buitenbaarmoederlijke zwangerschap :(

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door melanieo93, 9 mei 2015.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. melanieo93

    melanieo93 Nieuw lid

    9 mei 2015
    2
    0
    0
    Hallo,

    een tijdje geleden ben ik zwanger geraakt. Ik wist dit niet en mijn lichaam ging er zwaar op achteruit. Nu bleek na bijna 6 weken dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Het 'kindje' is er diezelfde avond nog uitgehaald, omdat het een gevaar was voor mijn eigen leven. Ik zag vandaag de echo van de baby van een vriendin van me en ik stortte helemaal in. Ik weet wel dat het waarschijnlijk nog maar een celletje was, maar ik kan het gewoon niet loslaten. Ik huil er nog dagelijks om en weet gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan! Ook ben ik zo bang dat als ik weer zwanger zou raken, hetzelfde weer gebeurd.

    Heeft iemand tips hoe ik dit kan verwerken? Of misschien iemand hetzelfde meegemaakt? Ik vind het echt heel lastig.

    Groetjes Melanie.
     
  2. Hannah1989

    Hannah1989 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    1.269
    16
    38
    Lieve Melanie,

    Ze zeggen dat tijd alle wonden geneest!
    Maar eerlijk gezegd de tijd leert je leven met de dingen die je heb mee gemaakt!
    Ik vind het heel begrijpelijk dat je er zo verdriet van heb!
    Gun je zelf de tijd!
    Misschien eens met iemand gaan praten dat dat helpt?
    En hopelijk dat je in de toekomst alsnog een mooi wonder mag ontvangen!
     
  3. Caruli

    Caruli VIP lid

    15 nov 2007
    31.699
    91
    48
    Zorgverlener
    Noord - Brabant
    Heel veel sterkte!
    Verdriet heeft zijn tijd nodig om een plekje te krijgen
    Misschien idd met iemand praten.
    Het klinkt voor jou nu onbegrijpelijk maar het slijt.
    Dikke knuffel.
     
  4. LIX

    LIX Fanatiek lid

    16 aug 2010
    2.725
    6
    38
    Zorgsector
    Noord Holland
    Lieve Melanie,

    Ik wil je veel sterkte wensen. Blijven praten, des noods met de mensen uit het zkh, je huisarts, psycholoog...
    Ook met je partner en je omgeving.

    Ik ben gister uit het zkh ontslagen. Na 2 jaar proberen, waren we eindelijk zwanger. Al sinds zaterdag had ik pijn, veel pijn...HAP stuurde me zondag weg, ik had niet genoeg pijn voor BBM.
    Maandag eigen HA: kon er ook niks van maken, laagdrempelig contact.
    Dinsdag een paar keer met de telefoon in m`n hand gestaan, maar wilde niet zeuren. Dinsdag nacht niet geslapen door de pijn.
    Woensdag spoed echo, geen vrucht. Uiteindelijk morfine tegen de pijn, hcg kon wijzen op jongere zwangerschap, mk of eug.
    Donderdag: hcg met de helft gedaald, wat het ook was, lichaam ruimt het zelf op.

    Nu verlies ik veel bloed en is mijn zwangerschap, waar ik 2 jaar op heb gewacht, definitief voorbij...

    Het doet pijn om iets wat zo geliefd is te verliezen. Ik maak het nu voor de tweede keer mee. Ik heb veel gehad aan het boek 'ongekend verlies'.

    Belangrijk is dat je jezelf de tijd geeft, doe het op jouw manier, want dat is de enige juiste!
     
  5. ashleyy

    ashleyy Actief lid

    13 jul 2014
    244
    1
    16
    Hey

    Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen.. ik weet namelijk ongeveer wat je nu doormaakt. Zoals je vertelt, zo is het ook gegaan bij mij; ik kreeg steeds tranende ogen als ik zwangeren zag met de gedachte; zo had ik er nu ook bij kunnen lopen etc of ik liep weg als ik een pasgeboren baby in iemands armen zag. Hoe klein de embryo of het celletje nog was.. het blijft een hele impact want de ene moment krijg je onverwachts te horen dat je zwanger bent en vervolgens voor je nog maar iets kunt laten bezinken word het gedwongen uit je lichaam gehaald voor je eigen veiligheid.

