo veel pijn had dat ik alleen flauw viel, ik doodstil op de douchevloer lag (idd wat je zegt, compleet verlammende overheersende pijn) en dat ik uren weg zakte en gewoon zei dat ik maar extra pijnstillers moest nemen en niet wou langskomen of het urgent vond terwijl er zoveel rode vlaggen waren 'bbz komt zo zelden voor! Je hebt een normale miskraam' . Mijn man die niets meekreeg omdat hij bij onze zoon sliep en mij dood in bed had kunnen aantreffen...dat ze geen echo wou maken en pas na enorm aandringen het wou en gewoon zei 'lost je lichaam wel op, is geen spoed. Je baarmoeder is wel leeg'. Geen hcg prikte niets.
    Die machteloosheid, mannnn nachtmerries.

    De opluchting toen 2,5 week later de gyn zei: ik zie wat op je eierstok!
    Ik was niet gek.

    Maar impact was zeer groot. ik heb buik vol littekens en mijn ziel was ook goed bekrast. De eerste keer gewone buikpijn zorgde voor complete paniek, herbeleefde het volledig. Emdr heef mij weer rust gegeven, weer vertrouwen in lijf en zorg.

    Ik mis het kindje dat niet mocht komen nog steeds wel soms: onze tweede zoon deelde ongeveer dezelfde uitgerekende datum. Maar ik vind het mooi dat in t ziekenhuis in het dossier stond dat mijn zoon de derde zwangerschap was, de tweede blijft zo altijd bij mij: soort erkenning na al die ontkenning van de verloskundige toen .
    De zwangerschaptesten heb ik begraven op een mooie plek toen ik er klaar voor was om die bevestiging van zijn/haar bestaan los te laten

    Mijn man verwerkt het nu pas, omdat onze zoon de gehele bevalling problemen had en hartslag dipte bij elke wee en hij levenloos werd na de geboorte en gelijk werd af gevoerd en gelukkig bij kwam maar opstartproblemen heeft en nog steeds niet lekker loopt. Ineens komt alles terug: eerst bijna mij kwijt en daarna zijn zoon bijna te verliezen.
    Nu pas verwerkt hij het, hij had het weggestopt.

    Blijf praten en weet: er is hulp als je vastloopt. En lotgenoten. Wij weten hoe het is helaas en ik vond het zo fijn dat ik niet alleen was
     
  10. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Hopelijk gaat het naar omstandigheden ok met je @Mommy94

    @GroeneBomen jeetje wat heb jij ook een heftig verhaal! Wat vreselijk dat de vk en echoscopiste zo nalatig zijn geweest en je niet geloofden! Ik kan me voorstellen dat dat ook heel traumatisch is.
    En ik herken zoveel details van je verhaal. Ik raakte de maanden na de bbz ook in paniek van gewone buikpijn, omdat het me deed denken aan die vreselijke pijn en angst van toen. Ik heb zelfs een keer een zwangerschapstest gedaan toen ik ongesteld was, ik was zó bang dat het weer een bbz kon zijn.

    Mooi dat je de positieve test begraven hebt. Ik heb iets soortgelijks gedaan: op aanraden van de psycholoog heb ik een doosje gevuld met spulletjes van die zwangerschap. De test, een knuffeltje, wat echo-fotos en een brief die ik schreef aan dat kindje. Het doosje heb ik ergens op zolder opgeborgen.

    Als wens ik het niemand toe, het is wel "fijn" om hier herkenbare verhalen te lezen!
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  11. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    @Muisje2016 dat is ook mooi om een kistje te maken en brief te schrijven ook. Fysiek afscheid kunnen nemen is goed om verder te kunnen.
    En ook ik deed ook heel lang zwangerschapstesten bij ongesteldheid. Vertrouwde het van geen cent.

    Ik vond het zelf fijn om pathologische rapport te lezen om te lezen wat ze aantroffen en hoe veel mazzel ik nog had. Zo'n gek idee ook dat er placentavlokken op de eierstok zaten.
    Maar zal wel eerder in de overgang komen, zijn wel eitjes gesneuveld toen de boel knapte en met de wond dichtbranden

    Heb uiteraard andere verloskundige genomen en bij zwangerschap zoon (gelukkig eerste 2 echo's bij gyn) ook gezegd dat ik sterk verminderd vertrouwen in hun had door eerdere ervaring en dat ik vooral hoopte dat mijn vertrouwen weer hersteld kon worden. Vond t doodeng om de veilige gyn te verlaten. Maar ze hebben het geweldig opgepakt (en ze snapten ook niet dat bij zoveel alarmbellen geen 1 lampje ging brandden. Het deed haar zelfs veel en raakte wat geëmotioneerd en ik had toen gelijk het gevoel: oke, jij bent echt oke en ik vertrouw je. Jij luistert wel echt)

    Voor mijn naasten was het ook erg traumatisch. Vooral voor mijn ouders die al een kind waren verloren door medische misser...

    Het is idd echt zoveel meer dan alleen verlies van zwangerschap en kindje: het heeft vaak gevolgen voor de vruchtbaarheid.
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  12. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Sorry ik reageer een beetje laat. Wat een heftig verhaal ook zeg!! Gelukkig heb je het nu een plekje kunnen geven. Ik ben nog steeds niet aan het werk. Mijn werkgever geeft me echt de tijd om zo goed mogelijk te herstellen en de arbo heeft me aangeraden om vanaf week 2 weer aan het werk te gaan. Dan heb ik ook wel lang genoeg thuis gezeten haha. Het is zeker niet niks en ik word ook een beetje boos als mensen dit een miskraam noemen. Dit is niet gewoon een miskraam. Er komt veel meer bij kijken... krijg ook vaak de reactie. Ach het is maar beter zo want bij een miskraam is er meestal wat mis met het vruchtje.... wie zegt dat dit niet gewoon een gezond vruchtje was? Het zat alleen op de verkeerde plek waardoor het geen kansen had. En tjaa zo kan ik er nog wel een paar op noemen. Je kan het denk ook pas echt begrijpen als je het zelf heb mee gemaakt.

    Ik heb de foto's vanuit de O.K gekregen en heb gewoon vol op beeld hoe die eileider met het buitenbaarmoederlijke gedeelte er uit ziet. Is ook best heftig om te zien!

    Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik het wel een plekje heb kunnen geven. Maar denk er soms ook opeens weer aan terug. Er zijn in december ook heel veel baby's geboren om me heen. En kijk ik echt naar die foto's met de gedachte dat ik ook gewoon zwanger was. Het is moeilijker dan ik dacht. Maargoed, ik hoop dat het snel een plekje kan krijgen. Over 2 a 4 weken hebben we weer een afspraak voor een follikel meting en gaan we kijken of we weer met medicatie kunnen starten. Voor me gevoel kan ik het dan ook pas echt een beetje achter me laten. Ik wil gewoon verder.

    Bedankt voor je verhaal. Fijn om het van andere ook te lezen!
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.
  13. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Met mij gaat het goed nu! Lichamelijk ben ik goed aan het herstellen. Hechtingen zijn er dit weekend uit gevallen en ik denk dat je er bij mij vrij weinig nog van zie als de roodheid weg is. Heb een diepe navel daar is niks van te zien. Links een lijntje van 1 cm en die op me schaambot is wel wat dieper, maar ook maar 2 a 3 cm. Ben daar echt heel blij mee is heel netjes gedaan, maar de littekens zullen je er altijd aan blijven herinneren. Wat super naar dat dat bij jou zo is gelopen allemaal en je er goed zichtbare littekens aan over heb gehouden. Denk dat je er dan ook extra vaak aan herinnerd word.
    Mentaal gaat het ook prima. Denk er zo nu en dan wel aan terug. Voornamelijk hoe alles gelopen is vind ik moeilijk. Maar nu begind ook het besef te komen dat ik toch echt zwanger ben geweest en het er niet meer is. Combi met alle newborns om me heen doet ook niet veel goeds. En echt zoveel meiden die nu op eens zwanger zijn met de zelfde uitgerekende datum die ik had.... tja die is best pijnlijk. Over 2 a 4 weken weer een afspraak voor follikel meting en dan kijken of we direct met de medicatie weer kunnen starten. Hoop toch zo snel mogelijk weer in het normale ritme en leven weer te zitten nu. Ben het ook echt wel dat en wil alles achter me laten.
     