    Ik ben 4 maanden later na het gebeuren weer zwanger geraakt, dat was sneller dan verwacht, maar ik kon vooral de eerste periode amper geloven dat het dit keer wél goed zat. Ik ging bij de eerste de beste steekje al paniekeren en denken dat het weer mis was en heb tot aan mijn 15 e week ongeveer ondanks goeie echos steeds niet het gevoel gehad van het zit goed.. ik durfde dat gevoel gewoon niet te hebben, bang voor weer een teleurstelling. Sorry voor het lange verhaal maar wilde wel even mijn ervaring met je delen..

    blijf vertrouwen hebben in je lichaam , hoe moeilijk dit ook is.. bij mij hielp het bijvoorbeeld om te denken ; ooit ga ik vast wel een goede zwangerschap hebben, eerst maar weer tot mezelf komen en herstellen, ik heb alle tijd. En over een tijdje zal je het hopelijk een plekje kunnen geven en beter met bepaalde situaties om kunnen gaan weer.. maar voor nu is het allemaal nog hartstikke recent dus geef jezelf voldoende de tijd dit te verwerken. Nogmaals heel veel sterkte je mag me altijd pb'en als je vragen hebt!
     
  6. Hannah1989

    Hannah1989 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    1.269
    16
    38
    Lieve Melanie,

    Hoe gaat het nu met je?
     
  7. horselover

    horselover Fanatiek lid

    24 aug 2008
    2.518
    1
    0
    Wat heftig voor je ts!
    Ik begrijp de angst voor een zwangerschap maar al te goed.
    Ik heb in 2011 ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en was toen ong 8 weken zwanger ( ik wist niet dat ik zwanger was, ik verloor alleen maar heel veel weken bloed en had zo;n enorme pijn in mn buik, toch maar een test toen gedaan omdat ik ook heel veel misselijk was en pijnlijke borsten, ik bleek toen al 8 weken zwanger te zijn) . Ik heb dagen in het ziekenhuis gelegen en op een nacht is mijn eileider geknapt en ben ik kantje boord met spoed geopereerd.
    Mijn eileider hebben ze laten zitten omdat ik nog zo jong was en blablabla. Mijn angst werd daar later alleen maar groter door omdat ze mij vertelden dat er wel littekenweefsel in zat en er dus waarschijnlijk nooit meer een eitje door zou kunnen komen.
    In 2014 was ik eraan toe om toch voor een 2e kindje te gaan (oudste is van 2009) , pff wat vond ik het spannend. Gelukkig spelen ze er goed op in en krijg je al heel vroeg een echo om te zien of het vruchtzakje daadwerkelijk in de baarmoeder zit! Hier is alles goed gegaan.
    Ik hoop dat je dit alles een plaatsje kunt gaan geven straks.
    Ik zat toen in een heel lastig pakket ( scheiding ed) en het is allemaal langs me heen gegaan. Maar soms denk ik er nog aan terug........Wat en hoe zou het zijn geweest? Foto's zijn ze op de afdeling toen kwijt geraakt werd mij verteld en die heb ik nooit gezien, Ik denk achteraf maar beter ook.
     
  8. melanieo93

    melanieo93 Nieuw lid

    9 mei 2015
    2
    0
    0
    Hoi,

    met mij gaat het nu iets beter gelukkig! Ik denk er nog heel vaak aan en vind het vooral heel eng om het opnieuw te proberen. We willen het wel heel graag, maar ik ben zo bang dat weer hetzelfde gebeurd! :(

    ik probeer me vast te houden aan de gedachte dat de kans op hetzelfde heel klein is, maar nog is het heel erg moeilijk! Vooral bij foto's of filmpjes van baby's of als ik op straat baby's of zwangere vrouwen tegen kom.

    Bedankt voor al jullie lieve reacties <3

    Groetjes Melanie.
     
  9. Elf84

    Elf84 Niet meer actief

    Heel veel sterkte...

    Heb het helaas ook meegemaakt. Was meteen na de bbz weer zwanger en ik was eigenlijk helemaal niet blij. Vooral bang wat er nu weer zou komen. Ik ben denk ik pas vanaf de 20 weken echo een beetje relaxter geworden, dus ik snap je angst echt heel goed.

    Hoop dat je snel een goede/gezonde zwangerschap mag meemaken!
     
  10. misscatz

    misscatz Lid

    14 jun 2015
    10
    0
    1
    Zuid Holland
    Hoi Melanie,

    Ook ik herken je ervaring. Mijn eileider is op 2 juni jl verwijderd na 6 weken bbz. Een paar dagen daarna werd de zoon van mijn broer geboren. Confronterend uiteraard.
    Het was mijn eerste zwangerschap. Opeens kom je terecht in een wereld waar je de weg niet kent. Ik vind het fijn om te lezen op dit soort fora. En praat zo veel mogelijk met lieve mensen om je heen. Mogelijk kun je een afspraak maken met een professional, bijvoorbeeld een maatschappelijk werkster.
    Ik vind het ook een eng idee om weer zwanger te raken. Maar probeer wel vertrouwen te hebben.
     

Deel Deze Pagina