  14. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    @Muisje2016
    Dat vind ik ook het ergste om aan terug te denken. Dat er niet naar je geluisterd word. Mijn gevoel zat ook al die tijd niet goed. En je probeer maar op de artsen te vertrouwen, want hun zullen het toch wel moeten weten. Maar nee het zat me niet lekker. Op de dag dat de pijn begon werd ik daar wakker van rond 8 uur sochtends. Om 16.00 mocht ik pas naar het ziekenhuis komen voor een echo. Ik had heftige pijn aan 1 kant van me lichaam en met de info die we van de weken daarvoor hadden vind ik dat ze veel sneller hadden moeten ingrijpen. Het is bij mij goed gegaan. Ik ben niet perse in levens gevaar geweest, maar het had ook niet langer moeten duren. De gedachtes dat dit heeeeel fout had kunnen aflopen blijven wel in je hoofd rond spoken. Ik snap echt precies wat je bedoel!!

    Naar dat er bij jou ook duidelijke littekens te ziej zijn. Dat is bij mij echt heel erg netjes gedaan en denk dat je daar over een jaar heel weinig meer van zie. Ik ben verder ook wel bang dat bij veel dingen de angst weer komt. Bij het bloeden, evt een eerst volgende positieve test en bij krampen enzo... tja helaas moeten we daar maar doorheen.

    Fijn dat ze het wel echt je 3e zwangerschap noemen. Dat is het ook gewoon en zo zal ik dat bij een volgende ook gewoon zo benoemen.
     
  15. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    @Muisje2016 @GroeneBomen ik heb trouwens foto's vanuit de O.K gekregen. Waar je de binnenkant met de camera ziet. Je ziet hier op mega duidelijk de eileider waar het vruchtje in zit. Ik vind zelf wel interrassant om te zien. Kan hem plaatsen als jullie willen, maar weetniet of je daar tegen kan haha.
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.
  16. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Wat goed om te horen dat het (naar omstandigheden) goed met je gaat. En heel herkenbaar en begrijpelijk dat andere zwangeren en baby's nu best confronterend zijn... En dat je het verlies van jouw kindje nu zo voelt, dat is normaal, het is een rouwproces dat tijd kost. Ik kan me voorstellen dat het fijn is om weer verder te kunnen met het traject, ik wilde toen ook niets liever dan zo snel mogelijk opnieuw zwanger worden. Ik hoop dat het snel lukt en dat alles dan goed gaat! Een volgende zwangerschap zal ook extra spannend zijn in het begin, gelukkig krijg je wel een hele vroege echo om te zien of het op de goede plek zit.

    De angst voor herhaling gaat denk ik nooit helemaal weg. Toevallig heb ik vanmorgen een zwangerschapstest gedaan terwijl ik gisteren ongesteld werd na een cryo terugplaatsing. Ik had zo'n heftige menstruatiepijn dat zowel mijn man als ik het vonden lijken op de bbz. "Gelukkig" een witte test, en daarmee de opluchting dat er dus niet ergens iets zit. Buikpijn blijft voor ons beiden een trigger.

    Ik ben wel nieuwsgierig naar die foto's. Als je ze wil delen, graag! Mag ook in een pb. Wat mooi dat je die hebt gekregen. Dat lijkt me voor de verwerking ook heel waardevol.
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  17. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    @Mommy94 he fijn dat fysieke herstel goed gaat, mentaal zal t met ups en downs gaan vooral als je wel zwangere die net zo ver als jou waren maar jou nu tja inhalen.

    Ik ben ook wel benieuwd naar de foto.
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  18. Mommy94

    Mommy94 Fanatiek lid

    2 jun 2020
    1.438
    1.274
    113
    Vrouw
    Jammer van de witte test, maar wel even eer opluchting dat het geen foute boel weer was. Ik snap dat dat altijd een eng gevoel blijft!

    Ik heb je een PB gestuurd met wat foto's
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.
  19. Muisje2016

    Muisje2016 Fanatiek lid

    18 jan 2016
    3.004
    5.079
    113
    Dankjewel voor het delen!!
    Veel sterkte met het verwerken en ik hoop voor ons beiden dat we snel een mooie zwangerschap op de juiste plek mogen krijgen!
     
    Mommy94 vindt dit leuk.
  20. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.043
    113
    Vrouw
    Bedankt voor het delen!

    @Muisje2016 rot dat de cryo niet is blijven hangen,maar super dat de test negatief was met die klachten. Zie net dat wij ongeveer in dezelfde periode de bbz hebben gehad. Onze zoon was ook 2,5 toen.
     
    Muisje2016 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina